ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καιροσκόπος και τυχοδιώκτης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ρωτάει ο Αλ. Παπαχελάς τον Γ. Καρατζαφέρη: «...εσείς βγαίνετε μετά στην εκπομπή και λέτε: ελάτε εδώ κύριε πρεσβευτά (σ.σ. εννοεί του Ισραήλ), να μιλήσουμε για το ολοκαύτωμα, να μιλήσουμε για τους μύθους του Αουσβιτς και του Νταχάου. Αυτό ήταν μια βαριά κουβέντα όπως και να το κάνουμε». Απαντάει ο Γ. Καρατζαφέρης: «Ακούστε να σας πω. Είχα παρασυρθεί τότε από μια δικιά τους εφημερίδα, μου φαίνεται λεγότανε ΧΑΖΕΤ, δεν θυμάμαι..., που είχε γράψει αυτά τα πράγματα και τα είχα αναγνώσει».

Επειδή όμως οι φαιδρότητες δεν έχουν και τόση πέραση ο Γ. Καρατζαφέρης επικαλέστηκε σαν απόδειξη της αγάπης του για το Ισραήλ το ακλόνητο πράγματι επιχείρημα: «Αυτή η πολιτική με το Ισραήλ γνωρίζετε ότι εισηγητής ήταν ο Καρατζαφέρης; (...) Εδώ έχω μία σειρά ομιλιών μου στη Βουλή μέσα από το 1999 που λέω ότι πρέπει να μοιάσουμε του Ισραήλ (...) Επομένως λοιπόν δεν μπορεί να είμαι μια έτσι περίεργη φυσιογνωμία, μία έτσι - μία έτσι. Πιστεύω όμως ότι σε κάποιες στιγμές η βία η οποία χρησιμοποίησε το Ισραήλ, ανεξαρτήτως ότι αισθάνεται ανασφαλές και γι' αυτό φτάνει στη βία, ήταν υπερβολική»...

Και παρακάτω: «Ο χρόνος προσαρμόζει καταστάσεις. Υπήρξαν στιγμές που ήτανε πολύ άγριες. Δηλαδή εάν ξαναγύριζα το ρολόι του χρόνου πίσω κάποια πράγματα απ' αυτά που έχω πει ή έχω κάνει θα τα αφαιρούσα (...) Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος προσαρμόζει τη βασική του σκέψη εις τις ανάγκες που απαιτεί μία εποχή. Και σήμερα η εποχή μας απαιτεί περισσότερο πολιτικό πολιτισμό από ό,τι πριν από 15 ή 20 χρόνια».

Ο καιροσκοπισμός, ο τυχοδιωκτισμός και οι κωλοτούμπες δεν συνιστούν πολιτικό πολιτισμό. Σήμερα ο Γ. Καρατζαφέρης πράγματι χειροκροτεί την κολεγιά με το Ισραήλ, αφ' ενός, γιατί το Ισραήλ είναι κράτος δολοφόνος του Παλαιστινιακού λαού, αφ' ετέρου, γιατί απ' αυτή την κολεγιά η ντόπια άρχουσα τάξη την οποία υπηρετεί πολύμορφα, προσδοκά οφέλη, για χάρη της μάλιστα προσπερνά το έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού σαν περιστασιακή «υπερβολική βία» κι αυτή αιτιολογημένη λόγω της «ανασφάλειας» που νιώθει δήθεν το Ισραήλ. Εδώ πια το δούλεμα πάει σύννεφο. Ποια ανασφάλεια νιώθει ένα κράτος με πυρηνικό οπλοστάσιο και τεράστια επιθετική πολεμική μηχανή; Αλλωστε όσο αξιοσημείωτες είναι οι κωλοτούμπες του, άλλο τόσο αξιοσημείωτη είναι η σταθερότητα με την οποία το μόρφωμα αυτό υπερασπίζεται με κάθε τρόπο τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Σκορπίζει αυταπάτες με στόχο...

Μπάζει «νερά» η αφήγηση των οπορτουνιστών για την κρίση. Χτες βράδυ ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας σε εκδήλωση στην Καισαριανή ισχυρίστηκε ότι αρχικά ήταν κρίση «των αγορών και του τραπεζικού τομέα» που, αφού «τζογάρισαν στο μαζικό δανεισμό κοινωνικών στρωμάτων», ήρθε η στιγμή «που η φούσκα αυτή έσπασε». Στη συνέχεια - είπε - η κρίση «μετατράπηκε σε κρίση κρατών, αφού οι τράπεζες απαίτησαν και κέρδισαν την στήριξή τους» και σήμερα - κατέληξε - «τα κράτη και οι αγορές μεταφέρουν το κόστος της κρίσης πάνω στις κοινωνίες»...

