Η «διαπραγματευτική δύναμη» της κυβέρνησης στα παζάρια που γίνονται στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, για το πώς θα μοιραστούν μεταξύ των μονοπωλίων του κάθε κράτους - μέλους οι ζημιές από την κρίση, εξαρτάται από το πόσο βαθιά και άγρια έχει κατασφάξει το λαό. Το παραδέχθηκε για ακόμα μια φορά, μιλώντας χτες στο υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός, επιδεικνύοντας με καμάρι την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης στην κατεύθυνση αυτή. «Σε αυτή τη μάχη (σ.σ. στην ΕΕ) απαιτείται εκ μέρους μας συνεχής εγρήγορση και συνέπεια στην τήρηση των δεσμεύσεών μας», τόνισε, σπεύδοντας να επισημάνει πως «σε αντίθεση με αυτό που ορισμένοι ισχυρίζονται είναι ακριβώς η συνέπειά μας που μας δίνει το διαβατήριο για να διαπραγματευόμαστε και να ακούγονται όλο και περισσότερο οι απόψεις μας». Με άλλα λόγια, προκειμένου να διαπραγματεύεται και να ακούγεται η «φωνή» της κυβέρνησης, εννοείται για λογαριασμό της εγχώριας πλουτοκρατίας, πρέπει να κουβαλάει και να επιδεικνύει στο παζάρι της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ ολοένα και περισσότερα «λάφυρα» από τον πόλεμο που διεξάγει κατά του λαού. Ομως ο λαός δεν μπορεί να αποδέχεται να υποβάλλεται σε ατέλειωτες θυσίες για χάρη της ενίσχυσης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και της βελτίωσης της θέσης της στη διαμάχη ανάμεσα στις αστικές τάξεις της ΕΕ και στο ευρωοικοδόμημα των μονοπωλίων. Είναι καιρός να τραβήξει το δικό του δρόμο, οργανώνοντας την πάλη του που πρέπει να στοχεύει κατευθείαν στη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Πολιτική «καμένης γης»
Τα πύρινα μέτωπα που ξεσπούν τις τελευταίες μέρες επιβεβαιώνουν ότι ο όλεθρος με τις καταστροφές των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας δεν έκλεισε τον κύκλο του. Υποδηλώνουν ότι νέα «καμένη γη» θα αφήσει πίσω του και το φετινό καλοκαίρι. Και, βέβαια, το «γιατί» συμβαίνει αυτό, είναι κάτι παραπάνω από προφανές: Γιατί συνεχίζεται και κορυφώνεται η πολιτική που αποχαρακτηρίζει δασικές εκτάσεις και τις μετατρέπει σε «φιλέτα». Γιατί ζουν και βασιλεύουν ακόμη όλοι οι δασοκτόνοι νόμοι, που οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών, των καταπατητών και των οικοπεδοφάγων. Γιατί τα κονδύλια για αναδασώσεις και άλλα έργα υποδομής για την προστασία των δασών χορηγούνται με το σταγονόμετρο. Γιατί ακόμη δεν έχει συνταχθεί το Δασολόγιο.
Ενώ βρισκόμαστε πλέον στην «καρδιά» της επικίνδυνης για πυρκαγιές περιόδου, ακόμη δεν έχει ληφθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο (καθαρισμός δασών, διάνοιξη δασικών δρόμων κ.ά.) ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τις περιφέρειες, όπως χαρακτηριστικά καταγγέλλουν οι περιφερειακοί σύμβουλοι Αττικής του ΚΚΕ. Η Πυροσβεστική επιχειρεί και φέτος να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά», έχοντας 4.300 κενές οργανικές θέσεις, μειωμένα κονδύλια κατά 81,35 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2010 και κατά 129 εκατομμύρια σε σχέση με το 2009 και ελλιπή ή απαρχαιωμένο υλικό εξοπλισμό.
