Παρασκευή 22 Φλεβάρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ταξικοί συμβολισμοί και ουσία

Γρηγοριάδης Κώστας

Καμία έκπληξη δεν προκαλεί η είδηση ότι το «αφεντικό» της «Γκόλντμαν Σακς» είναι ο πιο συχνός επισκέπτης στη γερμανική καγκελαρία, έχοντας περάσει την πύλη της πάνω από 50 φορές (!) τα τελευταία τρία χρόνια. Παρομοίως δεν εκπλήσσει ότι οι επικεφαλής των γερμανικών χρηματοπιστωτικών κολοσσών όπως της «Ντόιτσε Μπανκ» και της «Κόμερσμπανκ» είναι οι πιο τακτικοί θαμώνες στην έδρα της γερμανικής κυβέρνησης. Οι εκπρόσωποι του τραπεζικού κεφαλαίου, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Χάντελσμπλατ», συναντούσαν στην καγκελαρία τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε, πολύ στενούς συνεργάτες της Α. Μέρκελ και βέβαια την ίδια την καγκελάριο. Η λίστα των συναντήσεων που δόθηκε στη δημοσιότητα επιβεβαιώνει με παραστατικό τρόπο τη σύμφυση που υπάρχει ανάμεσα στις αστικές κυβερνήσεις και τους κεφαλαιοκράτες. Σύμφυση που πάντα υπήρχε αλλά πλέον αποκτά «επίσημο» και απροκάλυπτο χαρακτήρα. Και, βέβαια, αυτά δε συμβαίνουν μόνο στο Βερολίνο, αλλά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και βέβαια και στη χώρα μας. Το Μέγαρο Μαξίμου έχει μετατραπεί σε κέντρο διαβουλεύσεων και δωρεάν διαφήμισης των πολυεθνικών και των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων. Δεν περνάει σχεδόν μέρα που ο Α. Σαμαράς να μη βλέπει εκπροσώπους μονοπωλίων «κατά μόνας» και θεσμικά. Συνειδητά και σχεδιασμένα ο πρωθυπουργός θέλει να καλλιεργήσει την εικόνα ότι η έδρα της κυβέρνησης είναι στρατηγείο χάραξης στρατηγικής και λήψης μέτρων με γνώμονα τα γενικότερα αλλά και επιμέρους συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που παρουσιάζει μονότονα ως σωτήρες του λαού. Το σίγουρο είναι επίσης ότι την πύλη του Μαξίμου δεν την περνάνε οι αγρότες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, κ.ο.κ. Αντ' αυτού «βλέπουν» εφαρμογή πολιτικής που τους τσακίζει και την κρατική βία και τρομοκρατία, επειδή διεκδικούν λύσεις στα οξύτατα προβλήματα που τους δημιουργεί η κυβέρνηση. Τα λαϊκά στρώματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι αστικές κυβερνήσεις σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη είναι επιτροπές διαχείρισης της εξουσίας του κεφαλαίου και δεν έχουν τίποτα θετικό να περιμένουν από αυτές. «Φως» θα δουν μόνο όταν τις ανατρέψουν και πάρει ο ίδιος ο λαός την εξουσία στα χέρια του.

Αναζητούν θεσμούς...

«Το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα και στη διάρκεια της εικοσαετίας και σήμερα παραμένει το αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα και τα διαβρωμένα θεσμικά συστατικά του, που πρέπει ουσιαστικά να παραμεριστούν από τα νέα κομματικά και πολιτικά, θεσμικά και στρατηγικά εργαλεία για την Ελλάδα και τη Δημοκρατία του 21ου αιώνα», είπε, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος κατά την παρέμβασή του, χτες, στην Επιτροπή που συγκρότησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις αλλαγές στο κράτος και στο αστικό πολιτικό σύστημα, όπου και θα συμμετέχει ο ίδιος.

