Υπενθυμίζεται ότι εκείνη τη μέρα η ΑΔΕΔΥ κήρυξε απεργία για τους δημόσιους υπαλλήλους ενάντια στην επιστράτευση των καθηγητών. Το ΠΑΜΕ είχε προτείνει απεργία και στις 17 Μάη, κάτι που η ΑΔΕΔΥ δεν δέχτηκε. Ετσι, η απεργία στις 14 Μάη - όπως επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις στην ΟΛΜΕ, με τις παρατάξεις της πλειοψηφίας να αποδεικνύουν τελικά ότι τα περί απεργίας στις εξετάσεις ούτε οι ίδιοι τα πίστευαν - ήταν η μοναδική ευκαιρία για αγωνιστική απάντηση στην επιστράτευση και στον αυταρχισμό. Οι εκπρόσωποι της «Πρωτοβουλίας» στην ΕΛΜΕ Τρικάλων, όμως είχαν σπεύσει να δηλώσουν: «Η μη συμμετοχή μας στην απεργία της 14ης Μάη της ΑΔΕΔΥ ήταν πολιτική πράξη ευθύνης απέναντι σε συνδικαλιστικές πρακτικές και ηγεσίες του χθες»!!! Οπως ακριβώς και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ που, μαζί με αυτούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αναγκάστηκαν την κρίσιμη στιγμή της απόφασης για απεργία να παραδεχτούν ότι πρότειναν μια απεργία, που είχαν αποφασίσει να μην κάνουν!
Οι εξελίξεις απέδειξαν ποιος συμπορεύεται με την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ, πού οδηγεί τελικά τους εκπαιδευτικούς και τις διαθέσεις τους για αγώνες αυτή η συμπόρευσή τους, ποιος κάνει «δώρο προς την κυβέρνηση» η οποία και τα αντιεκπαιδευτικά της μέτρα προχωρά και επιστρατευμένους κρατά ακόμα τους εκπαιδευτικούς χωρίς ο κλάδος να έχει απεργήσει τελικά ούτε μία μέρα...
Στριμωγμένοι οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής από την καθημερινή αποκάλυψη του βρώμικου ρόλου τους ως πιστά ανδρείκελα του μεγάλου κεφαλαίου, τσιράκια των μονοπωλίων, βγάζουν το άχτι τους, γαυγίζοντας ενάντια στο ΚΚΕ και τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος. Γράφουν μεταξύ άλλων σε ένα νέο παραλήρημα στην ιστοσελίδα τους: «Η θρασυδειλία, η πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας, η ιδεολογική και πολιτική ανηθικότητα αποτελούν κυρίαρχα χαρακτηριστικά του ΚΚΕ (Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδος)... ο νέος ηγετίσκος του Σταλινικού απολιθώματος... Σε συνέντευξη που έδωσε στη ΝΕΤ, για μια ακόμα φορά, η "ξύλινη γλώσσα" πήγε σύννεφο καταφέρνοντας να φλυαρολογεί ασύστολα χωρίς να πει απολύτως τίποτα... ο εκπρόσωπος ενός κόμματος που λειτουργεί ως αριστερό αποθεματικό του καθεστώτος ... Ενα κόμμα-επιχείρηση... Ενα κόμμα, υποτίθεται, Μαρξιστικό-Λενινιστικό, το οποίο όμως αυτοεξεφτελίζεται όταν ακούει να το τοποθετούν στο λεγόμενο "συνταγματικό τόξο" δίχως την παραμικρή ένσταση... Δυστυχώς, γι' αυτόν, δεν ζούμε σε καθεστώς κομμουνιστικής δικτατορίας. Είναι τόσο ψεύτης, γελοίος και υποκριτής που ισχυρίζεται ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν κινδυνεύει από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ... ψόφιους, ανύπαρκτους, ουτιδανούς, ακίνδυνους και ανυπόστατους μπολσεβίκους. Σε πέντε χρόνια από τώρα το ΚΚΕ συμπληρώνει εκατό χρόνια συνεχούς προδοτικής ζωής. Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων ετών είναι πολύ πιθανό να επιταχύνουν την αποσύνθεση αυτού του ιδεολογικού και πολιτικού πτώματος σε τέτοιο βαθμό που να μη προλάβει "να τα εκατοστίσει"... Και η Ιστορία να καταγράψει το κομματόσκυλο του κομματικού σωλήνα Κουτσούμπα ως τον τελευταίο επικεφαλή ενός άθλιου, ανθελληνικού, αντιλαϊκού και αντεργατικού κόμματος».
