Δεν πρωτοτύπησε ο Δ. Παπαδημούλης με την πρόταση που απηύθυνε, μέσω του ΣΚΑΪ, στην κυβέρνηση «να παγώσει την προμήθεια των δύο υποβρυχίων απ' τη Γερμανία» αφού, όπως είπε, έτσι θα εξοικονομηθεί 1 δισ., ποσό πολλαπλάσιο απ' αυτό που θα προκύψει απ' τις αιματηρές περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις. Κατά καιρούς η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει διάφορες εποικοδομητικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, νομιμοποιώντας τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι τα μέτρα αυτά παίρνονται εξ ανάγκης και λόγω του δυσθεώρητου δημόσιου χρέους.
Βεβαίως και πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες για εξοπλισμούς, να περιοριστούν στις αναγκαίες για την άμυνα και όχι για το ΝΑΤΟ. Αλλά η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι πλούτος υπάρχει αμύθητος, αλλά κανείς τους, ούτε η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δε θέλει να βάλει χέρι σ' αυτόν. Απεναντίας, με μέτρα που καταβαραθρώνουν το εργατικό - λαϊκό εισόδημα στοχεύουν στο να αυγατίσουν τον πλούτο που καρπώνεται η πλουτοκρατία. Επίσης, γνωρίζουν καλά ότι το χρέος υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ως συνέπεια της πολιτικής ποικιλόμορφης στήριξης του κεφαλαίου, για όσο αυτό εξουσιάζει. Και ο λαός θα απαλλαγεί απ' αυτό μόνο όταν οικοδομήσει τη δική του εξουσία, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ΕΕ, θα το διαγράψει μονομερώς, θα πάρει τον πλούτο απ' τα χέρια των μονοπωλίων και θα τον διαθέσει για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Είπε και κάτι άλλο ο Δ. Παπαδημούλης: «Το μνημόνιο Νο 2 (...) εμπεριέχει το "κούρεμα", το οποίο όμως γίνεται με καθυστέρηση δύο ετών. Θυμίζω ότι όταν το έλεγε πριν από δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ μας έλεγαν ότι απαγορεύεται ακόμα και να λέτε τις λέξεις "κούρεμα", "επαναδιαπραγμάτευση" (...) Μαζί όμως με το "κούρεμα" έρχονται νέα άγρια λιτότητα και νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικό κράτος και δικαιώματα των εργαζομένων».
Ομολογεί, δηλαδή, ότι μια πρόταση δική τους έγινε πραγματικότητα και το αποτέλεσμά της είναι ολέθριο για το λαό. Κι ας μη σπεύσουν να απαντήσουν ότι αν το «κούρεμα» γινόταν διά χειρός ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν καλύτερο, με καλύτερους όρους. Το ίδιο θα ήταν για το λαό. Γιατί τον πρώτο και τελευταίο λόγο σε κάθε περίπτωση θα είχαν τα μονοπώλια, την εξουσία των οποίων οι οπορτουνιστές δε θίγουν στο παραμικρό. Και ο λόγος τους είναι διαταγή για μακέλεμα εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Η δύναμη του κεφαλαίου
«Στα λόγια μας» ήρθε προχτές ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, δηλώνοντας ότι οι μεγάλες, σύγχρονες και οργανωμένες επιχειρήσεις που είναι μέλη του ΣΕΒ «έχουν δείξει μια απίστευτη ικανότητα προσαρμογής αυτή τη διετία», για να καταλήξει ότι «είμαστε εδώ, έχουμε δύναμη».
Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να δει ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την κρίση και τη διαχείρισή της από την πολιτική των κυβερνήσεων; Πόσο πιο παραστατικά μπορεί να αποδοθεί η θέση ότι όσο περισσότερο χάνουν και σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα λαϊκά στρώματα, τόσο περισσότερο κερδίζουν τα ξένα και ντόπια μονοπώλια, οι πολυεθνικές, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί.
«Προσαρμόζονται» οι μεγάλες επιχειρήσεις, απορροφώντας τους κραδασμούς στους τζίρους και στα κέρδη, όταν οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική απόγνωση μέσα σε μια νύχτα, χρεοκοπώντας από τη δραστική μείωση των μισθών τους.
