ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Χωρίς ενδοιασμούς

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, όχι κι αυτό! Να χρησιμοποιεί ο υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης - διορισμένος υπουργός για να εκτελέσει μια συγκεκριμένη αντεργατική πολιτική και, μάλιστα, χωρίς πολιτικούς ενδοιασμούς - τον Μπρεχτ για να δικαιολογήσει την αύξηση του ορίου ομαδικών απολύσεων!

Πολλά έχει μαγαρίσει ο «σοσιαλισμός» του ΠΑΣΟΚ, πολλές κατακτήσεις έχει καταργήσει, πολλά σύμβολα έχει χυδαία εκμεταλλευτεί και πολλές συνειδήσεις έχει αλλοιώσει. Αλλά ας αφήσουν και κάτι στην άκρη, ας σταματήσουν να προσπαθούν να φέρουν τα πάντα στα δικά τους μικρά και ευτελή μέτρα. Οταν μίλαγε για αλλαγή ο Μπρεχτ, όπως και για πολλά άλλα πράγματα, μόνο τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ δεν είχε στο μυαλό του. Ούτε, βέβαια, τη διαφθορά, την εξαγορά, τον εκβιασμό, τους χίλιους δυο τρόπους με τους οποίους προσπαθούν να παγιδεύουν το λαό. Αλλωστε, ο Μπ. Μπρεχτ καυτηρίασε τόσο εύστοχα τα αντίστοιχα φαινόμενα της εποχής του.

Υπάρχουν χιλιάδες φράσεις φωτεινών μυαλών, με τις οποίες μπορεί να απαντήσει κάποιος στους κυβερνώντες. Αλλά δεν αξίζει τον κόπο...

Νέες αυξήσεις στο νερό

Αντε πάλι... Δεν πρόλαβε να δημοσιοποιηθεί η μελέτη ορισμένων Ευρωπαίων επιστημόνων, σχετικά με τους κινδύνους ερημοποίησης της Νότιας Ευρώπης, λόγω μελλοντικών αλλαγών κλίματος και συνεχομένων καυσώνων και ο «οικολόγος» υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Ηλίας Ευθυμιόπουλος, έσπευσε να προαναγγείλει τα... αναγκαία μέτρα. Μιλώντας, προχτές, κατά την έναρξη των εργασιών του διεθνούς συνεδρίου για το νερό στη Μεσόγειο, ανακοίνωσε ότι θα έχουμε πολύ σύντομα νέα τιμολόγια του νερού, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της άσκοπης υπερκατανάλωσης.

Και, βέβαια, δε θέλουμε - σώνει και καλά - να συνδυάσουμε την εξαγγελία με τα σχέδια παραπέρα ιδιωτικοποίησης της ιδιαίτερα, ήδη, κερδοφόρας ΕΥΔΑΠ. Οταν, όμως, η λογική και η πολιτική της κυβέρνησης εκφράζεται αποκλειστικά και μόνο σε μέτρα «εισπρακτικής καταστολής» και, μάλιστα, επί δικαίων και αδίκων ή επί εχόντων και μη εχόντων, ενώ δεν κάνει το παραμικρό για να «έχουμε πριν μας τελειώσει», τότε τα συμπεράσματα είναι φανερά στον καθένα.

Πάλι καλά που δεν έχουν βάλει ακόμη κεφαλιάτικο «τέλος αναπνοής» στο Λεκανοπέδιο, για να... καταπολεμηθεί το νέφος.

