ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οχι και «κλειστό επάγγελμα» οι συμβασιούχοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κατηγορηματικά απέκλεισε χτες ο υπουργός Εσωτερικών το ενδεχόμενο μονιμοποίησης των συμβασιούχων στους δήμους και ειδικότερα στο Δήμο Αθηναίων, όπου εκεί οι εν λόγω εργαζόμενοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Το βασικό - και ταυτόχρονα προκλητικό - επιχείρημα που χρησιμοποίησε ήταν ότι η κυβέρνηση με το νόμο 3812/2009 περί προσλήψεων στο Δημόσιο «"άνοιξε" το κλειστό επάγγελμα του συμβασιούχου του Δημοσίου», εννοώντας, προφανώς, ότι στο παρελθόν οι συμβασιούχοι ήταν «κλειστό επάγγελμα» διότι εργάζονταν για πολλά χρόνια στο Δημόσιο μέσα από συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεών τους.

Ο υπουργός προκαλεί βάναυσα τη νοημοσύνη μας. Διότι η αλήθεια λέει ότι οι άνθρωποι αυτοί ως συμβασιούχοι βρίσκονταν σε διαρκή ομηρία, ενώ η ανανέωση των συμβάσεών τους γινόταν όχι γιατί είχαν μπάρμπα στην Κορώνη - μπορεί και να είχαν - αλλά γιατί κάλυπταν θέσεις και ανάγκες μόνιμου προσωπικού, βασικές κοινωνικές ανάγκες. Αυτό, όταν ανέλαβε υπουργός, το αναγνώριζε και ο κ. Ραγκούσης, ο οποίος υποσχόταν ότι θα έκανε διαγωνισμούς και θα προσλάμβανε μόνιμο προσωπικό ώστε να σταματήσει το καθεστώς των συμβασιούχων. «Εργαζόμενοι στο Δημόσιο με μια σχέση εργασίας» ήταν το σύνθημά του. Αντί αυτού, όμως, τόσο ο ίδιος, όσο και η κυβέρνηση, στην οποία ανήκει, προτίμησαν το μοίρασμα της ανεργίας, δηλαδή την απόλυση των σημερινών συμβασιούχων και την ανακύκλωσή τους με νέους. Αυτό είναι το άνοιγμα του «κλειστού» επαγγέλματος των συμβασιούχων που επέβαλαν οι σημερινοί κυβερνώντες. Το μοίρασμα της πείνας για το οποίο επαίρονται κι από πάνω.

Πολιτική υπέρ των επιχειρηματιών του Τουρισμού

«Τη βούληση της κυβέρνησης για την αναβάθμιση της τουριστικής εκπαίδευσης και κατάρτισης και την επιθυμία του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλου Γερουλάνου αλλά και προσωπικά του ιδίου, να εξελιχθεί ο ΟΤΕΚ σε ένα σύγχρονο Οργανισμό», μετέφερε χτες ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Γιώργος Νικητιάδης στο ΔΣ του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.

Το πώς εννοεί την αναβάθμιση της τουριστικής εκπαίδευσης η κυβέρνηση αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στην πολιτική που ήδη εφαρμόζει στον ΟΤΕΚ. Αρκεί να αναφέρουμε ότι: η συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και ωρομίσθιοι. Οι σχολές άνοιξαν αντί για τον περασμένο Οκτώβρη, τον Γενάρη του 2011. Η κυβέρνηση προχώρησε στο κλείσιμο των 3 από τις 4 σχολές ξεναγών του ΟΤΕΚ ενώ η λειτουργία της μιας και μοναδικής σχολής, αυτής της Αθήνας, μετατέθηκε για τον Σεπτέμβρη του 2011. Οι μαθητές που ζουν στα οικοτροφεία δεν έχουν τα στοιχειώδη όπως για παράδειγμα πετρέλαιο, ακόμα και περιορισμούς στη διατροφή τους, λόγω της δραστικής περικοπής της κρατικής χρηματοδότησης ακόμα και από τα ελάχιστα κονδύλια που έδινε η κυβέρνηση για τον ΟΤΕΚ. Ταυτόχρονα όσο αποδυναμώνονται ο ΟΤΕΚ και οι δημόσιες σχολές τόσο μεγαλώνει η διεισδυτικότητα των επιχειρηματιών στις σχολές, προκειμένου να αντλήσουν ακόμα περισσότερα κέρδη από την εκπαίδευση.

