Παντελώς ανυπόστατοι και άδικοι είναι οι «φόβοι» που εκφράζονται από διάφορα αστικά ΜΜΕ ότι η προσχώρηση των πρώην στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ. Μ. Βορίδη και Α. Γεωργιάδη στη ΝΔ θα αλλοιώσει τάχα τα χαρακτηριστικά ή την ιδεολογία της ΝΔ. Κανένας τέτοιος «φόβος» δεν υπάρχει, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν διαφορές ούτε ιδεολογικές ούτε πολιτικές μεταξύ της ΝΔ και των στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ., όχι μόνο αυτών που προσχωρούν αλλά και αυτών που μένουν στο ΛΑ(Γ)Ο της πλουτοκρατίας. Αλλωστε, από τη ΝΔ ξεπήδησε ο ΛΑ.Ο.Σ. Και μπορεί οι αποκαλούμενες «ακραίες» θέσεις που είχαν ως σημαία τους τα πρώην (και νυν) στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ., να λειαίνονται στον πολιτικό λόγο και το πρόγραμμα της ΝΔ, αλλά επί της ουσίας δεν υπάρχουν διαφορές. Τα τελευταία χρόνια η ηγεσία της ΝΔ πρωταγωνιστεί στο κυνήγι κατά των μεταναστών, ζητώντας κατάργηση των όποιων θετικών διατάξεων του ισχύοντος νόμου και πλειοδοτώντας διαρκώς στη χρήση αστυνομικής βίας σε βάρος τους. Κι επειδή η στάση απέναντι στους μετανάστες είναι προέκταση της στάσης απέναντι στην εγχώρια εργατική τάξη, η ηγεσία της ΝΔ, ταυτόχρονα με τη στήριξη των μνημονίων της λαϊκής χρεοκοπίας, βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή του μαύρου αντιαπεργιακού μετώπου, συμμετέχοντας ενεργά στην κατασυκοφάντηση των απεργιακών κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων των εργαζομένων και ζητώντας διαρκώς την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. Στο στόχαστρό της βρίσκονται σταθερά οι ταξικοί αγώνες του ΠΑΜΕ και συνήθως είναι το πρώτο κόμμα που βγάζει ανακοινώσεις για να τους «καταγγείλει». Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι τα πρώην στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. δεν προσχωρούν σε κάποιο «ξένο» κόμμα, αλλά σε κόμμα εντελώς οικείο, όντας σαν στο σπίτι τους. Η συνεργασία τους με τη ΝΔ είναι εγγυημένη, άλλωστε συνεργάζονταν αρμονικά μαζί της, όπως και με το ΠΑΣΟΚ, στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Ο «σκοτεινός δρόμος» του καπιταλισμού
Τα αξεπέραστα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης της κρίσης περιγράφει με ανάγλυφο τρόπο ο καθηγητής του Χάρβαρντ και σύμβουλος τα δύο τελευταία χρόνια του Γ. Παπανδρέου σε άρθρο του στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Ο Ρ. Πάρκερ εκτιμά ότι «το πακέτο στήριξης, εάν συμφωνηθεί, θα "αγοράσει" για την Ελλάδα ένα μικρό περιθώριο χρόνου, ώστε να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις». Θεωρεί ότι «ορισμένα τμήματα της οικονομίας ενδεχομένως να έχουν τη δυνατότητα για πολύ - πολύ αργή επανεκκίνηση». Ομως, σπεύδει να επισημάνει ότι «αυτοί οι κλάδοι προσανατολίζονται στις εξαγωγές και δεν απασχολούν μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού» και γι' αυτό «η ανεργία και η φτώχεια θα παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα». Πρόκειται, όπως γράφει, για «ένα τοξικό πολιτικό μείγμα, το οποίο όμως δε θα είναι κατ' ανάγκην οικονομικά μοιραίο», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρξουν και πολιτικές ανατροπές. Τα ζόρια της αστικής διαχείρισης αναδεικνύονται και στην ανάλυση που