Απαράδεκτη απόφαση

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η ανακοίνωση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λάρισας, με την οποία, εμμέσως πλην σαφώς, επιχειρεί να δικαιολογήσει τον αυταρχισμό του Διευθυντή του 1ου Γυμνασίου της πόλης, Αρη Συράκη, που τιμώρησε 35 μαθητές του σχολείου, επειδή συμμετείχαν σε μαθητική κινητοποίηση με αίτημα την αναβάθμιση της δημόσιας, δωρεάν εκπαίδευσης. Τη μόνη επιφύλαξη που προέβαλαν οι εκπρόσωποι της ΕΛΜΕ γι' αυτή την κατ' εξοχήν αντιδημοκρατική και αντιπαιδαγωγική ενέργεια του Γυμνασιάρχη, ήταν αν είναι ή όχι νόμιμη, εκφράζοντας την εκτίμηση πως «κινείται στα όρια της νομιμότητας». Ενιωσαν, όμως, την ανάγκη να «κατσαδιάσουν» δημοσίως τη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας - η οποία, ομοφώνως, καταδίκασε την ενέργεια του Γυμνασιάρχη, τασσόμενη υπέρ του δικαιώματος των μαθητών ν' αγωνίζονται για μια καλύτερη εκπαίδευση - χωρίς, ίσως, ν' αντιλαμβάνονται ότι έτσι μπορεί να τραυματιστούν οι σχέσεις ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και στους χιλιάδες άλλους εργαζόμενους, που εκπροσωπεί και εκφράζει το ΕΚΛ.

Τιμητική εξαίρεση

Να σημειώσουμε, πάντως, ότι την απαράδεκτη αυτή απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λάρισας, που συναπαρτίζεται από συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ, κατήγγειλε με δημόσια δήλωσή του, ο αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ - εκπρόσωπος της ΕΣΑΚ - ΔΕΣΚ - Γ. Μπαμπανίκος, τονίζοντας ότι τη θεωρεί «ως οπισθοδρόμηση για το συνδικαλιστικό κίνημα, με παρενέργειες που θα βαρύνουν αρνητικά το μέλλον» και υπογραμμίζοντας ότι «η σύμπλευση ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ σ' ένα πρόβλημα κοινωνικό, παιδαγωγικό, άρα πολιτικό με την ευρύτερη έννοια του όρου, δίνει την ιδεολογική τους ταύτιση στα εκπαιδευτικά μας ζητήματα». Από μια άποψη, αυτή η θέση του συνδικαλιστή της ΔΕΣΚ μπορεί και να «έσωσε την τιμή» του Λαρισαίου εκπαιδευτικού...

Για τα Ολυμπιακά ιδεώδη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ δηλώνουν σε όλους τους τόνους οι μετέχοντες και οι εμπλεκόμενοι στη διοργάνωση του «Αθήνα 2004», για να αντιμετωπίσουν, λένε, τις διεθνείς συκοφαντίες που είναι ο κοινός εχθρός!

Τώρα, τα λένε για να τα πιστέψουμε εμείς, ή τα λένε, μήπως, για να τα πιστέψουν οι ίδιοι; Τι να σας πούμε, δεν ξέρουμε... Είναι συζητήσιμο...

Το θέμα είναι, πάντως, ότι η υπόθεση, του ποια πόλη θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχει λήξει. Απ' ό,τι ξέρουμε, δηλαδή... Επομένως, το ερώτημα, γιατί συνεχίζονται οι φασαρίες, πρέπει να αναζητηθεί σε άλλη κατεύθυνση. Για παράδειγμα, στα πολλά και διάφορα και, ιδιαίτερα, μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που διαγκωνίζονται για τις μοιρασιές και τις «πίτες».

Ισως, αναρωτηθείτε, βέβαια, τι φταίμε εμείς και η χώρα μας, να μπλέξουμε με όλ' αυτά και να κινδυνεύουμε, να πληρώσουμε όσα έχουμε και δεν έχουμε, με τους τσακωμούς των μεγάλων συμφερόντων.

Πράγματι, αυτό είναι ένα βάσιμο και λογικό ερώτημα. Στο κάτω κάτω της γραφής, ο Κ. Σημίτης και οι υπόλοιποι, για ιδεώδη του Ολυμπισμού και άλλα παρόμοια μας έλεγαν, όταν έβαζε υποψηφιότητα η χώρα μας...

ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ σχεδιάζει τώρα και στην «Ολυμπιακή Αεροπορία», όπως ακούμε, η κυβέρνηση. Ενα ακόμα δείγμα της ...εκπληκτικής διαχείρισής της στο δημόσιο αερομεταφορέα!

Προφανώς, οι εργαζόμενοι (κατά την κυβέρνηση) ευθύνονται για τις επιλογές των διαφόρων «μάνατζερ», που καταχρέωσαν την εταιρία, όπως και για την ανικανότητα των αρμόδιων υπουργών.

