ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ακόμα μεγαλύτερη ένταση του ταξικού αγώνα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Καμία αναμονή, καμία πίστωση χρόνου στη συγκυβέρνηση - Προκρούστη των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών του δεν πρέπει να επιδείξει ο εργαζόμενος λαός. Αντίθετα τώρα, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα, οφείλει να συγκρουστεί με την πολιτική του «μαύρου μετώπου» που προέκυψε από τα πολιτικά μαγειρεία εντός και εκτός Ελλάδας, για την ανατροπή της.

Την ώρα που η πλουτοκρατία και το πολιτικό της προσωπικό προσπαθούν να συνθέσουν τα κομμάτια του νέου αντιδραστικού παζλ και να μοιράσουν τους ρόλους στα πρόσωπα που θα το συνθέτουν σε κάθε τομέα ο αστικός κρατικός μηχανισμός προωθεί τις αντιλαϊκές αποφάσεις που είχαν ήδη παρθεί. Αλλωστε, όπως ομολογεί ανοιχτά τις τελευταίες μέρες πλειάδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο, η συγκυβέρνηση θα προσδώσει «δυναμισμό» στην προώθηση της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής.

Η άρχουσα τάξη είναι δεδομένο ότι θα σκληρύνει ακόμη περισσότερο τη στάση της για την επίτευξη του αντικειμενικού της σκοπού, που είναι η ακόμα μεγαλύτερη μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης, ως απαραίτητου μέσου για να περισώσει τα κέρδη της. Τα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα εδώ και τώρα οφείλουν να επιδείξουν θάρρος, αποφασιστικότητα και ατσάλινη οργανωτική πειθαρχία, για να νικήσουν στον πόλεμο που έχει κηρυχθεί εναντίον τους, πετώντας στα σκουπίδια και τα διάφορα σενάρια περί «αριστερής - προοδευτικής διακυβέρνησης», που με ακόμη μεγαλύτερη ένταση το τελευταίο διάστημα διακινούν τα γνωστά προπαγανδιστικά επιτελεία.

Συμπόρευση με τους κομμουνιστές, ανάπτυξη του ταξικού εργατικού κινήματος στους χώρους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, λαϊκή συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και στην ύπαιθρο, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, είναι η λύση που θα βγάλει τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία από τη μέγκενη της κρίσης του καπιταλισμού.

Καπιταλιστικά αδιέξοδα

Ολοένα και περισσότερο ξεθωριάζει τουλάχιστον σ' αυτήν τη φάση η απειλή εξόδου από το ευρώ, που χρησιμοποιούν κατά κόρον η κυβέρνηση και οι ξένοι σύμμαχοί της για να τρομοκρατήσουν και να υποτάξουν το λαό για να αποδεχθεί τα βάρβαρα μέτρα. Τίποτα φυσικά δεν μπορεί να αποκλειστεί για το μέλλον. Ο λόγος, βέβαια, είναι ότι το οικοδόμημα των μονοπωλίων τρίζει επικίνδυνα, εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης και μια αποχώρηση κράτους - μέλους σ' αυτή την συγκυρία θα προκαλέσει ανεξέλεγκτες και διαλυτικές καταστάσεις. Το παραδέχονται πλέον ανοικτά εκπρόσωποι του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των ευρωμονοπωλίων, απευθύνοντας μάλιστα έκκληση για να κρατηθεί η Ελλάδα στο ευρώ πάση θυσία. Ο πρόεδρος της «Ντόιτσε Μπανκ» Γιόζεφ Ακερμαν, για παράδειγμα, δήλωσε προχτές στη γερμανική τηλεόραση ότι απορρίπτει οποιαδήποτε σκέψη περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, υποστηρίζοντας ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είχε δραματικά αποτελέσματα. «Πρέπει να κρατήσουμε την Ελλάδα στο ευρώ», τόνισε ο επικεφαλής της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, προσθέτοντας ότι σε περίπτωση εξόδου θα καταστεί ιδιαίτερα επικίνδυνο το ενδεχόμενο μετάδοσης της κρίσης σε άλλες χώρες. Διάσπαση της ευρωζώνης προβλέπει επίσης ο πρόεδρος της Goldman Sachs, εκτιμώντας ότι ολοένα και περισσότερα κράτη θα κρίνουν μη συμφέρουσα την παραμονή τους σε μία νομισματική ένωση όπου θα επικρατήσει η γερμανική εκδοχή της δημοσιονομικής ενοποίησης. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η έξοδος από το ευρώ της χώρας μας ή άλλου κράτους - μέλους δεν εξαρτάται από τη διαχείριση της κρίσης προς όφελος των μονοπωλίων που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ, αλλά από τους οξύτατους ανταγωνισμούς και τις αξεπέραστες αντιθέσεις του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Ο λαός δεν πρέπει να φοβάται τους εκβιασμούς τους, αλλά να περάσει στην αντεπίθεση για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων.

