Το θέμα των λειτουργικών εξόδων των σχολείων, άρα των αναγκών των μαθητών, θυμήθηκαν η υφυπουργός Παιδείας, Ε. Χριστοφιλοπούλου και ο υφυπουργός Εσωτερικών Π. Κουκουλόπουλος. Του έστειλε επιστολή η πρώτη, έκανε δηλώσεις ο δεύτερος, ξαναπήρε το λόγο η πρώτη και τελικά μας είπαν, με λίγα λόγια, πως είναι όλα καλά! Τα χρήματα έχουν φτάσει στους Δήμους είπαν και δεν υπάρχει κανένα σχολείο που να έχει πρόβλημα με την προμήθεια πετρελαίου, υποστήριξαν.
Τα βρήκαν μια χαρά μεταξύ τους, αλλά η πραγματικότητα είναι πως τα κονδύλια για τις Σχολικές Επιτροπές δεν επαρκούν για να καλυφθούν οι ανάγκες. Τα «μπαλώματα» και η αντίληψη «να πάρω λίγα χρήματα απ' τη συντήρηση για να πληρώσω το πετρέλαιο» ή το ανάποδο δεν νοείται όταν πρόκειται για τους μαθητές. Η θέρμανση και τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων δε διαπραγματεύονται και δε χωράνε στο «παιχνιδάκι» μεταξύ υφυπουργών.
Σπέρνουν αυταπάτες στις λαϊκές συνειδήσεις
Μέχρι τώρα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διακινούσε την άποψη ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν ανίκανη και στην ανεπάρκειά της «πατούσαν» οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ προκειμένου να επιβάλουν την αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική. Επρόκειτο για άποψη που κάθε άλλο παρά βοηθούσε το λαό να αντιληφθεί το σύνολο της εικόνας μιας ΕΕ όπου κάθε κράτος - μέλος διά της κυβέρνησής του εκπροσωπεί και προωθεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων γενικά αλλά και της δικιάς του άρχουσας τάξης, μοχθεί ώστε αυτά να πληγούν όσο το δυνατόν λιγότερο στο πλαίσιο της κρίσης. Από 'κει απορρέουν και οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί απ' τους οποίους σπαράσσεται η λυκοσυμμαχία. Ομως όλοι μαζί ενιαία χαράσσουν στρατηγική για το συλλογικό καλό της ευρωενωσιακής πλουτοκρατίας, που βασίζεται πριν απ' όλα στην καρατόμηση των δικαιωμάτων των λαών της Ευρώπης. Μικρή, αν όχι καθόλου, σημασία έχει το πόσο ικανοί και επαρκείς είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και πάντως απολύτως καμία σημασία δεν έχει για τους λαούς και τα συμφέροντά τους.
Η κυβέρνηση άλλαξε όχι όμως και το τροπάρι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι χτες ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε: «Ο κ. Παπαδήμος πριν από λίγο καιρό σ΄ αυτές τις διαπραγματεύσεις καθόταν από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού. Σήμερα φαντάζομαι δεν θα μπερδευτεί και θα καθίσει στη σωστή πλευρά. Παρόλα αυτά θα πάει χωρίς σχέδιο. Χωρίς αντιπρόταση. Και στο σχέδιο και στην πρόταση της κας Μέρκελ (...) ο Ελληνας πρωθυπουργός για μια ακόμη φορά δεν θα έχει αντίλογο. Ο ελληνικός λαός χρειάζεται, δικαιούται μια κυβέρνηση που θα υπερασπίζεται τα δικά του συμφέροντα. Εναν πρωθυπουργό που στις συνόδους Κορυφής θα καταθέτει τις απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για λογαριασμό του ελληνικού λαού»!
Πόσες αυταπάτες σπέρνει στο λαό με δυο αράδες. Ο κ. Παπαδήμος και πριν και τώρα στην ίδια πλευρά κάθεται. Και πριν και τώρα το ίδιο σχέδιο ακολουθεί και υλοποιεί, όπως όλοι οι «συνδαιτυμόνες» της Συνόδου Κορυφής. Το σχέδιο που έχει χαραχτεί με γνώμονα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Στα ευρωενωσιακά διαβούλια δεν υπάρχει περίπτωση να παρακαθίσει ποτέ πρωθυπουργός που θα υπερασπίζεται το δίκιο του λαού, περνάει την πόρτα όποιος αποδεδειγμένα είναι αποφασισμένος να το τσακίσει. Αλίμονο αν ο λαός εναποθέσει το δίκιο του στην όποια κυβέρνηση διαχειρίζεται την εξουσία των αστών. Το έχει από χέρι χαμένο. Το δίκιο του ταυτίζεται με την αποδέσμευση απ' την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία, με την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας. Ολα τ' άλλα ρίχνουν νερό στο μύλο του συστήματος και δηλητήριο στις λαϊκές συνειδήσεις.