Οσο για την πολιτική της κυβέρνησης, δε χρειάζεται να πληρώσει κανένας. Είπαμε, η κυβέρνηση είναι ...ανεύθυνη πολιτικά. Εδώ, ούτε καν εξεταστική επιτροπή για την ακτοπλοΐα δε συμφώνησαν να ορίσει η Βουλή...

ΚΑΛΑ, ΑΣ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ως σωστή την αιτίαση του Απόστολου Κακλαμάνη ότι τα τηλεοπτικά κανάλια δε σέβονται το Κοινοβούλιο και το διασύρουν, όπως τα λέει στη χτεσινή του ανακοίνωση, σχετικά με την αποπομπή των τηλεοπτικών συνεργείων στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων. Η κυβέρνηση τη σέβεται, όμως;

Γρηγοριάδης Κώστας

Γιατί, βέβαια, μόνο σεβασμό στο Κοινοβούλιο δεν αποτελεί η μετατροπή της Βουλής σε πρωτοκολλητή των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και πέρα απ' αυτό, αν έτσι βλέπουν τη λειτουργία της Βουλής, τότε δε χρειάζονται και τόσοι βουλευτές. Για να μπαίνουν οι απαραίτητες σφραγίδες στην κοινοτικές ντιρεκτίβες, φτάνουν πέντε - έξι. Αντε κι άλλοι τόσοι, για την περίοδο των αδειών...

Πρώτο καθήκον ο αγώνας

Καθήκον απέναντι στην κοινωνία θεωρεί ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης την εφαρμογή της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης! Αυτό υποστήριξε χτες στη συνδικαλιστική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με ...«ευαισθησία» τις προτάσεις που «εξυπηρετούν το στόχο μας»! Με λίγα λόγια, ο καθένας μπορεί να πει τη... γνώμη του, αλλά η κυβέρνηση θα κάνει αυτό που νομίζει.

Αυτή η επιθετική πολιτική, ενάντια στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους της χώρας, δείχνει καθαρά ότι η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω από τις ταξικές υπέρ του κεφαλαίου επιλογές της. Η αδιαλλαξία της βεβαίως στηρίζεται και στη στάση της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ, αλλά και της ΑΔΕΔΥ, που έχει προκηρύξει απεργία μόλις στις 28 Νοέμβρη και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι αναρωτιούνται ποιο είναι το πλαίσιό της. Οταν δηλαδή η κυβέρνηση έχει απέναντί της τις συμβιβασμένες ηγεσίες, θλιβερούς συνομιλητές σε στημένους «διαλόγους», ή όταν η αντίσταση στις επιλογές της περιορίζεται σε φραστικές εξάρσεις ανέξοδου «φιλεργατισμού», τότε μπορεί να είναι αδιάλλακτη, κυνική, επιζήμια για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης χωρίς μέτρο και περιορισμούς.

Οταν όμως έχει απέναντί της αποφασισμένους τους εργαζόμενους, συσπειρωμένους και ενωμένους σε δυνατό ταξικό μέτωπο αντίστασης, δεν μπορεί να πράξει το ίδιο. Γι' αυτό και αναγκάστηκε να κάνει σύνθετους ελιγμούς και να προχωρήσει σε «τερτίπια», αναβολές, καθυστερήσεις, μπρος -πίσω. Αυτή η πραγματικότητα είναι που κάνει πολύ σημαντική τη συνέχιση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων και την κλιμάκωσή τους.

Η δράση των ταξικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα δυσκολεύει την τακτική της υποταγής. Το ΠΑΜΕ έχει κάνει συγκεκριμένη πρόταση για απεργία κατά την παρουσίαση του αντεργατικού νομοσχεδίου. Συνδικαλιστικές οργανώσεις, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, πρωτοβάθμια σωματεία έχουν πάρει αποφάσεις, με τις οποίες ζητούν από τη ΓΣΕΕ να προχωρήσει σε κήρυξη απεργίας. Πολύ περισσότερο, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν θέσει αυτό το αίτημα με απόλυτο και αποφασιστικό τρόπο, μέσα από τη μαζική συμμετοχή τους τόσο στην απεργία στις 10 Οκτώβρη, όσο και στο πανελλαδικό παλλαϊκό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 21 Οκτώβρη.