«Εχουν δύναμη», οικονομική και πολιτική, οι μεγάλες επιχειρήσεις, όταν η εργατική τάξη και όλα τα δοκιμαζόμενα στρώματα καταδικάζονται σε αποδυνάμωση, με λιγότερο μισθό, μικρότερη σύνταξη, λιγότερα δικαιώματα και καμιά προοπτική για το μέλλον.
Πρόκειται σαφώς για συγκοινωνούντα δοχεία. Οσο περισσότερο μπουκώνουν το στόμα τους οι κεφαλαιοκράτες, τόσο περισσότερο πεινασμένα μένουν τα παιδιά μας.
Μόνο ένα πράγμα δεν έχουν «ζυγίσει» καλά οι μεγαλοεπιχειρηματίες, (παρότι και το γνωρίζουν και το λαμβάνουν γενικά υπόψη τους).
Δύναμη έχουν και οι εργάτες. Δύναμη τεράστια, που αν ξεσπάσει δεν θα αφήσει στο πέρασμά της ούτε υποψία αδικίας, εκμετάλλευσης, απληστίας, κυνισμού. Μια δύναμη, που μόλις τη συνειδητοποιήσουν οι κάτοχοί της, θα σαρώσει τα αφεντικά και τα τσιράκια τους μέσα σε ένα λεπτό. Η δύναμη των κεφαλαιοκρατών είναι ελάχιστη μπροστά της, σαν τη φλόγα του κεριού μπροστά στον ήλιο.
Και δε θα αργήσει αυτή η δύναμη να εκφραστεί, δε θα αργήσει...
Εταιρική ελεημοσύνη
Την προμήθεια 2.500 λίτρων πετρελαίου για κάθε ένα από 18 Ιδρύματα Πρόνοιας - κυρίως κέντρα αποκατάστασης - ανέλαβε ο ΟΠΑΠ, σύμφωνα με ανακοίνωση του Οργανισμού. Η δωρεά έγινε στα πλαίσια της περίφημης Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και με «βάση τον επίσημο κατάλογο του υπουργείου Υγείας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθένα απ' αυτά».
Αυτό λοιπόν κι αν λέγεται μείωση της σπατάλης ή εξορθολογισμός των δαπανών στο χώρο της υγείας και της πρόνοιας όπως αρέσκεται να λέει συχνά πυκνά ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος: Κόβεις πρώτα τη θέρμανση, μετά βγαίνεις στη ζητιανιά, και ακολούθως εκθειάζεις την επιχειρηματική ευαισθησία για να δείξεις στην τρόικα, ότι είσαι ακόμα πιο μπροστά απ' τις δικές της υποδείξεις. Γι' αυτό και με τον εφαρμοστικό νόμο ξαποστέλνει την πρόνοια στο υπουργείο Εργασίας.
Οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, όπως προχτές στα νοσοκομεία, στην πρόνοια και στο ΕΚΑΒ, αλλά και με την ψήφο τους στις εκλογές πρέπει να κόψουν το βήχα στα κόμματα της συγκυβέρνησης. Να ενισχύσουν το ΚΚΕ που παλεύει για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Το θέμα είναι τα δισ.
Ο θόρυβος που σηκώθηκε για τις καταθέσεις του ενός εκατομμυρίου που βουλευτής «έβγαλε» στο εξωτερικό, είναι υποκριτικός και δόλιος. Σε μια περίοδο που καίγεται το σύμπαν και κατακρεουργείται ο λαός, η φιλολογία γύρω από το όνομα του βουλευτή και τις καταθέσεις του αποβλέπει, αφενός στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων από το κύριο, που είναι η εφαρμοζόμενη από τη συγκυβέρνηση εγκληματική πολιτική, αφετέρου στην απενοχοποίηση και εξιλέωση των υπολοίπων βουλευτών που ναι μεν δεν εντοπίστηκαν να μεταφέρουν χρήματα στο εξωτερικό, έχουν κάνει όμως ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να μονιμοποιηθούν οι διαδικασίες για την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων.