Από την άλλη πλευρά, το τελευταίο διάστημα μια νέα σειρά αντιπεριβαλλοντικών νόμων προστέθηκαν στο οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης, προκειμένου να επεκταθεί παραπέρα το πεδίο δράσης του κεφαλαίου σε βάρος δασών και δασικών εκτάσεων, οικοσυστημάτων, φυσικών πόρων, της δημόσιας γης. Η κυβέρνηση της «πράσινης» ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ: Με το νόμο 3818/2010, που ψηφίστηκε δήθεν για την προστασία των δασών της Αττικής, «θολώνει» ακόμη περισσότερο τον ορισμό του δάσους, επιτρέποντας την αλλαγή χρήσης σε δάση και δασικές εκτάσεις. Με το νόμο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), παραχωρεί στο κεφάλαιο δάση και δασικές εκτάσεις, προστατευόμενες περιοχές, εθνικά πάρκα και δρυμούς, παράκτιες περιοχές, προκειμένου να εγκαταστήσει, κατά παρέκκλιση ακόμη και της υπάρχουσας ψευδεπίγραφης διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ιδιωτικές μονάδες. Με το νόμο για το «Πράσινο Ταμείο», γίνεται ένα ακόμη βήμα για την πλήρη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των δασών, αφού η διαχείριση του δασικού πλούτου παραδίδεται σε ιδιώτες. Και ακόμη χειρότερα είναι αυτά που έρχονται, αφού με τον εφαρμοστικό νόμο του «μεσοπρόθεσμου», παρέχεται η δυνατότητα στο κεφάλαιο να εγκαταστήσει τις κερδοφόρες τουριστικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις του όπου θέλει - ακόμη και σε δημόσιες δασικές εκτάσεις - και μάλιστα με διαδικασίες - εξπρές.
Ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου το πρώτο πράγμα που δήλωσε, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, είναι ότι θα ανοίξει τη συζήτηση «όχι για το τι είναι δάσος, αλλά τι θέλουμε να είναι δάσος», προαναγγέλλοντας ένα νέο γύρο αντιδασικής πολιτικής. Και αυτό, βέβαια, το «θέλει» μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Γιατί ο λαός, στον αντίποδα, θα παλέψει μαζί με το ΚΚΕ για έναν ενιαίο δημόσιο φορέα διαχείρισης και προστασίας της δασικής περιουσίας. Για μετατροπή σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων ιδιωτικών εκτάσεων στα βουνά και τα δάση. Για αναδάσωση καμένων εκτάσεων. Για να καταργηθούν όλοι οι αντιδασικοί νόμοι.
Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ
«Ανεύρετη λύση»...
«Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη καθημερινά επιδεινώνεται (...) Εκπληκτικό δεν είναι το γεγονός αυτό καθαυτό, όσο η εμμονή των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων της ΕΕ να αναζητούν στην ευρωπαϊκή κρίση δημόσιου χρέους μια "ανεύρετη λύση" που δεν θα αμφισβητεί τον κυριαρχικό ρόλο των χρηματαγορών. Οι χρηματαγορές, όταν αφήνονται να λειτουργήσουν ως ο αξιολογητής και ρυθμιστής κάθε οικονομικής δραστηριότητας, όπως συμβαίνει σήμερα, αναγνωρίζουν ένα μόνο δικαίωμα, αυτό του κεφαλαίου, κατεδαφίζοντας κάθε κοινωνική κατάκτηση και προστασία. Πριμοδοτούν τα "Μνημόνια", δηλαδή τις γνωστές πολιτικές αντιδραστικής αναδιανομής πλούτου και εξουσίας υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ξεπουλήματος κάθε δημόσιου αγαθού στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Βαθαίνουν όμως παράλληλα την ύφεση και την κρίση χρέους, φέρνουν την Ευρωζώνη στο χείλος της διάλυσης».
Τα παραπάνω δήλωσε χτες ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ Γ. Μηλιός. Φαίνεται πως η ηγεσία του ΣΥΝ βρήκε στις «χρηματαγορές» τον ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο. Και τους φορτώνει ως και το προπατορικό αμάρτημα. Τους προσάπτει τη δημιουργία του χρέους, όταν αυτό δημιουργήθηκε από τις φοροαπαλλαγές των μονοπωλίων, τις επιδοτήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες για επενδύσεις, τους τεράστιους εξοπλισμούς κλπ. Αφήνει ταυτόχρονα στο απυρόβλητο την κρίση υπερσυσσώρευσης του καπιταλισμού, για την αντιμετώπιση της οποίας εφαρμόζονται τα «μνημόνια», που κάνουν πάμφθηνους τους εργαζόμενους, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας που στηρίζει ο ΣΥΝ. Μιλά για το χρέος, που αν οι τράπεζες δεν δάνειζαν με μεγάλα επιτόκια θα ερχόταν πιο φτηνή η αποπληρωμή του για το λαό, που δεν ευθύνεται για το χρέος αλλά τον καλούν να το πληρώσει, αφού προτάσσουν τη διέξοδο για το χρέος για να σωθεί το κεφάλαιο και όχι τη φιλολαϊκή διέξοδο για την κρίση που απαιτεί ανατροπή του κεφαλαίου. Αφήνει επίσης στο απυρόβλητο την ΕΕ, που δημιούργησε τα «μνημόνια» στο πλαίσιο της φιλομονοπωλιακής της στρατηγικής.