Η ματιά τους είναι σταθερά προσανατολισμένη στην επιφάνεια και το δάχτυλο δείχνει επίμονα το δέντρο, αντί του δάσους. Εκεί, στην επιφάνεια θέλουν να μείνει η ματιά του λαού, να μη διεισδύσει βαθύτερα. Να μη δει ότι πίσω απ' το πολιτικό σύστημα ορθώνεται η οικονομία, αυτοί που την ελέγχουν έχοντας στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και που απ' αυτή τη θέση ισχύος επιβάλλουν τα συμφέροντά τους, που το πολιτικό τους προσωπικό διεκπεραιώνει. Οτι είναι πολιτικό και οικονομικό το σύστημα που καταδυναστεύει το λαό, απλώνεται πέρα και έξω απ' τα ντουβάρια του κοινοβουλίου και των υπουργείων. Ακόμα κι αν, όπως ζητά ο Ν. Κωνσταντόπουλος και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, παραμεριστούν εντελώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα και τα «διαβρωμένα» θεσμικά συστατικά του, και αντικατασταθούν εξ ολοκλήρου από νέα εργαλεία, όπως προτείνει, για το λαό θα είναι μία απ' τα ίδια. Τα νέα εργαλεία, το νέο πολιτικό σύστημα θα υπηρετήσουν τις νέες ανάγκες, όπως προκύπτουν απ' τις νέες συνθήκες, των μονοπωλίων που θα εξακολουθούν να εξουσιάζουν. Μπορεί να είναι καλύτερο το αμπαλάζ αλλά το περιεχόμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής δε θα αλλάξει στο παραμικρό.

... για να ξελασπώσουν τα μονοπώλια

Αλλωστε τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί άκουσαν άπειρες φορές στο παρελθόν, πολλά σημεία τους υλοποιήθηκαν, για τον ίδιο όμως και τα συμφέροντά του δεν άλλαξε τίποτα παρά μόνο προς το χειρότερο.

Αλλωστε για όποιον διαβάζει πίσω από τις περίτεχνες περικοκλάδες με τις οποίες στολίζουν το λόγο τους οι του ΣΥΡΙΖΑ, είναι καθαρό πού αποσκοπούν. Λέει ο Ν. Κωνσταντόπουλος: «Οι τρεις αναθεωρήσεις του Συντάγματος του 1975, το 1986, το 2001 και 2006, καθώς και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες των κυβερνήσεων (...) δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις καινούριες συνθήκες της ελληνικής πραγματικότητας, ως μέρος της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, ούτε στα σύγχρονα προβλήματα διακυβέρνησης, ελέγχων, διαχείρισης και προστασίας των δημοσίων αγαθών, εθνικής στρατηγικής κι ανάπτυξης».

Λέει καθαρά πως θέλουν να διαμορφώσουν το πλαίσιο με βάση τα σύγχρονα δεδομένα, τις ανάγκες της αστικής διαχείρισης όπως προκύπτουν από την καπιταλιστική κρίση και την αγωνία να ξελασπώσουν τα μονοπώλια και να τα σπρώξουν στην ανάπτυξη. Αυτοί οι στόχοι όμως είναι στόχοι εχθρικοί για το λαό, περνάνε πάνω από την ισοπέδωση των δικαιωμάτων του. Γι' αυτό και πρέπει να έχει μάτια και αυτιά ανοιχτά, να μην παρασυρθεί από επιφανειακές αλλαγές που γίνονται για να διατηρηθεί αναλλοίωτο το περιεχόμενο μιας εξουσίας αντιλαϊκής και βάρβαρης.

Η Ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό

Οι εξελίξεις στη γειτονική Βουλγαρία με τις μεγάλες διαμαρτυρίες του λαού για το τσουχτερό ηλεκτρικό ρεύμα και τη γενικότερη φτωχοποίησή του λόγω της αντιλαϊκής φιλομονοπωλιακής πολιτικής φέρνουν στο προσκήνιο το πού οδηγεί η ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού αγαθού της Ενέργειας. Στο όνομα της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, μια εικοσαετία μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, οι εργαζόμενοι καλούνται να χρυσοπληρώσουν αυτό που επί σοσιαλισμού απολάμβαναν ως αγαθό. Οι τσέχικες και αυστριακές εταιρείες που πήραν τη μερίδα του λέοντος από τη λεηλατημένη λαϊκή περιουσία προχώρησαν σε υπέρογκες αυξήσεις, που συνδυαστικά «ξεχείλισαν το ποτήρι» της λαϊκής οργής.

Και μπορεί οι διαμαρτυρίες να έφεραν κυβερνητική κρίση με παραίτηση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης αλλά το κύριο ζήτημα παραμένει η πολιτική που παραχωρεί την Ενέργεια βορά στα μονοπώλια. Οσο για ορισμένες δυνάμεις που αναφέρονται στους Βούλγαρους αστούς πολιτικούς ως δήθεν «ευαίσθητους» και με «μεγαλύτερη ευθιξία» κάνουν πως ξεχνάνε ότι ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπόρισοφ, ως πολιτικός εκπρόσωπος της αστικής τάξης, προχώρησε μαζί με την ΕΕ στη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων. Δεν τον έπιασε ξαφνικά ο πόνος σήμερα, απλώς ελίσσεται για τη μελλοντική του πολιτική πορεία και την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου στη Βουλγαρία.