Ακόμη πιο εξοντωτικές συμβάσεις
Οπως δήλωσε ο υπουργός Υποδομών, Μ. Βορίδης, ξανάρχισαν οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιωτικούς ομίλους και τις τράπεζες για την απεμπλοκή των «συμβάσεων παραχώρησης» των πέντε οδικών αξόνων, ώστε να ξαναρχίσουν τα έργα που, όπως είναι γνωστό, έχουν σταματήσει, εδώ και περίπου ένα χρόνο, αν και οι οδηγοί πληρώνουν τα πανάκριβα διόδια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τις διαπραγματεύσεις δε συζητείται πλέον καμία μείωση των διοδίων ούτε καν αυτή η μείωση - κοροϊδία για τρία χρόνια, όπως είχε υποσχεθεί η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα:
Θα παρέχονται νέες εγγυήσεις κερδοφορίας προς τους ιδιωτικούς ομίλους, καθώς και ποσοστά από τα μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου από τα χαράτσια των διοδίων.
Γίνονται περικοπές στο τεχνικό αντικείμενο και ειδικότερα στα τμήματα που αντιμετωπίζουν νομικά και άλλα προβλήματα, όπως: α) της Ολυμπίας Οδού (Ελευσίνα - Κόρινθος - Πάτρα - Πύργος - Τσακώνα) για το τμήμα από την Πάτρα και μετά μέχρι τον Πύργο και την Τσακώνα, και β) του άξονα Κεντρικής Ελλάδας για το τμήμα μετά την Καλαμπάκα, με την προοπτική τα συγκεκριμένα έργα να υλοποιηθούν σε μεταγενέστερο χρόνο.
Θα αναπροσαρμοστούν προς τα πάνω τα επιτόκια δανεισμού όπως έχουν ζητήσει οι τράπεζες που χρηματοδοτούν τα έργα. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τα σπρεντ θα αυξηθούν από το 1% στο 3,5% - 4% τουλάχιστον!
Δηλαδή, ο ελληνικός λαός, με την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, θα πληρώσει ακόμη πιο ακριβά και την κατασκευή και τη χρήση των έργων αυτών για να θησαυρίσουν κάποιοι κατασκευαστικοί όμιλοι και οι τράπεζες.
Καμία ανοχή λοιπόν. Ο λαός πρέπει να διεκδικήσει την κατάργηση όλων των διοδίων, για να γίνουν τα δημόσια έργα λαϊκή περιουσία.
Γενικευμένη αντεπίθεση
Σε ανύποπτη στιγμή, πριν από έξι χρόνια, σε άρθρο στον «Ρ» σημειωνόταν πως «αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δε βάλουν αποφασιστικά πλώρη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και δεν απεγκλωβιστούν από τα κόμματα που στηρίζουν και προωθούν τις στρατηγικές επιλογές του, δεν είναι μακριά η μέρα που η εξοντωτική ημερήσια εργασία θα αμείβεται κυριολεκτικά με ένα ξεροκόμματο». Εχουμε φτάσει ήδη στο ξεροκόμματο. Στη Λάρισα, οι ιδιοκτήτες αλυσίδας σούπερ μάρκετ διατάσσουν τους εργαζόμενους να περνάνε από τον πάγκο κι αντί για μισθό να παίρνουν παξιμάδια που θα τους πιστώνονται σαν μισθός! Οσο κι αν ένα τέτοιο παράδειγμα φαίνεται τραβηγμένο (κάθε καπιταλιστής αξιοποιεί διαφορετικά τη φαντασία του όταν πρόκειται να αυξήσει το βαθμό εκμετάλλευσης των εργατών), δεν είναι και ξεχωριστό από τη γενική τάση που εκφράζεται καθημερινά πια στους χώρους δουλειάς. Οι μειώσεις μισθών στη Χαλυβουργία, η εκ περιτροπής εργασίας στα Ναυπηγεία, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας στις Τράπεζες γεννιούνται από την ίδια μήτρα, υπάρχουν ως γενική τάση πριν από την καπιταλιστική κρίση, αυξάνονται με την ένταση της επίθεσης στη διάρκεια της κρίσης και τώρα πια το σύστημα τις ξερνά για να επιβληθούν ως η ζώσα πραγματικότητα σχέσεων παραγωγής που εμφανίζονται ως νέες, αλλά δεν είναι άλλες από αυτές που επικρατούν εδώ και 500 χρόνια, όσα και η ζωή του καπιταλισμού. Ο βαθμός εκμετάλλευσης μπορεί να αλλάζει από περίοδο σε περίοδο ανάλογα με τους κάθε φορά συσχετισμούς, παραμένει όμως η εκμετάλλευση, όπως παραμένει η διαρκής τάση του κεφαλαίου να αυξάνει το ποσοστό κέρδους, αυξάνοντας την απλήρωτη εργασία. Επιχειρείται ένα τεραστίων διαστάσεων πισωγύρισμα, έτσι για να επιτευχθεί ένας εξαιρετικά αυξημένος βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, όχι μόνο για σήμερα, αλλά κύρια για την επόμενη μέρα.