Ολα αυτά για να μην ομολογήσουν το απλό, ότι πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Οτι η καρδιά του προβλήματος είναι το ίδιο το κεφάλαιο, ο καπιταλισμός. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας πρόσθεσε πως «διαψεύδεται πανηγυρικά η περίφημη υπόσχεση των αρχών της δεκαετίας του '90, ότι το κεφάλαιο, αν αφεθεί ελεύθερο και ασύδοτο μπορεί να οδηγήσει τον πλανήτη στην πρόοδο και την ευημερία». Δεν είπε, βεβαίως, ότι αυτή τη θεωρία οι ίδιοι τη στήριξαν υπερψηφίζοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που κατοχύρωνε αυτές τις ελευθερίες του κεφαλαίου και πλασάροντάς την σαν «μονόδρομο» στο λαό. Ούτε βεβαίως ότι οικονομική καπιταλιστική κρίση υπήρξε και με εφαρμογή αντινεοφιλεύθερων πολιτικών, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει χειραγωγώντας το λαό στο σύστημα.

... τη σωτηρία του κεφαλαίου από την κρίση

Στο απυρόβλητο και η ΕΕ ως θεματοφύλακας των συμφερόντων των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Για όλα φταίει η μορφή διαχείρισης, ο νεοφιλελευθερισμός, αποφάνθηκε ο Αλ. Τσίπρας και κατηγόρησε τις ευρωπαϊκές ηγεσίες ότι «στέκονται αμήχανες και πανικόβλητες» μπροστά στην επίθεση των κερδοσκόπων, σαν να μην είναι νύχι - κρέας, κεφάλαιο - ΕΕ - κυβερνήσεις. Τους πρόσαψε ακόμα ανικανότητα γιατί, λέει, δεν μπορούν «να βάλουν φρένο στην απληστία των αγορών και του κεφαλαίου»! Λες και μπορεί να υπάρχουν κυβερνήσεις που μπορούν να βάλουν φρένο στις αγορές, δηλαδή να υπάρχει κεφάλαιο και να πολιτεύονται έτσι που να υπονομεύουν τα συμφέροντά του. Καλλιέργεια αυταπατών δηλαδή.

Αφού λοιπόν ούτε ο καπιταλισμός φταίει, ούτε η ΕΕ, τότε λογικό και επόμενο να αναφωνήσει ότι οι εκλογές είναι αυτές που θα ανατρέψουν τους «ανίκανους» που εφαρμόζουν λάθος μορφή διαχείρισης. «Οι εκλογές μπορεί να ανατρέψουν το σκηνικό και να διαμορφώσουν νέες συνθήκες» ισχυρίστηκε. Και υποσχέθηκε μια Ευρώπη «υποταγμένη στη θέληση των λαών και όχι του κεφαλαίου», «ουσιαστικούς φραγμούς στην απληστία των αγορών» κι άλλα τέτοια που θα ήταν ευτράπελα αν δεν αποτελούσαν ωμή εξαπάτηση του λαού και αποπροσανατολισμό του.

Κατόπιν αυτών ζήτησε και ενότητα όλων των δυνάμεων, «εκλογική συνεργασία της Αριστεράς, των προοδευτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, και του τεράστιου πολύμορφου κινήματος κοινωνικών αντιστάσεων». Για ποιο λόγο; Για τη στήριξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, δηλαδή για τη στήριξη των μονοπωλίων. Γι' αυτό μιλά για την αναγκαιότητα εφαρμογής πολιτικής που θα φέρει «κοινωνική συνοχή», δηλαδή εμπόδια στην ταξική πάλη - άλλωστε την αρνούνται - και ανοχή, υποταγή του λαού για τη μακροημέρευση της καπιταλιστικής εξουσίας. Τον πυρήνα της οποίας αφήνουν παντελώς στο απυρόβλητο, δηλαδή τη μονοπωλιακή ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής που τους επιτρέπει να καρπώνονται το σύνολο του παραγόμενου πλούτου.

