Τετάρτη 27 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η απορία του βούρκου

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Πώς έγινε και η Γερμανία από παράδειγμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης -πρότυπο για την αντιμετώπιση του κομμουνισμού- να παρουσιάζεται, τελικά, σαν το μαύρο πρόβατο μεταξύ των καπιταλιστικών χωρών, τόσο που να χρειάζεται ξανά μια "ιερή συμμαχία" για την αντιμετώπισή της, την τρίτη κατά σειρά, όπως γράφουν; Για να απαντήσεις δεν αρκεί να μιμηθείς τον Κλίντον που ψάχνοντας ατάκα για τα μέσα ενημέρωσης είπε το γνωστό "είναι η οικονομία ηλίθιε" (ούτε βέβαια να μιμηθείς καρικατούρες της φράσης του Κλίντον). Κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος που να μην καταλαβαίνει ότι είναι η οικονομία το θέμα. Χρειάζεται, όμως, και κάτι ακόμα».

Αυτό ήταν το σχόλιο στη δεύτερη σελίδα του «Ρ» στις 22/3/2013. Αφορμή ήταν ένα ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ στις 21/3/2013. Με δεδομένη τη χρήση της φράσης του Κλίντον «It's the economy, stupid!» (1992) που χρησιμοποιείται έκτοτε ως εξήγηση διά πάσαν νόσον («"It's the economy, stupid!". Ενα σλόγκαν που έφερε την προεδρική νίκη στον Μπιλ Κλίντον το 1992 (...) Ενα ισχυρό επικοινωνιακό τέχνασμα (...) σημαντικό και επίκαιρο σήμερα στην Κύπρο», papaphotis.org) σημειώσαμε ότι για την ανάλυση αυτών που συμβαίνουν δε φτάνει να επαναλαμβάνεις τη φράση του Κλίντον, ούτε καρικατούρες της φράσης.

Το σχόλιό μας βρήκε προβοκατόρικη υποδοχή από το ...βούρκο. Στην αντιΚΚΕ ιστοσελίδα «neyrospastis» (22/3/2013), ιστοσελίδα που ασχολείται αποκλειστικά με το να γράφει βρωμιές για το «Ριζοσπάστη» διαβάζουμε: «Βρε, σαν ποιον να φωτογραφίζει ο "Ριζοσπάστης" σήμερα στη δεύτερη σελίδα του; Και ποιος έχει σειρά στις απολύσεις που όπως όλα δείχνουν θα γίνουν την ερχόμενη εβδομάδα;». Αλλά επειδή έχει αποστολή να προβοκάρει γίνεται γελοίος. Δε ρωτάμε «τι δεν κατάλαβε ο βούρκος». Καταγράφουμε μόνο μερικά παραδείγματα «καρικατούρας της φράσης του Κλίντον»: «antinews.gr»: «Είναι η Υφεση, ηλίθιοι!», «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ»: «Είναι η πράσινη οικονομία, ηλίθιε!», «Guardian»: «Είναι οι τράπεζες, ηλίθιε!», ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ (Ζέζα Ζήκου): «Είναι η Βουλή, ηλίθιε...», «CAPITAL»: «Μήπως είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε;», ΑΥΓΗ: «Είναι ο γκεμπελισμός, ηλίθιε!», «ΤΟ ΒΗΜΑ»: «Είναι η δικτατορία μας, ηλίθιε!», «eurohoops»: «Είναι η άμυνα, ηλίθιε»!, ΑΥΓΗ: «Είναι το μνημόνιο ηλίθιε!», «antennastudies»: «Είναι οι καταθέσεις, ηλίθιε». Ψιλά γράμματα θα πει κανείς για χρήσιμους ηλίθιους σαν το συγγραφέα του «neyrospastis»...

Η «αναδιάρθρωση» της ΑΓΕΤ...

Στο κλείσιμο του εργοστασίου τσιμέντου στη Χαλκίδα αποφάσισε να προχωρήσει η διοίκηση της ΑΓΕΤ Ηρακλής, στο πλαίσιο «προγράμματος αναδιάρθρωσης», αφήνοντας «στον αέρα» 236 εργάτες και τις οικογένειές τους. Η εταιρεία συνδέει την απόφασή της με την ανάγκη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες «της ύφεσης στον κατασκευαστικό τομέα», η οποία άλλωστε έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια, παρασύροντας σε αδιέξοδο δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους.