Η επίθεση είναι γενικευμένη, είναι η αναγκαστική διέξοδος στο σύστημα, για να βρεθεί ξανά σε κατάσταση επανεκκίνησης του μηχανισμού αύξησης των κερδών, που μπλοκάρει όταν υπάρχει κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, όπως η σημερινή. Οι καπιταλιστές είναι υποχρεωμένοι να αυξήσουν την απλήρωτη εργασία. Τσακίζοντας τα μέσα που καθορίζουν την ανάγκη της εργατικής τάξης να αναπαράγει την εργατική της δύναμη. Τα μονοπώλια βαράνε τον ταμπουρά στον ίδιο ρυθμό όπου Γης. Κι απ' αυτόν ακριβώς το χαρακτήρα της επίθεσης προκύπτει η ανάγκη ανάλογη να είναι και η απάντηση της εργατικής τάξης. Με αγώνα ταξικά προσανατολισμένο, κοινό, συντονισμένο, αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό. Κανένα από τα μέτρα που προωθούν οι κυβερνήσεις είτε στη χώρα μας είτε αλλού δεν αποτελούν διέξοδο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, από τη σκοπιά των εργατών πρέπει να οξυνθεί η πάλη για να μην περικοπούν οι μισθοί, να παρθούν πίσω χαράτσια και φόροι, να υπερασπιστούν κατακτήσεις στις εργασιακές σχέσεις, να μην κοπούν ασφαλιστικά δικαιώματα - αντίθετα να διευρυνθούν.
Γι' αυτό είναι η ώρα για βήμα μπροστά. Είναι η ώρα να χτυπηθεί η ίδια η εξουσία των μονοπωλίων, τώρα, δηλαδή, είναι η ώρα να δοθεί και πολιτική απάντηση. Είναι ώρα για πολιτικοποίηση των αγώνων που και την εξουσία των μονοπωλίων να αμφισβητούν και δρόμο προς το στόχο για λαϊκή εξουσία - οικονομία να ανοίγουν. Η αντεπίθεση να γίνεται απειλή για την εξουσία των μονοπωλίων. Η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ είναι απειλή για το σύστημα.
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Συμφωνούν να ρίξουν τα βάρη στους λαούς...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΚΑΙ ΤΙ ΔΕ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ σήμερα! «Κρίσιμες ώρες για την Ευρώπη», «στην κόψη του ξυραφιού η Ευρωπαϊκή Ενωση», «Παίζεται το μέλλον του Ευρώ» και άλλα πολλά! Τα φαντάζεστε άλλωστε και τα ακούτε τόσες μέρες.
Θα «πήξουμε» στις παρασκηνιακές πληροφορίες, στις ανεπίσημες δηλώσεις αξιωματούχων, στο «κλίμα της Συνόδου» και σε όλα αυτά που μας έχουν συνηθίσει τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
Και με όλο αυτό τον ορυμαγδό, θα προσπαθήσουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όλοι αυτοί μαζεύτηκαν για το ...καλό μας! Επειδή έχουν στο μυαλό τους το βιοτικό επίπεδο των λαών της ευρωπαϊκής ηπείρου (ή οποιασδήποτε ηπείρου).
