Περίπου 793 εκατομμύρια ενήλικες στον κόσμο, στην πλειοψηφία τους νεαρά κορίτσια και γυναίκες, δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε να γράφουν. Περίπου 67 εκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας δεν παρακολουθούν μαθήματα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Περίπου 72 εκατομμύρια έφηβοι, που θα έπρεπε να φοιτούν στον πρώτο κύκλο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο...
Τα παραπάνω στοιχεία ανακοίνωσε χτες η «Unesco», ενόψει της αυριανής Παγκόσμιας Μέρας κατά του Αναλφαβητισμού.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός: Της αμάθειας, του αναλφαβητισμού, της φτώχειας και της εξαθλίωσης για τους λαούς, των κερδών για την πλουτοκρατία. Των αναπτυγμένων καπιταλιστικά κρατών, όπου τα παιδιά των εργατικών και λαϊκών οικογενειών δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να πάνε στο σχολείο λόγω έντασης της εμπορευματοποίησης της Παιδείας και ακόμα και αυτό το σχολείο τους παρέχει γνώσεις - κουρελόχαρτα, τόσες γνώσεις ώστε να μπορούν να παίξουν αποτελεσματικά το ρόλο του γραναζιού για την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Και ιδιαίτερα των κρατών που οι λαοί τους είναι εξαθλιωμένοι, όπου τα παιδιά του λαού φαντάζονται μόνο το σχολείο, το ψωμί, το νερό, τα εμβόλια κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε έντεκα χώρες (Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Αιθιοπία, Γκάμπια, Γουινέα, Αϊτή, Μαλί, Νίγηρας, Σενεγάλη, Σιέρα Λεόνε και Τσαντ) ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% των ενηλίκων είναι αναλφάβητοι.
Οταν σήμερα η ανθρώπινη γνώση, η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ανάπτυξης, είναι τουλάχιστον τραγικό να υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι για τους οποίους η ανάγνωση και η γραφή παραμένουν άπιαστο όνειρο...
«Μετα-μνημόνιο» ή κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων;
«Μονόδρομο» χαρακτήρισε ο υπουργός Ανάπτυξης το «μετα-μνημόνιο» του ΣΕΒ, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά ότι οι προκλητικές απαιτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών αποτελούν θέσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. «Πρέπει να σταματήσουμε να εμποδίζουμε την αγορά», πλειοδότησε ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης μιλώντας χτες στον «Real FM», διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει «αναμορφωθεί όλο το επιχειρηματικό περιβάλλον» και «η Ελλάδα θα είναι απολύτως διαφορετική». Δεν έγινε περισσότερο συγκεκριμένος, αλλά είναι μάλλον περιττό, αφού η κυβέρνηση το έχει κάνει εδώ και χρόνια, ενώ το «10ετές σχέδιο ανάπτυξης» του ΣΕΒ το επικαιροποίησε. Ολόκληρη η χώρα θα μετατραπεί σε έναν παράδεισο για την κερδοφορία των μονοπωλίων, με εργαζόμενους χωρίς ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με μισθούς πείνας και με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στους επιχειρηματικούς ομίλους, με εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της υγείας, με κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης κ.ο.κ. «Είμαστε σε καλό δρόμο. Βρισκόμαστε σε συνεννόηση με τους Γερμανούς, με τους Ολλανδούς και θέλω να σας πω ότι υπάρχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τη χώρα», σημείωσε ο υπουργός. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία γι' αυτό. Ομως αυτή η «ανάπτυξη» μόνο ανατριχίλα και φρίκη πρέπει να προκαλεί στους εργαζόμενους και το λαό γιατί εξυπηρετεί αποκλειστικά την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Ο λαός όμως πρέπει να πιστέψει ότι σήμερα υπάρχουν οι αντικειμενικές δυνατότητες για μια ριζική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι η μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική κρατική ιδιοκτησία.
Εμμονή ενάντια στις κινητοποιήσεις
Του έχει γίνει κάτι σαν μανία του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, να υπερασπίζεται τα κέρδη των επιχειρηματιών του κλάδου επιτιθέμενος συστηματικά και με κάθε ευκαιρία, στις απεργιακές κινητοποιήσεις.