Ομως, η... κλάψα της εταιρείας για τις συνέπειες της ύφεσης, δεν μπορεί να κρύψει τα τεράστια οφέλη που θα προκύψουν για την ίδια από την «αναδιάρθρωση». Οπως εξηγεί, στόχος του προγράμματος αναδιάρθρωσης είναι «η στήριξη της βιωσιμότητας της εταιρείας και η διασφάλιση των προϋποθέσεων για ανάπτυξη των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του ομίλου, τόσο στην εγχώρια αγορά, όσο και στις αγορές του εξωτερικού». Στο εξής η παραγωγή θα βγαίνει από τις μονάδες σε Βόλο και Μηλάκι Εύβοιας, «αξιοποιώντας τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα, ιδιαίτερα των λιμενικών τους εγκαταστάσεων». Από «τη νέα παραγωγική δομή η εταιρεία αξιοποιεί πλήρως τις δυνατότητες των δυο παραγωγικών μονάδων και της εφοδιαστικής αλυσίδας της ΑΓΕΤ Ηρακλής, αυξάνει την παραγωγικότητά της κατά 30%, διασφαλίζει τη βιωσιμότητά της και ανταποκρίνεται στις προκλήσεις του μέλλοντος, ενδυναμώνοντας και εδραιώνοντας τη θέση της ως εξαγωγικής δύναμης στη λεκάνη της Μεσογείου».

... «κυνηγά» περισσότερα κέρδη

Δηλαδή, με λίγα λόγια, από τη μία μεριά 236 οικογένειες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς μεροκάματο κι από την άλλη, ο όμιλος της «Lafarge» (στον οποίο ανήκει εδώ και χρόνια η ΑΓΕΤ) αυξάνει την παραγωγικότητά της και μειώνει το κόστος παραγωγής βάζοντας πλώρη για νέες αγορές στη Μεσόγειο. Παίρνει μέτρα για να εξασφαλίσει μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά και να επικρατήσει έναντι των ανταγωνιστών της, προσπαθώντας να αξιοποιήσει τις συνθήκες της κρίσης (όπου μαζικά κλείνουν ή εκτοπίζονται εταιρείες) για να ενισχυθεί.

Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτές είναι και οι συνέπειες των κρίσεων που τον χαρακτηρίζουν: καταστροφή για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες (ανεργία, μειώσεις μισθών, ελαστική «απασχόληση» κτλ.) κέρδη για το κεφάλαιο. Κεφάλαιο που γίνεται όλο και πιο επιθετικό, καθώς η συγκέντρωση και συγκεντροποίησή του μεγιστοποιεί τη μανία με την οποία οι αστοί ως τάξη πολεμούν για να αρπάξουν τον κοινωνικό πλούτο που παράγουν οι εργάτες - πλούτος που μεγαλώνει διαρκώς - αλλά ταυτόχρονα και το μένος με το οποίο ορμούν στην εργατική τάξη, λεηλατώντας τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και τις ανάγκες της.

Τον «άδειασε» η πραγματικότητα

Στην περίπτωση της Κύπρου η διαχειριστική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έσπασε κυριολεκτικά τα μούτρα της και καταρρίφθηκαν όλοι οι μύθοι που σκόπιμα καλλιεργεί στο λαό περί της δυνατότητας διαπραγμάτευσης στη λυκοσυμμαχία απ' τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Η ηγεσία του έσπευσε απ' τους πρώτους να πανηγυρίσει το «όχι» της κυπριακής Βουλής, ταυτίζοντάς το με αυτό του λαού. Κατόπιν των εξελίξεων τα γύρισε, όπως καλά γνωρίζει να πράττει και άρχισε να καταγγέλλει την κυπριακή κυβέρνηση αλλά και την ελληνική. Εφτασαν στελέχη του - όπως ο Δ. Στρατούλης χτες - να δηλώνουν ότι το «όχι» της Βουλής δεν ήταν ίδιο με το «όχι» του λαού της χώρας, τον οποίο όμως καθησύχαζαν την ώρα που η μπόρα ξέσπαγε με ορμή πάνω του.

