Η συγκυβέρνηση σχεδιάζει την άμεση παράδοση σε ιδιώτες των πιο εμπορικών από τα περιφερειακά αεροδρόμια, τα οποία εξυπηρετούν εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο και επιφέρουν έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ τα άλλα που δε φαίνεται να προκύπτει άμεσο «επενδυτικό ενδιαφέρον» σκοπεύει να τα εντάξει σε μια νέα εταιρεία, η οποία θα αναλάβει για 20 χρόνια τη διαχείρισή τους, ενώ προβλέπεται η παραχώρησή της, σε δεύτερο χρόνο, «πακέτο» μαζί με τα αεροδρόμια που θα έχει στο χαρτοφυλάκιό της.
Είναι ξεκάθαρο ότι με τις υποσχέσεις περί νέων θέσεων εργασίας θέλουν να χρυσώσουν το χάπι στον εργαζόμενο λαό, για να αποδεχτεί ακόμη ένα έγκλημα σε βάρος του, την παράδοση δηλαδή πολύτιμης δημόσιας περιουσίας σε μονοπωλιακούς ομίλους. Τα λαϊκά στρώματα, σε όλες τις περιοχές που διαθέτουν αεροδρόμιο, έχουν κάθε συμφέρον από την αποτροπή της ιδιωτικοποίησής τους, αλλά κυρίως να παλέψουν, ώστε τα αεροδρόμια και όλες οι υποδομές της χώρας να γίνουν λαϊκή ιδιοκτησία.
Πριν από περίπου οκτώ μήνες, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Ν. Δένδιας, τόνιζε από το βήμα της Βουλής για την Πυροσβεστική: «Δεν είμαστε σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση από πλευράς υποδομής για το καλοκαίρι που έρχεται». Φέτος, ο ίδιος, από το ίδιο βήμα, χαρακτήρισε γερασμένο και παλιό το υλικό του Σώματος που θα σταθεί απέναντι στις φετινές πυρκαγιές.
«Ο στόλος των αεροσκαφών, που είναι το κύριο όπλο πυρόσβεσης, είναι γερασμένος και χρειάζεται αλλαγή», «έχουμε και μεγάλο πρόβλημα στα αυτοκίνητα», «ελπίζω να μη μας κοστίσει την περίοδο που έρχεται», είναι μόνο μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποίησε ο υπουργός.
Πρόσθεσε πως «η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο εθελοντισμός και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά έχει ευθύνη για την πυρόσβεση. Δεν είναι μόνο θέμα των επαγγελματιών πυροσβεστών, μονίμων υπαλλήλων και του Πυροσβεστικού Σώματος και των αεροσκαφών», τονίζοντας πως ο δασικός, ο φυσικός και ο πολιτιστικός πλούτος της χώρας δεν μπορεί να προστατευθεί μόνο από τους πυροσβέστες.
Αυτά τα λέει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, μέλος της κυβέρνησης η οποία πετσόκοψε κατά 100 εκατομμύρια τα κονδύλια του Σώματος από τον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Που οι κυβερνήσεις της ΝΔ είτε ξέχωρα είτε με το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑ.Ο.Σ. παλαιότερα και τη ΔΗΜΑΡ σήμερα, προσπαθούν να μετατρέψουν την Πυροσβεστική σε ένα εθελοντικό σώμα με στόχο να μειωθεί το κόστος. Που πέρασε τους δασοκτόνους νόμους από τη Βουλή οπλίζοντας έτσι το χέρι εμπρηστών, καταπατητών και οικοπεδοφάγων. Που πάλι, στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν τους καλοκαιρινούς μήνες, θα ευχαριστεί τους πυροσβέστες για το κουράγιο και το φιλότιμο που επιδεικνύουν, προσθέτοντας ένα ακόμα κεφάλαιο στην κοροϊδία απέναντι στους εργαζόμενους στο Σώμα.
Ο υφυπουργός Παιδείας, Θ. Π. Παπαθεοδώρου, συναντήθηκε προχτές με εκπροσώπους του ΔΣ του Ελληνικού Δικτύου για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, όπου συζητήθηκαν δράσεις που μπορούν να γίνουν στα σχολεία.