Με άλλη τιμή, το συζητούσε...

«Το ότι κάποιος εκδηλώνει ενδιαφέρον δεν σημαίνει ότι και η συμφωνία που επιδιώκει είναι καλή. Οι επενδυτές τύπου Σόρος με την αρωγή και εγχώριων συνεργατών τους, έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές, θέλουν να τα πάρουν (σ.σ. τη δημόσια περιουσία) "κοψοχρονιά". Αυτό είναι οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα», σχολίασε χτες ο βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης στον ρ/σ «Αθήνα 9,84». Δηλαδή, αν «έκλεινε» μια καλή συμφωνία, αν η δημόσια περιουσία έπιανε καλή τιμή, τότε «ούτε γάτα ούτε ζημιά» για τον Δ. Παπαδημούλη και συνολικά το κόμμα του. Αλλωστε, πολύ πρόσφατα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμπεριέλαβε στις προτάσεις του και την «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας» για να αντιμετωπιστεί δήθεν η κρίση και να έρθει η ανάπτυξη.

Για ένα κόμμα που κλίνει ευλαβικά το γόνυ στον καπιταλισμό είναι αναμενόμενες τέτοιες τοποθετήσεις, που όμως εναντιώνονται στα λαϊκά συμφέροντα. Ο λαός δεν πρόκειται να ωφεληθεί ούτε στο ελάχιστο αν η δημόσια περιουσία ξεπουληθεί έστω και στην καλύτερη δυνατή τιμή, ούτε πρόκειται να ωφεληθεί αν αυτή αποτελέσει το «όχημα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση ωφελημένο θα είναι αποκλειστικά και μόνο το κεφάλαιο. Για το λαό η υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας πρέπει να εγγραφεί, μαζί με όλες τις άλλες διεκδικήσεις του, στην ατζέντα της πάλης του στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που στο κέντρο της θα έχει τον άνθρωπο του μόχθου και τις ανάγκες του και για την ικανοποίησή τους θα αξιοποιήσει και τη δημόσια περιουσία.

Προτάσεις για ποια διέξοδο;

Τα αστικά κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στις παρυφές της στρατηγικής τους στριμώχνονται από τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Το βάθος και η διάρκεια της ύφεσης, η αδυναμία του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες να παραχωρήσει ακόμα και τα ελάχιστα για να διασκεδάσει τις λαϊκές αντιδράσεις, οδηγούν στην κλιμακούμενη απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων που το απαρτίζουν. Στην προσπάθειά τους να ελιχθούν, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό, να του καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες, να τον αποπροσανατολίσουν, βαφτίζοντας την καπιταλιστική κρίση άλλοτε «κρίση χρέους», άλλοτε κρίση του «καζινοκαπιταλισμού» και πάει λέγοντας.

Ολοι αυτοί προσάπτουν στο ΚΚΕ την κατηγορία ότι δεν έχει προτάσεις για διέξοδο από την κρίση. Κρύβουν σκόπιμα ότι άλλη διέξοδο οραματίζονται αυτοί και άλλη το ΚΚΕ. Για αλλουνού τα συμφέροντα παλεύουν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα συγγενικά τους κόμματα, για άλλα συμφέροντα, τα λαϊκά, παλεύει το ΚΚΕ. Μπροστά στα αδιέξοδα της δικής τους στρατηγικής προπαγανδίζουν ότι το Κόμμα δεν έχει προτάσεις, εννοώντας προτάσεις στα όρια του δικού τους συστήματος. Ταυτίζουν αυθαίρετα τα συμφέροντα των μεγαλοκαπιταλιστών με αυτά των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και ζητούν από το ΚΚΕ να κάνει το ίδιο.