Ε, λοιπόν, το μόνο βέβαιο είναι πως αυτό είναι το τελευταίο που τους απασχολεί! Ολα αυτά τα EFSF, ESM, IMF ή ό,τι άλλο αρκτικόλεξο δημιουργήσουν τέλος πάντων, σε τίποτε δεν έχουν να κάνουν με καλύτερους μισθούς και με καλύτερες συντάξεις.
Αντιθέτως, έχουν να κάνουν με πολύ χειρότερους μισθούς και με πολύ χειρότερες συντάξεις. Με ανεργία, με ακρίβεια, με κατάργηση δικαιωμάτων.
Γιατί απλούστατα το μόνο που γίνεται εκεί πέρα είναι να μοιράζουν στους λαούς το κόστος της δικής τους κρίσης!
Μια κρίση που δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή τους ξεζούμισαν αυτούς τους λαούς και τώρα κάτι πρέπει να κάνουν με τα κεφάλαια που αποκόμισαν.
ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ με τους κατασκευαστές δίνει - όπως μας δήλωσε - ο υπουργός Υποδομών Μάκης Βορίδης για να επαναναφέρει «τις μπουλντόζες στους δρόμους» όπως έλεγε προσφάτως ο Καρατζαφέρης!
Αν είναι έτσι οι πολέμιοι των κατασκευαστών και οι σκληροί διαπραγματευτές τότε ...τύφλα να έχουν οι φίλοι τους!
Το μόνο βέβαιο είναι πως μέσα στην αναμπουμπούλα οι εταιρείες θα επιβάλουν τους όρους τους. Θα πάνε τους δρόμους από όπου θέλουν (με κριτήριο φυσικά τα περισσότερα δυνατά διόδια), θα επιβάλουν τις εργασιακές σχέσεις που επιθυμούν και φυσικά θα ...πάρουν όσα περισσότερα μπορούν.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Κι έτσι στην πράξη οι ... «μπουλντόζες» θα περάσουν πάνω από το λαό!
Ιδεολογική σαβούρα και αλήθεια
Γρηγοριάδης Κώστας
Είναι αδύνατο για το λαό να καταλάβει τι πραγματικά «παίζεται» και αποφασίζεται στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, αν δεν καταφέρει να διακρίνει πίσω από τον κουρνιαχτό και τη θολούρα που σκόπιμα προκαλούν οι αστικές κυβερνήσεις και ΜΜΕ ακριβώς, για να κρύψουν την αλήθεια από τα μάτια των λαών. Οι θεωρητικές κατασκευές του τύπου ότι τάχα στις Βρυξέλλες αναμετριέται «η Ευρώπη της δημοσιονομικής πειθαρχίας και η Ευρώπη της αλληλεγγύης», καθώς και η πληθώρα των άχρηστων λεπτομερειών για τη θεσμική θωράκιση και τον τρόπο εφαρμογής των αποφάσεων, με τις οποίες βομβαρδίζουν συνεχώς τα μυαλά των λαϊκών ανθρώπων, έχουν ως κύριο στόχο να συσκοτίσουν τα αίτια της κρίσης και τον αληθινό χαρακτήρα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι όλη αυτή την ιδεολογική σαβούρα, που αποσκοπεί στην πλύση εγκεφάλου, ο λαός πρέπει να την πετάξει στα σκουπίδια. Η αλήθεια είναι ότι σύσσωμες οι 27 κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ (και όχι μόνο οι 17 της Ευρωζώνης) συμπίπτουν απόλυτα στην κλιμάκωση της ολομέτωπης επίθεσης κατά των λαών, προκειμένου να διασωθεί και ενισχυθεί η κερδοφορία των μονοπωλίων. Καμία σημασία δεν έχει για το λαό αν η επίθεση αυτή φέρει την ονομασία «ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας», «οικονομική διακυβέρνηση», κ.ο.κ. Το βέβαιο είναι ότι ο πόλεμος αυτός είναι καταστροφή για τους λαούς. Η άλλη όψη της πραγματικότητας είναι ότι η ΕΕ σπαράσσεται από οξυμένες αντιθέσεις και άγριους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τον επιμερισμό της ζημιάς από την αναπόφευκτη καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων μεταξύ διαφόρων μερίδων της πλουτοκρατίας, κρατών και μονοπωλίων, εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης. Το συμπέρασμα για το λαό είναι ότι η αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και διαγραφή του χρέους είναι μονόδρομος για να πάρει τις τύχες στα χέρια του.