Η απάντηση στις αρνητικές συνέπειες

Η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης μόνο αρνητικά αποτελέσματα έχει στην αγροτική παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα. Για παράδειγμα, στη διάρκεια της πενταετίας 2006 - 2010 σε 20 σημαντικά αγροτικά προϊόντα σημείωσε πτώση: 18,2% το 2007, 7,7% το 2009, 6,7% το 2010 και 4,4% το 2011. Αντίστοιχα, η αξία της αγροτικής παραγωγής μειώθηκε κατά 16%. Στο ίδιο διάστημα το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 13,5%. Η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί με όλο και πιο καταστροφικά αποτελέσματα για τους μικρομεσαίους παραγωγούς και την αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα, όσο θα εφαρμόζεται ολέθρια πολιτική της ΚΑΠ, της ΕΕ και του μνημονίου. Οσο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική οι φτωχομεσαίοι αγρότες δεν έχουν σωτηρία, αφού θα ξεκληρίζονται μαζικά σε όφελος των καπιταλιστών παραγωγών και των μονοπωλίων. Η λύση στο πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται σε μιαν άλλη αγροτική ανάπτυξη, ενάντια στα μονοπώλια, στους επιχειρηματικούς ομίλους και τους μεγαλοαγρότες. Βρίσκεται σε μια ανάπτυξη που θα συμφέρει το λαό και θα υλοποιείται με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και λαϊκό έλεγχο, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης, με τη συνεταιριστικοποίηση της διάσπαρτης αγροτικής γης και παραγωγής. Θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και στις κρατικές, καθετοποιημένες, αγροτικές παραγωγικές μονάδες, θα εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών, ποιοτικών και υγιεινών τροφίμων, αλλά και πρώτων υλών στη μεταποιητική βιομηχανία. Με την αξιοποίηση της επιστήμης και της σύγχρονης τεχνολογίας και με την ολόπλευρη στήριξη του κράτους, θα αυξάνεται η παραγωγικότητα της γης. Προϋπόθεση, όμως, για όλα αυτά είναι η ανατροπή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε να ανοίξει ο δρόμος σε ριζικές αλλαγές, για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Πράγμα που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο επίκαιρο, όλο και πιο αναγκαίο.