Σε συνέντευξή του στους «Financial Times Deutschland», επισήμανε ότι «σχεδόν κάθε οικογένεια εξαρτάται κατά κάποιον τρόπο από τον τουρισμό - γι' αυτό και όλες οι μορφές απεργιακών κινητοποιήσεων, που πλήττουν τουρίστες, είναι αντιδημοφιλείς».
Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι ο υπουργός θα έπρεπε πρώτα να μιλήσει για την αντιδημοφιλία των κυβερνητικών μέτρων και στη συνέχεια για τις απεργίες.
Αλλά ο υπουργός σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει την «πολεμική» της κυβέρνησης και των μεγαλοεπιχειρηματιών, που υπηρετεί η πολιτική της, ενάντια σε κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων και όλων αυτών που πλήττονται βάναυσα από την πολιτική που ασκείται.
Γιατί τι εννοεί ή υπονοεί ο υπουργός; Οτι οι απεργιακές κινητοποιήσεις στον τουριστικό κλάδο γίνονται από όσους δεν έχουν σχέση - οι ίδιοι ή τα μέλη των οικογενειών τους - με τον τουρισμό; Οπως για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στον κλάδο, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι ή οι ιδιοκτήτες ταξί;
Αλλά τόσο ο υπουργός, όσο και οι διαρκώς θυμωμένοι και «αγανακτισμένοι» επιχειρηματίες του τουρισμού, που τόσο εξεγείρονται για την ταλαιπωρία των τουριστών, βάζουν μπροστά την «ταλαιπωρία», για να χτυπήσουν τους απεργούς, ακριβώς γιατί απεργία σημαίνει διεκδικήσεις των εργαζομένων, επομένως πίεση στους επιχειρηματίες, που απαιτούν ολοένα και πιο εντεινόμενη εκμετάλλευση.
Ενταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης
Η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί πεδίο έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με επίκεντρο την ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς της. Ετσι οι αστικές τάξεις όλων των εμπλεκόμενων χωρών και τα μονοπώλιά τους την έχουν μετατρέψει σε «γεωστρατηγική σκακιέρα» όπου επιδίδονται στην κατάληψη θέσεων και αναδιαμορφώνουν νέες συμμαχίες. Είναι ενδεικτικές ορισμένες εξελίξεις του τελευταίου μόνο διαστήματος. Η Κύπρος ανακοίνωσε την πρόθεσή της να εξορύξει το φυσικό αέριο από το λεγόμενο «οικόπεδο 12» στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) σε συνεργασία με την ισραηλινή «Ντέλεκ» που συμμετέχει στην αμερικανονορβηγική «Νομπλ Ενερτζι», εταιρεία που διεξάγει έρευνες και στα γειτονικά με αυτό ισραηλινά κοιτάσματα. Η ισραηλινή κυβέρνηση πιέζει, αποκτώντας δικαίωμα εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων, να έχει και δικαίωμα στρατιωτικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή για την προστασία, υποτίθεται, των «κοινών συμφερόντων» με την Κύπρο.
Σε αυτή τη συμμαχία αντιδρά η Τουρκία. Η πορεία του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών διευθετήσεων στο Αιγαίο συνδέεται άμεσα με αυτή την εξέλιξη. Ταυτόχρονα η διακοπή των σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ (που είχαν παλιότερα στρατηγική συμφωνία) γίνεται με αφορμή τη βάρβαρη ισραηλινή επίθεση σε τουρκικό πλοίο που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στην αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας και είχε απροκάλυπτα την επίσημη στήριξη της τουρκικής κυβέρνησης. Η Τουρκία εμφανίζεται ως δήθεν προστάτης των Παλαιστινίων και ευρύτερα του μουσουλμανικού κόσμου, ωστόσο πίσω από αυτό βρίσκεται ουσιαστικά η διαμάχη για τις ζώνες επιρροής και την ενέργεια και το ρόλο της στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Στην ίδια ρότα βρίσκεται και η λεγόμενη «στρατηγική συνεργασία» Ελλάδας και Ισραήλ που επιβεβαιώθηκε και με την επίσκεψη αυτές τις μέρες του υπουργού Αμυνας της Ελλάδας στο Ισραήλ. Η Ελλάδα βεβαίως έχει συμφωνήσει και με την Τουρκία και δημιουργήθηκε μέχρι και Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας, με απώτερο στόχο τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι οι αστικές τάξεις προχωράνε τις κολεγιές τους, για να πετύχουν τη μεγαλύτερη κερδοφορία τους σε βάρος των λαών, εμπλέκοντάς τους στα επικίνδυνα «παιχνίδια» των οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που ενίοτε λύνονται και μέσω πολέμων. Ετσι το αποδεδειγμένα κράτος-δολοφόνος των Παλαιστινίων, το Ισραήλ, ανάγεται σε «προνομιακό σύμμαχο» για την αστική τάξη της Ελλάδας όταν οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή μυρίζουν μπαρούτι για τη μοιρασιά της ενέργειας, ενώ οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή δε σταμάτησαν ποτέ (π.χ. στη Συρία και όχι μόνο).
