«Σταδιακή ελάφρυνση και απομείωση του ύψους εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών προς τα κύρια Ταμεία ασφάλισης με σκοπό στο πέρας της τετραετίας να μειωθούν κατά 10%»... «Καθιέρωση, θεσμοθέτηση και χωροθέτηση βιομηχανικών περιοχών καθώς και τεχνολογικών και επενδυτικών πάρκων προκειμένου να προσελκυστούν ξένες άμεσες επενδύσεις στον τομέα της βιομηχανίας και του εμπορίου»... «Μόνιμη φορολογία 8% - 10% επί των κερδών για όσες επιχειρήσεις (holding) μεταφέρουν την φορολογική έδρα τους στη Λήμνο, στη Μυτιλήνη, στη Χίο, στη Σάμο και στη Ρόδο»... «Προσέλκυση ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όχι μόνο πανεπιστημίων αλλά και πρωτοβαθμίων & δευτεροβαθμίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και όχι μόνο με την μορφή των μη κρατικών μη κερδοσκοπικών, αλλά με πλήρη απελευθέρωση της ιδιωτικής παιδείας (αναθεώρηση άρθρου 16 Συντάγματος)»... «Κατάργηση της μονιμότητας για τις νέες προσλήψεις στο Δημόσιο τόσο νομοθετικά όσο και συνταγματικά»... «Επανεξέταση (από μηδενικής βάσης) της αποστολής και της χρησιμότητας όλων των ΝΠΔΔ, τα οποία είναι σήμερα αντικείμενο πιθανής συγχώνευσης ή κατάργησης»... «Επανεξέταση των κανόνων εμπλοκής και χρήσης του υπηρεσιακού εξοπλισμού των Σωμάτων Ασφαλείας»... «Ενεργοποίηση προγράμματος ολικής απέλασης λαθρομεταναστών που σε βάθος τετραετίας θα υλοποιηθεί με απελάσεις και επαναπροωθήσεις»... Πρόκειται για ένα απάνθισμα από το «ευέλικτο κυβερνητικό πρόγραμμα», που δημοσιοποίησε χτες το κόμμα «Ανεξάρτητοι Ελληνες», επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά ότι πίσω από τις εθνικοπατριωτικές αντιμνημονιακές κορόνες είναι ένα ακόμα κόμμα της πλουτοκρατίας, που ταυτίζεται ιδεολογικοπολιτικά απόλυτα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και διεκδικεί να παίξει ρόλο «λαγού» για την υλοποίηση των πιο προωθημένων αντιδραστικών και βάρβαρων μέτρων. Το ίδιο το πρόγραμμά του δείχνει καθαρά ότι είναι πανέτοιμο να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, όποτε κληθεί...
Στα σκουπίδια ο φόβος και τα διλήμματά τους
Τα ζόρια και τους «λογαριασμούς» που κάνουν αυτό τον καιρό στα επιτελεία της πλουτοκρατίας μπροστά στις εκλογές μεταφέρει στο χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιό του στην «Καθημερινή» ο Αλ. Παπαχελάς. Από τη μια είναι σαφής η επιδίωξή τους στις εκλογές να υπάρξει μια πλειοψηφία της φιλοευρωπαϊκής συμμαχίας και ιδού πώς: «Οι άνθρωποι του μεσαίου χώρου αντιλαμβάνονται πόσο κρίσιμο είναι να σχηματισθεί μια φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία στις κάλπες, να πάρουν δηλαδή Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Δημοκρατική Συμμαχία, Δράση και ίσως η Δημοκρατική Αριστερά πάνω από 50%. Χωρίς μια τέτοια πλειοψηφία θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κυβερνηθεί η χώρα στις δύσκολες συνθήκες των επόμενων μηνών», σημειώνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος. Από την άλλη, όμως, διαπιστώνει ότι «τώρα πρυτανεύει ο θυμός και η διάθεση για τιμωρία. Οσο θα πλησιάζουμε στις κάλπες, θα γίνεται πιο ξεκάθαρο ποια είναι τα διλήμματα και το διακύβευμα. Ρεύμα ή αέρας νίκης δεν φαίνεται για κανέναν στο φιλοευρωπαϊκό στρατόπεδο. Αντιθέτως, ρεύμα έχουν οι δυνάμεις της διαμαρτυρίας, έστω και της άλογης διαμαρτυρίας». Οι σκέψεις αυτές εξηγούν εν μέρει και τη δυστοκία που υπάρχει στην προκήρυξη των