Ο θεσμός της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μέσο ωραιοποίησης της εικόνας των επιχειρηματιών στην κοινωνία. Προβάλλονται «φιλανθρωπίες» και δράσεις αυτών που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και εμφανίζουν μια δήθεν «καλή» πλευρά των επιχειρηματιών.
Στα σχολεία, μέσα από την επίσημη βιβλιογραφία και διάφορα προγράμματα προωθείται η λογική της «καλής» επιχείρησης που πρέπει να «προοδεύσει» για να κερδίσουν και οι εργαζόμενοι. Πρόκειται για ένα από τα «όπλα» του συστήματος, που προσπαθεί να «πείσει» τους νέους από μικρή ηλικία πως συμφέρον τους είναι το συμφέρον των αφεντικών τους.
Τέτοιου είδους δράσεις δεν πρέπει να έχουν θέση στα σχολεία. Εκπαιδευτικοί μαθητές και γονείς πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση.
Και ήλθε η οικονομική κρίση, για να τινάξει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα τη νόθα και πλαστή εικόνα που παρουσίαζαν για την ΕΕ οι φίλιες δυνάμεις...
Σήμερα, στα 27 κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η φτώχεια και η εξαθλίωση αποτελούν τη ζοφερή πραγματικότητα για δεκάδες εκατομμύρια πολίτες της. Οι ταξικές ανισότητες σε όλες τις χώρες - μέλη έχουν διευρυνθεί στο έπακρο. Μικρές μειοψηφίες των σύγχρονων Κροίσων της χρηματιστικής ολιγαρχίας, «συμβιώνουν» με εκατομμύρια εξαθλιωμένους, θύματα της καπιταλιστικής κρίσης και των άγριων πολιτικών λιτότητας.
Την περίοδο της οικονομικής κρίσης, εντάθηκε η ανισομετρία αυξήθηκε η ανεργία. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Γιούροστατ για τα επίπεδα της ανεργίας στις χώρες της Ευρωζώνης τον προηγούμενο Φλεβάρη με εκρηκτικά ποσοστά ανεργίας, 26,4% για την Ελλάδα, 26,3% για την Ισπανία, 17% για την Πορτογαλία, 14% για την Κύπρο, 12% για τη Γαλλία.
Η δημιουργία του κοινού νομίσματος, στηριγμένη στους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης, διεύρυνε στο έπακρο όλες τις αντιθέσεις, ταξικές και ενδοκαπιταλιστικές. Οι λαοί της ΕΕ είναι οι μεγάλοι χαμένοι, καθώς μετρούν τη βίαιη μείωση μισθών και συντάξεων, αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, διάλυση των ασφαλιστικών τους συστημάτων, βίαιη επίθεση στην Παιδεία και τα δημόσια συστήματα Υγείας.
Η επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων θα ενταθεί, οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις θα οξυνθούν.
Μοναδική διέξοδος η πάλη των λαών για αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία που τρέφεται από την εξαθλίωση των λαών της, με ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε κράτος - μέλος της και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών περνάει μέσα από την αντίθεση στον καπιταλισμό, την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Η αλήθεια κάποιες φορές είναι πικρή. Αλλά δε γλυκαίνεται με εξυπνακισμούς, όπως αυτούς που διατυπώνει στο χτεσινό - δεύτερο στη σειρά για το ΚΚΕ - άρθρο του ο Θ. Καρτερός στην «Αυγή», ούτε ωφελεί να καμώνεσαι πως την αγνοείς. Αντιλαμβανόμαστε το λόγο για τον οποίο δεν του άρεσε αυτό που είπε η Αλ. Παπαρήγα. Οτι, δηλαδή: «Οι οπορτουνιστές δεν μπορεί να γίνουν επαναστάτες, με τίποτα. Οι επαναστάτες δυστυχώς γίνονται και οπορτουνιστές, το αντίθετο όμως δεν γίνεται».