Ούτε ώρα χαμένη

Η αντιδραστική κυβέρνηση που σχηματίζεται δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι εκφράζει την αντιδραστική συμμαχία των δύο μεγάλων κομμάτων της πλουτοκρατίας, εκφράζει την ενότητα των κομμάτων της αστικής τάξης για τη σωτηρία συνολικά του κεφαλαίου από την οικονομική κρίση και για το τσάκισμα του λαού. Οποια κι αν είναι τελικά τα πρόσωπα που θα την απαρτίζουν, όποιος κι αν είναι ο χρόνος ζωής της, το έργο της σίγουρα θα είναι εφιαλτικό για το λαό. Γι' αυτό και η στάση του λαού απέναντί της πρέπει να είναι: Η πάλη για την ανατροπή της! Οσο χρόνο κι αν εκτιμήσει η άρχουσα τάξη ότι χρειάζεται να λειτουργήσει η νέα κυβέρνηση, ο λαός να την ανατρέψει μια ώρα αρχύτερα. Να ξεκινήσει από τώρα την πάλη του γι' αυτό. Να μην αφήσει ούτε μια ώρα καθυστέρησης στην ανάπτυξη της πάλης. Να απορρίψει όχι μόνο τη νέα κυβέρνηση, αλλά ολόκληρο το βάρβαρο αντιλαϊκό της έργο, μαζί κι όσα μέτρα προηγήθηκαν, με τα μνημόνια που πέρασαν και τα μνημόνια που θα 'ρθουν. Και να γίνει αυτός ο αγώνας βήμα ενταγμένο στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Απέναντι στο μαύρο μέτωπο της συμμαχίας της άρχουσας τάξης, που εκφράζεται με τη νέα κυβέρνηση, ο λαός έχει να αντιτάξει τη δική του ενότητα, την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και τη συμμαχία της με τους αυτοαπασχολούμενους, με τους φτωχούς αγρότες, με τις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών στρωμάτων. Απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου για να σωθεί το κεφαλαιοκρατικό σύστημα, ο λαός έχει να αντιτάξει τη στρατηγική της εργατικής τάξης για να κατακτήσει τη δική του εξουσία. Απέναντι στις συμφωνίες που επιβάλλουν στους λαούς διαρκείς θυσίες για τα κέρδη της άρχουσας τάξης και τη σωτηρία της ΕΕ, ο λαός έχει να αντιτάξει την προοπτική αποδέσμευσης από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους, που θα επιβάλει με τη δική του θέληση και απόφαση, για τη δική του λαϊκή εξουσία.

Απέναντι στα νέα μνημόνια και τα μέτρα των συμμαχικών κυβερνήσεων της άρχουσας τάξης, ο λαός έχει να αντιτάξει την πάλη για τις δικές του ανάγκες. Για μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους, για προστασία των παιδιών (π.χ. δωρεάν παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά, συσσίτια στα σχολεία κ.ά.), των υπερηλίκων, των γυναικών από τις συνέπειες της κρίσης που τους χτυπούν, με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες και ρόλους τους. Για άμεση κάλυψη των ασφαλιστικών ταμείων και καταβολή των οφειλών σε αυτά, για κατάργηση των επιχειρησιακών συμβάσεων που φτωχαίνουν τους εργαζόμενους. Για γερή φορολογία των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου με ανάλογα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής του, για κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στο πετρέλαιο θέρμανσης κ.τ.λ. Για να μην πληρώσει ο λαός τα χαράτσια, για κατάργηση του ανατοκισμού στα δάνεια, για να μη χάσει κανένας εργαζόμενος το σπίτι του από πλειστηριασμό, για κατάργηση των διοδίων και δωρεάν εισιτήρια στις συγκοινωνίες σε συγκεκριμένες ώρες, για δωρεάν φάρμακα, ιατρικές εξετάσεις και προνοιακές παροχές.

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΦΑΓΑΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΤΕΣΙΝΗ μέρα για να βρούμε «ποια θα είναι η νέα κυβέρνηση». Τον καλύτερο εαυτό τους έδωσαν τα τηλεοπτικά κανάλια, έστω και χωρίς ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα.

Για μία ακόμη φορά γεμίσαμε σενάρια, πρόσωπα παρέλασαν και αναπτύχθηκαν δεκάδες σενάρια για το πώς ακριβώς γινόταν η διαπραγμάτευση μεταξύ των όποιων κέντρων εμπλέκονται (που δεν είναι και λίγα).

Κάποιος αφελής θα μπορούσε να σχολιάσει πως τα κανάλια κάνουν τη δουλειά τους, που είναι να ενημερώνουν τον κόσμο.