κάνει, εννοείται από τη σκοπιά των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, για το ρόλο των δύο πυλώνων, σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη, της ελληνικής οικονομίας, τον τουρισμό και τη ναυτιλία. «Το ένα τρίτο της οικονομίας εξαρτάται από τον τουρισμό και τη διεθνή ναυτιλία. Ουδείς από αυτούς τους δύο τομείς ελέγχεται απολύτως από την Ελλάδα», γράφει και συμπληρώνει: «Ο εκσυγχρονισμός της εγχώριας οικονομίας συνεπάγεται την εξάπλωση των μεγάλων εταιρειών εις βάρος των μικροεπιχειρήσεων, εξέλιξη που είναι δομική αλλαγή, η οποία όμως θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση για μία μικρή οικονομία που αναζητά πώς θα τοποθετηθεί ανάμεσα στους υπεραποτελεσματικούς Γερμανούς και τους Κινέζους του χαμηλού κόστους». Αναμενόμενο, λοιπόν, το συμπέρασμα που καταλήγει ότι «η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα μακρύ και σκοτεινό δρόμο». Είναι η εξέλιξη του ίδιου του καπιταλισμού με τις αντιφάσεις του την οικονομική κρίση γέννημα των αντιφάσεών του, λένε εμείς, και που στην Ελλάδα, λόγω αντισομετρίας οι συνέπειες είναι ακόμη πιο οδυνηρές. Οσο για το γεγονός ότι «αντιμετωπίζει ένα μακρύ και σκοτεινό δρόμο», αν δεν ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων προσθέτουμε εμείς.
Τους παίρνουν και το σπίτι;
Στο δρόμο κινδυνεύουν να μείνουν χιλιάδες δικαιούχοι του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, αφού το ενδεχόμενο κλείσιμό του θα σημάνει πως εργατικές οικογένειες που ζουν στο νοίκι θα σταματήσουν να επιδοτούνται από τον ΟΕΚ και θα πρέπει να βρουν χρήματα για το πληρώνουν οι ίδιοι. Αντίστοιχο είναι και το πρόβλημα που αφορά όσους δικαιούχους έχουν αγοράσει σπίτι, χρωστούν χρήματα στις τράπεζες, πληρώνουν δόσεις και πλέον δε θα πληρώνει ο ΟΕΚ τους τόκους αποπληρωμής των δόσεων, κάτι που γινόταν μέχρι τώρα. Πέρα από τα τόσα χρήματα που ήδη πλήρωναν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι ως εισφορά με την ελπίδα να πάρουν κάποτε ένα σπίτι μέσω του ΟΕΚ για να στεγάσουν την οικογένειά τους.
Στην κυριολεξία χιλιάδες εργάτες βρίσκονται στον αέρα αφού τους παίρνουν και το σπίτι που απέκτησε με κόπο και δουλειά, με δάνεια και τόκους σε μια συγκυρία μάλιστα που κόβονται μισθοί, συντάξεις, αυξάνεται η φορολογία, οδηγούν στην εξαθλίωση το λαό. Ξεσηκωμός τώρα.
Πάλη και ενάντια στην καταστολή
Αμεση εφαρμογή μέτρων κατά των εργατικών διαδηλώσεων ετοιμάζει η συγκυβέρνηση σε συνεργασία με τους μεγαλεμπόρους, το ΣΕΒ, το ΕΒΕΑ, τους μεγαλοξενοδόχους, τον δήμαρχο Αθήνας. Με πρόσχημα το οργανωμένο σχέδιο προβοκάτσιας που υλοποίησαν συντονισμένα οι κρατικές δυνάμεις καταστολής και κουκουλοφόροι για να χτυπήσουν το οργανωμένο εργατικό, λαϊκό κίνημα, το οποίο οργάνωσε την τεράστια κινητοποίηση την Κυριακή και πλημμύρισε το κέντρο της πόλης - κάτι που δεν το κατάφεραν - βάζουν μπρος αντιδραστικά σχέδια με στόχο τον περιορισμό ή την παρεμπόδιση της δράσης του. Αλλωστε, από το 2006 επιχειρηματίες και κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προετοιμάζουν το «κλίμα» ώστε να παρθούν τα ανάλογα μέτρα. Οι προβοκάτσιες που στήνονται κατά καιρούς κατά των εργατικών κινητοποιήσεων αποτελούν το καλύτερο πρόσχημα για τους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης.