εκλογών και τα σχέδια που απεργάζονται ορισμένοι για αναβολή τους. Για τη «φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία» και την αντίστοιχη κυβέρνηση συνεργασίας φροντίζουν και αγωνιούν η πλουτοκρατία και οι ξένοι σύμμαχοί της. Ο λαός, όμως, όλα αυτά πρέπει να τα πετάξει στα σκουπίδια και να τραβήξει αποφασιστικά μπροστά με γνώμονα τις δικές του πραγματικές ανάγκες και συμφέροντα. Η δική του μοναδική έγνοια είναι το δυνάμωμα της πάλης του εργατικού, λαϊκού κινήματος για να βάζει εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, να τα αποτρέπει, να ενισχύεται ο δρόμος σύγκρουσης και ανατροπής της δικτατορίας των μονοπωλίων, για την εργατική - λαϊκή εξουσία, μέσα από την ολόπλευρη και αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Και οι κάλπες μπορούν να συμβάλουν στην ενίσχυση αυτού του δρόμου.
Η υποκρισία των ... ευαίσθητων ιμπεριαλιστών
«Στους 150 έφτασαν οι νεκροί από τις πενθήμερες συγκρούσεις μεταξύ ενόπλων στην πόλη - όαση της νότιας Λιβύης, Σάμπχα, κατά τις οποίες τραυματίστηκαν άλλοι 395 άνθρωποι. Η φυλή Τόμπου, που ενεπλάκη στις συγκρούσεις, απείλησε με πόλεμο». Αυτή είναι η καθημερινή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός της Λιβύης μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση και την τοποθέτηση της δοτής ηγεσίας που συνεργάστηκε και συνεργάζεται με τους ιμπεριαλιστές στη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Αυτή η καθημερινή αιμορραγία, βεβαίως, σήμερα δεν ενδιαφέρει στο ελάχιστο τους διάφορους ευαίσθητους ιμπεριαλιστές που ...κατά τ' άλλα «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» για την κατάσταση στη Συρία.
Είναι και αυτό άλλο ένα δείγμα της υποκρισίας των μακελάρηδων των λαών, που και στην περίπτωση της Λιβύης, της Συρίας ή της Παλαιστίνης και του Ιράν, όπως παλιότερα της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα ή η δήθεν αντιμετώπιση των ...αυταρχικών ηγεσιών (με πολλές από τις οποίες συνεργάζονται), αλλά τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους. Να γιατί η τύχη των λαών περνάει μόνο μέσα από τη ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, μέσα από την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Η «δραστική ουσία»
Η νομοθέτηση της συνταγογράφησης φαρμάκου με βάση τη δραστική ουσία και τη σαφή εντολή να χορηγείται στον ασθενή το πιο φτηνό φάρμακο και όχι το φάρμακο με το οποίο μπορεί να θεραπευτεί είναι μία ακόμα επικίνδυνη εξέλιξη για την υγεία των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Γιατί το ίδιο φάρμακο για την ίδια πάθηση, σε διαφορετικούς οργανισμούς, ενδέχεται να έχει όχι μόνο αναποτελεσματικότητα στη θεραπεία αλλά ακόμη και κινδύνους για την υγεία. Ετσι, ο άρρωστος δεν αντιμετωπίζεται ως άρρωστος που είναι υποχρεωμένη η κοινωνία, με βάση την ιατρική επιστήμη, να του παράσχει τα πάντα για να βρει την υγειά του, αλλά σαν κάποιος που η θεραπεία του πρέπει να κοστίζει όσο το δυνατόν λιγότερο, άσχετα αν αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του ή τον επιβαρύνει οικονομικά και δεν μπορεί να πληρώσει. Ο γιατρός, λοιπόν, θα «γράφει» στους ασθενείς τη δραστική ουσία και στη συνέχεια το ασφαλιστικό ταμείο θα ελέγχει ποιο είναι το φτηνότερο φάρμακο με αυτή τη δραστική ουσία. Με βάση αυτόν τον υπολογισμό και μόνο θα αποζημιώνει τον ασφαλισμένο σε αυτή την τιμή. Το υπόλοιπο θα το πληρώνει από την τσέπη του.