Ομως, τι σόι ενημέρωση είναι αυτή όταν ασχολείσαι με το ποιος θα είναι πρωθυπουργός και το ποιοι υπουργοί, χωρίς να σε απασχολεί... τι πρόκειται να κάνουν όλοι αυτοί.

Γιατί, όσο μυστήριο αποτέλεσε η σύνθεση της κυβέρνησης, τόσο... φανερό γινόταν το τι πρόκειται να κάνει.

Να επιβάλει λιτότητα άνευ προηγουμένου, να καταργήσει δικαιώματα, να καταστρατηγήσει κατακτήσεις δεκαετιών και να δημιουργήσει το όποιο υπόβαθρο απαιτούν το ευρωπαϊκό και το εγχώριο κεφάλαιο.

Ομως, αυτά δε θέλουν να τα συζητάμε. Προφανώς προτιμούν να παρακολουθούμε το σίριαλ που έχουν στήσει.

ΤΩΡΑ, ΓΙΑ ΤΟΝ Αντώνη Σαμαρά, τι να πει κανείς... Ζητούσε «άλλο μείγμα πολιτικής» και τελικά βρέθηκε... μέσα στο μείγμα γενικώς.

Τι άλλο, όμως, θα μπορούσε να περιμένει κανείς; Οταν δεν υφίσταται πραγματική διαφωνία για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αφού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν τον ίδιο στρατηγικό στόχο, τέτοιες εξελίξεις είναι αναμενόμενες.

Οσο μάλιστα περνάει ο καιρός, όσο πιο απαιτητικό γίνεται το κεφάλαιο για τις πολιτικές εξελίξεις, όλο και περισσότεροι θα εκτίθενται πολύ περισσότερο.

Μόνο ας μην προσπαθούν οι της Νέας Δημοκρατίας, και οι προσκείμενες στο χώρο εφημερίδες, να βγάλουν... τρελό τον κόσμο. Και τι γίνεται βλέπει και πού πάει το πράγμα καταλαβαίνει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεδομένη η «γαλάζια» προθυμία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αυτή τη στιγμή, συνιστά κοινοβουλευτική χούντα». Κι όμως η δήλωση αυτή ανήκει στον στενό συνεργάτη του προέδρου της ΝΔ Δ. Σταμάτη και την έκανε πριν μερικές μέρες (25 Οκτώβρη) σε ραδιοφωνικό σταθμό («Βήμα Fm»), απορρίπτοντας τα - τότε - σενάρια περί συγκυβέρνησης. Είναι προφανές ότι αυτό που ήθελε να υπογραμμίσει ο σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ - που ας σημειωθεί ότι είναι ένας από τους τρεις που πήγαν προχτές το βράδυ στο υπουργείο Οικονομικών - είναι ότι δεν υπήρχε καμία λαϊκή νομιμοποίηση για μια τέτοια συγκυβέρνηση και άρα πως ήταν μονόδρομος - ή «εθνική ανάγκη» όπως έλεγε ο πρόεδρος της ΝΔ - να γίνουν εκλογές. Παρόμοιες βαρύγδουπες δηλώσεις έκανε βέβαια και ο ίδιος ο Α. Σαμαράς ακόμα και λίγες ώρες πριν δώσει το «πράσινο φως» για τη μεταβατική κυβέρνηση κοινής αποδοχής, που φυσικά είναι συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, όσο και αν η ηγεσία της ΝΔ ορκίζεται για το αντίθετο, επιχειρώντας να διασωθεί όσο μπορεί από τις μάσκες της ψευτοαντιπολίτευσης που φορούσε μέχρι τώρα. Ομως πέρα από τα περί νομιμοποίησης της νέας «συμμαχικής» κυβέρνησης, το σίγουρο είναι ότι η πλουτοκρατία και η ΕΕ ήθελαν να προχωρήσουν στη συγκρότησή της προκειμένου να αυξήσουν τη «δύναμη πυρός» για να περάσουν τα μέτρα που εξοντώνουν το λαό για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Σε αυτή τη στρατηγική επιδίωξη πλουτοκρατίας - ΕΕ, η ηγεσία της ΝΔ είχε από την πρώτη στιγμή δηλώσει πρόθυμη και γι' αυτό ο Α. Σαμαράς αποδέχθηκε αμέσως την πρόταση τον περασμένο Ιούνη. Είναι ευνόητο ότι η προθυμία αυτή θα συνεχιστεί και μετά τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν.

