Τα αξεπέραστα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης της κρίσης περιγράφει με ανάγλυφο τρόπο ο καθηγητής του Χάρβαρντ και σύμβουλος τα δύο τελευταία χρόνια του Γ. Παπανδρέου σε άρθρο του στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Ο Ρ. Πάρκερ εκτιμά ότι «το πακέτο στήριξης, εάν συμφωνηθεί, θα "αγοράσει" για την Ελλάδα ένα μικρό περιθώριο χρόνου, ώστε να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις». Θεωρεί ότι «ορισμένα τμήματα της οικονομίας ενδεχομένως να έχουν τη δυνατότητα για πολύ - πολύ αργή επανεκκίνηση». Ομως, σπεύδει να επισημάνει ότι «αυτοί οι κλάδοι προσανατολίζονται στις εξαγωγές και δεν απασχολούν μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού» και γι' αυτό «η ανεργία και η φτώχεια θα παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα». Πρόκειται, όπως γράφει, για «ένα τοξικό πολιτικό μείγμα, το οποίο όμως δε θα είναι κατ' ανάγκην οικονομικά μοιραίο», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρξουν και πολιτικές ανατροπές. Τα ζόρια της αστικής διαχείρισης αναδεικνύονται και στην ανάλυση που κάνει, εννοείται από τη σκοπιά των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, για το ρόλο των δύο πυλώνων, σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη, της ελληνικής οικονομίας, τον τουρισμό και τη ναυτιλία. «Το ένα τρίτο της οικονομίας εξαρτάται από τον τουρισμό και τη διεθνή ναυτιλία. Ουδείς από αυτούς τους δύο τομείς ελέγχεται απολύτως από την Ελλάδα», γράφει και συμπληρώνει: «Ο εκσυγχρονισμός της εγχώριας οικονομίας συνεπάγεται την εξάπλωση των μεγάλων εταιρειών εις βάρος των μικροεπιχειρήσεων, εξέλιξη που είναι δομική αλλαγή, η οποία όμως θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση για μία μικρή οικονομία που αναζητά πώς θα τοποθετηθεί ανάμεσα στους υπεραποτελεσματικούς Γερμανούς και τους Κινέζους του χαμηλού κόστους». Αναμενόμενο, λοιπόν, το συμπέρασμα που καταλήγει ότι «η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα μακρύ και σκοτεινό δρόμο». Είναι η εξέλιξη του ίδιου του καπιταλισμού με τις αντιφάσεις του την οικονομική κρίση γέννημα των αντιφάσεών του, λένε εμείς, και που στην Ελλάδα, λόγω αντισομετρίας οι συνέπειες είναι ακόμη πιο οδυνηρές. Οσο για το γεγονός ότι «αντιμετωπίζει ένα μακρύ και σκοτεινό δρόμο», αν δεν ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων προσθέτουμε εμείς.