Οι εργαζόμενοι έχουν τώρα την ευθύνη και τη δυνατότητα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και οι ταξικές δυνάμεις δείχνουν το δρόμο. Δρόμο ανυποχώρητου αγώνα, αντίστασης στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης - πλησιάζει και το ασφαλιστικό - δρόμο αντεπίθεσης σ' αυτή την πολιτική. Τα μέτρα δεν πρέπει να περάσουν, το χτύπημα του 8ωρου, η μερική απασχόληση, η «απασχολησιμότητα» δεν μπορούν να αποτελούν το μέλλον του εργαζόμενου.

Οαντεργατικός χαρακτήρας αυτών των μέτρων, που προωθεί η κυβέρνηση μαζί με τους κεφαλαιοκράτες, εντοπίζεται και από συνδικαλιστικές δυνάμεις που ανήκουν στην ΠΑΣΚΕ. Η άποψη αυτή εκφράστηκε στη συνδικαλιστική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. Ομως η υπόθεση της αντίστασης σε αυτά τα μέτρα δεν μπορεί να περιορίζεται σε κατάθεση γνώμης και σε κριτική. Οι όποιες αντιθέσεις στην πράξη μόνο μπορούν να κριθούν και να έχουν αποτέλεσμα. Η ευκαιρία και η δυνατότητα δράσης υπάρχει, ο δρόμος είναι ανοιχτός για όποιον θέλει να τον ακολουθήσει.

Εάν, τελικά, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του έχουν «καθήκον» να επιβάλουν τον εργασιακό μεσαίωνα, ο κάθε ένας εργαζόμενος έχει καθήκον απέναντι στον εαυτό του και την τάξη του να τσακίσει με τον αγώνα του κάθε προσπάθεια παραπέρα εξαθλίωσής του.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Φροντιστήριο εργοδοτικού συνδικαλισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εντατικά ...μαθήματα εργοδοτικού συνδικαλισμού παραδίδονται τον καιρό αυτό, από διάφορους αυτοαποκαλούμενους «ανεξάρτητους» συνδικαλιστές, μέλη του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά. Ισως και με αφορμή τη διεξαγωγή των αρχαιρεσιών αυτήν την περίοδο, στο συγκεκριμένο συνδικάτο. Τα μαθήματα περιλαμβάνουν απεργοσπασία, λασπολογία, εκβιασμούς και, βεβαίως, μπόλικο και χυδαίο αντικομμουνισμό. Από τα μαθήματα που παραδίδουν, λείπουν, βέβαια, τα σχετικά με την ανάπτυξη αγώνων, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταλλεργατών, τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της Ζώνης, το συντονισμό της δράσης με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, κλπ., κλπ.

Ας είναι σίγουροι ότι γρήγορα θα κλείσει το φροντιστήριό τους. Λόγω έλλειψης «μαθητών», βέβαια...

Νέο, αγωνιστικό, φοιτητικό ξεκίνημα...

Στον αγώνα για τη διατήρηση και την αναβάθμιση της δημόσιας, δωρεάν παιδείας μπαίνουν δυναμικά και αποφασιστικά οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μαζί με τους φοιτητές «παλιότερων» πανεπιστημίων της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί πως οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται από τους φοιτητές των σχολών του Πανεπιστημίου στο Βόλο - με αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο τη λύση των προβλημάτων που δημιουργεί και στην ανώτατη εκπαίδευση η κυβερνητική πολιτική υποβάθμισης της δημόσιας, δωρεάν παιδείας, ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος της ιδιωτικοποίησής της - είναι πολύ μαζικές και δυναμικές, θυμίζοντας παλιότερες εποχές του φοιτητικού κινήματος. Δυναμικός είναι και ο αγώνας των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου, η οποία εδρεύει στη Λάρισα, καθώς η συμμετοχή τους στην πολυήμερη κατάληψη της σχολής είναι καθολική. Οι φοιτητές της Ιατρικής εκδηλώνουν την αγωνιστική αντίθεσή τους και στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης που απειλεί άμεσα το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, αλλά και στην περιβόητη «μεταρρύθμιση» στην υγεία, προβάλλοντας τη θέση τους για ένα σύστημα δημόσιας, δωρεάν υγείας, ισότιμης και υψηλής ποιότητας για όλο το λαό.