Ενα φάρμακο εκτός από τη δραστική ουσία εμπεριέχει και άλλα συστατικά και ενδέχεται να μην είναι κατάλληλο για κάθε περίπτωση ασθενούς. Για παράδειγμα, τα φάρμακα που κυκλοφορούν για πολύμηνη θεραπεία οστεοαρθρίτιδας μπορεί να έχουν όλα τη δραστική ουσία που πρέπει να προσλάβει ο ασθενής για να ανακουφιστεί, όμως το καθένα έχει διαφορετικά συστατικά. Κάθε ασθενής είναι εντελώς διαφορετικός από τον άλλο ακόμα κι αν πάσχει από το ίδιο νόσημα, μπορεί να έχει και άλλα νοσήματα, μπορεί να υπάρξουν παρενέργειες από τη δραστική ουσία και να χρειάζονται και τα λεγόμενα συνοδά φάρμακα. Πόσες και πόσες φορές ένα φάρμακο που έχει χρησιμοποιήσει κάποιος, του έχει προκαλέσει ανεπιθύμητες ενέργειες και το έχει σταματήσει για να πάρει άλλο; Με βάση τη συνταγογράφηση με τη δραστική ουσία, για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει ο ασθενής να πληρώσει από την τσέπη του. Αν δεν έχει, δεν κάνει θεραπεία. Υποφέρει ή, ακόμα χειρότερα, κινδυνεύει η ίδια του η ζωή.
Είναι ένα μέτρο που έρχεται σε συνέχεια της αύξησης του αριθμού των φαρμάκων που δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία και της αύξησης των φαρμάκων που δε συνταγογραφούνται. Πήραν αυτό το μέτρο με στόχο, όπως λένε, την περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης που καλύπτουν κράτος και ασφαλιστικά ταμεία. Ασφαλιστικά ταμεία στα οποία πληρώνονταν κανονικά οι εισφορές των ασφαλισμένων αλλά «αρμέγονται» από το κράτος, τους εργοδότες και τους επιχειρηματίες της Υγείας και του Φαρμάκου. Μαζί με όλα αυτά το πιο επικίνδυνο είναι ότι το φάρμακο είναι εμπόρευμα (σ.σ. κάτι που έχει ως συνέπεια να παίρνονται τέτοια μέτρα) στα χέρια των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών. Εχουν τον έλεγχο στην έρευνα, στην παραγωγή και στη διακίνηση του φαρμάκου. Στην ουσία, τα μονοπώλια έχουν στα χέρια τους την υγεία του λαού. Και ο αγώνας ενάντια σε αυτό ή και άλλα αντίστοιχα μέτρα πρέπει να είναι και αγώνας ενάντια στα μονοπώλια που βάζουν σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή. Αγώνας για δωρεάν φάρμακο, για δωρεάν Υγεία, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Και είναι κριτήριο ψήφου στις εκλογές για πανίσχυρο ΚΚΕ.
Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ
Εκβιάζουν τις λαϊκές συνειδήσεις...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ γνωρίζαμε ότι αν στις εκλογές δεν ψηφίσουμε κάποιο κόμμα με «ευρωπαϊκή προοπτική», θα κοπούν τα λεφτά από την ΕΕ, θα πισωγυρίσει η χώρα 30 χρόνια, θα καταστραφεί η οικονομία, θα χαθούν οι καταθέσεις και δε θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.
Τελευταία πληροφορηθήκαμε από το καθ' όλα «έγκριτο» «Βήμα» ότι σε περίπτωση που κάνουμε το ίδιο λάθος είναι πολύ πιθανό στην Ελλάδα να έχουμε και εμφύλιο πόλεμο...