... της σοσιαλδημοκρατίας
Η ηγεσία του ΣΥΝ μοιάζει να σκέφτεται ότι τώρα που βρήκε τον «παπά» είναι καλή ευκαιρία να «θάψει» κάτω από αυταπάτες μεγατόνων τους «σπόρους» ριζοσπαστικοποίησης που «βλασταίνουν» σε εργατικές λαϊκές συνειδήσεις. Οπως έκανε και όταν ξέσπασε η κρίση που τη χρέωνε στα «golden boys» και τους «ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού», πριν «αγκιστρωθεί» στον ισχυρισμό ότι αυτή είναι κρίση χρέους. Συσκοτίζει ότι χρηματογορές, οίκοι αξιολόγησης κ.λπ. κ.λπ. είναι «παιδιά» του καπιταλισμού, ομάδες της οικονομικής ολιγαρχίας που επιδιώκουν να αποσπάσουν όσο γίνεται μεγαλύτερα κέρδη από τις αγοραπωλησίες μετοχών, ομολόγων και άλλων τοκοφόρων τίτλων. Δε γέννησαν αυτοί την κρίση. Την κρίση όπως και αυτούς τους γέννησε το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που ο ΣΥΝ και συνολικά ο οπορτουνισμός δεν αμφισβητεί. Κι ανεξάρτητα απ' τις «ενδοοικογενειακές» τους κόντρες, ομονοούν απολύτως και συγχρονισμένα εξαπολύουν μια σφοδρότατη επίθεση σε βάρος των λαών.
Συνεπώς, στο πλαίσιο αυτού του συστήματος «ανεύρετη» είναι η «λύση» που προτείνει στο λαό ο ΣΥΝ. «Υπάρχει η λύση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς: Διαχείριση του χρέους εκτός χρηματαγορών, αναδιαπραγμάτευσή του με διαγραφή μεγάλου μέρους του, απευθείας δανεισμός από την ΕΚΤ, αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων και του κοινωνικού κράτους, δίκαιο φορολογικό σύστημα, ένα τραπεζικό σύστημα στην υπηρεσία του δημόσιου συμφέροντος και της ανάπτυξης», διατείνεται ο υπεύθυνος της οικονομικής του πολιτικής.
Τέτοιος καπιταλισμός τώρα δεν υπάρχει. Υπήρχε κάποτε με τη διαχείριση της σοσιαλδημοκρατίας, τότε που οι ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης ήταν μεγάλοι και που σε συνδυασμό με την ύπαρξη του σοσιαλισμού έκαναν παραχωρήσεις για να χειραγωγούν τους εργαζόμενους στο σύστημα. Τώρα με τις τεράστιες δυσκολίες αναπαραγωγής του κεφαλαίου, την ένταση των ανταγωνισμών και της διεθνοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας, ιδιαίτερα δε σε συνθήκες κρίσης, υπάρχει μόνο η βαρβαρότητά του που είναι πανταχού παρούσα και δεν αμβλύνεται, μόνο ανατρέπεται από έναν λαό ενωμένο, αποφασισμένο να την ανατρέψει.
Ολα για τα μονοπώλια
Γρηγοριάδης Κώστας
ΠΩ - ΠΩ, ΠΑΛΙ δικαιώθηκε ο πρωθυπουργός μας, Γιώργος Παπανδρέου, και οι Ευρωπαίοι έμειναν έκθετοι από τις εξελίξεις. Τα έλεγε αυτός για τα «ευρωομόλογα» και την ανάγκη «συνολικής λύσης» στα θέματα του χρέους, αλλά δεν τον ακούγανε.
Τώρα, όλοι «στα λόγια» του έρχονται και είναι απολύτως βέβαιο ότι θα αναγνωρίσουν το διορατικό του πνεύμα, την οξύνοια και οξυδέρκειά του και, φυσικά, τις γνώσεις και το όραμά του για την Ευρώπη.
Αυτά τα παραμύθια μας πουλάει αυτές τις μέρες το ΠΑΣΟΚ και κυρίως το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Αυτό δεν μας εντυπωσιάζει. Αυτό που είναι εντυπωσιακό, είναι πως ...περιμένουν κάποιος να τα πιστέψει.