Είναι φανερό ότι το «κουβάρι» των ανταγωνισμών περιπλέκεται και η ελληνική πλουτοκρατία επιδιώκει να εμπλακεί ακόμη περισσότερο γιατί αυτό προστάζουν τα συμφέροντά της. Από αυτή την ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα για την ενέργεια και τις σφαίρες επιρροής εν μέσω παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, οι λαοί, και μέσα σε αυτούς και ο δικός μας, δεν έχουν να κερδίσουν απολύτως τίποτα. Κερδισμένα βγαίνουν μόνο τα μονοπώλια και οι κεφαλαιοκράτες. Οι λαοί αντίθετα μπορούν να εμπλακούν σε αντιπαραθέσεις και πιθανές συρράξεις και αιματοκυλίσματα (βλέπε π.χ. Λιβύη) με την εκδήλωση διαφωνιών στη μοιρασιά της λείας. Μοναδικό πραγματικό αντίβαρο για τους λαούς είναι το δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων σε κάθε χώρα, ώστε οι ίδιοι να γίνουν κυρίαρχοι του πλούτου τους και να μπορούν να αναπτύξουν την αμοιβαία επωφελή συνεργασία μεταξύ τους.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Περί... διαχειριστικής ανικανότητας
Γρηγοριάδης Κώστας
Σε συνέντευξή του στο «Ζougla web radio» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης επέκρινε την κυβέρνηση για «εξαιρετική διαχειριστική ανικανότητα». Η επιλογή αυτής της «γραμμής» αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαία. Αποσκοπεί στο να πείσει το λαό ότι δίχως να θιχτεί ούτε μια «τρίχα» από την εξουσία του κεφαλαίου, όλα μπορούν να στρώσουν αν υπάρξει ένας ικανός διαχειριστής. Που κατά τη γνώμη τους είναι οι ίδιοι και οι δυνάμει σύμμαχοί τους από το χώρο του ΠΑΣΟΚ που «γύρω από συγκεκριμένους και εφικτούς στόχους» μπορούν να διεκδικήσουν «έναν ισχυρότερο ρόλο στα πράγματα». Ο Δ. Παπαδημούλης αξίωσε μάλιστα «να καταστεί υποχρεωτικός ο δρόμος της συνεργασίας, με δεδομένη την αποτυχία των μονοκομματικών κυβερνήσεων»! Και για να γίνει αυτό, όπως είπε, «πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και να έρθει η απλή αναλογική». Πρόσθεσε ωστόσο ότι η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν είναι λύση στο πρόβλημα, αφού αθροίζοντας δύο αποτυχίες δεν δημιουργείται μια θριαμβευτική επιτυχία.
Τι δε λέει ο Δ. Παπαδημούλης. Πρώτον, ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πέτυχαν απολύτως ως εκπρόσωποι των συμφερόντων του κεφαλαίου. Τα προώθησαν και με το παραπάνω, τσακίζοντας το λαό και τα δικαιώματά του. Δεύτερον, ο οπορτουνισμός βολεύεται να βαφτίζει «αποτυχία» τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το σύστημα συνολικά στη διαχείριση της κρίσης του, γιατί έτσι αποσιωπά το γεγονός ότι όποιος κι αν πάρει τη θέση του διαχειριστή τις ίδιες δυσκολίες θα αντιμετωπίσει και στην πεπατημένη της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου θα κινηθεί, αντικειμενικά. Τρίτον, πολιτικές δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν το μαγικό ραβδί με το οποίο και τον καπιταλισμό θα απαλλάξουν από τις κρίσεις του και θα τον εξανθρωπίσουν διαμορφώνοντας συνθήκες ευημερίας των κερδών του κεφαλαίου και των ανθρώπων του μόχθου συγχρόνως, είναι καλές για την αφήγηση παραμυθιών αλλά όχι για να τους εμπιστευτεί ο λαός την ψήφο του και τις ελπίδες του. Και βεβαίως υπονομεύουν την ταξική πάλη.