Οργανωμένη πάλη σε όλα τα μέτωπα

Την ίδια ώρα που η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - Καρατζαφέρη, υλοποιεί μια άγρια αντιλαϊκή πολιτική, η εργατική λαϊκή οικογένεια βιώνει έναν ατέλειωτο καθημερινό Γολγοθά. Χτες, ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ αποκάλυψε ότι 19 παιδικοί σταθμοί του Δήμου Αθήνας δεν έχουν θέρμανση, ότι και στους υπόλοιπους τελειώνουν τα αποθέματα πετρελαίου, ενώ τα βρέφη και τα νήπια οικογενειών από τα Πατήσια, το Βοτανικό, το Παγκράτι, τα Σεπόλια, το Μεταξουργείο αρρωσταίνουν και δεν μπορούν να διαβιώσουν σε αυτούς τους χώρους ή οι εργαζόμενοι γονείς τους τα παίρνουν και δεν βγαίνουν στο μεροκάματο για να τα φροντίσουν οι ίδιοι στα σπίτια τους.

Την ίδια ώρα που οι ψεύτικοι εκβιασμοί για την 6η δόση κλιμακώνονται με το επιχείρημα ότι «ή την παίρνουμε για να πληρώσουμε τον κόσμο ή δεν έχουμε λεφτά και δεν πληρώνουμε, θα έχουμε στάση πληρωμών...», τα νέα ζευγάρια που παλεύουν για το μεροκάματο, ζουν ήδη έναν εφιάλτη. Η στάση πληρωμών ήδη έχει ξεκινήσει και επεκτείνεται. Στη θέρμανση στον παιδικό σταθμό και στο σχολείο, αλλά και στο σπίτι, με τα χαράτσια για τα ακίνητα, με τα λεφτά που δεν υπάρχουν για γιατρό και φάρμακα, με τα λεφτά που δεν υπάρχουν για κρέας και φαγητό, με τα νηστικά παιδιά στα σχολεία, με το μεροκάματο που όταν βρίσκεται δεν φτάνει ούτε για τα απολύτως απαραίτητα, με τη σύνταξη που δε φτάνει ούτε για τα φάρμακα. Μια ζωή που δεν αντέχεται, δεν υποφέρεται, μια ζωή που - σε όλα τα μέτωπα - πρέπει να αλλάξει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα...

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν μπορούν να τηρούν στάση αναμονής. Δεν μπορούν και δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Δεν θα χορτάσει το παιδί τους, δεν θα παρθούν πίσω τα χαράτσια, δεν θα βρουν δουλειά, δεν θα καταργηθούν τα διόδια, δεν θα αυξηθούν οι συντάξεις, δεν θα εξαφανιστεί η εργοδοτική τρομοκρατία. Ορος ύπαρξης για το κεφάλαιο - ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού - είναι να παρθούν μέτρα που εξαθλιώνουν την εργατική τάξη. Υπάρχει πόλεμος. Και στον πόλεμο οι εργαζόμενοι απαντούν με πόλεμο. Η οικονομική κρίση δείχνει πόσο σάπιο είναι το σύστημά τους, πόσο ξεπερασμένο, και γι' αυτό πρέπει να ανατραπεί. Για να έχει ψωμί και δουλειά ο λαός.

Δεν πρέπει να περνά ούτε μια μέρα χωρίς να υψώνονται αγωνιστικά μέτωπα πάλης, με όλες τις μορφές πάλης και με σαφή αιτήματα. Εδώ και τώρα λύση! Εδώ και τώρα ανακούφιση! Με συλλογικές συμβάσεις, με κατάργηση των χαρατσιών, με κατάργηση του ΦΠΑ, των διοδίων, των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς, με μέτρα προστασίας των ανέργων, με μέτρα προστασίας του παιδιού, του ανήμπορου υπερήλικα, με γεύματα στον παιδικό σταθμό, στο σχολείο κλπ. Κανένα άλλο αντιλαϊκό μέτρο. Ο λαός δεν πρέπει να αφήσει τη συγκυβέρνηση να πάρει ανάσα. Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στους εκβιασμούς. Η μάχη σήμερα για ψωμί, δουλειά, μόρφωση, Υγεία, κοινωνικές παροχές είναι, όσο ποτέ άλλοτε, δεμένη με το στόχο ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Αν δεν ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων, αν δεν αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την ΕΕ, δε θα γλιτώσει ο λαός από τα δεσμά και τα μέτρα καταστροφής του.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

«Ενωμένοι» ενάντια στο λαό...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΟΛΥΒΛΕΠΕΙ τη μείωση του ελληνικού χρέους κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ο εκπρόσωπος του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου Τσαρλς Νταλάρα...