Ενα παράδειγμα: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναγορεύουν σε «νούμερο ένα» ζήτημα το δημόσιο χρέος. Ζητάνε απ' όλα τα κόμματα να διατυπώσουν θέσεις και να υπάρξει ευρύτερη συμφωνία σε μέτρα που τσακίζουν δικαιώματα, στο όνομα του να μειωθεί το χρέος! Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που λέει ότι το δημόσιο χρέος και η καπιταλιστική κρίση έχουν την ίδια πηγή, το κεφάλαιο και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του. Από αυτή τη σκοπιά καλεί το λαό να μην τρομοκρατηθεί από την προπαγάνδα περί χρέους και χρεοκοπίας. Να χτυπήσει με την πάλη του στη ρίζα το σύστημα που αναπαράγει χρέη και κρίσεις. Πώς θα γίνει αυτό; Οργανώνοντας την πάλη με αιτήματα επιθετικά, που παίρνουν υπόψη τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα όρια που διαμορφώνουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Τέτοια είναι τα αιτήματα που προβάλλουν σε ενιαίο πλαίσιο το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΟΓΕ και το ΜΑΣ.

Τέτοια αιτήματα στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Η υλοποίησή τους προϋποθέτει ισχυρή συγκέντρωση δυνάμεων και σύγκρουση με τα κόμματα του κεφαλαίου. Προϋποθέτει αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων και πολιτική πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, ως μόνη φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Αυτή η πάλη απαιτεί χειραφέτηση από τα ιδεολογήματα και την τρομοκρατία της αστικής τάξης και των επιτελείων, γι' αυτό βοηθάει τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων. Αυτό είναι που σε τελική ανάλυση τρομάζει τους αστούς και τα κόμματά τους. Η δύναμη που κρύβουν οι προτάσεις και η στρατηγική του ΚΚΕ. Η οποία, όταν μπολιαστεί πλατιά στο λαϊκό κίνημα, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρές προϋποθέσεις για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, την αντικατάστασή της από τη λαϊκή εξουσία, που θα οργανώσει και θα διευθύνει τη λαϊκή οικονομία. Η κρίση δείχνει αντικειμενικά τα όρια του καπιταλισμού. Η στρατηγική του ΚΚΕ δείχνει την πραγματική διέξοδο από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Γι' αυτό μάταια την πολεμούν και προσπαθούν να τη συκοφαντήσουν.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Μας δουλεύουν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΚΡΙΣΗ ΚΡΙΣΗ αλλά τα δισεκατομμύρια ...πετάνε προς κάθε κατεύθυνση εκτός από αυτή που καταλήγει στον ελληνικό λαό!

Ετσι, λοιπόν, και επισήμως οι ελληνικές τράπεζες έλαβαν «εγγυήσεις» 30 δισεκατομμυρίων ευρώ (κάπου στα 130 δισ. δηλαδή από το 2010 τους έχουμε δώσει).

Αν αυτό δεν είναι χρήμα και σαφέστατη διευκόλυνση τότε τι είναι; Είναι τόσο ζεστό χρήμα όσο και οι φόροι που ΔΕΝ πληρώνουν οι εφοπλιστές, ΔΕΝ πληρώνουν οι βιομήχανοι, ΔΕΝ πληρώνουν οι πολυεθνικές που φοροαπαλλάσσονται.

Ομως, αυτά τα χρήματα οι κυβερνώντες έχουν προϋπολογίσει να καταβληθούν. Οπότε αφού οι παραπάνω δεν πληρώνουν μαντέψτε ποιος μένει...

ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ χωρίς αμφιβολία τον αναπληρωτή υπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης, Γιώργο Κουτρουμάνη, όταν λέει πως «δεν υπάρχουν σκέψεις για μείωση συντάξεων την επόμενη 5ετία».

Λέει την αλήθεια. Δεν υπάρχουν «σκέψεις» για μείωση συντάξεων. Υπάρχουν ...αποφάσεις και πολύ πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Τις έχουν νομοθετήσει κανονικότατα και όταν θα μειώσουν τις συντάξεις θα μας λένε απλά ότι εφαρμόζουν το νόμο.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι περιμένουν και πακέτα ολόκληρα από τις περίφημες «αναλογιστικές μελέτες» που όλοι έχουμε μαντέψει πού θα καταλήξουν...

Α, ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ξεχάσουμε, ο θαυμάσιος αυτός θεσμός του... Παρατηρητηρίου Τιμών διαπίστωσε και δημοσιοποίησε ότι φέτος το λεγόμενο «πασχαλινό τραπέζι» θα είναι φθηνότερο. Μάλιστα, προσέγγισαν και τη μείωση με ακρίβεια: 2,66% στο κρέας, 4,79% στα λαχανικά!

Πώς γίνεται αυτό όταν η τιμή του αρνιού θα αυξηθεί πάνω από 30% μόνο αυτοί μπορούν να μας το εξηγήσουν και το αρμόδιο υπουργείο. Το ...δούλεμα καλά κρατεί.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στρατηγική χρεοκοπίας του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πρόβλημα δεν είναι η αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, επαναλαμβάνει μονότονα ο Ντ. Στρος Καν, καταδεικνύοντας ποια είναι η πραγματική στρατηγική στόχευση του κεφαλαίου. «Η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους δεν θα έδινε λύση στο κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, το οποίο είναι η ανταγωνιστικότητα», τόνισε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του ΔΝΤ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του την περασμένη Δευτέρα σε Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, συμπληρώνοντας ότι «η ανάγκη της Ελλάδας για ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς της είναι αναπόφευκτη». Δεν έκρυψε μάλιστα ότι αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος του μνημονίου: «Το πρόγραμμα στήριξης που παρέχεται από το ΔΝΤ και την ΕΕ στόχο έχει να θέσει την Ελλάδα στο σωστό δρόμο όσο το δυνατόν συντομότερο χωρίς να υπάρξει ανάγκη για κανενός είδους πτώχευση», επισήμανε. Αυτή είναι η πραγματικότητα: Η «κρίση χρέους» χρησιμοποιείται για να περάσουν σαρωτικά μέτρα που στοχεύουν στη δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης προκειμένου να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Η χρεοκοπία του λαού είναι δεδομένη και ο «σωστός δρόμος», κατά τον Στ. Καν, για να διασωθεί ο καπιταλισμός. Είναι καιρός όμως να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι η δική του «διάσωση» περνάει από την ανατροπή του καπιταλισμού.

