Παπαγεωργίου Βασίλης

Ε, όχι και χωρίς καμία διάθεση παρέμβασης κ. Σκουρλέτη! Προεκλογικά οι του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ό,τι περνούσε απ' το χέρι τους για την αποδυνάμωση του ΚΚΕ, διαδίδοντας δεξιά - αριστερά βρωμιές περί δήθεν διαφωνιών στο εσωτερικό του ή προσπαθώντας με άλλα ανέντιμα μέσα να αποσπάσουν τις ψήφους φίλων και οπαδών του ΚΚΕ. Μετεκλογικά όπως σαφώς προκύπτει απ' τη δήλωση αυτή, επιχειρείται ξανά παρέμβαση, θέτοντας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ζήτημα ...στρατηγικής για το ΚΚΕ και προτρέποντας τα μέλη του, εμμέσως πλην σαφώς, να κάνουν το ίδιο! Αν αυτό δεν λέγεται παρέμβαση πώς ακριβώς λέγεται; Η στρατηγική του ΚΚΕ πάντως εξακολουθεί να τους πονάει και πολύ μάλιστα. Δεν τους πήρε ο πόνος για το ΚΚΕ το οποίο τόσες φορές στο παρελθόν επιχείρησαν να διαλύσουν. Τους πονάει ότι δεν τα κατάφεραν. Γι' αυτό και μόνο το λόγο ασχολούνται με το ΚΚΕ. Θέλοντας να το εξαναγκάσουν να βάλει νερό στο κρασί του ή να το τσακίσουν κυριολεκτικά. Γνωρίζουν πως ένα ΚΚΕ με τα χαρακτηριστικά που έχει, με τη συγκεκριμένη στρατηγική, θα είναι εμπόδιο στα σχέδιά τους και θέλουν να ξεμπερδεύουν μ' αυτό. Ε, ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Δεν θα τα καταφέρουν.

«Η Ελλάδα γλίτωσε, για μιαν ακόμη φορά, την απόρριψή της από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι» γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στη χτεσινή «Καθημερινή» και συμπληρώνει: «Παραμένει όμως πλήρως εκτεθειμένη στο σπουδαιότερο κίνδυνο. Ο πληθυσμός της, στη μεγάλη του πλειοψηφία, αρνείται να παραδεχτεί ότι η αντιμετώπιση της κρίσης αποτελεί δική του ευθύνη, ότι ο πόνος δεν επιβάλλεται ούτε από το γιατρό ούτε από τη θεραπεία, αλλά από την αρρώστια». Η παραπάνω επισήμανση του γνωστού αρθρογράφου αποτυπώνει την αγωνία της αστικής τάξης να πείσει το λαό να σκύψει το κεφάλι και να δεχτεί να «πονέσει», δηλαδή να φορτωθεί και να πληρώσει μία κρίση που όχι μόνο δεν προκάλεσε αυτός, αλλά και προκλήθηκε ακριβώς επειδή ασκείται μία πολιτική που συντρίβει τις δικές του ανάγκες και υπηρετεί τις ανάγκες των αντιπάλων του, των μονοπωλίων.

Οπως γινόταν και το προηγούμενο διάστημα (και με δεδομένο ότι η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει) θα ενταθούν με κάθε τρόπο οι προσπάθειες να πειστούν οι λαϊκές οικογένειες ότι είναι μοιραίο να γεμίσουν ανέργους, αρρώστους χωρίς φάρμακα, εξαθλιωμένους, νηστικά παιδιά που λιποθυμούν από την ασιτία. Θα πέσουν όλοι οι υπερασπιστές των μονοπωλίων, λυτοί και δεμένοι, «δεξιοί» και «αριστεροί» πάνω στον εργάτη και την εργάτρια για να ξεριζώσουν από το μυαλό τους ακόμα και την παραμικρή υπόνοια ότι για τα βάσανά τους δε φταίνε οι ίδιοι, ότι η δική τους σωτηρία θα έρθει μόνο με ρήξη και ανατροπή των μονοπωλίων. Είναι μεγάλη η ευθύνη των κομμουνιστών, των φίλων και οπαδών του Κόμματος, να αντεπιτεθούν σ' αυτή την ιδεολογικοπολιτική επίθεση που στόχο έχει την καθυπόταξη της εργατικής τάξης, να πρωτοστατήσουν στην αποκάλυψη και ερμηνεία των εξελίξεων με ταξικούς όρους, στην όξυνση του ταξικού κριτηρίου των εργαζομένων, στην οργάνωσή τους καταρχήν μες στους τόπους δουλειάς, εκεί που αναδεικνύονται τα διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα των εργαζομένων και των μεγαλοεργοδοτών.