Οι φωνασκίες και οι αιτιάσεις που εκτοξεύουν για το συνάδελφό τους οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. είναι κίβδηλες, αφού όλοι τους τάσσονται αναφανδόν υπέρ της λεγόμενης απελευθέρωσης των αγορών, υπέρ των ξένων επενδύσεων, υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας. Εχουν δώσει τα πάντα για να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ευρώ, έχουν πρωταγωνιστήσει στην επίθεση της πλουτοκρατίας για να περάσουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, έχουν ανάψει το «πράσινο φως» για τη νομιμοποίηση των καταθέσεων στο εξωτερικό, από αυτούς φυσικά που είναι σε θέση να έχουν καταθέσεις. Αυτοί οι ίδιοι με τις πολιτικές τους επιλογές στήριξαν και προώθησαν κάθε αντιδραστική επιλογή της άρχουσας τάξης και έφτιαξαν μύθους για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων και τις επενδύσεις της ντόπιας ολιγαρχίας στο εξωτερικό.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Το 1 εκατομμύριο του συναδέλφου τους είναι σταγόνα στον ωκεανό των καταθέσεων που έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό και υπολογίζονται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Ασε, που την τελευταία μόνο πενταετία διοχετεύτηκαν ακόμα στο εξωτερικό πάνω από 20 δισ. ευρώ, με τη μορφή επενδύσεων και μερισμάτων, μέρος του κοινωνικού πλούτου που παράχθηκε από τους εργαζόμενους στη χώρα. Την ίδια στιγμή, ξένες πολυεθνικές που δρουν στη χώρα, μεταφέρουν, σε καθημερινή βάση, στο εξωτερικό, τις εισπράξεις που κάνουν από τις δοσοληψίες τους στην ελληνική αγορά.
Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια. Αυτοί που στη Βουλή σηκώνουν το χέρι τους και ψηφίζουν το ένα αντιλαϊκό νομοθέτημα μετά το άλλο, αν πραγματικά επιθυμούσαν να εφαρμοστεί κάποιο γνήσιο, στο βαθμό που είναι δυνατό, «πόθεν έσχες» για τους βουλευτές, θα υιοθετούσαν τις σχετικές προτάσεις του ΚΚΕ και δε θα είχαν τώρα να χολοσκάνε για τίποτα. Μην πιστέψετε όμως ότι το θέλουν. Θορυβώντας για το 1 εκατομμύριο του ...συγκεκριμένου, κανείς δεν μιλάει για τα τόσα και τόσα εκατομμύρια καταθέσεων που έχουν οι άλλοι εκλεκτοί του συστήματος. Γιατί καλό είναι να ξέρουμε ότι πολλοί από αυτούς, που αποφασίζουν να καταργηθεί το βασικό μεροκάματο, διαθέτουν τεράστιες περιουσίες και έχουν καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων ευρώ.
Τέτοιο είναι το σύστημά τους, τέτοια η δημοκρατία τους. Η συνύφανση του κεφαλαίου με το κράτος. Να αποφασίζουν για τις τύχες της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και να ρίχνουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους Καιάδες, μερικοί λεφτάδες, βγαλμένοι από τα σπλάχνα της αστικής τάξης ή ακριβοπληρωμένοι υπάλληλοί της. Που δε θα σταματήσουν τις επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους, μέχρι το Λαϊκό Μέτωπο των θυμάτων της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, βροντοφωνάξει «φτάνει πια» και βάλει οριστικό τέλος στην εξουσία τους.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Ολα τα βάρη στο λαό...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΝΕΟ ΕΠΙΘΕΤΟ εντοπίσαμε στον πρωθυπουργικό λόγο: Είναι πλέον «τιτάνια» η «προσπάθεια που καταβάλλει η χώρα» για το περίφημο PSI. Πριν ήταν «μεγάλη», «τεράστια», και «γιγάντια» αλλά φαίνεται ότι συνεχώς ...μεγαλώνει.
Και βέβαια δεν την καταβάλλει ... «η χώρα» αλλά ένα πολύ - πολύ συγκεκριμένο μέρος αυτής της χώρας: Οι μισθωτοί, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι και οι νέοι.
Διότι οι ...υπόλοιποι (δηλαδή τραπεζίτες, εφοπλιστές και βιομήχανοι) η μόνη προσπάθεια που καταβάλλουν είναι να εξαθλιώσουν τους μισθούς, να πνίξουν με τα δάνεια και να μασάνε επιδοτήσεις.
Οφείλουμε βέβαια να αναγνωρίσουμε ότι θέλουν κι αυτά τον κόπο τους αλλά είναι άλλο να κουράζεσαι για τα κέρδη σου και άλλο να σε εκμεταλλεύονται με τον πιο βάρβαρο τρόπο.
ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙ Ο Ευάγγελος Βενιζέλος: Τα λεφτά που θα βοηθήσουν την ελληνική οικονομία ... «βρίσκονται στα στρώματα» και καλεί τους πάντες να τα πάνε στις Τράπεζες.
Εκεί δηλαδή που θα πάνε περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ από το περίφημο δάνειο της τρόικας. Εκεί που έχουν ήδη πάει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια με την μορφή εγγυήσεων. Ολα εκεί.
Το ότι με την πολιτική του και την πολιτική της κυβέρνησης μπαίνει στα σπίτια του κοσμάκη και ...αρπάζει ό,τι βρει σε ρευστό το έχει πάρει άραγε χαμπάρι;
Φυσικά και το έχει πάρει γιατί ακριβώς αυτός ήταν ο στόχος του. Η αφαίμαξη και του τελευταίου ευρώ από το λαό προκειμένου να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου για πολλά - πολλά χρόνια.
ΝΕΑ ΜΕΙΩΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ των επιχειρήσεων στα «σκαριά» και στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών, όπως μαθαίνουμε. Τελικά και αυτή η κυβέρνηση μειώνει και τους φόρους και όταν θέλει η φορολογική πολιτική είναι ...προσαρμόσιμη.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Φυσικά θα προκύψει ένα ...μικρό δημοσιονομικό κενό και όλοι καταλαβαίνουμε πώς θα καλυφθεί.
Συνεργοί και συνένοχοι στη σφαγή του λαού
Γρηγοριάδης Κώστας
«Η αλήθεια είναι, αγαπητοί φίλοι, ότι οι Ελληνες την τελευταία διετία είδαν να μειώνεται το βιοτικό τους επίπεδο κατά 34% μέσα σε δυόμισι χρόνια! Το μισό απ' αυτό από μείωση των ονομαστικών τους εισοδημάτων. Και το υπόλοιπο από την αύξηση των φόρων και του πληθωρισμού! Ποτέ σε καιρό ειρήνης δεν έζησε λαός τέτοια καταβαράθρωση του βιοτικού του επιπέδου. Και ποτέ δημοκρατική κοινωνία δεν άντεξε τέτοια εξαθλίωση». Ξεχειλίζουν από υποκρισία οι παραπάνω δημαγωγικού χαρακτήρα διαπιστώσεις που έκανε ο πρόεδρος της ΝΔ μιλώντας, προχτές το βράδυ, στο Ελληνογαλλικό Επιμελητήριο. Είναι προφανές ότι αυτό που επιδιώκει ο Αντ. Σαμαράς με τις παραπάνω αναφορές είναι να εμφανιστεί ως κάποιος «ουδέτερος τρίτος», αμέτοχος και άρα αθώος της πράγματι πρωτοφανούς σφαγής του λαού τα δύο προηγούμενα χρόνια. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η ηγεσία της ΝΔ ήταν συνεργός και συνένοχος στην άγρια σφαγή του λαού που έγινε τα τελευταία δύο χρόνια. Στήριξε στην πράξη το σύνολο των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, υπερψήφισε τη συντριπτική πλειοψηφία των νομοσχεδίων που έφερε η προηγούμενη κυβέρνηση υλοποιώντας τους στόχους του μνημονίου, άνοιξε το δρόμο για να εφαρμοστούν μια σειρά αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων (εργασιακή εφεδρεία, μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» - εργοδοτικές εισφορές, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ), στάθηκε σταθερά απέναντι από τους αγώνες των εργαζομένων για την παρεμπόδιση εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων και ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, κ.ο.κ. Οσο και αν προσπαθεί να θολώσει τα νερά ο Αντ. Σαμαράς, προσβλέποντας και στις εκλογές, ο λαός, που έχει ήδη χρεοκοπήσει και εξαθλιώνεται διαρκώς, πρέπει να αξιοποιήσει την πείρα του και στις επόμενες εκλογές να καταφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ, ανοίγοντας το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία.
