«Στους 150 έφτασαν οι νεκροί από τις πενθήμερες συγκρούσεις μεταξύ ενόπλων στην πόλη - όαση της νότιας Λιβύης, Σάμπχα, κατά τις οποίες τραυματίστηκαν άλλοι 395 άνθρωποι. Η φυλή Τόμπου, που ενεπλάκη στις συγκρούσεις, απείλησε με πόλεμο». Αυτή είναι η καθημερινή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός της Λιβύης μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση και την τοποθέτηση της δοτής ηγεσίας που συνεργάστηκε και συνεργάζεται με τους ιμπεριαλιστές στη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Αυτή η καθημερινή αιμορραγία, βεβαίως, σήμερα δεν ενδιαφέρει στο ελάχιστο τους διάφορους ευαίσθητους ιμπεριαλιστές που ...κατά τ' άλλα «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» για την κατάσταση στη Συρία.

Είναι και αυτό άλλο ένα δείγμα της υποκρισίας των μακελάρηδων των λαών, που και στην περίπτωση της Λιβύης, της Συρίας ή της Παλαιστίνης και του Ιράν, όπως παλιότερα της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα ή η δήθεν αντιμετώπιση των ...αυταρχικών ηγεσιών (με πολλές από τις οποίες συνεργάζονται), αλλά τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους. Να γιατί η τύχη των λαών περνάει μόνο μέσα από τη ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, μέσα από την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.