Αν και είναι ακόμα νωρίς και έχουν πολλά να δουν τα μάτια μας και να ακούσουν τα αυτιά μας, ορισμένες πρώτες ενδείξεις του χαμαιλεοντισμού του ΣΥΡΙΖΑ «έσκασαν μύτη». Ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα, Ν. Παππάς, μιλώντας χτες στον «Αθήνα 9.84» δήλωσε, μεταξύ άλλων: «Εμείς θα καλωσορίσουμε και θα δουλέψουμε, εάν έρθουμε στην κυβέρνηση για να προσελκύσουμε επενδύσεις στην Ελλάδα. Με ποιους όρους όμως; Με τους όρους του σεβασμού στην εργατική και περιβαλλοντική νομοθεσία - αν και η εργατική νομοθεσία πάει να ξηλωθεί από τη ρίζα της μέσα στην πορεία του μνημονίου»...

Επειδή ακριβώς γνωρίζουν καλά ότι τους επενδυτές τους προσελκύει το «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε», σπεύδουν να διαμηνύσουν ότι θα σεβαστούν τους όρους που θα ισχύουν όταν αναλάβουν τη διακυβέρνηση. Δηλαδή, μισθοί ψίχουλα και δικαιώματα απλώς ανύπαρκτα για τους εργαζόμενους.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης μιλώντας στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ», ξεσκόνισε τα κιτάπια του απ' την προεκλογική περίοδο του 2009 και όπως τότε δήλωνε για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, χτες επανέλαβε: «Η αντιπολίτευσή μας πρέπει να είναι υπεύθυνη και μαχητική. Δηλαδή, όχι μόνο να κριτικάρει τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, αλλά να καταθέτουμε και εμείς προτάσεις» (...) «Το 27% του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει εκ των πραγμάτων την διαπραγματευτική δύναμη της χώρας» (...) «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύναμη δημοκρατικής ομαλότητας (...) "Θα τους ρημάξουμε στη νομιμότητα"...»!

Σε απλά ελληνικά ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει ήδη το μάτι στην άρχουσα τάξη ως προς τις προθέσεις του. Αφού έβαλε στο χέρι τη λαϊκή ψήφο, τώρα δηλώνει «χρήσιμος» στις διαπραγματεύσεις προς όφελος του κεφαλαίου και με την αξιοποίηση της δύναμής του για τον κατευνασμό του εργατικού λαϊκού κινήματος...

Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι στο εργατικό κίνημα κυριαρχούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού δηλητηριάζει εδώ και χρόνια τις συνειδήσεις των εργαζομένων με την αντίληψη ότι έχουν κοινά συμφέροντα με τους μεγαλοεργοδότες. Η πλειοψηφία των συνδικάτων (με ευθύνη των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομης Παρέμβασης» που πλειοψηφούν) όχι απλά δε λειτουργούν ως εργαλεία αποκάλυψης των αιτιών των προβλημάτων των εργαζομένων, αλλά «διδάσκουν» στους εργάτες να θεωρούν μοιραία τη χειροτέρευση της ζωής τους. Οχι απλά δεν οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων για να αποκρούσουν την άγρια επίθεση που δέχονται οι οικογένειές τους, αλλά και πασχίζουν να τους συμφιλιώσουν με τους αντιπάλους τους. Για παράδειγμα, όταν το ΠΑΜΕ καλούσε εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια σε οργάνωση και ένταση της πάλης χωρίς καμιά αναμονή, με δεδομένο ότι η αντεργατική επίθεση θα δυνάμωνε μπροστά (και) στο βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και ότι αυτό ζητούσαν η ΕΕ και οι μεγαλοεργοδότες στο όνομα της υπεράσπισης της «ανταγωνιστικότητας», όλες οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις είτε καλούσαν σε αναμονή, είτε οργάνωναν «διαλόγους» με τους μεγαλοεργοδότες, είτε αναζητούσαν μια «ανταγωνιστικότητα» και μια «επιχειρηματικότητα» που δε θα συντρίβουν τις κατακτήσεις των εργατών...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι αλήθεια ότι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, κοιμούνται και ξυπνάνε με την αγωνία του ... τι ζητάει ο Φώτης Κουβέλης για «μπει» στην κυβέρνηση που «ψήνεται»;

Είναι μήπως ψέμα ότι η βασική αγωνία του ανέργου είναι το αν θα έχει τον Αντώνη Σαμαρά για πρωθυπουργό ή θα του προκύψει κανένας άλλος;

Αυτός που είδε το μισθό του να μειώνεται στο μισό τι άλλο μπορεί να κάνει παρά να αναλογίζεται ποια θεσμική διαδικασία θα προτείνει ο Ε. Βενιζέλος και αν είναι συμβατή με το Σύνταγμα.

ΕΠΙΣΗΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που δεν το αντιληφθήκατε έχει ξεκινήσει και η διαδικασία της φοβερής και τρομερής «επαναδιαπραγμάτευσης» των μνημονίων, πριν καν προλάβουν να στήσουν την κυβέρνησή τους. Τέτοια ταχύτητα...

Γι' αυτό έχουν προκύψει τα πολύ σημαντικά ερωτήματα του είδους: «Πότε ο ελληνικός λαός θα εξαθλιωθεί εντελώς; Το 2014 ή το 2016» ή «ποιοι θα καταστραφούν πρώτα οι μισθωτοί ή οι αγρότες;». Πραγματικά μιλάμε για ομηρικές διπλωματικές μάχες.

ΠΑΝΤΩΣ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης «η Ευρώπη πήρε μια ανάσα»! Πράγματι την πήρε, όμως είναι η ...βαθιά ανάσα της Κομισιόν, του ΔΝΤ, και όλων των άλλων εκπροσώπων του κεφαλαίου προκειμένου να ξεκινήσουν μια ακόμη επίθεση.

Εδώ για τους εγχώριους εκπροσώπους και συμμάχους τους όμως, δεν υπάρχει καμία «ανάσα». Πρέπει να «τρέξουν» όσο μπορούν περισσότερο για να «περάσει» η αντιλαϊκή πολιτική που έχουν από καιρό ετοιμάσει.

Και πρώτη προϋπόθεση γι' αυτό είναι να μπει ο λαός στο περιθώριο. Είτε από φόβο και ανασφάλεια είτε με «παραμύθια» για φιλολαϊκές λύσεις και πολιτικές μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η ηγεσία του ΚΚΕ ανέλαβε την ιστορική ευθύνη να κόψει το δρόμο της νίκης για τη μεγάλη Αριστερά που θα μπορούσε να δώσει ελπίδα και προοπτική στον ελληνικό λαό», επισημαίνει η χτεσινή «Αυγή», η οποία συμπληρώνει: «Ισως έχουν ειδικευτεί να κάνουν σωστές αναλύσεις για τον καπιταλισμό, αλλά δεν κουνούν το χέρι τους για να τον στριμώξουν»...! Ηταν αναμενόμενο, βέβαια, ότι η επίθεση στο ΚΚΕ θα έπαιρνε και τέτοιο περιεχόμενο, αυτό δηλαδή της χαμένης ευκαιρίας για μια «αντι-δεξιά» κυβέρνηση. Θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε μόνο πως, το πόσο αδιέξοδα για το λαό μπορούν να γίνουν τα «αντι-δεξιά» μέτωπα φάνηκε περίτρανα από το σκληρά ταξικό - αντιλαϊκό έργο που άσκησε επί δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο ο λαός εγκλωβιζόταν (και) στο όνομα του ... «αντι-δεξιού» μπαμπούλα.