«Ποιοι είναι οι οπορτουνιστές;» διερωτάται ο Θ. Καρτερός και συνεχίζει «Πώς τους αναγνωρίζουμε, αφού ασφαλώς δεν έχουν κέρατα; Με ποια κριτήρια κατατάσσουμε κάποιον στον ελεεινό και αμετανόητο στρατό τους;». Ας κάνουμε μια παραχώρηση να του απαντήσουμε, αν και γνωρίζει καλά την απάντηση, όντας ο ίδιος στην συνομοταξία των οπορτουνιστών που επιχείρησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ. Είναι αυτός που τσαλαπατά αρχές και αξίες, ιδεολογία και στρατηγική και μάλιστα στο όνομα συνήθως της υπεράσπισής τους, είναι αυτός που ύπουλα προσπαθεί να καρφώσει τη σημαία ευκαιρίας που σηκώνει, στην προμετωπίδα του Κόμματος, είναι αυτός που θέλει να σύρει το Κόμμα με τη διαβρωτική του δουλειά στα «λασπόνερα» όπου κυλιέται. Δεν το ξέρει; Τέτοια δουλειά δεν έκανε τότε;
Και τελικά ο «τίτλος», ανεξάρτητα πώς τον πρωτοκατακτά κανείς επιβεβαιώνεται απ' τη διαδρομή του και την κατάληξή του. Και ο Καρτερός και η παρέα του απέδειξαν ότι δικαίως τους απονεμήθηκε. Γιατί - κι αυτό είναι απόλυτο - επαναστάτης δεν είναι αυτός που κοιμάται και ξυπνάει με το ίδιο όνειρο, να βάλει στο χέρι τη διαχείριση του καπιταλισμού, από χέρι βαθιά αντιλαϊκή.
ΥΓ: «Κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες» ή «εκεί που κρέμαγαν οι καπεταναίοι τ' άρματα κρεμάν' οι γύφτοι τα νταούλια». Ας μην πιάνουν στο στόμα τους τον Ζαχαριάδη και άλλους.
Ανακάλυψε κι αυτός «αποκεφαλισμούς», ίντριγκες και μαχαίρια στο ΚΚΕ, για να καταλήξει στο αμίμητο: «Βέβαια, τα κανάλια δε θα δώσουν μεγάλη έκταση σε αυτό, διότι την κυβέρνηση δεν τη συμφέρει οποιαδήποτε πτώση του ΚΚΕ, γιατί το θεωρεί ότι ψιλοσυνεργάζεται αφού μπορεί να κρατάει τα ποσοστά, να μην πηγαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ». Πρέπει, βέβαια, να εξηγήσει στο κοινό του ο Λ. Λαζόπουλος, πώς ακριβώς συμβαδίζει αυτό που λέει με το θάψιμο του ΚΚΕ στα κανάλια, αντίθετα με την καθημερινή παρέλαση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι αρκετή, φαίνεται, για τον Λάκη Λαζόπουλο η επίθεση και το θάψιμο που γίνεται εναντίον του ΚΚΕ από τα αστικά μέσα. Πρέπει να ενταθεί. Ο Λάκης Λαζόπουλος που έκανε επανειλημμένα, μέσα από την εκπομπή του, ό,τι περνούσε από το χέρι του, για χτυπηθεί εκλογικά το ΚΚΕ και να ενισχυθεί η πίεση προκειμένου το ΚΚΕ να πάρει μέρος στην «κυβερνώσα» αριστερά για τη διαχείριση του συστήματος. Δεν χάνει, λοιπόν, ευκαιρία να καλεί τους ψηφοφόρους να φύγουν από το δήθεν συστημικό ΚΚΕ που κάνει λάθος γιατί δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και, άκουσον-άκουσον, ψιλοσυνεργάζεται με την κυβέρνηση, για να πάνε στον δήθεν αντισυστημικό» ΣΥΡΙΖΑ. Και εμείς θα προσθέσουμε: Για να βαδίσουν όλοι μαζί, μαζί με τον Καμμένο, τον «αντισυστημικό» δρόμο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και όχι του γερμανικού. Ετσι όλοι μαζί θα απολαύσουν την «ευημερία» που θα παράσχει η Ευρωπαϊκή Ενωση η οποία ξαφνικά θα πάθει κρίση ταυτότητας και από Ευρώπη των μονοπωλίων θα γίνει Ευρώπη των λαών.
Αλλά είπαμε. Οταν παίρνει κάποιος φόρα, κατηφόρα, σταματά μόνο στον πάτο. Φτάνει να χρησιμοποιεί ακόμα και «επιχειρήματα» του Πάγκαλου και της «Χρυσής Αυγής» εναντίον του ΚΚΕ.