Να υποθέσουμε ότι δεν έχει πάρει το αυτί του τις θριαμβολογίες του Γιώργου Παπανδρέου και του Ευάγγελου Βενιζέλου περί της συμφωνίας που θα «απαλλάξει τους Ελληνες φορολογούμενους από ένα μεγάλο μέρος του επαχθούς χρέους»;.

Κάτι μας λέει ότι ο Τ. Νταλάρα ούτε τυχαία μιλάει, ούτε άσχετος είναι επί των οικονομικών μεγεθών. Είμαστε δε απόλυτα βέβαιοι, ότι θα είναι ιδιαίτερα πιστός στην διαφύλαξη των συμφερόντων της τάξης που εκπροσωπεί.

Είναι σαφές ότι ουδείς έχει ανάλογη εμπιστοσύνη στον Λ. Παπαδήμο, στον Γ. Παπανδρέου και στον Α. Σαμαρά, για το ότι θα διαφυλάξουν τα συμφέροντα των Ελλήνων εργαζομένων. Αλλωστε, τα ίδια συμφέροντα με τον Τ. Νταλάρα εκπροσωπούν κι αυτοί.

Τελικά από την περίφημη αυτή συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου (κατ' άλλους της 27^ηςμια και κλείστηκε τις βραδινές - και ιδιαιτέρως σκοτεινές - ώρες), μόνο τα ...αντιλαϊκά μέτρα θα μας μείνουν.

Και με κυβερνήσεις σαν κι αυτή που αποκτήσαμε προφανώς σκοπεύουν να μείνουν για πάντα.

ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΕΙ κανείς την δήλωση του Καρατζαφέρη περί του ότι δέχεται επιθέσεις λόγω της ... δημοφιλίας του;

Οπως καταλαβαίνετε, τους βάλανε σε μια κυβέρνηση της κακιάς ώρας - μόνο και μόνο για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά της υπόθεσης - και έχουν καβαλήσει κανονικότατα το καλάμι.

Προφανώς θα κοιτάζονται μόνοι τους στο καθρέφτη και θα χαίρονται, ενώ θα αποκαλεί ο ένας τον άλλον «υπουργέ μου» και «υφυπουργέ μου». Μιλάμε για τέτοια κατάσταση.

Ο λαός να βγάλει συμπεράσματα από την κολεγιά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ. Και να τους στείλει όλους μαζί στον κάλαθο της Ιστορίας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Πώς δένεται τ' ατσάλι»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το ατσάλι δένεται στη δυνατή φωτιά και το μεγάλο ψύχος. Ετσι ατσαλώθηκε και η δικιά μας γενιά και έμαθε να μην παραδίνεται». Οι παραπάνω γραμμές από το έργο του Νικολάι Οστρόφσκι «Πώς δενότανε τ' ατσάλι» θα μπορούσαν να «δέσουν» με το αντάμωμα που γίνεται αυτές τις μέρες στο χώρο της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», ανάμεσα στους απεργούς εργάτες και μαθητές της επόμενης βάρδιας της εργατικής τάξης, που θα πάρει τη σκυτάλη στη δουλειά, αλλά και στην πάλη. Αποκτά ιδιαίτερη σημασία η παρουσία των νέων παιδιών στο εργοστάσιο σε μια εποχή που από μικρούς ετοιμάζουν τους εργάτες για ισόβια «εφεδρεία», εργασιακή ανασφάλεια, υποχωρήσεις, ελαστικές συνειδήσεις.

Τα παιδιά βλέπουν με τα μάτια τους πως αυτό που «δένει το ατσάλι» στην παραγωγή είναι η εργασία του εργάτη που μάλιστα - όπως μετέφερε ένας μαθητής μετά από την επίσκεψη του σχολείου του στο εργοστάσιο - κουβαλά μια ζωή στο σώμα του τα σημάδια της σκληρής δουλειάς. Η συμπαράσταση που εκφράζεται στους απεργούς από τους νέους και γενικότερα τους εργαζόμενους στην απεργία «σφυρηλατεί» παράλληλα κάτι πιο δυνατό από το χάλυβα. Την ταξική αλληλεγγύη, απαραίτητη προϋπόθεση για νικηφόρες μάχες, για απελευθέρωση από το φόβο, τη μοιρολατρία, για κατάκτηση μιας κοινωνίας που θα έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες του λαού.