Απ' τη μια στιγμή στην άλλη έκανε γαργάρα τα περί «ήττας της τρόικας» και «διαπραγματευτικών δυνατοτήτων που ανοίγονται». Οταν φάνηκε ότι στο λάκκο των λεόντων η μόνη διαπραγμάτευση που αφορά τους λαούς είναι ποιος θα τους κατασπαράξει πρώτος, άλλαξε βιολί κι άρχισε να μοιράζει ευθύνες δεξιά κι αριστερά, και πάλι με στόχο να εξωραΐσει τη λυκοσυμμαχία, το ρόλο της και την εξουσία των μονοπωλίων, που έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Κόλαφος, όμως, ήταν οι εξελίξεις και για την περιβόητη «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», στο πλαίσιο της οποίας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «γλυκοκοίταζε» άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, προβάλλοντάς τα σαν δυνάμει συμμάχους. Η κυβέρνηση της Κύπρου στράφηκε προς τη Ρωσία, όμως βρήκε τις πόρτες κλειστές. Για τον απλό λόγο ότι όπως για κάθε καπιταλιστικό κράτος, έτσι και για τη Ρωσία αυτό που προέχει είναι η διασφάλιση των συμφερόντων των δικών της μονοπωλίων. Υπ' αυτό το πρίσμα παίρνει τις όποιες αποφάσεις, στο πλαίσιο και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που αγριεύουν με επίκεντρο τον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στα πολλά που είπε αυτές τις μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρήκε ούτε μισή λέξη να πει για το γεγονός ότι οι όποιες διαχειριστικές μανούβρες έγιναν στο έδαφος των ήδη συμφωνημένων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που προωθούνται σε βάρος του κυπριακού λαού, που θα φέρουν ανατροπές όμοιες με αυτές που βιώνει ο ελληνικός λαός, εξίσου επώδυνες.

Η υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ για διαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης απ' τη δική του, «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση κονιορτοποιείται υπό το βάρος των εξελίξεων. Παρ' όλα αυτά ο ίδιος κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του για να πείσει το λαό, κοροϊδεύοντάς τον, πως «όποιος διαπραγματεύεται μπορεί να πετύχει εναλλακτικές λύσεις». Γι' αυτό και μετά τις αποφάσεις οχυρώθηκε πίσω απ' το «επιχείρημα» ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε σθεναρά και η ελληνική δεν τη στήριξε. Πασχίζει να πείσει τους λαούς ότι δε χρειάζεται ρήξη - σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων και θεματοφύλακές της όπως η ΕΕ. Οτι αυτό που έχουν ανάγκη είναι έναν ικανό διαχειριστή. Και επιμένει την ώρα που αποκαλύπτεται πλήρως ότι η όποια διαχειριστική επιλογή στο πλαίσιο αυτού του συστήματος προϋποθέτει την πλήρη χρεοκοπία των λαών.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Δείξε μου τους φίλους σου...

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε χάνει την ευκαιρία ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας να «βαφτίσει» συμμάχους πολιτικές δυνάμεις που έχουν δώσει εξετάσεις με επιτυχία στην αστική διαχείριση, στις χώρες όπου περιοδεύει τον τελευταίο καιρό. Μετά τον Ομπάμα και τα εγκώμια στην πολιτική του, με τα γνωστά ολέθρια για το λαό των ΗΠΑ αποτελέσματα... Μετά τις εκκλήσεις στη γερμανική σοσιαλδημοκρατία να αντιληφθεί πλέον ότι συνομιλητής της στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, στη γνωστή γερμανική σοσιαλδημοκρατία που ισοπέδωσε εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα... Ηρθε και η σειρά των «Εργατικών» της Αγγλίας!

Ο Αλ. Τσίπρας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα, στο πλαίσιο συνέντευξής του στο περιοδικό «New Statement» ρωτήθηκε ποιοι είναι οι πολιτικοί σύμμαχοί του στη Βρετανία και απαντά δίχως περιστροφές: Οι Εργατικοί! Των οποίων φυσικά σπεύδει να πλέξει το εγκώμιο: «Παρακολουθούν την κατάσταση στενά και τολμώ να πω ότι είναι από τα λίγα κόμματα εξουσίας με τα οποία μοιραζόμαστε πολλές κοινές θέσεις και είμαστε σε διαρκή επικοινωνία».