Το ζήτημα της Ενέργειας και στη Βουλγαρία, ένα ζήτημα κομβικής σημασίας για κάθε χώρα, έρχεται να επιβεβαιώσει και πάλι ότι είναι αδύνατο να λειτουργήσει υπέρ των εργαζομένων και της κοινωνικής ανάπτυξης όσο βρίσκεται στα χέρια καπιταλιστών, είτε είναι το κράτος τους είτε επιχειρηματικοί όμιλοι. Μπορούμε να θυμηθούμε τι συνέβη στις ΗΠΑ το 2001 με το μπλακάουτ που προκάλεσαν τα παιχνίδια του ενεργειακού κολοσσού της «Ενρον» και άλλων εταιρειών στην Καλιφόρνια, που είχαν επωφεληθεί από τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας και κερδοσκόπησαν ακόμα και με τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων στο χρηματιστήριο, με αποτέλεσμα για μεγάλο χρονικό διάστημα να βυθίζουν στο σκοτάδι εκατομμύρια ανθρώπους. Το ίδιο συνέβη το 2003 σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ και περιοχές του Καναδά. Εγκληματικές επίσης ήταν οι ευθύνες του ιαπωνικού ενεργειακού μονοπωλίου «Tepco», που από τις παραλείψεις του, τις ελλείψεις μέτρων προστασίας και δικλίδων ασφαλείας, προκειμένου να μειωθεί το κόστος, προκάλεσε ουσιαστικά την τεράστια καταστροφή στους πυρηνικούς σταθμούς της Φουκουσίμα το Μάρτη του 2011, που βρέθηκαν ανυπεράσπιστοι μετά από σεισμό και τσουνάμι.

Ολα αυτά τα παραδείγματα είναι πολύ διδακτικά ιδιαίτερα σήμερα που κλιμακώνεται και στη χώρα μας η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ενέργειας και της ΔΕΗ. Δείχνουν ότι η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης - απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας είναι μια πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, προς όφελος της υψηλής κερδοφορίας του, με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες για το λαό. Τεράστιες αυξήσεις των τιμολογίων και χτύπημα δικαιωμάτων των εργαζομένων καθώς και απολύσεις. Η μόνη εναλλακτική λύση για το λαό είναι να διαμορφωθεί ένας ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, που θα αξιοποιεί σχεδιασμένα όλες τις δυνατότητες της χώρας για φθηνή Ενέργεια και με σεβασμό στο περιβάλλον. Αυτή τη λύση προτείνει μόνο το ΚΚΕ και είναι ενταγμένη σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου η εξουσία και οι παραγωγικές δυνάμεις θα είναι στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που θα έχουν απαλλαγεί από τα μονοπώλια και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τις δεσμεύσεις τους. Σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Προαποφασισμένα και δρομολογημένα

Γρηγοριάδης Κώστας

Μήνυμα στους ξένους δανειστές και συμμάχους ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει απόλυτα τις δεσμεύσεις της, εφαρμόζοντας πλήρως τα άγρια μέτρα και τις φιλομονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις που έχουν από κοινού συμφωνηθεί και δρομολογηθεί, έστειλε με τη συνέντευξή του στη «Real News» ο Αντ. Σαμαράς. «Εκείνο που δεν αλλάζει και στο οποίο πρέπει να επιμείνουμε είναι να κοπεί η δημόσια σπατάλη, να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές, να χτυπηθεί η γραφειοκρατία, να γίνουν οι αποκρατικοποιήσεις. Αυτές είναι οι δεσμεύσεις μας», είπε ο πρωθυπουργός. Είναι πλέον γνωστό ότι όταν λέει «δημόσια σπατάλη», η κυβέρνηση εννοεί τις δαπάνες για συντάξεις, επιδόματα, Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, ενώ πίσω από τις «διαρθρωτικές αλλαγές» κρύβονται πρώτα και κύρια οι αντεργατικές και αντιασφαλιστικές ανατροπές και η ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων για να μειωθεί το λεγόμενο εργατικό κόστος (μισθολογικό και μη). Οσο για το χτύπημα της γραφειοκρατίας, αυτό αφορά πρώτα και κύρια στην άρση των όποιων εμποδίων και ελέγχων έχουν απομείνει για την ελεύθερη δράση των μονοπωλίων καθώς και τη δραστική συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών. Αυτή είναι η βαθιά αντιλαϊκή πραγματικότητα, που η κυβέρνηση σκεπάζει με τη γλώσσα των αστών. Επιβεβαιώνεται ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να προσδοκά από τα παραμύθια περί «αναδιαπραγμάτευσης» και «λάθους του ΔΝΤ». Τα μέτρα που τον πτωχεύουν ανεξέλεγκτα είναι προαποφασισμένα και δρομολογημένα, ακριβώς επειδή είναι μέτρα που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Πάνω σ' αυτή τη στρατηγική επιλογή πρέπει να κοντράρει ο λαός την κυβέρνηση και όχι να σέρνεται σε αντιπαράθεση για το ποιο μείγμα διαχείρισης μπορεί να τον σφάξει καλύτερα, όπως του ζητάει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο «πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται... »

