Την ωμή επέμβαση της κυβέρνησης Σημίτη στη Γιουγκοσλαβία, η οποία λειτούργησε απροκάλυπτα ως πράκτορας των συμφερόντων των ΗΠΑ, αποκαλύπτει ο διαβόητος σύμβουλος του υπουργού Εξωτερικών Α. Ρόντος, σε χθεσινή συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία». Αρκεί ένα απόσπασμα για να καταδειχτεί ο ρόλος που έπαιξε, κατ' εντολήν του Γ. Παπανδρέου, ο προαναφερόμενος «σύμβουλος» στη «δημοκρατική αλλαγή» στη Γιουγκοσλαβία. Τρεις μέρες μετά τις εκλογές στη Γιουγκοσλαβία, ο Α. Ρόντος -που βρισκόταν στο Βελιγράδι- επισκέφθηκε τον Κοστούνιτσα, στον οποίο «μετέφερα το μήνυμα του κ. Παπανδρέου, το οποίο συνόψισα ως εξής: "Ασκήστε τη λαϊκή ηγεσία την οποία σας έδωσε ο λαός. Τώρα θα πρέπει να επιλέξετε αν θα τρέχετε στις ξένες πρωτεύουσες να διαπραγματεύεστε ή αν θα αφήσετε πρώτα να ακουστεί η φωνή του λαού"»! Οπως ο ίδιος καυχιέται, αυτός έπεισε τον Κοστούνιτσα, ότι «η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο δρόμος»! Φυσικά, η πολιτική αυτή της κυβέρνησης Σημίτη δεν είναι επικίνδυνη μόνο για τους γειτονικούς λαούς. Είναι πρώτα απ' όλα επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό και αυτός πρέπει να αναλάβει το βάρος της ανατροπής της.
Κάποιοι ορμηνεύουν την κυβέρνηση να κάνει «τουμπεκί» και να τα «χώσει» στον τέως, για να δείξει ότι είναι νομιμόφρων έναντι του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Αυτοί οι «συμβουλάτορες» είναι από εκείνους τους «ευρωϋποτακτικούς», που δεν μπορούν ούτε καν να σκεφτούν πως είναι ποτέ δυνατόν και, προπάντων, πρέπον, να ληφθεί οιαδήποτε απόφαση στην Ελλάδα που θα στενοχωρήσει κάποιους στην Ευρώπη.
Υπάρχουν κάποιοι άλλοι που εσκεμμένα μπερδεύουν το ρεαλισμό με τον κυνισμό και σπεύδουν να δικαιολογήσουν, εν πολλοίς, τις απαράδεκτες και προκλητικές απαιτήσεις του Γλύξμπουργκ. Αυτοί λένε: Εντάξει οι Βασιλείς της Ελλάδας δε δούλεψαν ποτέ για ν' αποκτήσουν τη μεγάλη περιουσία τους, αλλά κανένας Βασιλιάς στον κόσμο δε δουλεύει στο... γιαπί. Εντάξει, μπορεί οι Γλύξμπουργκ ν' απέκτησαν την περιουσία εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη της «κληρονομικής κορόνας» τους, αλλά δεν είναι οι μόνοι που έγιναν πάμπλουτοι από την εκμετάλλευση και την κλεψιά. Επομένως, ας του δώσουμε τώρα του τέως ό,τι ζητάει κι ας μην ψάχνουμε το πώς και το γιατί...
Υπάρχουν, βεβαίως και οι αμετανόητοι νοσταλγοί που επιμένουν να μας πείσουν ότι οι Γλύξμπουργκ όχι μόνο απέκτησαν νόμιμα την τεράστια περιουσία τους και δικαιούνται την αποζημίωση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών που ζητούν από το ελληνικό κράτος, αλλά και ότι θα πρέπει ο ελληνικός λαός να ζητήσει συγνώμη από τον τέως που τον στενοχώρησε με το δημοψήφισμα του '74 και τον στενοχωρεί ακόμα, μη αναγνωρίζοντας τα καλά της Βασιλείας και μην επιθυμώντας την αναστύλωσή της στην Ελλάδα. Αυτούς τους τελευταίους, τους γραφικούς, λίγοι τούς παίρνουν στα σοβαρά και, μάλλον, είναι ακίνδυνοι. Περισσότερο επικίνδυνοι είναι οι «συμβουλάτορες ευρωυποτακτικοί» και οι «κυνικοί ρεαλιστές», που, ενώ εμφανίζονται «δημοκρατικοί», συντάσσονται με τους «βασιλικούς» όχι μόνο στο θέμα της αποζημίωσης για την περιουσία, αλλά και στην επιχείρηση ηθικής και, εν πολλοίς, πολιτικής δικαίωσης του τέως. Αν διαφωνούν με την εκτίμησή μας, ας δεχτούν κι αυτοί - όπως πρέπει να κάνουν η κυβέρνηση, η ΝΔ και ο ΣΥΝ - την πρόταση του ΚΚΕ να λυθεί το θέμα διά παντός με σχετική διάταξη στα πλαίσια της αναθεώρησης του Συντάγματος...