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Ισότητα» στην ανεργία και τη φτώχεια
«Δεν μπορεί οι 700.000 άνεργοι να είναι όλοι του ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή από ένα σημείο και πέρα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν δύο κατηγορίες Ελλήνων, οι προνομιούχοι και οι μη προνομιούχοι» (Ντ. Μπακογιάννη - «Σκάι»). «Δεν έχω ακούσει κανέναν να μιλάει για τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα» (Η. Μόσιαλος - ΝΕΤ). Αναμφίβολα προκαλούν και εξοργίζουν οι παραπάνω ξετσίπωτες και επαίσχυντες δηλώσεις της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας και του κυβερνητικού εκπροσώπου, ωστόσο δεν προξενούν καμία έκπληξη. Τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή επιχειρούν να υποδαυλίσουν και οξύνουν διάφορες αντιθέσεις μεταξύ διαφόρων τμημάτων της εργατικής τάξης, προκειμένου να περάσουν τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Πυροδοτούν τον εμφύλιο μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και κατηγοριών του λαού για να μείνουν στο απυρόβλητο η πλουτοκρατία και τα «ιερά» προνόμιά της. Είναι αποκαλυπτικές πάντως οι δηλώσεις των παραπάνω πολιτικών για την «ισότητα» και την «κοινωνική δικαιοσύνη» που επιφυλάσσουν στα λαϊκά στρώματα: Ισότητα απέναντι στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ενώ την ίδια στιγμή τα μονοπώλια θα θησαυρίζουν. Η δικαιοσύνη (τους) αποκαθίσταται όταν υπάρχουν άνεργοι και από τον δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα, όταν γίνονται απολύσεις και στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η δικαιοσύνη αποκαταστάθηκε με το τσάκισμα των μισθών και των συντάξεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα κάτω από τις «οργισμένες» φραστικές επιθέσεις των αστικών κομμάτων για «ρετιρέ» και «προνομιούχους». Η επίθεση αυτή συνεχίζεται γιατί πρέπει να πετύχουν το στόχο για «κινεζικοποίηση» των μισθών και δεν θα σταματήσει αν δεν συναντήσει την οργανωμένη αντεπίθεση του λαού.
Η πρόταση του ΣΕΒ
Για «νέο μοντέλο» ανάπτυξης κάνει λόγο ο ΣΕΒ με τη μελέτη που έδωσε στη δημοσιότητα και με την οποία διαφημίζει ότι, αν ακολουθηθούν οι σχετικές προτάσεις, τότε όχι μόνο θα ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, αλλά θα δημιουργηθούν και 520.000 θέσεις εργασίας.
Ο,τι και να πεις, ελκυστικό το περίβλημα του «νέου μοντέλου», αφού πέρα από όλα τα άλλα, προβλέπει, για πρώτη φορά στα χρονικά, όχι μόνο να απορροφήσει τους ανέργους που προκάλεσε η κρίση, αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα θέσεις εργασίας.
Ναι, αλλά όποιος διατρέξει το κείμενο της μελέτης, εύκολα θα διαπιστώσει ότι το παραμύθι είναι πολύ χοντρό, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις θέσεις εργασίας. Γιατί εδώ δε μιλάμε για εργασία την οποία οι ενδιαφερόμενοι θα προσφέρουν πέντε μέρες τη βδομάδα και έναντι αυτής θα παίρνουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο και για την οποία θα έχουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, αλλά για τη δυνατότητα των επιχειρηματιών που θα κάνουν επενδύσεις, να αξιοποιούν κατά περίσταση μέρος από το στρατό των ανέργων, πληρώνοντας συμβολικούς μισθούς και αποφεύγοντας τη συμμετοχή τους στις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές. Λόγος, δηλαδή, στην καλύτερη περίπτωση γίνεται, για 520.000 ...περιστατικά απασχόλησης.