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τρία άρθρα μετρήσαμε στην «Αυγή» της Τρίτης σχετικά με τον «902» και τον «Ριζοσπάστη». Αντιγράφουμε αποσπάσματα:

«"Ο 902 ήταν το τέλειο έγκλημα", έλεγε ένας φίλος και να που πάει να γίνει σκέτο έγκλημα. Μπορεί άραγε η επίκληση όποιων οικονομικών δυσκολιών, να αθωώσει μια τέτοια κίνηση; Κι αφού οι οικονομικές δυσκολίες προήλθαν από τη συρρίκνωση του ποσοστού, πώς γίνεται να προκρίνονται οι απολύσεις και οι πωλήσεις και να μην υπάρχει προβληματισμός για την πολιτική που οδήγησε σ' αυτή τη συρρίκνωση; Μια πολιτική δυσθυμίας, βλοσυρότητας, πολιορκημένου κάστρου, υψωμένου δάχτυλου έναντι όλων των "άλλων", πόσο μπορεί να εμπνεύσει; (...) Οι κομμουνιστές έχουν περάσει διά πυρός και σιδήρου (...) Μόνο που είχαν το κεφάλι ψηλά, είχαν πέσει στη φωτιά, στα πεδία των τίμιων μαχών. Και η ήττα τους ακόμα είχε φτερά. Φτερά που τα φορούσαν και στους διπλανούς τους».

Και: «...προτείναμε από την "Αυγή" να εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες ώστε ο "902" να παραμείνει στην Αριστερά. Και κυρίως να μην καταλήξει στα χέρια της διαπλοκής και μάλιστα της ακροδεξιάς εκδοχής της που στήνουν ο κ. Σαμαράς και οι συν αυτώ. Το ηθικό επιχείρημα - πέραν του κινδύνου, ο 902 να γίνει μνημονιακός - είναι ότι η συχνότητα δεν είναι περιουσιακό στοιχείο ενός κόμματος, αλλά κοινωνική περιουσία της Αριστεράς»...

Ο «πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται» και η «Αυγή» δεν κρύβει την όρεξή της. Να αφαιρεθεί απ' το ΚΚΕ η συχνότητα του «902». Ζήτημα γύρω απ' το οποίο κλωθογυρνάνε μέρες τώρα, λασπολογώντας κιόλας ότι το ΚΚΕ ετοιμάζεται να παραδώσει στη διαπλοκή τον «902»... Θα επιμείνουμε, να μην κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Αλλοι είναι αυτοί που διαφημίζουν στις σελίδες τους επιφανείς εκπροσώπους της αστικής τάξης της χώρας. Αλλοι, και όχι το ΚΚΕ, είναι που θέλουν να διαχειριστούν την εξουσία που είναι συνυφασμένη με τη διαπλοκή. Θα 'πρεπε να 'χουν μάθει ήδη ότι στο ΚΚΕ λάσπη δεν πιάνει.