Γιατί οι Ευρωπαίοι, ούτε έχουν σαστίσει μπροστά στις οικονομικές εξελίξεις, ούτε έχουν μικρή γνώση των λειτουργιών των αγορών, ούτε τους λείπει το όραμα.
Αντιθέτως, είναι ιδιαιτέρως έξυπνοι και προνοητικοί, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα αυτών για τους οποίους δουλεύουν: Τις πολυεθνικές, τις τράπεζες, τους «διεθνείς επενδυτές». Γι' αυτούς έχουν ...όραμα και για τα κέρδη τους.
Μόνο που αυτήν την περίοδο τα συμφέροντά τους ...μπερδεύονται ελαφρώς, καθώς οι «χασούρες» της κρίσης βρίσκονται πάνω από το κεφάλι τους. Συμφωνούν μεν ότι το «λογαριασμό» πρέπει να τον πληρώσουν βασικά οι λαοί. Διαφωνούν, όμως, στο δικό τους ποσοστό χασούρας.
Μέσα λοιπόν στον όλο χαμό, ο «οραματιστής» και «έξυπνος» πρωθυπουργός μας υλοποιεί ακριβώς αυτήν την πολιτική και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς, καθώς επείγεται να δώσει ...εχέγγυα πίστης στους σκοπούς της ΕΕ.
Γι' αυτό ξεπουλάνε ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, γι' αυτό φορολογούν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, γι' αυτό περιορίζουν τα εργασιακά δικαιώματα. Γι' αυτό, εν ολίγοις, μας έχουν οδηγήσει σε πτώχευση.
Γρηγοριάδης Κώστας
Και, από την άλλη, μας απειλούν ότι θα πάθουμε αυτό που ...έχουμε ήδη πάθει. Αλλά, όπως λέει και ο Ε. Βενιζέλος, «η Ελλάδα είναι ένα εργαστήριο». Μαντέψτε ποιοι είναι τα ...πειραματόζωα.
Στηρίγματα της εργοδοσίας
Δεν έγινε χτες το προγραμματισμένο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΕ γιατί δεν προσήλθαν τα μέλη της ΠΑΣΚΕ, κάποια μέλη της ΔΑΚΕ και οι λεγόμενοι «Ακομμάτιστοι» (μέρος τους προέρχεται από την ΠΑΣΚΕ). Η μη προσέλευσή τους οφείλεται σε λόγους που έχουν να κάνουν με εσωτερικά προβλήματα αυτών των παρατάξεων (ένα από τα υπό συζήτηση ζητήματα ήταν η αντικατάσταση μελών του ΔΣ).
Το παραπάνω γεγονός θα μπορούσε σε άλλες συνθήκες απλώς να αναδείξει τη γραφειοκρατική λειτουργία των δυνάμεων αυτών και πώς ορισμένα από τα κίνητρα της δράσης τους δε συνδέονται με τις ανάγκες των εργαζομένων και έρχονται σε αντίθεση με αυτές. Στις παρούσες γενικές πολιτικές - οικονομικές συνθήκες και με την εργοδοσία στον ΟΤΕ να έχει, την προηγούμενη βδομάδα, αναγγείλει το σχεδιασμό της για μαζικές απολύσεις στο πλαίσιο της μείωσης του «μισθολογικού κόστους» κατά 40% αποκαλύπτει τον επικίνδυνο ρόλο των παρατάξεων αυτών. Οι οποίες την ώρα που απαιτείται άμεση οργάνωση της πάλης των εργαζομένων για την υπεράσπιση της δουλειάς τους απέχουν από τη λειτουργία του συνδικαλιστικού φορέα, εμποδίζοντας ουσιαστικά την αγωνιστική δράση άρα στηρίζουν έτσι τα σχέδια της εργοδοσίας.
Βέβαια, ο ρόλος του είναι γνωστός και αναμενόμενος. Ομως πρέπει να στιγματίζεται κάθε φορά και με κάθε ευκαιρία γιατί η καταδίκη αυτών των δυνάμεων, η εγκατάλειψή τους από τους εργαζόμενους και η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης με ενίσχυση του ταξικού πόλου, αποτελεί αναγκαίο όρο για την ταξική οργάνωση και ανάπτυξη αποτελεσματικών αγώνων ενάντια στη βαρβαρότητα.
Πολιτικό έγκλημα!
