«Στα λόγια μας» ήρθε προχτές ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, δηλώνοντας ότι οι μεγάλες, σύγχρονες και οργανωμένες επιχειρήσεις που είναι μέλη του ΣΕΒ «έχουν δείξει μια απίστευτη ικανότητα προσαρμογής αυτή τη διετία», για να καταλήξει ότι «είμαστε εδώ, έχουμε δύναμη».

Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να δει ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την κρίση και τη διαχείρισή της από την πολιτική των κυβερνήσεων; Πόσο πιο παραστατικά μπορεί να αποδοθεί η θέση ότι όσο περισσότερο χάνουν και σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα λαϊκά στρώματα, τόσο περισσότερο κερδίζουν τα ξένα και ντόπια μονοπώλια, οι πολυεθνικές, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί.

«Προσαρμόζονται» οι μεγάλες επιχειρήσεις, απορροφώντας τους κραδασμούς στους τζίρους και στα κέρδη, όταν οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική απόγνωση μέσα σε μια νύχτα, χρεοκοπώντας από τη δραστική μείωση των μισθών τους.

«Εχουν δύναμη», οικονομική και πολιτική, οι μεγάλες επιχειρήσεις, όταν η εργατική τάξη και όλα τα δοκιμαζόμενα στρώματα καταδικάζονται σε αποδυνάμωση, με λιγότερο μισθό, μικρότερη σύνταξη, λιγότερα δικαιώματα και καμιά προοπτική για το μέλλον.

Πρόκειται σαφώς για συγκοινωνούντα δοχεία. Οσο περισσότερο μπουκώνουν το στόμα τους οι κεφαλαιοκράτες, τόσο περισσότερο πεινασμένα μένουν τα παιδιά μας.

Μόνο ένα πράγμα δεν έχουν «ζυγίσει» καλά οι μεγαλοεπιχειρηματίες, (παρότι και το γνωρίζουν και το λαμβάνουν γενικά υπόψη τους).

Δύναμη έχουν και οι εργάτες. Δύναμη τεράστια, που αν ξεσπάσει δεν θα αφήσει στο πέρασμά της ούτε υποψία αδικίας, εκμετάλλευσης, απληστίας, κυνισμού. Μια δύναμη, που μόλις τη συνειδητοποιήσουν οι κάτοχοί της, θα σαρώσει τα αφεντικά και τα τσιράκια τους μέσα σε ένα λεπτό. Η δύναμη των κεφαλαιοκρατών είναι ελάχιστη μπροστά της, σαν τη φλόγα του κεριού μπροστά στον ήλιο.

Και δε θα αργήσει αυτή η δύναμη να εκφραστεί, δε θα αργήσει...