Ταυτόχρονα, μην ξεχνώντας τη γενικότερη αποστολή τους ρίχνουν και τα βέλη τους στη στρατηγική του Κόμματος, συστήνοντάς μας να την αλλάξουμε, να αναθεωρήσουμε, να χαράξουμε άλλη πορεία πλεύσης προς τη διαχείριση, για να πάψουν όλες μας οι δυσκολίες, πρωτίστως οι οικονομικές. Και ποιος τους είπε, των θλιβερών, ότι το ΚΚΕ και η στρατηγική του διατίθενται για εξαγορά; Το ΚΚΕ όσες φορές κι αν πέρασε διά πυρός και σιδήρου δεν τα «δίπλωσε» ποτέ. Το κεφάλι μας το κρατάμε ψηλά. Συμβουλές και υποδείξεις απ' όσους θέλουν να σύρουν το ΚΚΕ εκεί που σέρνονται δε δεχόμαστε.

Μεγάλα κέρδη για το κεφάλαιο...

Εντυπωσιακά κέρδη ανακοινώνουν τις τελευταίες μέρες εταιρείες της Αυστραλίας αλλά «πακέτο» με μαζικές ...απολύσεις, όπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Για παράδειγμα, η τηλεπικοινωνιακή εταιρεία «Telstra» ανακοίνωσε ότι θα καταργήσει 648 θέσεις εργασίας, όταν πριν από δύο βδομάδες ανακοίνωνε κέρδη - ρεκόρ ύψους 1,6 δισ. δολαρίων για το πρώτο εξάμηνο του έτους.

Την ίδια στιγμή η ANZ και η Westpac, δύο από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες τράπεζες της Αυστραλίας, ανακοίνωσαν ότι θα απολύσουν συνολικά 204 εργαζόμενους και θα μεταφέρουν τις συγκεκριμένες θέσεις εργασίας, στην Ινδία η ANZ και στις Φιλιππίνες η Westpac. Η ΑΝΖ ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα ότι κατά το τελευταίο εξάμηνο τα καθαρά της κέρδη ανήλθαν στα 1,36 δισ. δολάρια.

Αύξηση κερδών κατά 300% είχε και το εκδοτικό συγκρότημα «Φέρφαξ» σε σχέση με πέρυσι. Τα κέρδη του ανήλθαν στα 386,3 εκατομμύρια δολάρια, κυρίως όμως γιατί πούλησε περιουσιακά του στοιχεία. Και η «Φέρφαξ» προέβη πέρυσι σε μαζικές απολύσεις καθώς μειώνονται τα έσοδα των εφημερίδων της.

Ταυτόχρονα με τα παραπάνω απ' την Αυστραλία έρχεται και μια ακόμα είδηση: Οι θάνατοι από αφυδάτωση και υποσιτισμό στα γηροκομεία της Αυστραλίας υπερδιπλασιάστηκαν τα τέσσερα τελευταία χρόνια! Τα πρόσφατα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας δείχνουν ότι 595 τρόφιμοι γηροκομείων της Πολιτείας της Βικτόριας πέθαναν πεινασμένοι και διψασμένοι, από το 2008 έως το 2011, ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2012 πέθαναν άλλοι 187 (δηλαδή, περισσότεροι από ένας τη μέρα!) από τις ίδιες αιτίες.

... φτώχεια και βαρβαρότητα για τους λαούς

Τον περασμένο Ιούνη είχαν δει το φως της δημοσιότητας στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, μεταξύ 2008 και 2011, η αφυδάτωση και ο υποσιτισμός ήταν η αιτία ή μέρος των αιτιών, που έχασαν τη ζωή τους 731 ασθενείς στα νοσοκομεία της Βικτόριας!

Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Αμύθητα κέρδη από τη μια, φτώχεια, ανεργία και βαρβαρότητα η πληρωμή όσων τα παράγουν με τον ιδρώτα τους από την άλλη. Τα μονοπώλια με αρωγό το κράτος τους θησαυρίζουν και οι άνθρωποι του μόχθου πετιούνται στο δρόμο και αφήνονται να πεθάνουν από πείνα και δίψα. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή από κάθε γωνιά του καπιταλιστικού κόσμου επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει έγκλημα που να μην μπορεί να διαπράξει αυτό το σύστημα για το κέρδος. Επιβεβαιώνεται η ανάγκη της ανατροπής του, της συντριβής του. Κι αυτό, συμφέρον και χρέος να το πράξουν έχουν εκείνοι που συντρίβονται κάθε μέρα κάτω από τη σιδερένια μπότα των μονοπωλίων. Οι λαοί.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καμιά επανάπαυση, δράση για κλιμάκωση