Η συγκυβέρνηση σχεδιάζει να υλοποιήσει μέτρα με βάση προτάσεις των επιχειρηματιών, όπως έχουν διατυπωθεί μέσω του ΕΒΕΑ. Τα οποία προωθεί ο δήμαρχος Αθήνας. Το σχετικό πόρισμα αναφέρει ότι όποιο συνδικάτο, Ομοσπονδία κ.λπ., θέλει να διαδηλώνει στο κέντρο της Αθήνας, θα πρέπει να ζητά εγγράφως την άδεια της Αστυνομίας και του δήμου, πέντε μέρες πριν τη διεξαγωγή της διαδήλωσης. Επίσης, θα πληρώνει την αποζημίωση για τις ζημιές που προκαλούνται από την κοινή δράση κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών για να χτυπηθεί η διαδήλωση το Συνδικάτο που την οργανώνει, γιατί θα του φορτώνουν στο ακέραιο την ευθύνη της προβοκάτσιας κράτους και παρακράτους! Λένε, επίσης, ότι κάθε λαϊκός φορέας που διοργανώνει κινητοποίηση πρέπει να συνεργάζεται με την Αστυνομία για πρόσθετα μέτρα περιφρούρησης. Δηλαδή, η άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι θέλουν να γίνεται με τη συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών. Ταυτόχρονα, συζητούν τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου, για τους όρους και τις προϋποθέσεις πραγματοποίησης διαδηλώσεων στα αστικά κέντρα έτσι που να ενισχύεται η αυθαίρετη δράση των δυνάμεων κρατικής καταστολής.
Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε πως αν το ένα πρόσωπο της δικτατορίας των μονοπωλίων είναι η ένταση των μέτρων καταστολής, το άλλο είναι μέσα στους χώρους δουλειάς, με την ένταση της εκμετάλλευσης, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την καταπάτηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τα εργοδοτικά εγκλήματα, την τρομοκρατία και το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας. Αυτά πάνε μαζί. Και μάλιστα σε μια συγκυρία με τη βαθιά οικονομική κρίση, την αδυναμία των αστών να τη διαχειριστούν, το δυνάμωμα του εργατικού κινήματος, ως απάντηση στην κλιμάκωση της επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, η καταστολή ταυτίζεται με την πολιτική επιβολής των άγριων μέτρων αλλά χρειάζεται και την προβοκάτσια για να ενταθεί. Και να μην ξεχνάμε τις δικαστικές αποφάσεις που κηρύσσουν παράνομες και καταχρηστικές σχεδόν όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις.
Αυτοί είναι οι σχεδιασμοί τους. Αλλά δε σημαίνει ότι πρέπει να τους αφήσουμε να τους περάσουν. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της έχουν τη δύναμη να αντισταθούν, να βάλουν εμπόδια, να ακυρώνουν στην πράξη τα βάρβαρα μέτρα. Η δύναμη του οργανωμένου κινήματος είναι ανεξάντλητη και ανίκητη, αν γίνει πανεργατική, παλλαϊκή υπόθεση πάλης. Αυτή η δύναμη μπορεί να βάλει φραγμό και στα σχέδια καταστολής που απεργάζονται. Γι' αυτό η πάλη ενάντια στα μέτρα πρέπει να συνδέεται από το λαϊκό κίνημα με την πάλη ενάντια στην καταστολή. Μπορούμε και πρέπει να σηκώσουμε φράχτη μαζικής και μαχητικής αντίστασης ώστε οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί τους να καταργηθούν στην πράξη.
Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ
Αλλη η αγωνία του κεφαλαίου και άλλη του λαού...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ δηλώνουν οι κυβερνητικοί για τις εξελίξεις της Δευτέρας στο Γιούρογκρουπ, θα παρθεί λένε απόφαση να ξεκινήσει το PSI. Κυβέρνηση είναι φυσικά μπορούν να κάνουν όσες εκτιμήσεις θέλουν.
Ομως μην έχουν την αυταπάτη πως αυτός είναι ο ...καημός και η αγωνία του Ελληνα εργαζόμενου, μισθωτού και συνταξιούχου. Το πώς θα ...γλιτώσει από αυτή την κυβέρνηση και την πολιτική της τον απασχολεί.
ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΗ ΒΕΒΑΙΩΣ η κριτική της Λ. Κατσέλη για το νέο μνημόνιο. Αναλύει επαρκώς πώς καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και πώς ο κατώτατος μισθός μπορεί να μειώνεται συνεχώς. Οχι πως μας είπε κάτι που δεν γνωρίζαμε φυσικά. Αντιθέτως τα λέγαμε πολύ πιο πριν.
Αυτό που όλως τυχαίως παραλείπει να σημειώσει όμως, είναι πως αυτό το μνημόνιο είναι μετεξέλιξη του προηγούμενου, το οποίο στήριξε, ψήφισε και ...εφάρμοσε ως υπουργός, προωθώντας και τις περίφημες επιχειρησιακές συμβάσεις.
Είπαμε οι εξελίξεις τρέχουν γρήγορα, όμως δεν έχει ακόμη πάθει ολόκληρη η χώρα αμνησία.
ΚΑΤΙ ΑΣΤΕΙΑΚΙΑ όμως που λένε οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ.! Δεν τους αφορά το θέμα της δέσμευσης για την υλοποίηση της δανειακής σύμβασης γιατί «δεν είναι πια στην κυβέρνηση»...
Οχι δεν είναι. Απλά ψηφίζουν όλα τα βασικά νομοσχέδια που φέρνει και στηρίζουν - όπως λέει ο πρόεδρός τους - τον πρωθυπουργό αυτής της κυβέρνησης. Επίσης ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο και πρωτοστατούν σε κάθε αντεργατική ιδέα σε ρόλο «λαγού».
Ποιον νομίζουν άραγε ότι κοροϊδεύουν με όλη αυτή την ιστορία των «μπες - βγες» και του «στηρίζω όμως δεν μετέχω»; Πιστεύουν ότι ο ρόλος τους δεν έχει αποδειχθεί επαρκώς έως τώρα; Ακόμη και στους δικούς τους ψηφοφόρους;
Παπαγεωργίου Βασίλης
Πολεμική μηχανή στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Προστασία» και εγγυήσεις για την «εσωτερική ασφάλεια», δηλαδή για την ασφάλεια της πλουτοκρατίας απέναντι στον εχθρό-λαό, «πούλησε» ωμά ο ΓΓ του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα, επιχειρώντας ταυτόχρονα να αναδείξει τη χρησιμότητα της πολεμικής μηχανής σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. «Το δικό μου συμπέρασμα είναι σαφές: Η ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ σας δίνει την απόλυτη πολιτική ασφάλεια», τόνισε κατά στην ομιλία του στο ΕΛΙΑΜΕΠ, επισημαίνοντας μάλιστα ότι η ομπρέλα ασφαλείας που προσφέρει το ΝΑΤΟ «αποτελεί προϋπόθεση για την μακροπρόθεσμη οικονομική ανάκαμψη». Δεν πρόκειται όμως για μια ξεχωριστή υπηρεσία που προσφέρει το ΝΑΤΟ στην εγχώρια πλουτοκρατία, αλλά για μία από τις βασικές αποστολές που έχει στο πλαίσιο του «νέου ρόλου» του, όπως αυτός θα επιβεβαιωθεί στη σύνοδο κορυφής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας το Μάη στο Σικάγο. Οι ιμπεριαλιστές αναθέτουν στο ΝΑΤΟ ρόλο και στην αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης, όπως σαφώς προκύπτει από τα ίδια τα λόγια του Ράσμουσεν. «Στη Σύνοδο (σ.σ. του Σικάγου) θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια Συμμαχία η οποία θα είναι σε θέση να ξεπεράσει τις προκλήσεις, οι οποίες προκύπτουν από τη σύγχρονη αυστηρή οικονομική κατάσταση, εξασφαλίζοντας παράλληλα την ασφάλεια για το μέλλον», τόνισε και έσπευσε να προσδιορίσει αυτές τις «απειλές»: «Από την οικονομική κρίση ως τον βίαιο εξτρεμισμό, από την πειρατεία στη σταθεροποίηση του Αφγανιστάν, όλοι αντιμετωπίζουμε τις ίδιες απειλές για την ασφάλειά μας». Είναι ολοφάνερο ότι δε θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ και να τη στρέψουν κατά των λαών των κρατών-μελών του, αν πρόκειται να διασώσουν την πλουτοκρατία και το καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο που δεν είναι ανίκητοι, όπως και ο ιμπεριαλισμός. Οταν οι λαοί θέλουν, μπορούν να τους σαρώσουν.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση τρέχει ξανά ...
