Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο εξής, όμως, και στο πλαίσιο της «οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ», η ανταγωνιστικότητα γίνεται ένας συγκεκριμένος δείκτης για τον οποίο θα ελέγχονται τακτικά τα κράτη - μέλη, όσον αφορά τις επιδόσεις τους, με βάση προκαθορισμένους «στόχους», π.χ. «εργατικό κόστος», «παραγωγικότητα εργασίας», κ.ο.κ. Παύει, με άλλα λόγια, η ανταγωνιστικότητα να επαφίεται στα κράτη - μέλη και «περνάει» στα υπερεθνικά όργανα της ΕΕ, ακριβώς για να δοθεί μεγαλύτερη ώθηση στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και να υπάρξουν μεγαλύτερα αποτελέσματα στη στρατηγική επιδίωξη, να καταστεί δηλαδή ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη.

Αυτός είναι ο βασικός τρόπος, που το κεφάλαιο και τα μονοπώλια ξέρουν, για να βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά τους. Στη χώρα μας, πάντως, η κυβέρνηση έχει ήδη πάρει τα μέτρα που απαιτούν τα ευρωμονοπώλια, μέσω του μνημονίου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιοποιήθηκε την Πέμπτη αναφέρεται ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας που εντοπίζει για τη χώρα μας, περνά μέσα «από τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, δηλαδή μέσα από δράσεις όπως αυτές που προβλέπονται στο Μνημόνιο». Μόνο έτσι, σύμφωνα με την Κομισιόν, θα επιτευχθεί «η μείωση του επιχειρηματικού κόστους στην Ελλάδα», δηλαδή η διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου που είναι και το ζητούμενο.

Η υπερψήφιση των συνδυασμών που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ, καθώς και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να αποφέρει κανένα όφελος στη φτωχομεσαία αγροτιά. Αυτό που θα γίνει σε μια τέτοια περίπτωση είναι να δοθεί η έγκριση να εφαρμοστούν, από τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, μια σειρά αντιαγροτικά και αντιλαϊκά μέτρα μέσω των «Καλλικρατικών» δήμων και περιφερειών. Κι αν από τον Οκτώβρη του 2009 και μετά, έγινε ό,τι έγινε σε βάρος της αγροτιάς και των λαϊκών στρωμάτων, μπορεί εύλογα να φανταστεί κανείς τι θα ακολουθήσει και τι θα γίνει αμέσως μετά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 7ης και της 14ης Νοέμβρη. Οι «Καλλικρατικοί» δήμοι και περιφέρειες θα επιβαρύνουν τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους με πρόσθετα φορολογικά βάρη, αλλά και με πρόσθετες εισφορές και χαράτσια, που θα έχουν να κάνουν, για παράδειγμα, με την άρδευση, με τα βοσκοτόπια, με τις συνταγές των φαρμάκων και τους ελέγχους υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων και με τους γεωργικούς συμβούλους. Παράλληλα, θα εφαρμόσουν όλα τ' αρνητικά μέτρα που επιβάλλει η νέα ΚΑΠ. Από κοντά, θα προστεθούν και τα όσα αρνητικά θα συμβούν στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και των Υποδομών. Οπου επίσης η φτωχομεσαία αγροτιά θα έχει νέες επιβαρύνσεις και πολλαπλή χασούρα. Η μαζική υπερψήφιση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις 7 και στις 14 Νοέμβρη από την αγροτιά αποτελεί συμβολή στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ των συμφερόντων της και υπέρ των συμφερόντων του λαού. Και συμβάλλει παράλληλα στην αλλαγή, ανάκαμψη και την αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος στην ακολουθούμενη αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική, που θα εφαρμοστεί και μέσω των «καλλικρατικών» δήμων και των περιφερειών.

Πρόσκληση στους μαθητές απευθύνει το υπουργείο Παιδείας για να «συμβάλουν στη μεγάλη ανθρωπιστική προσπάθεια του Εθελοντικού Οργανισμού "το Χαμόγελο του Παιδιού" για τη συγκέντρωση τροφίμων, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών που μένουν στα σπίτια του οργανισμού, καθώς και να στηρίξει τις οικογένειες που δεν έχουν τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους». Σε σχετική εγκύκλιο παραθέτει και τα είδη οικιακής χρήσης, υγιεινής, τρόφιμα κ.λπ., που καλούνται να φέρουν οι μαθητές και να μαζέψουν τα σχολεία εθελοντικά. Πρόκειται τουλάχιστον για πρόκληση, τη στιγμή που η πολιτική που υπηρετεί το υπουργείο Παιδείας ζητά από εκείνους που έχουν χτυπηθεί από τη μείωση του εισοδήματος, τις απολύσεις και που αναμένουν ακόμα χειρότερες μέρες, να αναλάβουν εθελοντικά να πληρώνουν για την πρόνοια που ενώ είναι υποχρέωση του κράτους έχει εκχωρηθεί στις ΜΚΟ και στις φιλανθρωπίες.