«Κούρεμα» στα κόμματα συγκυβέρνησης

Από τη μια ψηφίζουν και εφαρμόζουν τα χαράτσια και από την άλλη απευθύνουν έκκληση στην κυβέρνηση να δείξει κατανόηση στους «αποδεδειγμένα μη έχοντες». Ο λόγος για τα αστικά κόμματα που συμμετέχουν στην τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, που ενώ αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, την ίδια ώρα βάζουν τις μάσκες της ψευτοαντιπολίτευσης και παίζουν θέατρο με το λαό. Ο πρόεδρος της ΝΔ, για παράδειγμα, απηύθυνε παράκληση «να μην κόβεται το ηλεκτρικό ρεύμα σε όσους αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν το χαράτσι», ο εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. κάλεσε την κυβέρνηση «να βρει το γρηγορότερο δυνατό τρόπο αναθεώρησης της ρύθμισης», ενώ και η Ντ. Μπακογιάννη απηύθυνε έκκληση να μην κόβεται το ρεύμα στους ανέργους. Ποιον πιστεύουν στα αλήθεια ότι κοροϊδεύουν με τα ευχολόγια και την έκφραση συμπάθειας στους «αναξιοπαθούντες», όταν την ίδια στιγμή συμμετέχουν και στηρίζουν την κυβέρνηση και το σύνολο των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, μεταξύ των οποίων και τα εξοντωτικά χαράτσια; Αν ήθελαν να μην πληρώσουν το χαράτσι οι «οικονομικά ασθενέστεροι» και να μην κοπεί το ρεύμα σε καμία λαϊκή οικογένεια, θα μπορούσαν να το πετύχουν. Στην κυβέρνηση είναι! Τα λαϊκά στρώματα πάντως δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα από τα κόμματα που συγκρότησαν την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και τους λοιπούς «πρόθυμους». Μόνο με την οργανωμένη πάλη και τη δύναμή τους θα καταργήσουν όλα τα χαράτσια και θα περάσουν στην αντεπίθεση για να καταργήσουν το ίδιο το σάπιο και εκμεταλλευτικό σύστημα.

Οργανωμένος ταξικός αγώνας

Είναι βαθιά γελασμένη η πλουτοκρατία που ποντάρει τα «ρέστα» της στη νέα κυβέρνηση με την παλιά περπατησιά.

Ο φόβος της αστικής τάξης - το πρωταρχικό κίνητρο για τον σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης - απέναντι στο λαϊκό κίνημα που όλο και μεγαλώνει είναι πραγματικός και δικαιολογημένος.

Ο κόσμος δεν «παραμυθιάζεται» πια. Αντιθέτως, η «εθνική συνεργασία» των εκτεθειμένων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, των προθύμων της ΝΔ και των κολαούζων του ΛΑ.Ο.Σ., γκρέμισε και τις τελευταίες αμφιβολίες που μπορεί να είχαν κάποιοι ότι μπορεί αυτή η ταξική υπέρ του κεφαλαίου κυβέρνηση να δώσει έστω την παραμικρή ανάσα στο λαό που τον χρεοκοπούν και τον εξαθλιώνουν.

Την ίδια ώρα που στα μέγαρα και στους διαδρόμους της αστικής δημοκρατίας, της δημοκρατίας για την προώθηση των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών στήνονταν αυτή η βαθιά αντιλαϊκή κυβέρνηση, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα μαγαζιά και στις γειτονιές γίνονταν κάποιες άλλες, καθαρές και τίμιες διεργασίες.

Αυτές είναι οι διεργασίες που θα κρίνουν το μέλλον. Αυτές φοβούνται οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι πολιτικοί υπηρέτες τους. Την συνειδητοποίηση, από τους εργατοϋπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς αγρότες, τους συνταξιούχους, τους νέους, ότι το «μαύρο μέτωπο» που εκπροσωπεί η νέα κυβέρνηση δεν εκφράζει την ελπίδα, αλλά τη σίγουρη καταστροφή. Τη συνειδητοποίηση ότι η σωτηρία των τραπεζιτών και των μεγαλοβιομηχάνων, δεν ταυτίζεται με τη σωτηρία του λαού. Τη συνειδητοποίηση ότι η αποτυχία των αντιλαϊκών σχεδίων τους είναι εφικτή, με τον ενωμένο, οργανωμένο και στοχευμένο ταξικό αγώνα τους.

Είναι σε πολύ δύσκολη θέση αυτή η κυβέρνηση και δεν θα αργήσει να φανεί. Η δράση του ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος, η πολιτική και η δράση του ΚΚΕ, αποτελούν μια από τις εγγυήσεις γι' αυτό. Η αφύπνιση του λαού θα είναι η μόνη ελπίδα για το μέλλον.