Μπορεί το μοντέλο που λανσάρουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες να βαφτίστηκε «νέο», ωστόσο είναι ολοφάνερο ότι τα εργαλεία που χρειάζονται για την υλοποίησή του είναι παμπάλαια και σκουριασμένα όπως και ο ίδιος ο καπιταλισμός. Ετσι, για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται ο κανόνας που λέει ότι κάθε πρόταση που εκπορεύεται από τους μεγαλοβιομηχάνους, μπορεί να είναι πρόταση σαφώς μελετημένη, ωστόσο είναι βαθιά ταξική και επιδιώκει την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της δικής τους τάξης στην κοινωνία και άρα είναι πρόταση που κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση με τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού.
Η άτιμη προπαγάνδα του «ΣΚΑΪ»
Γρηγοριάδης Κώστας
Οταν ο τηλεοπτικός σταθμός ιδιοκτησίας του εφοπλιστή Αλαφούζου «ΣΚΑΪ», που βεβαίως προάγει τα συμφέροντα όλων των καπιταλιστών, εμφανίζεται να κάνει «φιλεργατικό» ρεπορτάζ, τότε η εργατική τάξη έχει μια ακόμη απόδειξη πόσο εχθρική ενάντιά της είναι η αστική πολιτική και προπαγάνδα. Ετσι χτες στο κεντρικό του δελτίο, πήρε υπό την «προστασία του» τους απολυμένους του «902», προβάλλοντας ρεπορτάζ από τη δήθεν κινητοποίησή του, εκτοξεύοντας ταυτόχρονα λάσπη ενάντια στο ΚΚΕ. Πιστός όπως πάντα στο αντικομμουνιστικό του μένος, ο καπιταλιστικός σταθμός, που χύνει τόνους δηλητήριο ενάντια στους ταξικούς αγώνες, όπως με τους ναυτεργάτες, πρόσφατα με τους εργαζόμενους σε επισιτισμό - τουρισμό, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της διεκδίκησης καταστολής των απεργιακών αγώνων, που έχει εργασιακές συνθήκες «γκέτο» στα ΜΜΕ ιδιοκτησίας του ομίλου του και στα καράβια του, όταν πρόκειται να σηκώσει αντικομμουνισμό, τον πιάνει τάχα η «φιλεργατική ευαισθησία». Βρίσκουν, δηλαδή, την ευκαιρία οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και συνολικά η εργοδοσία, να λοιδωρήσουν το ΚΚΕ, νομίζοντας πως θα εμποδίσουν το λαό να συμπορευτεί μαζί του. Να πώς οι ενέργειες των συγκεκριμένων που έκαναν τη δήθεν κινητοποίηση έξω από τον «902» (απ' αυτούς τους μετρημένους στα δάκτυλα των δύο χεριών) μια ισχνή μειοψηφία, οι πρώην του «902» προσέφεραν υπηρεσίες εθελοντικά και συνειδητά για αντικομμουνιστική επίθεση. Εν γνώσει τους και επιδιώκοντάς το. Ετσι οι ίδιοι κατηγορώντας το ΚΚΕ, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στους καπιταλιστές, περιφέροντας τους κάλπικους ισχυρισμούς τους στα πιο αντικομμουνιστικά μέσα του διαδικτύου προχτές και του ΣΚΑΪ χτες, ξέροντας ότι μιλάνε σε ευήκοα ώτα όταν την ίδια ώρα δεκάδες συνάδελφοί τους έχουν απολυθεί από το συγκεκριμένο κανάλι, ενώ ο Αλαφούζος τους έχει μειώσει δραστικά τους μισθούς τους. Οι «σύμμαχοί» τους φανερώνουν και τη σκοπιμότητα των όσων κάνουν για να πλήξουν το ΚΚΕ. Να προβληματιστεί ο λαός και να βγάλει συμπεράσματα.