Ψέματα και εκβιασμοί...

Ο «Ρ» το έχει αποκαλύψει από την πρώτη στιγμή, αλλά καλό είναι να επανερχόμαστε για να μην ...ξεχνιόμαστε.

Από τα δάνεια της τρόικας, που όλα τα επόμενα χρόνια θα χρυσοπληρώνουν οι εργαζόμενοι, όλα τα ποσά, μέχρι και το τελευταίο ευρώ, πηγαίνουν στις ελληνικές και ξένες τράπεζες που έχουν στη διάθεσή τους ομόλογα του ελληνικού κράτους.

Υπολογίστε και μόνοι σας:

Η τρόικα μέχρι στιγμής έχει εκταμιεύσει, προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνολικά 65 δισεκατομμύρια ευρώ.

Την ίδια περίοδο, η κυβέρνηση έχει πληρώσει προς στους τραπεζίτες τόκους και χρεολύσια που φτάνουν τα 78,8 δισεκατομμύρια ευρώ.

Αρα, τα 65 δισ. ευρώ του δανείου της τρόικας πήγαν κατευθείαν στα ταμεία των τραπεζών και η κυβέρνηση Παπανδρέου εκτός από αυτά έδωσε ακόμα 13,8 δισ. ευρώ, που άρπαξε από τους εργαζόμενους, μειώνοντας μισθούς και συντάξεις.

Με δυο λόγια: Η τρόικα με την κυβέρνηση χρηματοδοτούν τους τραπεζίτες και οι εργαζόμενοι αναλαμβάνουν να πληρώσουν το λογαριασμό.

... για τα δάνεια της τρόικας

Βέβαια, τα επίσημα στοιχεία ποτέ δεν εμπόδισαν τα διάφορα «παπαγαλάκια» της αντιδραστικής πολιτικής να την προπαγανδίζουν με ψέματα και να προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, ώστε να εξασφαλίσουν την υποταγή τους. Ετσι, πολύ συχνά λένε ότι αν δεν υπήρχε η τρόικα και τα δάνειά της, τότε δεν θα υπήρχαν χρήματα για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις.

Κι όμως, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Για παράδειγμα, στο εννεάμηνο Γενάρη - Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση κατέβαλε προς τους τραπεζίτες 14 δισεκατομμύρια ευρώ για τόκους και 25,7 δισεκατομμύρια για χρεολύσια, συνολικά, δηλαδή, περίπου 40 δισ. ευρώ.

Ε, την ώρα που τα τοκοχρεολύσια ήταν 40 δισ. ευρώ, οι μισθοί και οι συντάξεις ήταν μόλις 16 δισ. ευρώ!!! Αρα μόνο ως ηλίθιο παραμύθι μπορεί να σταθεί το επιχείρημα πως με τα λεφτά της τρόικας πληρώνονται μισθοί και συντάξεις. Ισα ίσα. Η κυβέρνηση τόσους μήνες «κόβει» τις αποδοχές των εργαζομένων για να μπορεί να πληρώνει μεγαλύτερες δόσεις προς τους τραπεζίτες.