Θρασύτατος εμπαιγμός

Οσο πιο πολύ βάζει πλάτες στην κυβέρνηση για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα τόσο περισσότερο παίζει θέατρο και δημαγωγεί ασύστολα ο πρόεδρος της ΝΔ βάζοντας τη μάσκα του «φίλου του λαού». Η δήλωση όμως που έκανε χτες κατά τη διάρκεια της προεκλογικού χαρακτήρα περιοδείας του στα μαγαζιά της Νέας Ιωνίας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε υποκρισία και λαϊκισμό. Χύνοντας ψεύτικα δάκρυα για τα μικρομάγαζα, που όπως είπε «δεν μπαίνει σήμερα άνθρωπος μέσα», κατήγγειλε την κυβέρνηση που δεν αλλάζει την «ανάλγητη οικονομική πολιτική, η οποία δημιουργεί φοβερή έλλειψη συνοχής». Προφανώς ο Α. Σαμαράς θέλει να ξεχάσουν τα λαϊκά στρώματα ότι αυτή την «ανάλγητη οικονομική πολιτική» ο ίδιος και το κόμμα του την στηρίζουν μέχρι κεραίας. Εχει υπερψηφίσει πάνω από τα μισά νομοσχέδια που έχει φέρει η κυβέρνηση, έχει σιγοντάρει στη σφαγή των μισθών και των συντάξεων, στην κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ενώ πλειοδοτεί στην ιδιωτικοποίηση των πάντων. Ειδικά για τα μικρομάγαζα ο πρόεδρος της ΝΔ υπερασπίζεται μετά πάθους την πολιτική της απελευθέρωσης των αγορών, δηλαδή της συγκεντροποίησης και της ισχυροποίησης των μονοπωλιακών ομίλων, την πολιτική δηλαδή που φέρνει τα λουκέτα, που με μέγιστη υποκρισία κατά τ' άλλα καταγγέλλει. Αδίστακτος όμως ο πρόεδρος της ΝΔ επισφράγισε την κοροϊδία απευθύνοντας έκκληση στον «απλό άνθρωπο» (!) τώρα που πλησιάζει το Πάσχα να ξοδέψει στη γειτονιά του!! Μόνο ως θρασύτατη πρόκληση και εμπαιγμός πρέπει να εκληφθεί αυτή η έκκληση και ως τέτοια να πάρει την απάντηση που της αξίζει.

Ο κεντρικός σχεδιασμός

Το συμφέρον των μικρομεσαίων αγροτών βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ για κεντρικό σχεδιασμό με λαϊκό έλεγχο. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι θα παράγονται οι ποσότητες που χρειάζονται, για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες και όπου υπάρχει δυνατότητα, θα γίνονται εξαγωγές. Σημαίνει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων, δηλαδή λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ενέργεια, μηχανήματα κλπ., αλλά και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Μόνο έτσι τα αγροτικά εφόδια θα είναι φθηνότερα, γιατί δεν θα υπάρχει το καπιταλιστικό κέρδος. Παράλληλα η παραγωγή σίγουρα θα απορροφηθεί από τα κρατικά εργοστάσια με την κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης και τη συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, από τη δημιουργία και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών που θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, με κρατική επιστημονική στήριξη. Αυτό σημαίνει ότι κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν θα ξεκληριστεί. Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν θα έχουν καμία αγωνία σε τι τιμή θα αγοράσουν λιπάσματα, φυτοφάρμακα και ό,τι χρειαστούν και σε τι τιμές θα πουλήσουν τα προϊόντα (π.χ. ροδάκινα, ζαχαρότευτλα, λάδι και άλλα). Θα εργάζονται ανθρώπινα στον παραγωγικό συνεταιρισμό ή στο εργοστάσιο και, φυσικά, καμιά αβεβαιότητα δεν θα υπάρχει στους εργαζόμενους στα εργοστάσια, που θα είναι κοινωνικοποιημένα. Αυτός ο τρόπος παραγωγής θα σχεδιάζεται για κάθε προϊόν και κλάδο και για την κτηνοτροφία, για παραγωγή εγχώριων, φθηνών, ποιοτικών τροφίμων, καλύπτοντας τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού. Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά και όχι ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπάλληλους, μικροεπαγγελματίες και νέους. Γι' αυτό ο παλλαϊκός ξεσηκωμός είναι ανάγκη σήμερα, για να σαρώσει σαν ορμητικό τσουνάμι τους δυνάστες και την εξουσία του κεφαλαίου και τους εκπροσώπους του, την καπιταλιστική σαπίλα και τα αδιέξοδά του.