Το πρότυπο της «ανάπτυξης»
«Πρώτη δύναμη παγκοσμίως η Ελλάδα στη ναυτιλία». Ξεχειλίζει από περηφάνια η χτεσινή «Καθημερινή» του εφοπλιστή Αλαφούζου για τα επιτεύγματα των «Ελλήνων» εφοπλιστών, όπως αυτά αποτυπώνονται στην ετήσια μελέτη της υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών Unctad, που δείχνουν ότι «οι Ελληνες εφοπλιστές παρέμειναν και το 2011 στην πρώτη θέση της παγκόσμιας ναυτικής βιομηχανίας». Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία αυτά, οι Ελληνες εφοπλιστές ελέγχουν το 16,17% της παγκόσμιας χωρητικότητας σε dwt, το οποίο μεταφράζεται σε 202.388.152 τόνους, παρά τη διεθνή οικονομική κρίση, έναντι 15,96% που είχαν υπό τον έλεγχό τους το 2010. Μάλιστα, η εφημερίδα σπεύδει να επισημάνει ότι «για να διατηρηθούν οι Ελληνες εφοπλιστές στην κορυφή της παγκόσμιας ναυτιλίας, χρειάσθηκε κατά τη διάρκεια του 2011 να επενδύσουν περί τα 11 δισ. δολάρια για την παραγγελία 156 νέων πλοίων σε ναυπηγεία της Κίνας, της Νοτίου Κορέας κ.ά.». Φυσικά, δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει τι κρύβεται πίσω από αυτή την «πρωτιά» και ποια είναι τα οφέλη του λαού και οι λόγοι είναι προφανείς. Ενα μικρό μέρος της απάντησης όμως στα ερωτήματα αυτά υπήρχε την ίδια μέρα στον «Ρ», που στην πρώτη σελίδα του επισήμανε ότι «θερίζει η ανεργία στους ναυτεργάτες», καθώς ακόμα και αυτά τα «μαγειρεμένα» στοιχεία του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας (ΓΕΝΕ) δείχνουν ότι τον περασμένο μήνα Νοέμβρη οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ναυτεργάτες ήταν 3.387, από 2.697 που ήταν τον Οκτώβρη, αυξήθηκαν δηλαδή μέσα σε ένα μήνα κατά 25%. Κι όμως οι αστικές κυβερνήσεις προβάλλουν διαρκώς την ελληνική ναυτιλία ως «πρότυπο» για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα για το σύνολο της οικονομίας...
Φαρσοκωμωδία «αντιπολίτευσης»
Οι δήθεν αφελείς ερωτήσεις για τις «αντιφάσεις» μεταξύ των πράσινων υπουργών είναι ο νέος τρόπος που η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να δώσει συνέχεια στο θέατρο της ψευτοαντιπολίτευσης, ενώ είναι χωμένη ως το λαιμό στη στήριξη της μαύρης συγκυβέρνησης και την υλοποίηση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Η νέα αυτή φαρσοκωμωδία χαρακτήριζε τις χτεσινές δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ. Στην πρώτη, που αφορά τις συντάξεις, ο Γ. Μιχελάκης θέτει ερωτήματα για τις δήθεν αντιφατικές θέσεις που έχουν οι υπουργοί Ευ. Βενιζέλος και Γ. Κουτρουμάνης, αλλά δε λέει λέξη για το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα δώσει τη χαριστική βολή στις συντάξεις και την κοινωνική ασφάλιση. «Ενώ ο κ. Βενιζέλος βεβαίωνε έως πρόσφατα (18/11/2011, συνέντευξη Τύπου για τον Προϋπολογισμό) ότι «δεν πρόκειται να ακολουθήσει ένας νόμος με τον οποίο θα επιβληθούν νέες περικοπές σε αποδοχές και συντάξεις», σήμερα ο κ. Κουτρουμάνης (μιλώντας στο «ΒΗΜΑ FM») δηλώνει πως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να μειωθούν οι κύριες συντάξεις», επισημαίνει στη δήλωσή του ο εκπρόσωπος, για να θέσει στη συνέχεια τα αμείλικτα ερωτήματα: «Ποιος λέει την αλήθεια; Γιατί η αντίφαση; Και γιατί ο κ. Βενιζέλος δεν έχει βάλει ακόμα τον κ. Κουτρουμάνη στη θέση του;»... Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να πει κάτι άλλο ο εκπρόσωπος, γιατί επί της ουσίας όχι μόνο δεν διαφωνεί η ηγεσία της ΝΔ με τις νέες μειώσεις των συντάξεων, αλλά τις θεωρεί αναπόφευκτες. Εξάλλου έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι «συμφωνούμε πλήρως με τους στόχους του προγράμματος (σ.σ. μνημονίου), με τα βασικά εργαλεία και το χρονοδιάγραμμα»...