... και στη Θεσσαλία

Και δε θέλουμε τίποτε να προκαταλάβουμε, αλλά ο αγώνας των φοιτητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας - το οποίο, ας σημειωθεί, δεν έχει και «προϊστορία» μεγάλων φοιτητικών αγώνων - δείχνει ότι μπορεί να βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου φοιτητικού αγωνιστικού ξεκινήματος, μετά από ένα μεγάλο διάστημα, κατά το οποίο, όπως πολλοί υποστηρίζουν, το άλλοτε κραταιό φοιτητικό κίνημα βρισκόταν σε «χειμερία νάρκη». Κι αν το φοιτητικό κίνημα «πάρει πάλι τα πάνω του» και συντονίσει τ' αγωνιστικά βήματά του με το μαθητικό κίνημα, που, τα τελευταία χρόνια, δίνει συνεχείς και σκληρές μάχες κατά της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, τότε πολλά μπορούν να περισωθούν κι αρκετά ν' αλλάξουν προς το καλύτερο για την παιδεία στη χώρα μας...

Μια πρόταση 26 χρόνων

Ξέρετε ποια πρόταση είναι γραμμένη σε όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς, που έχουν κατατεθεί στη Βουλή, μετά τη μεταπολίτευση; Ναι, και στους 25, που κατατέθηκαν και, βέβαια, ψηφίστηκαν από το 1974 μέχρι και σήμερα, αφού κανένας δεν καταψηφίστηκε. Είναι η εξής: «Ο κρατικός προϋπολογισμός έχει στόχο τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών». Το ίδιο, ακριβώς, γράφει και ο προϋπολογισμός, που τις προάλλες κατατέθηκε στη Βουλή από τον Γ. Παπαντωνίου.

Με άλλα λόγια, 26 χρόνια τώρα, όλες οι κυβερνήσεις (17 χρόνια ΠΑΣΟΚ και 9 χρόνια ΝΔ)... πασχίζουν για τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών. Φανταστείτε, δηλαδή, τι φορολογικό σύστημα θα είχαμε, αν δεν... πάσχιζαν.

«Μπροστά!»

«Εμείς πάμε μπροστά! Μπροστά και όχι πίσω! Μπροστά!». Οι φράσεις αυτές επαναλήφθηκαν αρκετές φορές και τονίστηκαν ιδιαίτερα από τον Κ. Σημίτη, στη χτεσινή ομιλία του, στη διάρκεια της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ, όπου συζητήθηκαν τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων. Ετσι, για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία, τόσο μέσα στην αίθουσα - σε όσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν αντιρρήσεις, ανάμεικτες με αρκετές αυταπάτες - όσο και έξω απ' αυτήν, ότι η κυβέρνηση και ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει ανάγει σε ύψιστη αρχή της, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας, των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγαλοεργοδοσίας. Ο καθένας, επομένως, ας πάρει τις ευθύνες του κι ας κανονίσει την πορεία του.

Ως εδώ!

Να το δηλώσουμε κατηγορηματικά εξαρχής: Επωμίζονται τεράστιες ευθύνες όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τελικά εμποδίζουν τη διεξαγωγή μιας σε βάθος έρευνας, όχι μόνο για το ναυάγιο του «Σαμίνα», αλλά, κύρια, για την αιτία και αυτού του ναυαγίου, που είναι η εγκληματικά ασύδοτη δράση του εφοπλιστικού κεφαλαίου, ειδικά στο χώρο, όπου διακινούνται με τα σαπάκια εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο. Επωμίζονται τεράστιες ευθύνες, όχι μόνο απέναντι στους συγγενείς των 81 αδικοχαμένων επιβατών και ναυτικών, αλλά ευθύνες ιστορικές για τα εγκλήματα που προδιαγράφει η πολιτική της παραπέρα απελευθέρωσης της εφοπλιστικής ασυδοσίας.