Συνέδριο με διεθνή απήχηση

Αρχίζουν σήμερα στην Αθήνα οι εργασίες του 16ου Συνεδρίου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας με τη συμμετοχή άνω των 800 αντιπροσώπων από 104 χώρες και από τις πέντε ηπείρους. Ενα συνέδριο με διεθνή απήχηση και σημασία που συσπειρώνει αγωνιστές και ταξικά συνδικάτα, τα οποία εκπροσωπούν τους καημούς και τις ελπίδες εκατομμυρίων εργατών και εργατριών σε όλο τον κόσμο. Ενα συνέδριο ταξικό, ανοιχτό και δημοκρατικό, που οργανώνεται από εργάτες και εργάτριες, οι οποίοι εθελοντικά εχουν στρατευτεί στις γραμμές του ταξικού αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Το συνέδριο της ΠΣΟ γίνεται σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, οξύνεται η επίθεση των μονοπωλίων στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, σε συνθήκες που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα έχει φτάσει σε σημείο παροξυσμού, με αδιάψευστο μάρτυρα τις ιμπεριαλιστικές βόμβες που λίγες εκατοντάδες μίλια νοτιότερα σημαδεύουν το λαό της Λιβύης. Μια επίθεση που δεν γνωρίζει «σύνορα» και όρια, που καταδικάζει ολόκληρους λαούς σε πείνα και εξαθλίωση, εποφθαλμιά τον πλούτο και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές χωρών και περιοχών και δεν διστάζει να προχωρήσει σε νέους τυχοδιωκτισμούς ενάντια σε λαούς και χώρες που αντιστέκονται.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η καπιταλιστική κρίση, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η ραγδαία χειροτέρευση της θέσης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων σε όλο τον κόσμο, θέτουν ακόμα πιο επιτακτικά την ανάγκη για ένα εργατικό κίνημα που θα μάχεται αταλάντευτα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στο κεφάλαιο. Ενα κίνημα που σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο θα γίνεται κήρυκας και οργανωτής της ανειρήνευτης πάλης όλων των εργαζομένων ενάντια στα μονοπώλια, ντόπια και διεθνικά, ένα κίνημα που ούτε στιγμή δεν θα υποστέλλει τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού και μέσα σε οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν θα ξεχνά την αποστολή του: Να παλεύει αδιάλλακτα ενάντια στο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς, να αποτινάξει απόο πάνω του και απ' όλους τους λαούς την ταξική εκμετάλλευση.

Προϋπόθεση και όρος για ένα τέτοιο κίνημα, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε χώρας μέσα στις οποίες δρουν και δουλεύουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στην ΠΣΟ, ο επίμονος αγώνας ενάντια στις δυνάμεις που εξωραΐζουν τον καπιταλισμό, ενάντια στο ρεφορμισμό και στον οπορτουνισμό. Δυνάμεις που όσες μορφές και αν αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου, όσα «καπέλα» και αν φορούν ανάλογα με την ιστορική συγκυρία και τη χώρα, δεν παύουν να είναι δυνάμεις που στέκονται απέναντι στα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, δυνάμεις που εντέλει επιδιώκουν να σώσουν όχι τους εργάτες αλλά το καπιταλιστικό σύστημα.

Από σήμερα και για τέσσερις μέρες, εκατοντάδες συνδικαλιστές στο συνέδριο της ΠΣΟ θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν για το πώς το παγκόσμιο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ξεπερνώντας αντικειμενικές δυσκολίες και υποκειμενικές αδυναμίες, ακόμα πιο αποφασιστικά θα οργανώσει τους αγώνες των «κολασμένων» της γης. Ακόμα πιο συνειδητά και συγκροτημένα θα βγει στο στίβο της ταξικής πάλης, εκπροσωπώντας το παγκόσμιο προλεταριάτο και τους συμμάχους του στον αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Ακόμα πιο επίμονα θα αντιπαλέψει τον ιμπεριαλισμό σε όλες τις εκδοχές του, δεν θα διαλέγει ιμπεριαλιστή και εκμεταλλευτή, δε θα παρασύρεται από τα κελεύσματα της «ταξικής συνεργασίας», σταθερά στρατευμένο στην υπόθεση της εργατικής τάξης, με όλα τα μέσα.