Η δύναμη του λαού είναι το παν
Η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας να απορρίψει την αίτηση ίδρυσης του Συλλόγου Σπουδαστών του ΤΕΙ Λαμίας, επειδή εξαγγέλλει στο καταστατικό του πως θα δώσει «απάντηση στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ», δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν μια απόφαση ενός προσώπου. Το σκεπτικό της απόφασης είναι ...εμπνευσμένο από το δόγμα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ, των μονοπωλίων που σημαίνει ότι για τα συμφέροντά τους νομιμοποιούνται να κάνουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους, άλλες επεμβάσεις, να δολοφονούν λαούς και οι λαοί όχι μόνο να το αποδέχονται αλλά να το στηρίζουν. Θέλουν να περάσουν στη συνείδηση λαού και νεολαίας ότι κάθε λαϊκή κινητοποίηση, που αντιδρά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, υπονομεύει τη χώρα. Και ας είναι σε βάρος του λαού. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν περιορίζεται σε μια απόφαση ενός Πρωτοδικείου στη Λαμία και δεν αφορά μόνο τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους. Χρειάζεται, βέβαια, να σημειώσουμε ότι η απορριπτική απόφαση ήρθε την ίδια περίοδο που η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ...πρωτοβουλία (επέμβαση) αναδιοργάνωσης στο φοιτητικό σπουδαστικό κίνημα και στους Συλλόγους, ενώ επιδιώκει να εφαρμόσει το νόμο - πλαίσιο. Θέλουν φοιτητικούς - σπουδαστικούς συλλόγους υποταγμένους στις επιδιώξεις κράτους - επιχειρηματιών στα πανεπιστήμια και όχι για τις διεκδικήσεις των παιδιών του λαού.
Η απόφαση αυτή είναι «κόπια» των αντιδραστικών κειμένων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που τάσσεται ενάντια σε οποιαδήποτε κινητοποίηση στρέφεται εναντίον τους. Με αυτόν τον τρόπο η απόφαση βγάζει ...παράνομες ακόμα και τις μεγάλες παλλαϊκές διαδηλώσεις ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν... Θυμίζει δηλώσεις αξιωματούχων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ! Αποτελεί συνέχεια των θέσεων και των απειλών της κυβέρνησης (και των κομμάτων που στηρίζουν, επί της ουσίας, την πολιτική της) πως η δράση ενάντια στην αντιλαϊκή «νομιμότητα», δηλαδή σε κάθε αντιλαϊκό νόμο ή σχέδιο που αφαιρεί δικαιώματα και καταδικάζει στην εξαθλίωση, δεν επιτρέπεται. Στο στόχαστρο πάντα ήταν (και θα είναι) η αντιιμπεριαλιστική δράση των λαών, γι' αυτό και η «τυφλή» αστική Δικαιοσύνη υπερασπίζει τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Δε θέλουν να αποκαλύπτεται ο στόχος των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε κάθε σημείο της Γης, για την εξυπηρέτηση των σχεδιασμών του κεφαλαίου, που σκορπά το θάνατο σε ολόκληρους λαούς, προκειμένου να προχωρήσει τους σχεδιασμούς του, να αρπάξει πλουτοπαραγωγικές πηγές, να ξαναμοιράσει τον πλούτο και τα σύνορα των λαών.
Η κυρίαρχη τάξη προσπαθεί να μετατρέψει τις οργανώσεις του λαϊκού κινήματος σε φορείς που δε θα έχουν καμιά σχέση με την πάλη για τα συμφέροντα λαού και νεολαίας, αλλά μ' αυτά που καθορίζουν κράτος και κεφάλαιο. Και φαίνεται πως η αστική Δικαιοσύνη έρχεται να συμβάλει σ' αυτό. Βεβαίως η ανάπτυξη της οργανωμένης μαζικής λαϊκής πάλης δεν καθορίζεται από τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, ούτε από τις αποφάσεις της αστικής Δικαιοσύνης. Είναι υπόθεση του ίδιου του λαού, εξαρτάται από το συσχετισμό δυνάμεων, την αλλαγή του οποίου σε όφελός του ο λαός έχει τη δύναμη να την επιβάλει. Ο αγώνας ενάντια σ' αυτούς τους σχεδιασμούς συνδέεται, είναι άρρηκτα δεμένος, με τη συνολική ρήξη και ανατροπή με το σύστημα που θεωρεί ως «σταθερό» ...δικαίωμα, για τους εργαζόμενους, μόνο την εκμετάλλευση. Ο λαός μας έχει μια μεγάλη πορεία στην ταξική πάλη και τέτοιου είδους αποφάσεις και σχεδιασμοί θα πέσουν στο κενό.
Feeds