«Πρόβα» για πιο επιθετική σύμπραξη

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ αποτελεί ποιοτικό βήμα στον τρόπο με τον οποίο η αστική τάξη και τα κόμματά της επιτίθενται ενιαία στους εργαζόμενους και το λαό. Μετά από δεκαετίες μονοκομματικών κυβερνήσεων και δικομματικής εναλλαγής, μέσα από την οποία το αστικό πολιτικό σύστημα εξασφάλιζε τη σταθερότητά του, η συγκυβέρνηση των δύο βασικών πολιτικών εκφραστών της αστικής τάξης στόχο έχει να ισχυροποιήσει το μαύρο μέτωπο ενάντια στο λαό, για να σωθεί η πλουτοκρατία. Δε χωράει αμφιβολία ότι η κολεγιά των δύο, με τη στήριξη των άλλων προθύμων, ΛΑ.Ο.Σ., ΔΗΣΥ, ΔΗΜΑΡ και Οικολόγων, αποτελεί πρόβα για παγίωση και γενίκευση των συνεργασιών στο μέλλον, με στόχο το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής, που θα γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστική.

Η βαθιά καπιταλιστική κρίση, οι ανταγωνισμοί που οξύνονται ακόμα και στο εσωτερικό της αστικής τάξης, οι κλιμακούμενες λαϊκές αντιδράσεις στην κυρίαρχη πολιτική, η σταδιακή απαξίωση στις λαϊκές συνειδήσεις θεσμών του αστικού συστήματος, μεγαλώνουν τις δυσκολίες των αστικών κομμάτων να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, με δεδομένο ότι η όποια ανάκαμψη θα είναι αναιμική και δεν μπορεί να μετριάσει τις αντιλαϊκές συνέπειες της κρίσης. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, που αντικειμενικά δημιουργούν προϋποθέσεις να οξυνθεί η ταξική πάλη, αυτό που οι αστοί βάζουν ως πρωταρχικό ζήτημα είναι η διασφάλιση των γενικών συμφερόντων τους ως τάξη, χωρίς αυτό να εξαλείφει τους επιμέρους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις μεταξύ τους, που ίσως τις παραμερίζουν προσωρινά μπροστά στον κίνδυνο αδυναμίας του αστικού πολιτικού συστήματος να λειτουργεί αποτελεσματικά.

Γι' αυτό θέλουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Πασχίζουν να επιβάλουν τη συναίνεση του λαού στην πολιτική πραγματοποίησης των συμφερόντων τους σε συνθήκες βαθιάς κρίσης. Θέλουν συμπαγές μέτωπο απέναντι στο λαό επειδή φοβούνται τη δύναμή του. Στην Ελλάδα, η ανησυχία τους είναι μεγαλύτερη, επειδή υπάρχει το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα, που πρωτοστατεί στο δυνάμωμα και τη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής - λαϊκής πάλης. Με τη στρατηγική του συμβάλλει καθοριστικά στο να μπαίνουν εμπόδια στο πέρασμα των αντιλαϊκών μέτρων και, ταυτόχρονα, συσπειρώνει πλατιές λαϊκές μάζες για την ανατροπή της κυρίαρχης εξουσίας και πολιτικής.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αφήσουν ούτε ώρα να πάει χαμένη. Οι δικοί τους αγώνες είναι που ζορίζουν το σύστημα και μεγαλώνουν τα αδιέξοδά του. Συμφέρον του λαού είναι να διευρύνει τα ρήγματα που το κεφάλαιο και τα κόμματά του προσπαθούν να κλείσουν με κυβερνήσεις συνεργασίας, τρομοκρατία και καταστολή. Τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από μια κυβέρνηση που έχει διακηρυγμένο στόχο να περάσει νέα σαρωτικά μέτρα για να σωθεί η πλουτοκρατία με χρεοκοπημένο το λαό. Καμιά ανοχή και στα αναχώματα, που προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό και να μπάσουν την αστική διαχείριση από την πίσω πόρτα, με «προοδευτική» δήθεν διακυβέρνηση. Να βρει το διάολό της και αυτή η κυβέρνηση από το λαό. Να μην μπορέσει να πάρει ούτε ένα μέτρο, να μη σταθεί. Οργάνωση παντού, στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, στα χωριά, λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ για να δείξει ο λαός τη δύναμή του, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.