Ευτυχισμένοι για τους ελέγχους που κάνουν είναι οι αρμόδιοι υπουργοί, ενώ λένε ότι πρέπει να είμαστε και περήφανοι για την κτηνοτροφία μας. Καλά, περήφανοι είμαστε... Με τη διαφορά, όμως, ότι επειδή έχουν τσακίσει τους κτηνοτρόφους, το 70% του κρέατος που καταναλώνουμε είναι εισαγόμενο!
Αλλά, βέβαια, μέτρα υπέρ της εγχώριας κτηνοτροφίας δεν παίρνονται γιατί αυτό το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία, όμως, επιτρέπει να διακινούνται ύποπτες ποσότητες κρέατος!
Κατά τα άλλα, υποτίθεται ότι ζούμε σε ευνομούμενα κράτη όπου η ασφάλεια του πολίτη είναι σε πρώτη μοίρα!
ΕΜ ΒΕΒΑΙΑ, βρήκε και τα κάνει όσα κάνει τώρα ο Γλύξμπουργκ, κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τον ακούμε διά μέσου των τηλεοπτικών δελτίων! Αλλά λογικό είναι αφού η κυβέρνηση δε θέλει να λύσει το πρόβλημα στα πλαίσια της συνταγματικής αναθεώρησης.
Μόνο που, όπως είναι λογικό, ο κόσμος αγανακτεί βλέποντας αυτή την κατάσταση και τον διεθνή αυτόν κηφήνα να μας αναλύει αν χρωστάει ή όχι στην εφορία και να μιλάει για περιουσιακές διεκδικήσεις και το ...σπιτάκι, που γεννήθηκε!
Γιατί, φυσικά, πίσω από τα γλυκανάλατα του Γλύξμπουργκ περί «Ελληνα στην εξορία» και τα περί οικογενειακών δεσμών με την Ελλάδα, διακρίνει κανείς τη γελοία κατάσταση στην οποία μας έχει οδηγήσει η κυβέρνηση Σημίτη, αλλά και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Οσο για τις οργίλες και ειρωνικές, υποτίθεται, αντιδράσεις τόσο του Σημίτη όσο και του Ρέππα που είδαμε, δεν μπορούν να κουκουλώσουν την κατάσταση όσο κι αν το θέλουν.
«Βάλαμε σκοπό μας να τους βοηθήσουμε (σσ αναφέρεται στη Σερβία) και εργαστήκαμε σκληρά για να στηρίξουμε τη δημοκρατική αντιπολίτευση και τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης. Αλλά τα εύσημα για την αποφασιστική, γενναία αλλαγή ανήκουν μόνο σε αυτούς. Ανήκουν στους ηγέτες της αντιπολίτευσης και το λαό της...».
Αυτά αναφέρει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Χαβιέ Σολάνα, ανώτατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας σήμερα και πρώην ΓΓ του ΝΑΤΟ (κατά την περίοδο των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία), με άρθρο του σχετικά με τη διάσκεψη του Ζάγκρεμπ. Και ο κύριος ΚΕΠΠΑ συνεχίζει: «οι νέες προκλήσεις του 21ου αιώνα πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού. Η λίστα των θεμάτων είναι μακρά: καλή γειτονία, αποστρατιωτικοποίηση της περιοχής, ανάπτυξη της τοπικής υποδομής, οικονομική συνεργασία, συνεργασία ενάντια στις υπερ-εθνικές προκλήσεις...».
Κι όλ' αυτά λέγονται σε μια περίοδο, που τα Βαλκάνια έχουν γεμίσει με στρατεύματα κατοχής και η μπότα του ΝΑΤΟ τσαλαπατάει ολόκληρους λαούς, ενώ το χρήμα έρευσε και ρέει άφθονο για να δημιουργηθούν καινούρια προτεκτοράτα του ιμπεριαλισμού. Μια ψευδεπίγραφη ειρήνη, με το πιστόλι στον κρόταφο είναι αυτή που ευαγγελίζεται ο Σολάνα. Γι' αυτό η αντιΝΑΤΟική συσπείρωση των βαλκανικών λαών είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη. Ενα πρώτο, σοβαρό βήμα έγινε, ήδη, με τη συνδιάσκεψη κομμάτων και κινημάτων στη Θεσσαλονίκη, που φιλοξένησε το ΚΚΕ.