Για την Παιδεία που έχει ανάγκη ο λαός
Η αντίληψη του ΚΚΕ ότι σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις, η συσσωρευμένη γνώση και ο πλούτος προκειμένου να ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες για ολόπλευρη μόρφωση από τη μια, και από την άλλη, η σημερινή άθλια πραγματικότητα που βιώνει η λαϊκή οικογένεια, αποτυπώνονται και στην Επερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, όπως κάθε δραστηριότητα των κομμουνιστών στο αστικό Κοινοβούλιο, αναδεικνύει την πολιτική στο χώρο της Παιδείας, μία πολιτική με καθαρούς μακρόπνοους στόχους και με βαθιά αρνητικές συνέπειες για το λαό. Παράλληλα, φέρνει στη Βουλή τα αιτήματα που οι φορείς του λαϊκού κινήματος, των εκπαιδευτικών, των γονιών, των φοιτητών, των μαθητών, υιοθετούν ως άμεσα αιτήματα της πάλης για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης στην Εκπαίδευση.
Ο αποκλεισμός των παιδιών της λαϊκής οικογένειας από το δικαίωμα στην ολόπλευρη μόρφωση είναι κομμάτι των αβάσταχτων συνεπειών της κρίσης για τη λαϊκή οικογένεια. Καθημερινά πληθαίνουν τα ορατά δείγματα ότι τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας γίνονται θυσία για να πληρωθεί μια κρίση για την οποία δεν ευθύνονται. Φαινόμενα μαθητών που δεν τρώνε όπως πρέπει για τις ιδιαίτερες ανάγκες της παιδικής ηλικίας, που δεν έχουν την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παρουσιάζονται στα σχολεία όλης της χώρας, τα σχολεία έχουν βρεθεί «γυμνά» τη φετινή σχολική χρονιά, χωρίς βιβλία, χωρίς χρήματα για θέρμανση και πληρωμή λογαριασμών, η ειδική εκπαίδευση υποβαθμίζεται παραπέρα, η ανώτατη εκπαίδευση γίνεται ακόμα πιο ταξική.
Η καπιταλιστική κρίση αποτελεί το πρόσχημα για να παρθούν πίσω από το λαό δικαιώματα όπως αυτό της μόρφωσης. Και όχι μόνο με τον περιορισμό των κρατικών χρηματοδοτήσεων που αφήνουν χώρο στους χορηγούς, που εκβιάζουν την «εθελοντική» προσφορά των γονιών αλλά και με την προώθηση βαθιά αντιδραστικών, στοχευμένων, μακρόπνοων αλλαγών σε όλες τις βαθμίδες. Στόχος είναι να γίνει η εκπαίδευση χώρος μαζικής παραγωγής φθηνής, ευέλικτης εργατικής δύναμης με δεξιότητες προς κατανάλωση από τις επιχειρήσεις και με νοοτροπίες και συνειδήσεις που δε θα απειλούν τους εκμεταλλευτές τους. Διαφοροποίηση των σχολικών προγραμμάτων και ένταση των ταξικών φραγμών, νέα αναλυτικά προγράμματα που αποδιαρθρώνουν την σκέψη των παιδιών, αποσύνδεση πτυχίου από το επάγγελμα, διάλυση των επιστημονικών αντικειμένων στο Πανεπιστήμιο, ελαστικές εργασιακές σχέσεις σε όλη την εκπαίδευση, μείωση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι το σκηνικό που οικοδομείται στην εκπαίδευση και μέσα από τον προϋπολογισμό για το 2012.
Για το ΚΚΕ το «ούτε ένα ευρώ από την τσέπη της λαϊκής οικογένειας για τις λειτουργίες της εκπαίδευσης», το «κανένα παιδί της λαϊκής οικογένειας χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη» είναι αδιαπραγμάτευτα. Και μέσα στη Βουλή και έξω, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο χώρο δουλειάς, στη γειτονιά, οι δυνάμεις του βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της διεκδίκησης μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης στους χώρους της εκπαίδευσης στο πλαίσιο της πρότασης του ΚΚΕ για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας, όπου ο σχεδιασμός με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες θα εξασφαλίζει το δικαίωμα κάθε νέου στη μόρφωση και τη δουλειά.
Feeds