Εντάξει, το γνωρίζαμε ότι ...τα γνωστά συγκροτήματα στήριξης των πολιτικών της ΕΕ και του μνημονίου θα φτάσουν στα άκρα αυτό τον καιρό - εξαντλώντας ακόμη και την όποια υποτιθέμενη σοβαρότητά τους.
Ομως, η απορία προκύπτει αβίαστα: Αν λένε αυτά χωρίς καν να έχουν προκηρυχθεί οι εκλογές τι ακριβώς πρόκειται να κάνουν στην ...επίσημη προεκλογική περίοδο; Αν τώρα μιλάνε για εμφυλίους (και έχουν ήδη μιλήσει για τανκς), τότε τι θα επιστρατεύσουν;
Γιατί τα επόμενα σενάρια που μπορούμε να σκεφθούμε είναι ότι ίσως από την Ελλάδα ξεκινήσει ο ...τρίτος παγκόσμιος πόλεμος ή ότι πρόκειται να μας επιτεθούν εξωγήινοι από τον ουρανό.
Το ενδεχόμενο του ότι όσο περισσότερους εκβιασμούς κάνουν ο κόσμος πεισμώνει ακόμη περισσότερο, γιατί ζει «στο πετσί του» την πολιτική τους, προφανώς δεν τους περνάει από το μυαλό.
Ε, ΟΧΙ ΔΑ και ο πρόεδρος του ΣΕΒ διαμαρτύρεται για τη «βροχή των τροπολογιών» που έρχονται στη Βουλή! Βολεύουν - λέει - μικροομάδες συμφερόντων.
Αυτό που ξεχνάει, όμως, να μας πει είναι ότι η δική του «μικροομάδα» δε βολεύεται με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Κι αυτό γιατί βολεύεται με ...νομοσχέδια ολόκληρα και μάλιστα από καιρό σχεδιασμένα.
Μόλις ...327 άρθρα έχει το νομοσχέδιο της Α. Διαμαντοπούλου που ικανοποιεί απαιτήσεις βιομηχάνων, εφοπλιστών, πολυεθνικών και τραπεζιτών. Σίγουρα πολύ καλύτερο από μια ...τροπολογιούλα.
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Ανάπτυξη» και «σιγή νεκροταφείου»
Γρηγοριάδης Κώστας
«Η απεργία στην ακτοπλοΐα μεσούσης της Μεγάλης Εβδομάδος πρέπει να ανακληθεί», είπε και ελάλησε η «Καθημερινή» στο χτεσινό κύριο άρθρο της. Φυσικά από κόρακα κρα θα ακούσεις και από την «Καθημερινή» μόνο όσα συμφέρουν την ιδιοκτησία της και τα συμφέροντα της τάξης της. Καθόλου επίσης δεν εκπλήσσει το θράσος τους και το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» σε βάρος των ναυτεργατών. Απύθμενη υποκρισία είναι επίσης και η επίκληση της «Μεγάλης Βδομάδας», με δεδομένο ότι οι καπιταλιστές δεν έχουν ιερό και όσιο και το μόνο θεό που λατρεύουν είναι αυτός του κέρδους. Η αλήθεια είναι ότι όποια εποχή και αν προχωρούσαν σε απεργία οι ναυτεργάτες, την ίδια εχθρική στάση θα κρατούσαν, γιατί απλά ποτέ δεν θέλουν να γίνεται απεργία όχι μόνο από τους ναυτεργάτες αλλά γενικότερα από τους εργαζόμενους. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο τώρα. «Στην Ελλάδα της ανάπτυξης» που θέλουν να οικοδομήσουν δεν επιτρέπονται οι απεργίες, τα ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα, οι διαδηλώσεις, ακριβώς γιατί δεν θα υπάρχουν εργαζόμενοι με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά σύγχρονοι σκλάβοι των μονοπωλίων. «Η Ελλάδα της ανάπτυξης» που επαγγέλλονται θα είναι μια τεράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ), που θα επικρατεί σιγή νεκροταφείου και «δεν θα κουνιέται φύλλο». Γι' αυτό, θέλουν να τελειώνουν με τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τις διαδηλώσεις και τους αγώνες του οργανωμένου λαού. Εχει δίκιο πάντως η εφημερίδα του εφοπλιστή που διαπιστώνει ότι «δεν μπορεί όμως μια ομάδα να υπονομεύει τόσο βάναυσα την ελληνική οικονομία στη φάση που βρισκόμαστε»... Μόνο που αυτή η ομάδα δεν είναι οι ναυτεργάτες, αλλά μια χούφτα μονοπώλια και οι μεγαλομέτοχοί τους εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανοι, μεγαλέμποροι, την οικονομική και πολιτική εξουσία των οποίων ο λαός πρέπει πάση θυσία να ανατρέψει.