Σε όλα υπάρχει ένα «ως εδώ και μη παρέκει». Και το ναυάγιο του «Σαμίνα» έδειξε ακριβώς αυτό το όριο. Κανείς δε δικαιούται, πλέον, με κανένα πρόσχημα, να δηλώνει θρασύτατα «κάτω τα χέρια απ' τους εφοπλιστές»! Κι ας μην καμώνονται τον ξαφνιασμένο οι αυτουργοί μιας τέτοιας θρασύτητας. Γιατί ακριβώς αυτό έκαναν προχτές στη Βουλή και το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Οι εκπρόσωποί τους, με διαφορετικά προσχήματα ο καθένας, επί της ουσίας, οδήγησαν στο κλείσιμο μιας συζήτησης πριν καν προλάβει ν' αρχίσει. Το ΠΑΣΟΚ προαναγγέλλοντας - όπως τη νύχτα του ναυαγίου - ότι δεν υπάρχουν κυβερνητικές ευθύνες, η ΝΔ περιορίζοντας το θέμα μόνο στο αν υπάρχουν ευθύνες για το μονοπώλιο της MFD, ο δε ΣΥΝ με το δικολαβίστικο «να αποφανθεί πρώτα η Δικαιοσύνη».

Το αίτημα που διατύπωσε το ΚΚΕ ήταν να γίνει συζήτηση, όχι επί του δικαστικού, αλλά για την ακολουθούμενη πολιτική στη ναυτιλία, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί και σε ναυάγια. Το αίτημα του ΚΚΕ, αίτημα, ήδη, του νησιώτικου πληθυσμού, αλλά και των ναυτεργατών, είναι να μπει αποφασιστικά φρένο στην εφοπλιστική ασυδοσία. Αίτημα, που συνοδεύεται και με τη μόνη πρόταση διασφάλισης: Τη σύσταση Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών. Κατανοούμε πως μια τέτοια συζήτηση δεν μπορούσε τελικά να γίνει, καθώς θα ανάγκαζε τους εκπροσώπους και των τριών αυτών κομμάτων να ξεσκεπαστούν δημόσια, γιατί δε γίνεται πάντα να είσαι και με τον αφέντη και με το σκλάβο. Δε γίνεται, την ώρα που ευλογάς την Ευρωπαϊκή Ενωση και την πολιτική που επιβάλλει, την ίδια ώρα να νομοθετείς και κόντρα σε μια τέτοια πολιτική.

Οσο, όμως, κι αν κατανοούμε το πρόβλημα αυτών των πολιτικών δυνάμεων, άλλο τόσο είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε: Ως εδώ «μάγκες»! Διάφορα «κομπρεμί» μπορεί να γίνονται ανεκτά «εν Πειραιεί», αλλά εδώ πλέον παίζεται η ζωή χιλιάδων ανθρώπων. Οχι μόνο από τον άμεσο κίνδυνο μιας αλυσίδας ναυαγίων, αλλά, πολύ περισσότερο, από το γεγονός ότι ήδη τα νησιά, δηλαδή, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής επικράτειας, βιώνουν με τρομακτικό τρόπο τα άμεσα αποτελέσματα της πολιτικής του «κάτω τα χέρια απ' τους εφοπλιστές». Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένα μεγάλο μέρος του νησιώτικου πληθυσμού έχει επιστρέψει στις εποχές που η επικοινωνία ανάμεσα στα νησιά γινόταν με τα ξυλοκάικα κι ένα ταξίδι στον Πειραιά ήταν άπιαστο όνειρο. Την ίδια ώρα, οι εφοπλιστές έχουν φροντίσει - όπως δείχνουν οι εξελίξεις - «ελλείψει στοιχείων» ούτε καν σε δίκη να μη φτάσει το ναυάγιο του «Σαμίνα».

Ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για τους 81 νεκρούς, αξίζει ένας ξεσηκωμός...

Νέος προϋπολογισμός

Στα χαρτιά του

ο Γιάννος σκύβει

κι όλο γράφει

με μολύβι,

πόσα πάλι

θα αρπάξει,

από μας

που 'χει ταράξει

κι απ' αυτά

τι θα χαρίσει