Στο ζήτημα της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας προωθούνται επιλογές ακραίου αντιδραστικού και αντιλαϊκού χαρακτήρα. Οι ιδιωτικοποιήσεις, όλοι το θυμόμαστε, ξεκίνησαν μετά από μία πολυετή, καλοσχεδιασμένη, αλλά καθόλα βρώμικη προπαγάνδα, ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί προκαλούν τεράστια ελλείμματα στη χώρα. Και τι έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Προσέφεραν σε διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους πλειοψηφικά και μειοψηφικά πακέτα μετοχών, από μια σειρά τράπεζες (Εμπορική, Ιονική, Πειραιώς, Κρήτης, αλλά και την Εθνική), αλλά και επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας (ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ, Τσιμέντα Χαλκίδας, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, Σύρου και Ελευσίνας, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ κ.λπ.). Που τις πήρε το κράτος καταχρεωμένες από τους καπιταλιστές και τις ξεχρέωσε με χρήμα του λαού. Προκαλούσαν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία ελλείμματα στο ελληνικό Δημόσιο; Το αντίθετο. Επρόκειτο για κερδοφόρες μονάδες, τις οποίες οι άρπαγες του κεφαλαίου έσπευσαν να αποκτήσουν, με μοναδικό στόχο να αυξήσουν ακόμα περισσότερο την κερδοφορία τους.
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων εξυπηρετούσε έναν και μοναδικό στόχο: Να προσφερθεί ζωτικός χώρος για την κερδοφόρα δράση του κεφαλαίου. Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας προσέφεραν διέξοδο στους κεφαλαιοκράτες να επενδύσουν σε επικερδείς δραστηριότητες τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Οι επενδύσεις αυτές έφεραν νέα υπερκέρδη, αυτά οδήγησαν σε εκ νέου υπερσυσσώρευση των κεφαλαίων, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει η οικονομική κρίση και να καλούνται τώρα οι εργαζόμενοι να πληρώσουν και τις συνέπειές της.
Το επιχείρημα για το τωρινό πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι τα δημόσια ελλείμματα. Αυτό έλειπε, αφού όλα τα προς ιδιωτικοποίηση «κομμάτια» αποτελούν φιλέτο για κάθε επίδοξο μνηστήρα. Τώρα, η κυβέρνηση, που προωθεί το πρόγραμμά της από κοινού με τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ., επικαλείται το κρατικό χρέος. Και συμφώνησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ, να ξεπουλήσει ό,τι έχει απομείνει στο Δημόσιο, μόνο και μόνο για να πληρώσει τοκοχρεολυτικές δόσεις στις τράπεζες που έχουν ελληνικά ομόλογα.
Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για μια εγκληματική πολιτική. Πολιτική παράδοσης εύρωστων κερδοφόρων και σημαντικών για την ελληνική οικονομία επιχειρήσεων και τεράστιες εκτάσεις γης. Πολιτική υπονόμευσης της εργασίας για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, που, εκτός από τη μεγάλη μείωση των εισοδημάτων τους και την ακύρωση των εργασιακών τους σχέσεων, απειλούνται με άμεση απόλυση. Πολιτική σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων, που θα αναγκάζονται να πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά τις διάφορες υπηρεσίες. Πολιτική, που, εκτός όλων των άλλων, είναι εντελώς αδιέξοδη, αφού και μετά το όργιο του ξεπουλήματος το κρατικό χρέος θα είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Η ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ, η ΛΑΡΚΟ, οι εταιρείες ύδρευσης, οι δημόσιες υποδομές, οι φυσικού κάλλους δημόσιες εκτάσεις, δεν είναι για πώληση. Οχι απλά επειδή αποτελούν δημόσια περιουσία, αλλά γιατί η πώλησή τους είναι σε βάρος του λαού. Στο πλαίσιο ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, μπορούν να παίξουν κεντρικό, στρατηγικής σημασίας ρόλο για την οικονομική ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Οι υποδομές, οι εταιρείες Ενέργειας, οι μεταλλουργικές μονάδες, οι φορείς των μεταφορών, ενταγμένες σε ένα κοινωνικοποιημένο και οργανικά αλληλοσυμπληρούμενο σύστημα οικονομικών παρεμβάσεων με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων, μπορούν να αποτελέσουν μια πρώτη, αλλά στέρεη βάση για την εκπόνηση προγραμμάτων σχεδιοποιημένης ανάπτυξης, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.