Πολλά ερωτήματα γεννά η πρόσφατη απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία αίρονται οι απαγορεύσεις για την ανέγερση ξενοδοχειακών συγκροτημάτων σε περιοχές της Αττικής, που χαρακτηρίζονταν μέχρι τώρα «τουριστικά κορεσμένες», αλλά δύο απ' αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία:
Επαψαν οι περιοχές αυτές και γενικότερα η Αττική, να είναι «τουριστικά κορεσμένες»; Και αν όχι - όπως λένε και τα σχετικά στοιχεία, που δίνουν σήμερα πληρότητα των μονάδων πολυτελείας γύρω στο 50% - τι θα κάνουν οι νέες μονάδες, μετά την παρέλευση των δυο - τριών βδομάδων της διάρκειας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004;
Και δεύτερο, με ποιους όρους και προϋποθέσεις θα έρθουν οι όποιοι «μεγαλοσχήμονες» της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» να επενδύσουν γύρω στα 100 δισ. δραχμές, όπως λέγεται, για την ανέγερση νέων ξενοδοχειακών μονάδων; Αποκλειστικά και μόνο με την ελπίδα, ότι στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων θα αποσβέσουν τις επενδύσεις και θα κερδίσουν κι από πάνω; Οχι, βέβαια, αφού κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Τι άλλο έχουν, επομένως, υπόψη τους;
Το διαβάσαμε κάπου και μας έκανε εντύπωση. Γι' αυτό και το σημειώνουμε, αφού πρώτα το διασταυρώσαμε: Η μεγάλη γερμανική εταιρία «Χόχτιφ», που έχει αναλάβει και την κατασκευή -όπως και την εκμετάλλευση για μερικές δεκαετίες - του αεροδρομίου των Σπάτων, είναι η ίδια εταιρία που είχε κατασκευάσει και το καταφύγιο του Αδόλφου Χίτλερ.
Βλέπετε, μπορεί ο φασισμός να νικήθηκε, αλλά στη Γερμανία, τόσο στην προπολεμική όσο και στη σημερινή, τα «μεγάλα αφεντικά» παρέμειναν τα ίδια...
«Η δική σας άποψη είναι ότι αυτή η βήμα προς βήμα προσέγγιση με την Τουρκία μπορεί να αποδώσει καρπούς;» ρωτιέται ο Ευάγγ. Βενιζέλος από τα «Νέα». Και η απάντηση: «Φυσικά μπορεί να αποδώσει καρπούς, γιατί είναι ενταγμένη, φαντάζομαι, σε ένα συνολικότερο στρατηγικό σχεδιασμό...».
Γιατί, όμως, χρησιμοποιεί τη λέξη «φαντάζομαι» ο υπουργός Πολιτισμού; Δηλαδή, δεν έχουν ποτέ συζητήσει σχετικά, ούτε στο Υπουργικό Συμβούλιο, ούτε στο Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ, του οποίου είναι μέλος; Μόνον ο Γ. Παπανδρέου και η Μ. Ολμπράιτ γνωρίζουν τον συνολικότερο στρατηγικό σχεδιασμό..;
Η σύγκρουση είναι δεδομένη και το αποτέλεσμά της εξαρτάται αποκλειστικά από τους εργαζόμενους. Τα αντεργατικά μέτρα μπορούν να αποκρουστούν, το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί. Μένουν λίγες μέρες ακόμη για την πανεργατική απεργία στις 7 Δεκέμβρη. Κάθε ένας εργαζόμενος ξεχωριστά επωμίζεται ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του. Η ανταπόκριση στο αγωνιστικό κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων είναι καθοριστική. Κάθε χώρος δουλιάς πρέπει να γίνει «οχυρό» πάλης ενάντια στα μέτρα. Κάθε σωματείο πρέπει ενεργητικά να δουλέψει για τη συμμετοχή στην απεργία. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Οι εργαζόμενοι ενωμένοι αποτελούν το μόνο αντίπαλο δέος στην κυβέρνηση και τους κεφαλαιοκράτες.
Η χώρα πρέπει να «νεκρώσει», όπως και η κυβερνητική πολιτική. Χρόνια πριν, σε πολλές εργατικές γειτονιές σε όλη τη χώρα, οι εργάτες που πήγαιναν κάθε πρωί στη δουλιά σχημάτιζαν ανθρώπινα «ποτάμια». Αυτά τα «ποτάμια» πρέπει να ξανακυλήσουν τη μέρα της απεργίας και να συνενωθούν σε έναν αγωνιστικό «χείμαρρο», που θα παρασύρει στο πέρασμά του κάθε μέτρο σε βάρος τους, κάθε πολιτική που θέλει να τους καταδικάσει στη σύγχρονη δουλεία, κάθε συσχετισμό που υπονομεύει την αντίσταση της εργατικής τάξης.
Ο,τι εγώ
νομοθετώ,
να το δεχόσαστ'
απαιτώ,
αδιαφορώ
αν σας αρέσει
το κάθε «μέτρο» μου
το φέσι!
* * *
Σ' ό,τι ψηφίζω
στη Βουλή
υποταγή
θέλω τυφλή,
δυάρα στη γνώμη σας
δε δίνω
είστε η πλέμπα
και σας φτύνω!
* * *
Με άλλα λόγια
εξηγώ
ότι «το κράτος
είμ' εγώ»
και υποτάξου
λαουτζίκο
σ' εμέ, το νέο
Λουδοβίκο!