Αναφέρεται φυσικά στους Εργατικούς του Μπλερ και του Μπράουν, που επί των ημερών τους ψηφίστηκαν ένα σωρό αντεργατικά μέτρα, καταχρεώθηκαν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες, διαλύθηκαν η Παιδεία και η Υγεία, αυξήθηκαν τα δίδακτρα στα ΑΕΙ... Στους Εργατικούς που έγιναν συνώνυμο της σφαγής στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

Κοντά σ' αυτούς νιώθει ο Αλ. Τσίπρας, και στην ερώτηση αν μπορεί να υπάρξει συνεργασία, προσθέτει: «θα εξαρτηθεί από το πόσο τολμηρός ο Εντ Μίλιμπαντ προτίθεται να γίνει και ειδικά την κρίσιμη στιγμή: Κατά τη διάρκεια των ερχόμενων εκλογών όταν η πίεση από τα κατεστημένα ΜΜΕ και τους ολιγάρχες στη Βρετανία ξεκινήσουν να λένε για τον "κόκκινο δράκο" που ήρθε να καταρρακώσει το Σίτι και να μας παρασύρει στον πληθωρισμό και τη φτώχεια»...


Παπαγεωργίου Βασίλης

Λες και πρόκειται για πολέμιους της «ολιγαρχίας» και όχι για πιστούς υπηρέτες των συμφερόντων της, απ' τους πιστότερους στη Μ. Βρετανία, καθώς η διαδρομή του συγκεκριμένου κόμματος διατρέχει σχεδόν έναν αιώνα, στη διάρκεια του οποίου έκανε τα πάντα για να προωθήσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας.

Ο μελλοντικός ρόλος είναι στα σκαριά

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα». Μεταξύ άλλων, ρωτήθηκε τι του απέφερε η συνάντησή του τον περασμένο Γενάρη με τον Αλ. Τσίπρα στο Βερολίνο και απάντησε: «Ο κ. Τσίπρας ήθελε να με συναντήσει. Από την πλευρά μου, δεν είχα κανένα λόγο να μην το κάνω. Ηταν μια καλή συζήτηση. Ενθάρρυνα τον κ. Τσίπρα να υποστηρίξει τη γραμμή μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Σαμαρά και διατύπωσα την πεποίθησή μου ότι αυτός ο δρόμος είναι ο μόνος που διασφαλίζει την επιστροφή της Ελλάδας στην ευημερία για όλους. Δεν έμεινα με την εντύπωση ότι βλέπει την κατάσταση εντελώς διαφορετικά. Το μήνυμά του ήταν ότι βλέπει την αναγκαιότητα για μεταρρυθμίσεις σε βάθος, αλλά ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα πρέπει να υλοποιηθούν δίκαια, κάτι που κατανοώ απολύτως. Ατμοσφαιρικά βέβαια, ήταν όπως συμβαίνει όταν συναντιούνται κάποιοι για πρώτη φορά».

Είχαμε γράψει τότε ότι οι πόρτες (και) του Σόιμπλε άνοιξαν για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον επικεφαλής του, αφού εγκατέλειψαν την αντιμνημονιακή ρητορεία και αφού έδωσαν επαρκείς διαβεβαιώσεις ότι κινούνται εντός των τειχών της αστικής εξουσίας και της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας. Με καθυστέρηση λίγων μηνών, το επιβεβαιώνει και ο Β. Σόιμπλε. Τα λεγόμενά του, αν και προσεκτικά, διπλωματικά σχεδόν, διατυπωμένα είναι αποκαλυπτικά για το ρόλο που ετοιμάζεται να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ από αναβαθμισμένη θέση στο αστικό πολιτικό σκηνικό. Οταν ο Σόιμπλε «κατανοεί απολύτως» τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όταν εκτιμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε βλέπει την κατάσταση «εντελώς διαφορετικά», τότε ο λαός πρέπει να ξέρει τι τον περιμένει και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πανωλεθρία.

Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής...

«Οι τοκογλύφοι μετά την Ελλάδα καταστρέφουν οικονομικά και την Κύπρο, με στόχο την εκποίηση των ενεργειακών μας κοιτασμάτων και την καταλήστευση του ορυκτού μας πλούτου. Ελληνες αντισταθείτε!» και «Ολες οι ξένες δυνάμεις (Ευρώπη, Ρωσία, ΗΠΑ) συνωμότησαν εις βάρος του Ελληνισμού με στόχο την εκποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων της ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ. 'Η θα αντισταθούμε και θα διαφυλάξουμε τον εθνικό μας πλούτο και την αξιοπρέπεια του λαού μας ή θα είμαστε για πάντα υπόδουλοι στους τοκογλύφους», γράφουν θρασύτατα τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής στην ιστοσελίδα τους για τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο.