Πρόκειται για εκμετάλλευση της ευαισθησίας των παιδιών. Αφ' ενός για να προωθηθεί στα μυαλά των νέων ο «εθελοντισμός», η παραίτηση από κάθε δικαίωμα και από κάθε διεκδίκηση για υποδομές πρόνοιας. Αφ' ετέρου για να ενισχυθεί και το προφίλ τέτοιου είδους «φιλανθρωπικών ιδρυμάτων» και των εκπροσώπων τους, όταν αυτή η μέριμνα έπρεπε να είναι αποκλειστικά ευθύνη του κράτους και όχι κάθε είδους ιδιωτών. Γιατί όσο χειροτερεύουν οι όροι για τα λαϊκά στρώματα προς όφελος των επιχειρήσεων, τόσο θα εμφανίζονται τέτοιου είδους φιλανθρωπίες ως άλλοθι για συνέχιση της εκμετάλλευσης.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της χώρας, ήταν εκεί. Με την παρουσία του διέλυσε τα νέφη, οι εχθροί υποχώρησαν και τράπηκαν σε φυγή...

Μιλάμε για ένα πραγματικό έπος, που πανάξια θα γραφτεί στις πιο λαμπρές σελίδες της σύγχρονης διπλωματικής ιστορίας.

Ετσι λοιπόν, τώρα, η Ελλάδα και κάθε χώρα που στο μέλλον θα μπαίνει στο «μηχανισμό στήριξης», διατηρεί το δικαίωμα της ψήφου σε όλα τα θέματα πλην των οικονομικών και αυτό ο Γ. Παπανδρέου το θεωρεί «επιτυχία».

Επειδή, όπως στο παρελθόν, έτσι και στο μέλλον, γεμάτη εθνική υπερηφάνεια, η εκάστοτε κυβέρνηση θα μπορεί να ψηφίζει ...«ΝΑΙ» σε όλες τις εργασιακές και αντιασφαλιστικές ανατροπές, σε όλα τα μέτρα που χτυπούν συθέμελα τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα.

Εκτός κι αν έχει πάρει ποτέ στην Ιστορία η ΕΕ αποφάσεις σε διαφορετική κατεύθυνση και δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας.

Θαυμάσαμε, επίσης, και το εξαιρετικό σχόλιο του πρωθυπουργού, σύμφωνα με το οποίο υπερασπίστηκε ...ένα δημοκρατικό δικαίωμα στην ΕΕ, που πρέπει να έχει κάθε χώρα.

Προφανώς, όμως, τα δημοκρατικά δικαιώματα ανήκουν στις κυβερνήσεις των χωρών και όχι στους λαούς τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο για την άλλη «νίκη» που δήλωσε ότι πέτυχε ο πρωθυπουργός μας, τι να πει κανείς! Εχουμε - λέει - τώρα ένα «μόνιμο μηχανισμό στήριξης»...

Αν θεωρείται «στήριξη» το να σε δανείζει κάποιος με εξοντωτικά επιτόκια και στη συνέχεια να επιβάλλει φτώχεια και ξεπούλημα του εθνικού πλούτου για τα επόμενα 30 χρόνια, τότε μάλλον έχουν μπερδευτεί κάπως οι έννοιες...

Οχι πως οι κυβερνώντες είναι «μπερδεμένοι», φυσικά. Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν.

Τα ομολόγησε όλα, κάτω και από την πίεση των ομοϊδεατών του στις Βρυξέλλες, ο Αντ. Σαμαράς, αφήνοντας να πέσουν οι αντιμνημονιακές μάσκες της κοροϊδίας. Ο πρόεδρος της ΝΔ δήλωσε ανοικτά ότι στηρίζει στην πράξη σχεδόν στο σύνολό τους τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου. Ανέφερε, λοιπόν, ότι η ΝΔ έχει ψηφίσει τα 30 από τα 60 νομοσχέδια που έχει καταθέσει μέσα στον ένα χρόνο θητείας της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απαριθμώντας ορισμένα από αυτά (νέα πακέτα υπέρ των τραπεζών, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, απελευθέρωση οδικών μεταφορών, ιδιωτικοποίηση ΟΣΕ, νομοσχέδιο fast track για επενδύσεις κ.ο.κ.). Φάνηκε, λοιπόν, καθαρά ότι το «όχι» του προέδρου της ΝΔ στο μνημόνιο είναι βαθιά υποκριτικό και, όπως έχει πολλές φορές παραδεχθεί, έχει στόχο να μην αφήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια στο «πεζοδρόμιο», δηλαδή στο οργανωμένο ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, πολύ πιο σημαντικό, που καταδεικνύει την υποκριτική στάση του απέναντι στο μνημόνιο: Οτι συμφωνεί με την πρόταση για την οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, δηλαδή με ένα ισόβιο μνημόνιο σε βάρος των λαών. Οι τέσσερις αρχές, που, σύμφωνα με τον Αντ. Σαμαρά, προσδιορίζουν τη στάση της ΝΔ στο συγκεκριμένο θέμα (αξιοπιστία, διαφάνεια, δημοσιονομική πειθαρχία, αποτελεσματικότητα), είναι ολοφάνερο ότι είναι προσχηματικές, προκειμένου να αποκρύψουν την πλήρη σύμπλευση με τις αποφάσεις της ΕΕ. Στις κάλπες, λοιπόν, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να θυμούνται ότι η «νέα» ΝΔ είναι ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης και σταθερός στυλοβάτης της αντιλαϊκής στρατηγικής του μνημονίου.

«Σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών όσον αφορά την ευελιξία του χρόνου εργασίας» εντοπίζει η Κομισιόν που σε ανακοίνωσή της σημειώνει: «Η Δανία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Φινλανδία και η Νορβηγία έχουν να επιδείξουν σχετικά καλά αποτελέσματα όσον αφορά την ευέλικτη οργάνωση του χρόνου εργασίας. Στις χώρες αυτές, λίγο περισσότερο από τους μισούς εργαζόμενους χρησιμοποιούν κάποια μορφή ευελιξίας όσον αφορά το χρόνο εργασίας». Πανηγυρίζουν δηλαδή επειδή πάνω από πέντε στους δέκα εργαζόμενους δεν έχουν σταθερό χρόνο εργασίας. Δηλαδή, μπορεί, τη μια μέρα να δουλεύουν 4 ώρες και την άλλη 12 ώρες. Δηλαδή, σμπαραλιάζεται η σωματική και ψυχική τους υγεία. Σμπαραλιάζεται η προσωπική και οικογενειακή τους ζωή. Και για να επιβάλει την κατάργηση της σταθερής εργασίας παντού, το ευρωενωσιακό κεφάλαιο στοχοποιεί αποφασιστικά τις κατακτήσεις των εργαζομένων, που διατηρούνται ακόμα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Δεν είναι τυχαία η γκρίνια της Κομισιόν για την κατάσταση που επικρατεί σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Η ευελιξία προχωρά στη βόρεια και δυτική Ευρώπη «ενώ στην Ουγγαρία, τη Λιθουανία, την Τσέχικη Δημοκρατία, την Εσθονία, τη Βουλγαρία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία και τη Ρουμανία, επικρατεί η παραδοσιακή βδομάδα των 40 ωρών»...

Η κυβέρνηση λέει στο λαό πως μόνο αν στηρίξει την πολιτική της θα αποφύγει τη χρεοκοπία. Ομως, η χρεοκοπία για τα λαϊκά συμφέροντα έχει ήδη ξεκινήσει. Με την άγρια επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, ενώ ήδη δρομολογούνται τα επόμενα «επεισόδια» με το χτύπημα των επικουρικών συντάξεων και την κατάργηση των ΒΑΕ. Με τη μείωση μισθών και συντάξεων, την ώρα μάλιστα που το κόστος ζωής της λαϊκής οικογένειας αυξάνεται αμείωτα. Με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, ώστε να καταργηθεί κάθε δίχτυ προστασίας των εργαζομένων, να χτυπηθεί το αναντικατάστατο για την εργατική τάξη όπλο της συλλογικής διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης. Με το ολοκληρωτικό ξεπούλημα των Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας στα μονοπώλια, υψώνοντας νέους ταξικούς φραγμούς για τα λαϊκά στρώματα, αλλά και με πλήρη προσαρμογή του περιεχομένου και του χαρακτήρα αυτών των υπηρεσιών στις απαιτήσεις των μονοπωλίων.

Η χρεοκοπία, για την αποφυγή της οποίας «κόπτεται» η κυβέρνηση, είναι αυτή που αφορά τα μονοπώλια. Το μόνο που τη νοιάζει είναι να μειώσει τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η κερδοφορία των πολυεθνικών. Να δυναμώσει την «ανταγωνιστικότητά» τους. Γι' αυτό και δε σταματά καθόλου να παραχωρεί και να σχεδιάζει νέα προνόμια για τις επιχειρήσεις: Είτε αυτά αφορούν φοροαπαλλαγές, είτε επέκταση της «ευελιξίας» της εργασίας, είτε συνολικά νέα «κίνητρα» για την επιχειρηματικότητα. Με τον «μπαμπούλα» της χρεοκοπίας φοβερίζουν το λαό για να σκύβει το κεφάλι και από πάνω να φωνάζει «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Και τι έχει γίνει; Ο λαός μετρά μόνο νέα χτυπήματα, νέες θυσίες, νέα βάσανα.