Ομως, εδώ προκύπτει ένα ακόμα ρεσιτάλ υποκρισίας: πώς ακριβώς εκτιμά η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα «στριμωχτεί» ο καπιταλισμός; Με την «υγιή επιχειρηματικότητα», την οποία αναζητούν; Με την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, όπου βγάζουν σπυράκια για καθετί «αντικαπιταλιστικό» ακούγεται; Με την «(ανα) διαπραγμάτευση» με τους σφαγείς του λαού;

Είναι κι αυτό ενδεικτικό της υποκρισίας όσων καλούν το λαό να συσπειρωθεί σε «αντι-δεξιά» κατεύθυνση, αλλά την ίδια στιγμή υπονομεύουν τη ριζοσπαστικοποίηση, προστατεύοντας το βασικό αντίπαλο του λαού, τα μονοπώλια. Κι ενώ αποθεώνουν την επιχειρηματικότητα και προστατεύουν την ανταγωνιστικότητα, τολμούν να φορούν και «αντι-καπιταλιστικές» μάσκες..!

Μείζον ζήτημα έκαναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι ο Α. Σαμαράς στην πρώτη δήλωση που έκανε το βράδυ των εκλογών δεν είχε πει τη μαγική λέξη «επαναδιαπραγμάτευση», λες και αν την έλεγε θα άλλαζε η ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής που πρόκειται να εφαρμόσει μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» της πλουτοκρατίας με κορμό τη ΝΔ. Ακριβώς γι' αυτό, ο πρόεδρος της ΝΔ δεν είχε κανένα πρόβλημα να πλειοδοτήσει χτες, δηλώνοντας ότι «η τροποποίηση του προγράμματος (σ.σ. εννοεί το μνημόνιο) γίνεται μόνο με επαναδιαπραγμάτευση». Και λοιπόν; Τώρα θα αλλάξει η εφαρμοζόμενη πολιτική και θα γίνει πιο φιλολαϊκή; Η (επανα)διαπραγμάτευση είναι μια συνεχής διαδικασία με την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) και μάλιστα, όπως προβλέπεται από το μνημόνιο, γίνεται κάθε τρίμηνο και διαρκώς φέρνει νέα αντιλαϊκά μέτρα, εκτός των άλλων γιατί οι δανειστές αξιοποιούν στο έπακρο την επόμενη δόση του δανείου ως «όχημα» πίεσης και εκβιασμών. Επιπλέον, ο πρόεδρος της ΝΔ έχει αποδεχθεί ότι η επαναδιαπραγμάτευση προϋποθέτει «την πλήρη εφαρμογή των δεσμεύσεων», ενώ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν αφορά τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που θα πρέπει να υλοποιηθούν στο σύνολό τους. Το μόνο που ζητά είναι να δοθεί κάποιος «χρόνος», δηλαδή παράταση δύο - τριών χρόνων, ώστε να διευκολυνθεί η ίδια και γενικά το εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα, να εφαρμόσει στο ακέραιο τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Καμία «ανάσα», λοιπόν, δεν πρόκειται να πάρει ο λαός ακόμα και αν επιτευχθεί το καλύτερο σενάριο της επαναδιαπραγμάτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί αυταπάτες ακριβώς επειδή θέλει να εμφανίζεται ως δήθεν καλύτερος «διαπραγματευτής» του μνημονίου. Ομως, ο λαός δεν πρέπει να διαλέγει δυνάστες, αλλά να τολμήσει να σηκώσει το ανάστημά του και να αναμετρηθεί μαζί τους.