Εκβιασμοί και τρομοκρατία διαρκείας
Γρηγοριάδης Κώστας
Τη δοκιμασμένη τακτική της τοποθέτησης του πιστολιού στον κρόταφο του λαού προκειμένου να τσακίσει την αντίστασή του ώστε να αποδέχεται διαρκώς τα μέτρα που τον βουλιάζουν ολοένα και πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση, θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν κυβέρνηση και τρόικα, όπως φάνηκε καθαρά από τη χτεσινή δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Με ωμό τρόπο ο Β. Σόιμπλε δήλωσε ότι προϋπόθεση για την έκτη δόση του Σεπτέμβρη είναι να έχει περάσει ένα νέο πρόγραμμα με πρόσθετα βάρβαρα μέτρα που θα εγγυώνται την επίτευξη των στόχων του μνημονίου και του «μεσοπρόθεσμου». «Εχουμε χρόνο για την Ελλάδα. Η επόμενη δόση είναι το Σεπτέμβριο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σόιμπλε σε συνέντευξή του στο γερμανικό ραδιοφωνικό σταθμό μετά τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ και συμπλήρωσε με νόημα: «Εως τότε πρέπει να έχει αποφασιστεί το νέο πρόγραμμα». Είναι ευνόητο ότι αυτό που έχει πρωταρχική σημασία για τον Γερμανό αξιωματούχο είναι το «νέο πρόγραμμα», ενώ το χρέος χρησιμοποιείται ως εργαλείο για να περνάνε πρωτοφανούς αγριότητας μέτρα κατά του λαού. Το έχει άλλωστε διακηρύξει σε όλους τους τόνους η ίδια η Α. Μέρκελ, αναδεικνύοντας την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωμονοπωλίων ως προς το στρατηγικό στόχο των προωθούμενων μέτρων. Και αυτόν το στόχο, που περνάει μέσα από την κατεδάφιση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων και το φτήνεμα της εργατικής δύναμης σε επίπεδα Κίνας, τον υπηρετούν με κάθε μέτρο κάθε στιγμή. Στον αντίποδα, ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αν δεν βάλει σκοπό να κατακτήσει τη δική του εξουσία, με αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, δεν πρόκειται να δει «άσπρη μέρα».
«Αντίφαση» και φιλολαϊκή διέξοδος
«Λύσαμε την αντίφαση για τη συμμετοχή των ιδιωτών και την επιλεκτική χρεοκοπία... Πλέον η επιλεκτική χρεοκοπία της Ελλάδας δεν αποκλείεται». Η δήλωση αυτή του Ολλανδού υπουργού Οικονομικών Γιαν Κις ντε Γέγκερ συνοψίζει με τον πιο παραστατικό τρόπο την ουσία της προχτεσινοβραδινής απόφασης του Γιούρογκρουπ. Σε αντίθεση με το κλίμα ανακούφισης και ευφορίας που επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση, η πραγματικότητα είναι ότι οι υπουργοί Οικονομικών του Γιούρογκουπ έδωσαν το «πράσινο φως» για τη συμμετοχή των ιδιωτών, δηλαδή των μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στα λεγόμενα προγράμματα στήριξης, πράγμα που σημαίνει απλά ότι «κλειδώνουν» τη χρεοκοπία τους, αφού η συμμετοχή τους, που την επιδίωκαν κυρίως η Γερμανία και άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης για να μοιραστούν τάχα το «κόστος διάσωσης» των υπερχρεωμένων κρατών - μελών, θα εκτοξεύσει το κόστος δανεισμού και τα λεγόμενα «ασφάλιστρα κινδύνου έναντι της χρεοκοπίας». Βέβαια, η συμμετοχή των ιδιωτών προβλέπεται στο Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης (ESM) που έχει αποφασιστεί να λειτουργήσει από το 2013 και έχει υπερψηφιστεί και από την ελληνική κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση όμως, όποιο σχέδιο ελεγχόμενης χρεοκοπίας και αν αποφασιστεί από κυβέρνηση και τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ), η χρεοκοπία του λαού είναι δεδομένη. Επ' αυτού δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για αυταπάτες. Αντίθετα από την πείρα του ο λαός μπορεί να αντιληφθεί πιο εύκολα ότι ο καπιταλισμός δεν θεραπεύεται ούτε χωράει φιλολαϊκά μπαλώματα. Οι αγεφύρωτες και διαρκώς οξυνόμενες αντιφάσεις και αντιθέσεις του μπορούν να λυθούν προς όφελος των συμφερόντων του λαού μόνο με τη ρήξη και ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Feeds