Ο ταξικός αγώνας των χαλυβουργών

Η «Ελληνική Χαλυβουργία», όλες αυτές τις μέρες, έχει γίνει το μετερίζι ενός σκληρού ταξικού αγώνα. Αγώνα που δείχνει τη δύναμη και το μεγαλείο της εργατικής τάξης. Οι απεργοί χαλυβουργοί, επί 18 μέρες, βρίσκονται έξω απ' τις πύλες του εργοστασίου και δίνουν μια μεγαλειώδη μάχη για την ίδια τους τη ζωή, τη ζωή των παιδιών τους. Την ώρα που η εργοδοσία απολύει εργάτες και επιμένει να τσακίσει τη Συλλογική Σύμβαση, το 8ωρο και το 5ήμερο, οι εργάτες απαντούν ενωμένοι, σαν μια γροθιά, και διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να υποκύψουν. Δεν πρόκειται να υποχωρήσουν, γιατί μέσα απ' αυτόν τον αγώνα κρίνεται η ίδια τους η ύπαρξη. Ο αγώνας αυτός δείχνει πως η ταξική ενότητα των εργαζομένων μπορεί να υψώσει ένα ισχυρό φράγμα αντίστασης στις αντεργατικές ορέξεις, στην εργοδοτική επιθετικότητα, στα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Μέσα απ' αυτή τη μάχη των χαλυβουργών αναδείχθηκε σε όλο του το μεγαλείο και ένα ακόμη συστατικό στοιχείο κάθε μεγάλου αγώνα της εργατικής τάξης: Η αλληλεγγύη εργαζομένων από άλλους κλάδους στους χαλυβουργούς. Μπροστά απ' τις πύλες του εργοστασίου, καθημερινά, εργάτες από όλους τους κλάδους, από όλη την Ελλάδα, εκφράζουν μια πρωτοφανή αλληλεγγύη και συμπαράσταση, που δηλώνεται και έμπρακτα. Με τρόφιμα, όπως στην περίπτωση των εργατών της ΜΕΒΓΑΛ - οι οποίοι επίσης πρόσφατα διεξήγαγαν έναν περήφανο και πετυχημένο απεργιακό αγώνα - με χρήματα, με κάθε μέσο, εργάτες και εργάτριες, βρίσκονται και έμπρακτα και ηθικά δίπλα στους απεργούς χαλυβουργούς. Γεγονός που αποκτά τεράστια σημασία, με δεδομένο ότι οι εργάτες της «Χαλυβουργίας» βρίσκονται εδώ και 18 μέρες δίχως μεροκάματο.

Μαζί με τους εργάτες, η αλληλεγγύη εκφράζεται καθημερινά από φτωχούς αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, φοιτητές, νεολαίους, μαθητές και γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Και είναι όλη αυτή η δραστηριότητα που δίνει δύναμη στη δύναμη των απεργών και που αποτελεί βασικό στοιχείο για τη συνέχιση του αγώνα τους. Ταυτόχρονα, όμως, δείχνει και ότι οι εργάτες όλων των κλάδων, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, αναλαμβάνουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Βλέπουν στον αγώνα των χαλυβουργών τους δικούς τους αγώνες, τις δικές τους μάχες. Και είναι όλη αυτή η έκφραση αλληλεγγύης που αποτελεί και το εχέγγυο για την τελική νίκη του αγώνα των εργατών της «Χαλυβουργίας». Αλλά και το εχέγγυο για το δυνάμωμα των ταξικών αγώνων όλου του λαού. Αυτό, άλλωστε, είναι και το κύριο στοιχείο της απεργιακής μάχης: Οτι ο αγώνας δεν έμεινε μέσα στους «τοίχους» του εργοστασίου, αλλά αγκάλιασε και αγκαλιάστηκε από μεγάλο μέρος της εργατιάς, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Ο αγώνας των εργατών της «Χαλυβουργίας» είναι η βροντερή απάντηση της εργατιάς στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας, που θέλει το λαό γονατιστό. Η πολύπλευρη αλληλεγγύη, που εκφράζεται καθημερινά με κάθε τρόπο, από εργάτη σε εργάτη, από το υστέρημα του ενός στο υστέρημα του άλλου, είναι το μεγαλείο της τάξης μας. Είναι το παλικαρίσιο παράδειγμα της εργατιάς που αρνείται να υποταχθεί. Οι πύλες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» δείχνουν τη δύναμη της εργατικής τάξης, αλλά και το μεγαλείο της.