«Δε ρώτησαν για την απεργία»...
Προκλητική και μαζί αποκαλυπτική είναι η προχτεσινή στιχομυθία που έγινε στο δελτίο ειδήσεων του ΜΕΓΚΑ με αφορμή την απεργία των ναυτεργατών: Δε ρώτησαν κανέναν για την απεργία, δήλωνε η υπουργός Ανάπτυξης. Μα, είναι δυνατόν, να μη ρωτήσουν κανέναν; αναρωτιόταν με τη σειρά της η δημοσιογράφος. Τι ήθελαν, δηλαδή; Να πάρουν την άδεια της κυβέρνησης και του «ΜΕΓΚΑ» (δηλαδή αυτών που διευθύνουν την αντεργατική επίθεση και αυτών που την προπαγανδίζουν) για να οργανώσουν οι ναυτεργάτες την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και της ανάγκης του λαού σε σύγχρονες και ασφαλείς θαλάσσιες συγκοινωνίες; Τι λένε; Να ζητούν έγκριση οι ναυτεργάτες και γενικά οι εργάτες για να αντιδράσουν στο τσάκισμα της ζωής τους; Πώς πρέπει να παίρνουν αποφάσεις για αγώνες οι εργάτες; Να ρωτάνε τους σφαγείς τους αν μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι;
Ευτυχώς, οι ναυτεργάτες δε ρώτησαν και δε θα ρωτήσουν τα επιτελεία του κεφαλαίου για να παλέψουν. Ρωτούν τις ανάγκες τους να μη δουλεύουν σε συνθήκες που τους τσακίζουν και θέτουν σε κίνδυνο όποιον βρίσκεται μέσα στα πλοία. «Ρωτούν» και την ευθύνη που έχουν απέναντι συνολικά στο λαό να πρωτοστατήσουν στην πάλη για θαλάσσιες συγκοινωνίες σύγχρονες και ασφαλείς.
... αναρωτιούνται προκλητικά οι υπηρέτες του κεφαλαίου
Η παραπάνω στιχομυθία όμως επιβάλλει και την εξής επισήμανση. Ενώ από τη μία πλευρά διάφοροι εξανίστανται για το ότι οι ναυτεργάτες δε ρώτησαν κανέναν για την απεργία, την ίδια στιγμή, κάποιοι άλλοι αμφισβητούν τις αποφάσεις που λαμβάνονται για κλιμάκωση κινητοποιήσεων. Π.χ. για τον αγώνα των χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο χύνονται τόνοι λάσπης επειδή οι αποφάσεις δε λαμβάνονται... μυστικά.
Προσπαθούν με κάθε τρόπο να συκοφαντήσουν την ίδια την επιλογή του εργάτη να αντισταθεί στο τσάκισμα της ζωής του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι κατακλείδα στο διάλογο του δελτίου έδωσε γνωστός δημοσιολόγος που τόνισε ότι, γιατί να γίνονται απεργίες, αφού δεν θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα των ναυτεργατών; Αυτό είναι το νόημα των όσων κάνουν: να δεχτούν οι εργάτες ως νομοτέλεια την εξαθλίωση, να φορτωθούν την κρίση και μάλιστα να το κάνουν και με... χαρά. Να γίνουν κάρβουνο στη μηχανή της «ανταγωνιστικότητας» και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Ο ρεαλισμός του ΚΚΕ
Τα κόμματα του κεφαλαίου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τα διάφορα παρακλάδια τους και μπροστά στις εκλογές εκβιάζουν τα λαϊκά στρώματα με το δήθεν ρεαλισμό της υποταγής στη βαρβαρότητα που βιώνουν, με την εφαρμογή της πολιτικής που εξυπηρετεί το κεφάλαιο. Στοιχεία αυτού του «ρεαλισμού» είναι η αποδοχή της αντιλαϊκής πολιτικής για να σωθεί τάχα η χώρα, της ΕΕ, των μνημονίων της χρεοκοπίας των λαϊκών στρωμάτων, της «ανταγωνιστικότητας της οικονομίας» που ισοπεδώνει ό,τι εργατικό δικαίωμα έχει απομείνει για να διασωθεί το κεφάλαιο από την κρίση.