Υποκρισία για τον κατώτατο μισθό
Η κοροϊδία πάει σύννεφο από την Ντ. Μπακογιάννη στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να βάλει κάποιες πινελιές «κοινωνικής ευαισθησίας» στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που υπερασπίζεται. Προχτές, για παράδειγμα, έχυσε κροκοδείλια δάκρυα για τη μείωση του κατώτατου μισθού, ισχυριζόμενη ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί αν η κυβέρνηση είχε κάνει τις «διαρθρωτικές αλλαγές» που προτείνει το κόμμα της. «Η ελληνική κυβέρνηση δεν έπρεπε ποτέ να είχε φτάσει στη μείωση του κατώτατου μισθού. Εφθασε εκεί με τεράστια ευθύνη δυόμισι ετών όπου αρνήθηκε ουσιαστικά να κάνει οποιαδήποτε διαρθρωτική αλλαγή. Εάν είχαν γίνει οι διαρθρωτικές αλλαγές για τις οποίες η Δημοκρατική Συμμαχία έδινε συνεχώς μάχη, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα να κόβουμε μισθούς και συντάξεις των Ελλήνων», δήλωσε μετά την συνάντηση που είχε με την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ. Ψεύδεται βέβαια συνειδητά. Πρώτον, γιατί οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που το κόμμα της προτείνει ήδη υλοποιούνται από την κυβέρνηση και την τρόικα και δεύτερον και κυριότερο ακόμα και αν είχαν υλοποιηθεί πλήρως σε καμία περίπτωση αυτό δεν «έσωζε» τον κατώτατο μισθό. Γνωρίζει άλλωστε πολύ καλά η πρώην υπουργός ότι το ίδιο το μνημόνιο, που μαχητικά στηρίζει, προβλέπει ότι θα γίνουν και τα δύο: και οι διαρθρωτικές αλλαγές που το κόμμα της προτείνει δηλαδή οι σαρωτικές αποκρατικοποιήσεις, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και η διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών, και η άγρια σφαγή των μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, κ.ο.κ. Με δύο λόγια, δεκάρα δε δίνει για τη μείωση του κατώτατου μισθού η πρόεδρος της ΔΗΣΥ. Απλά τον επικαλείται για να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα να αποδεχθούν ως αναγκαία την άμεση υλοποίηση των «υπόλοιπων» διαρθρωτικών αλλαγών...
Για τα κοράκια του κεφαλαίου
«
Η συνεχής επιδείνωση της κοινωνικής ασφάλισης θα οδηγήσει τους πολίτες να αναζητήσουν εναλλακτικές ή συμπληρωματικές λύσεις τόσο σε συνταξιοδοτικά προγράμματα όσο και σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, γεγονός που θα συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη του ασφαλιστικού κλάδου...». Και «σήμερα που ο χαρακτήρας της δημόσιας ασφάλισης αλλάζει, ο μέσος Ελληνας εργαζόμενος αναζητεί νέες επιλογές να εξασφαλίσει το συνταξιοδοτικό του μέλλον, τη φροντίδα της υγείας του και την προστασία της περιουσίας του. Γι' αυτόν το λόγο η δραστηριοποίηση του ασφαλιστικού κλάδου για την κάλυψη δομικών αναγκών κρίνεται μείζονος σημασίας». Και ακόμη, «η ιδιωτική ασφάλιση οφείλει να έχει συμπληρωματικό και ξεκάθαρο ρόλο στους τομείς των συντάξεων και της υγείας προκειμένου να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες που θα προκύψουν από την υποχώρηση των παροχών της κοινωνικής ασφάλισης». Τα τρία παραπάνω αποσπάσματα ομιλιών ανήκουν (με τη σειρά που καταγράφονται) στον υφυπουργό Οικονομικών Γ. Μουρμούρα, στον τομεάρχη Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της ΝΔ Ν. Νικολόπουλο και στο διοικητή του ΙΚΑ Ρ. Σπυρόπουλο. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, που μίλησαν σε εκδήλωση της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας (ΕΑΕΕ), τα λένε χωρίς περιστροφές. Οτι γι' αυτούς γίνεται όλη η δουλειά. Για τα κοράκια του κεφαλαίου που καραδοκούν να κατασπαράξουν ό,τι απλόχερα τους προσφέρουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας για τη στήριξη των κερδών και της κυριαρχίας τους. Βορά στην κερδοσκοπική δράση των μονοπωλίων οι λαϊκές κατακτήσεις σε όλα τα μέτωπα. Αυτή είναι η πολιτική τους. Καθαρά και ξάστερα.