Για μια ακόμη φορά, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» του ΣΥΝ, δίνει τα ρέστα της και σπέρνει αυταπάτες στους εργαζόμενους για το ρόλο της ΓΣΕΕ, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης και του υπουργείου Εργασίας, με ανακοίνωσή της για την κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας.
Αναφέρει, λοιπόν, ότι «η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προσχωρώντας στη συζήτηση, στα πλαίσια του κοινωνικού διαλόγου για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους, έχει σοβαρές ευθύνες για αυτήν την εξέλιξη και καλείται σήμερα αντί να επιλέγει μια στάση σιωπής και αναμονής να πάρει άμεσες πρωτοβουλίες»! Μα ίσα - ίσα, η ΓΣΕΕ μόνο στάση σιωπής και αναμονής δεν έχει επιλέξει. Αντιθέτως, με τις πράξεις της και τις πρωτοβουλίες της, όπως και με την ίδια τη συμμετοχή της στο «διάλογο», παίρνει ενεργό μέρος στην ένταση της αντεργατικής επίθεσης, που ξεδιπλώνει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.
... να εξωραΐσει ΓΣΕΕ - κυβέρνηση
Αλλά η «Αυτόνομη Παρέμβαση» δε μένει εκεί. «Εγκαλεί» την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας γιατί ...«προέρχεται από τα συνδικάτα και αντί να υπερασπίζεται ως όφειλε βασικά αιτήματα και δικαιώματα του συνδικαλιστικού κινήματος, έχει μετατραπεί σε βασικό πυλώνα που οργανώνει την ανατροπή όλων των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους». Αυτό κι αν είναι σκέτη πρόκληση για όλους τους εργαζόμενους! Τι μας λένε δηλαδή; Οτι δήθεν οι υπουργοί μιας τέτοιας κυβέρνησης συνεργασίας, που μοναδικό στόχο έχει να χτυπήσει τα εργατικά δικαιώματα, μπορεί να ...υπερασπιστούν τις εργατικές κατακτήσεις! Πρόκειται για την απόλυτη παραπλάνηση των εργαζομένων και έχουν τεράστιες ευθύνες που σπέρνουν τέτοιες αυταπάτες στους εργάτες.
Και συνεχίζουν, λέγοντας ότι «οι αυτόκλητοι σωτήρες της χώρας», με τη «δανειακή σύμβαση, συμφώνησαν την κατάργηση του ΟΕΚ και του ΟΕΕ, όχι στα πλαίσια ενός σχεδίου για τον εξορθολογισμό της Δημόσιας Διοίκησης, όπως προσχηματικά υποστήριζαν μέχρι χθες, αλλά στη γραμμή εξαφάνισης κάθε παροχής και έργου που έχει αναφορά σε κοινωνικές πολιτικές και παροχές κοινωνικού χαρακτήρα».
Αλήθεια, θα μπορούσε μια συμφωνία που καθορίζεται από τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και της προστασίας των κεφαλαιοκρατών και δανειστών να είναι διαφορετική; Σήμερα, «εξορθολογισμός της Δημόσιας Διοίκησης» υπέρ του λαού και των εργαζομένων δεν μπορεί να γίνει. Ο μόνος «εξορθολογισμός» που μπορεί σήμερα να γίνει σε επίπεδο Δημόσιας Διοίκησης (δηλαδή, κρατικής μηχανής) θα είναι για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Είναι αλήθεια, πάντως, πως μόνο οι οπορτουνιστές θα μπορούσαν να πιστεύουν πως μπορεί να γίνει «καλός» εξορθολογισμός της Δημόσιας Διοίκησης στις σημερινές συνθήκες...