Υποκριτές ως το μεδούλι, όργανα ξένων και ντόπιων ομίλων, οι εν Ελλάδι νεοναζί πασχίζουν τώρα να κρύψουν ότι ζήτησαν επανειλημμένα ακριβώς αυτό: Ο ορυκτός πλούτος Κύπρου και Ελλάδας να καταλήξει σε μεγαλοκαρχαρίες. Είναι και αυτοί που εκθείαζαν τις συμφωνίες της Κύπρου με το Ισραήλ και πρόβαλλαν την ανάγκη η Ελλάδα να κάνει τις ίδιες ενεργειακές συμφωνίες, ή τις συμφωνίες Ρωσίας - Ισραήλ, προβάλλοντας την άποψη ενεργειακής συνεργασίας Ρωσίας - Ελλάδας. Με σειρά αναρτήσεων στην ιστοσελίδα τους, οι χρυσαυγίτες αποφαίνονταν π.χ. ότι «Σε άμεση διαδικασία τιτλοποίησης των κοιτασμάτων οδεύει η Κύπρος (...) η Λευκωσία φαίνεται ότι προχωρά στην τρίτη επιβεβαιωτική γεώτρηση των κοιτασμάτων μέσα στο επόμενο άμεσο χρονικό διάστημα. Φυσικά η γεώτρηση θα γίνει από την εταιρεία Noble (σ.σ. οι τάχα πατριώτες διαφήμιζαν ανερυθρίαστα αμερικανική πολυεθνική που διατηρεί γραφεία ακριβώς απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία) ...η έναρξη τιτλοποίησης των κοιτασμάτων έπρεπε να είχε γίνει εδώ και αρκετό καιρό. Από τη στιγμή που υπάρχει επιβεβαίωση και πιστοποιηθούν τα κοιτάσματα μπορούν να ανακηρυχθούν εμπορεύσιμα και θα έχουν μια συγκεκριμένη αξία. Τα ίδια φυσικά, ισχύουν και για την Ελλάδα». Δίχως τσίπα ζητούσαν ξεπούλημα του πλούτου του λαού σε όποιον μεγαλοκαρχαρία έχει δυο δεκάρες να δώσει και να τον αγοράσει...

... ξεπουλάνε το λαό και τον τόπο

...Και παραμυθιάζοντας παραπέρα το λαό, τάζοντάς του βοήθεια από την καπιταλιστική Ρωσία, διαφήμιζαν τις κινήσεις Ρώσων ολιγαρχών στην ευρύτερη περιοχή: «Πάτησαν πόδι στο Ισραήλ οι Ρώσοι, μόνο στην Ελλάδα τρώνε "πόρτα". Συμφωνία για την εμπορία LNG, υγροποιημένου φυσικού αέριου από το project του πεδίου Tamar στο Ισραήλ ανακοίνωσε ότι έχει υπογράψει η ρωσική Gazprom (...) Η Ρωσία παραμένει ακόμα ένας σοβαρός παίχτης στην ενεργειακή σκακιέρα της Μεσογείου». Σαν άλλα κόμματα και μορφώματα του συστήματος, οι φασίστες ψάχνουν ιμπεριαλιστή να στοιχίσουν το λαό πίσω του, να πατήσει πόδι στον τόπο του και το λαιμό του. Δεν αμφισβητούν την εξουσία των μονοπωλίων, δε θέλουν το λαό αφέντη στον τόπο του, ιδιοκτήτη του πλούτου του. Εξ ου και πρόσφατα έκαναν με τον βουλευτή τους Παναγιώταρο στη Βουλή και προτάσεις προς την κυβέρνηση για το πώς να προωθήσει το ξεπούλημα ελληνικού εδάφους, νησιών και νησίδων στους εφοπλιστές και άλλους μεγαλοεπιχειρηματίες. Εξ ου και μαζί με τα κόμματα της συγκυβέρνησης (τα οποία τάχα αντιπολιτεύονται) υπερψήφισαν, πάλι στη Βουλή, την τοποθέτηση ενός μεγαλοεπιχειρηματία ως επικεφαλής στο περιλάλητο ΤΑΙΠΕΔ («Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου») ακριβώς για να προωθηθεί τάχιστα το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στα ξένα και ντόπια μονοπώλια που στο πρόσωπο των φασιστοειδών βρίσκουν ένα καθόλα άξιο εκπρόσωπό τους.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κόντρα στη λυκοσυμμαχία

Ανεξάρτητα από τις τεχνικές λεπτομέρειες και τον ακριβή τρόπο εφαρμογής των αποφάσεων που πάρθηκαν στο Γιούρογκρουπ για την Κύπρο, το σημαντικό, το πρωταρχικό για τους εργαζόμενους, είναι να συνειδητοποιηθεί η ουσία των διεργασιών και των ρυθμίσεων, ως διεργασίες και ρυθμίσεις που όχι απλά δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα του κυπριακού λαού, αλλά που αντιστρατεύονται πλήρως τα λαϊκά δικαιώματα και συμφέροντα.