Οι συμφωνίες των μονοπωλίων
Οι πρόσκαιροι συμβιβασμοί ανάμεσα στα κράτη και τις κυβερνήσεις της ΕΕ σε σύμφυση με τα τμήματα του κεφαλαίου που καθένας από αυτούς στηρίζει και εκπροσωπεί, η συμφωνία για το «κούρεμα» του ελληνικού κρατικού χρέους, όπως αυτή αποτυπώθηκε και στις αποφάσεις των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στο Γιούρογκρουπ, έβγαλαν στην επιφάνεια τις άλυτες αντιθέσεις τους, τις κόντρες και τους ανταγωνισμούς. Η συμφωνία για τους όρους και τις προϋποθέσεις πάνω στις οποίες θα πατήσει η «ελεγχόμενη χρεοκοπία» της ελληνικής οικονομίας, είναι μόλις ένα μικρό τμήμα μιας ορισμένης διαδικασίας για την καταστροφή των υπερσυσωρευμένων κεφαλαίων, διαδικασία που έχει ακόμη μπροστά της μπόλικο δρόμο να διατρέξει. Τίποτα δε λύθηκε, άλλωστε, ούτε και θα μπορούσε να επιλυθεί σε επίπεδο συμφωνίας ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό της λυκοσυμμαχίας των κοιναγορίτικων -και όχι μόνο- μονοπωλίων.
Στον ένα ή στον άλλο βαθμό η καπιταλιστική κρίση θεριεύει. Μία προς μία όλες μαζί οι προηγούμενες εκτιμήσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ως προς το βαθμό της κατρακύλας του παραγόμενου ΑΕΠ αποδείχτηκαν όχι απλά υπεραισιόδοξες, αλλά ολότελα ξεκομμένες από την πραγματικότητα. Ο κύκλος της καπιταλιστικής κρίσης εκδηλώνεται συγχρονισμένα και στα κράτη του λεγόμενου σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης, διαμορφώνει τη δυναμική, τους αναγκαίους όρους για τη διάλυση και όλων των προηγούμενων συμφωνιών τους, όπως, πολύ πρόσφατα με την αμέσως προηγούμενη συμφωνία τους για το κούρεμα, αλλαγής και των μεταξύ τους συσχετισμών, ακόμη και στα σημερινά οργανωτικά μορφώματα του κεφαλαίου, όπως ήδη συμβαίνει και μέσα στην ίδια την ΕΕ.
Η πρόσφατη συμφωνία τους δεν αποτρέπει τη βίαιη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του λαού. Ούτε και οι ίδιοι πιστεύουν στη «βιωσιμότητα» του νέου, του «κουρεμένου» κρατικού χρέους, δηλαδή στη δυνατότητα απρόσκοπτης αποπληρωμής του. Ο κύκλος της οικονομικής κρίσης που έχει χτυπήσει την καπιταλιστική Ελλάδα δε θα είναι και ο τελευταίος. Από τα πράγματα και τη δυναμική τους, η ανάκαμψη, όταν και στο βαθμό που επέλθει, θα είναι ισχνή και θνησιγενής.
Το νέο μνημόνιο, όπως και το προηγούμενο, μαζί με τις δανειακές συμβάσεις και το «κούρεμα», οι λογής κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις έρχονται να προστατεύσουν τα κέρδη των μονοπωλίων μέσα και έξω από την Ελλάδα. Είναι όργανο σφοδρής κλιμάκωσης της βαρβαρότητας, της τρομοκρατίας μαζί και της μοιρολατρίας που επιχειρεί να σπείρει το κεφάλαιο απέναντι στους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στόχος η αποδοχή της απόλυτης μείωσης μισθών και συντάξεων, η κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και δικαιωμάτων, σειρά από νέους φόρους και άλλα χαράτσια, παραπέρα άγριες περικοπές στα κρατικά κονδύλια που έχουν να κάνουν με τις λαϊκές ανάγκες, η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, η εξάπλωση της εξαθλίωσης. Ολα μαζί μέχρι και την τελευταία δεκάρα, όπως και να τα μετρήσουν, είτε σε ευρώ είτε σε δραχμές, σε οτιδήποτε, είναι για τις ανάγκες του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων τους.
Για το λαό υπάρχει ο δρόμος της πάλης στη προοπτική συνολικής ρήξης, για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων. Με καθαρή την ταξική κατεύθυνση μπορούμε να τους κόψουμε το βήχα, να αναχαιτίσουμε την επίθεση που κλιμακώνει το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης - τρόικας - κεφαλαίου.
2η Εκδοση 
Feeds