Βεβαίως ξέρουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει το ΚΚΕ, που προβάλλει και παλεύει για τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, δηλαδή την εργατική, λαϊκή εξουσία που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, για να γίνουν εργατική, λαϊκή ιδιοκτησία, για να αναπτύσσεται η λαϊκή οικονομία, και θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Αρα είναι στρατηγικός τους αντίπαλος. Ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ δεν έχει ρεαλιστικές προτάσεις, γιατί αυτές δεν είναι προτάσεις εντός του συστήματος. Το ΚΚΕ βάζει επί τάπητος το ζήτημα της αμφισβήτησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, καλεί το λαό να παλέψει για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Ο ρεαλισμός του ΚΚΕ «πατάει» στη σημερινή πραγματικότητα, στην υπερώριμη ανάγκη οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, η εργατική τάξη, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι να τον διεκδικήσουν. Η πρότασή του είναι ρεαλιστική γιατί εξαρτάται από το λαό να την υλοποιήσει. Αυτό σημαίνει να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης παντού, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο πολιτικό σκηνικό, για να ανοίξει ο δρόμος ανάπτυξης που συμφέρει το λαό. Η ενίσχυση του ΚΚΕ και στις επερχόμενες εκλογές θα είναι μια συμβολή σ' αυτήν την προοπτική. Το ΚΚΕ καλεί το λαό να κάνει υπόθεσή του την πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία. Λέει ξεκάθαρα ότι για να υπάρξουν ριζικές αλλαγές, να αξιοποιηθούν οι τεράστιες πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας δεν αρκεί να αλλάξει μια κυβέρνηση. Γιατί οποιαδήποτε κυβέρνηση, ακόμα και η πιο «αριστερή», δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα λαϊκά προβλήματα χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Οσο διατηρείται η εξουσία των μονοπωλίων, η καπιταλιστική εκμετάλλευση, ο λαός θα είναι χαμένος, αυτό δείχνει και η παγκόσμια πείρα.
Το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας της εργατικής τάξης, που μαζί με τα σύμμαχα φτωχά λαϊκά στρώματα θα έχουν τον έλεγχο της οικονομίας, του σχεδιασμού, των προτεραιοτήτων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους. Είναι ρεαλιστικό σήμερα, τα λαϊκά εκμεταλλευόμενα στρώματα να σταθμίσουν το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν τους κοροϊδεύει με δήθεν εύκολες λύσεις. Επιβεβαιώθηκε για την εκτίμησή του για το χαρακτήρα της κρίσης ως κρίσης του καπιταλισμού, σε αντίθεση με άλλες δυνάμεις, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που καλλιεργούν αυταπάτες περί κρίσης χρέους, που με τη διαχείρισή του τάχα θα γίνει πιο «ανθρώπινος ο καπιταλισμός». Το ΚΚΕ είναι μπροστά σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, για την ανακούφιση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα προβάλλει την ανάγκη του αγώνα για να ξεμπερδεύουν οι εργαζόμενοι με τους εκμεταλλευτές τους. Ισχυρό ΚΚΕ σήμερα και στην κάλπη, σημαίνει αντίπαλο δέος το ισχυρό λαϊκό κίνημα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, που θα μπορεί να βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και ταυτόχρονα θα ανοίγει την προοπτική της εργατικής λαϊκής εξουσίας.
Feeds