Η προχτεσινή απεργία έδωσε απάντηση σε όσους καταφεύγουν σε εκβιασμούς, αυταρχισμό και ψέματα για να κρατήσουν το λαό φοβισμένο, υποταγμένο, διασπασμένο, έδειξε πως ο εργαζόμενος λαός έχει δύναμη. Πως μπορεί όχι μόνο να φρενάρει την άγρια αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική συγκυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ, αλλά και να βάλει τη σφραγίδα του στις επερχόμενες εξελίξεις. Οι μαζικές και μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, το αγωνιστικό αντάμωμα της εργατιάς με τους αγρότες στα μπλόκα του αγώνα, αλλά και με τους αυτοαπασχολούμενους, ήταν ένα αισιόδοξο μήνυμα. Αυτός ο αγωνιστικός συντονισμός πρέπει να βαθύνει, να σταθεροποιηθεί. Να αποκρυσταλλωθεί η κοινή αγωνιστική πάλη εργατιάς - αγροτιάς - αυτοαπασχολούμενων. Βαδίζοντας πιο αποφασιστικά αυτόν το δρόμο, τα πλατιά λαϊκά στρώματα θα πετύχουν να διαμορφωθεί η αγωνιστική εκείνη συμμαχία ενάντια στον κοινό εχθρό, στα μονοπώλια, στην ΕΕ. Να μετατραπεί η οργή και η αγανάκτηση σε συνειδητή και οργανωμένη πάλη.

Σήμερα, δε χωρά κυριολεκτικά καμιά επανάπαυση. Η παρουσία του Γάλλου Προέδρου στην Αθήνα δηλώνει πως η αστική τάξη της χώρας μας επιδιώκει να διατηρήσει και - αν μπορέσει - ν' αναβαθμίσει τη θέση της στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Για να το κάνει αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να γίνει ευνοϊκός «τόπος επενδύσεων» για ντόπια και ξένα μονοπώλια. Γεγονός που σημαίνει ότι θα προχωρήσει στην ακόμη μεγαλύτερη συντριβή της τιμής της εργατικής δύναμης. Σε αυτήν τη βάση, τα βάρβαρα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα και η καταστολή του λαού θα κλιμακωθούν. Το ίδιο και η επιχείρηση εξαπάτησης του λαού. Το «μαστίγιο» θα συνοδεύεται με το «καρότο». Γι' αυτό και χρειάζεται ακόμη πιο αποφασιστική και συνειδητή συμμετοχή στον αγώνα, στην οργάνωση της πάλης στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές και τα χωριά.

Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων περνά ακριβώς μέσα απ' τη δράση για την ενδυνάμωση των σωματείων, των συνδικάτων και των ομοσπονδιών του εργατικού κινήματος. Την ενίσχυση της ταξικής τους κατεύθυνσης. Το ξεπέρασμα των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Η εργατική τάξη μπορεί να αξιοποιήσει τη μεγάλη της δύναμη, η οποία βρίσκεται στην ταξική της οργάνωση. Μέσα απ' αυτόν τον δρόμο θα αποκτά όλο και περισσότερη δύναμη. Θα κατακτά όλο και περισσότερο τη θέληση να απαλλάξει το λαό από την εξουσία και την καταπίεση των μονοπωλίων. Αλλωστε, η απεργία της Τετάρτης έδειξε πως σταθερά διαμορφώνεται και ξεχωρίζει ο ταξικός εκείνος πόλος μέσα στο εργατικό κίνημα, με μπροστάρη το ΠΑΜΕ, που θα δώσει την απαραίτητη ώθηση για την ανασύνταξή του, στην οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας. Πως η εργατική τάξη μπορεί να τεθεί επικεφαλής της πάλης του λαού.

Ο αγώνας ενάντια στη βάρβαρη πολιτική θα είναι μακρύς και σίγουρα δε θα είναι ένα «μονόπρακτο». Θα έχει νίκες και ήττες. Οι εργαζόμενοι με τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις, όλο το προηγούμενο διάστημα, έχουν κάνει σημαντικά βήματα. Τώρα δεν πρέπει να γίνει ούτε ένα βήμα πίσω. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ έχουν ήδη βάλει το ζήτημα της κλιμάκωσης για τη διεκδίκηση της Σύμβασης. Το ΠΑΜΕ απευθύνει κάλεσμα σε όλα τα Σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, με συσκέψεις, περιοδείες, συγκεντρώσεις και συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, να συζητήσουν με τους εργαζόμενους την κλιμάκωση της πάλης για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ και κλαδικών Συμβάσεων. Χωρίς να χάνεται ούτε λεπτό όλοι τώρα στις νέες μάχες.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