Οι εργαζόμενοι της Κύπρου βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας νέας κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης γίνονται αδίστακτοι και λυσσαλέοι. Η κατ' αρχήν διεκδικούμενη λεία, άμεσα εδώ και τώρα, είναι οι μεγάλες καταθέσεις επιχειρηματικών ομίλων που υπάρχουν στις τράπεζες που λειτουργούν στην Κύπρο. Ακολουθούν οι βλέψεις που συνδέονται με την προοπτική της εκμετάλλευσης - λεηλασίας των υδρογονανθράκων του νησιού, και όχι μόνο.

Το παιχνίδι ήταν «μιλημένο» από την πρώτη στιγμή, από τότε που οι διάφορες πλευρές υποτίθεται ότι διαφωνούσαν στον πήχη που έθεταν για το «κούρεμα» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Το θέμα των τραπεζών, ούτε μία στιγμή δε στάθηκε ως μεμονωμένο ζήτημα στις «διαπραγματεύσεις» που είχε η ΕΕ με την κυπριακή κυβέρνηση. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης ήξεραν καλύτερα από κάθε άλλον ότι οποιαδήποτε συμφωνία στο Γιούρογκουπ στην ουσία θα σηματοδοτούσε την επιτάχυνση μιας αγριότατης σε βάρος των εργαζομένων και του συνόλου του κυπριακού λαού. Κάτι που γνώριζαν και οι εν Ελλάδι υποστηριχτές της γραμμής του «όχι» και της δήθεν ...«σκληρής διαπραγμάτευσης». Κάθε «διαπραγμάτευση» με την ΕΕ επικεντρώνεται στο ζήτημα ποιες ομάδες της πλουτοκρατίας θα βγουν πρόσθετα ενισχυμένες από τη συμφωνία. Κάθε διαχειριστικού τύπου συμφωνία εξετάζει τους ρυθμούς εφαρμογής των αντιλαϊκών πολιτικών που έχουν αποφασιστεί και προωθούνται σε επίπεδο ΕΕ συνολικά. Κάθε μνημόνιο, όπως βεβαίως και το μνημόνιο που θα συνοδεύσει την απόφαση του Γιούρογκρουπ είναι μνημόνιο εξανδραποδισμού των λαϊκών μαζών, καταστροφής της εργατικής δύναμης, μνημόνιο για την επανεκκίνηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Η συμφωνία για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου και το σχετικό κείμενο από το Γιούρογκρουπ δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. Η διατύπωση είναι σαφέστατη: «Οι κυπριακές αρχές επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να ενισχύσουν τις προσπάθειές τους στην περιοχή της δημοσιονομικής προσαρμογής, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων». Τουτέστιν, όσοι επιχειρούν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, ψεύδονται ασύστολα. Πίσω από αυτούς ακριβώς τους στόχους, των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και των «ιδιωτικοποιήσεων» σταυρώνονται τόσα χρόνια οι εργαζόμενοι της δικής μας χώρας, ακολουθούν το δικό τους Γολγοθά οι λαοί άλλων χωρών της ΕΕ και του ευρώ.

Οι εξελίξεις του δεκαήμερου που προηγήθηκε και οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ για την Κύπρο στις οποίες συμφώνησε και η κυπριακή κυβέρνηση, επαναβεβαιώνουν ότι φιλολαϊκές λύσεις δεν μπορούν να βρεθούν, ούτε μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, ούτε μέσα στα πλαίσια των διαχειριστικών πολιτικών που μέλημά τους έχουν το ξεπέρασμα της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος τόσο στην Ελλάδα και την Κύπρο, όσο και στις άλλες χώρες της ΕΕ, μπορεί να υπάρχει στα πλαίσια ενός αγώνα ρήξης με το κεφάλαιο και την εξουσία του σε κάθε χώρα, αποδέσμευσης από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ενός αγώνα που θα κάνει το λαό κυρίαρχο του πλούτου που παράγει.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