Πιο επιθετικό και επικίνδυνο το ΝΑΤΟ
Η επίσκεψη στην Αθήνα του γγ του ΝΑΤΟ, Αν. Ράσμουσεν, επαληθεύει τον άκρως επικίνδυνο για τους λαούς ρόλο του ΝΑΤΟ και καταδεικνύει το βάθος της ελληνικής εμπλοκής στα φονικά σχέδια της λυκοσυμμαχίας. Εξήντα χρόνια μετά την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και 63 χρόνια από την ίδρυσή της, επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι η λυκοσυμμαχία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου είναι ο στρατιωτικός βραχίονας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού ενάντια στους λαούς και τα κινήματά τους, η σιδερένια γροθιά των μονοπωλίων, για τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων τους όπου Γης. Το νέο στρατηγικό δόγμα, που επικυρώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής στη Λισαβόνα το Νοέμβρη του 2010, έθεσε τους άξονες για την παραπέρα στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων με μοχλό το ΝΑΤΟ.
Η Σύνοδος ενέταξε στις «απειλές», που η ιμπεριαλιστική συμμαχία καλείται να αντιμετωπίσει, την ενεργειακή ασφάλεια, τον κυβερνοπόλεμο, τη μετανάστευση, ακόμα και την κλιματική αλλαγή. Οτιδήποτε, δηλαδή, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απειλή για τα ιδιαίτερα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και τη σταθερότητα του αστικού συστήματος ή να χρησιμοποιηθεί σαν πρόσχημα για επεμβάσεις στο εσωτερικό κρατών. Ως προς αυτό, είναι αποκαλυπτικά τα όσα είπε ο γγ του ΝΑΤΟ στην Αθήνα σε σχέση με τη συμβολή της λυκοσυμμαχίας στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και στη χώρα μας. Απροκάλυπτα δήλωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση «μπορεί να στηρίζεται στη βοήθεια του ΝΑΤΟ», εννοώντας, όπως εξήγησε στη συνέχεια, πως η «ασφάλεια» και η «σταθερότητα» που εξασφαλίζει το ΝΑΤΟ στα μέλη του, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για «οικονομική ανάκαμψη».
Εμμέσως πλην σαφώς, ο γγ του ΝΑΤΟ εξέφρασε την ανησυχία του για την κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια σε συνθήκες κρίσης, και αναγόρευσε το ΝΑΤΟ εγγυητή της εσωτερικής «ασφάλειας». Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι η λυκοσυμμαχία προσανατολίζει ήδη τους στρατιωτικούς της βραχίονες σε κατασταλτικούς ρόλους και εγγυάται στα κράτη - μέλη της ότι θα συνδράμει τις αντιδραστικές κυβερνήσεις στη διασφάλιση της σταθερότητας, αν αυτή απειληθεί από τους λαϊκούς αγώνες. Συμπληρωματικά στα παραπάνω, ο Ράσμουσεν αναγνώρισε τη συμβολή της Ελλάδας σε όλα τα σύγχρονα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα στην ευρύτερη γειτονιά μας, όπως ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας και η επέμβαση στη Λιβύη, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στις επόμενες επεμβάσεις που ήδη σχεδιάζει η λυκοσυμμαχία.
Ο κίνδυνος εμπλοκής της Ελλάδας σε ένα γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι ορατός όσο ποτέ άλλοτε. Η καπιταλιστική κρίση και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων για το πώς θα μοιράσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ανατολικής Μεσογείου, πώς θα ελέγξουν τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου διαμορφώνουν τέτοιες προϋποθέσεις. Από δω προκύπτει επιτακτικά η ανάγκη ο λαός και η νεολαία πιο αποφασιστικά να διατρανώσουν την απόφασή τους ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν να δώσουν το αίμα τους στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για να λύσουν με τα όπλα οι ιμπεριαλιστές τις διαφορές τους, τους ανταγωνισμούς τους. Να δυναμώσει η πάλη για απεμπλοκή της Ελλάδας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ. Η γιγάντωση του αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, που σπέρνει φτώχεια και πόλεμο, είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά του ελληνικού λαού στην ειρήνη και την ευημερία όλων των λαών της περιοχής.
2η Εκδοση 
Feeds