Μετά και από αυτή την τελευταία ανάρτηση, με όλη αυτήν τη χυδαία υποκοσμιακή προπαγάνδα, σίγουρα οι χρυσαυγίτες μπορούν να περάσουν από όλα τα κεντρικά μυστικών υπηρεσιών τύπου CIA, της συγκυβέρνησης που διαρκώς στηρίζουν (π.χ. ξεπούλημα βραχονησίδων, διορισμός επικεφαλής στο ΤΑΙΠΕΔ, απόρριψη της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τσάκισμα μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, ξεπούλημα ορυκτού πλούτου σε ξένα μονοπώλια...), τα γραφεία εφοπλιστών, βιομηχάνων, ξενοδόχων και μονοπωλίων των αερογραμμών για τα οποία διεκδικούν νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές που θα πληρώσει ο λαός, και να διεκδικήσουν εκεί τον άξιο - άθλιο μισθό τους, πειθήνια όργανα όντας ενός εκμεταλλευτικού συστήματος που πάνω στη σήψη του, επόμενο είναι να βγάλει στη φόρα και τη φασιστική αποφορά του.
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Το μόνο που κάνει η συγκυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία πότε με την ΕΕ, πότε με τις ΗΠΑ και κατά κανόνα και με τις δύο, είναι να επιδιώκει συμφωνίες και κολιγιές, που να εξυπηρετούν όσο γίνεται περισσότερο, τις περισσότερες δυνατές ομάδες κεφαλαιοκρατών. Αυτό, κατ' αρχήν, σημαίνει ότι οι ανάγκες της χώρας σε ενεργειακούς πόρους, μπαίνει στο επίκεντρο ενός παιχνιδιού, όπου οι συνθήκες και οι όροι καθορίζονται αποκλειστικά από τους ανταγωνισμούς των πολυεθνικών, οι εκπρόσωποι των οποίων έχουν ανοίξει τα θηκάρια και παίρνουν θέσεις ενόψει της μεγάλης αναμέτρησης.
Από τη σκοπιά του εργαζόμενου και του λαϊκού νοικοκυριού, η απελευθέρωση της ενέργειας, είναι ταυτόσημη με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η συγκυβέρνηση για νέες ανατιμήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος. Με δυο λόγια, όλες αυτές οι παλικαριές των τελευταίων ημερών για τις ενεργειακές επενδύσεις που θα πνίξουν τη χώρα, στην πραγματικότητα είναι το προανάκρουσμα για το πέρασμα σε μια εποχή που προκειμένου να εξυπηρετηθούν ακόμα καλύτερα τα μονοπώλια της ενέργειας, όλος ο κόσμος θα πρέπει να πληρώνει χρυσάφι το ρεύμα που θα καταναλώνει στο σπίτι του.
Τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις νέες γυναίκες, τις χωρίζει αγεφύρωτο χάσμα από τις διευθύντριες και τα μεγαλοστελέχη των μονοπωλιακών ομίλων, τις οποίες θέλουν να τους παρουσιάζουν ως πρότυπα και παραδείγματα προς μίμηση. Τα δικά τους συμφέροντα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από αυτά των πολυεθνικών. Ο δρόμος για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων περνά μέσα από την ισοπέδωση δικαιωμάτων, των δικών τους και όλων των εργαζομένων, αφού οι νόμοι του καπιταλισμού δεν αλλάζουν ακόμα και αν οι μονοπωλιακοί όμιλοι αποκτήσουν πιο «γυναικείο» πρόσωπο.
Από μια δύναμη που έχει κάνει δόγμα της το «όταν η πραγματικότητα δεν μας συμφέρει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα» και επιστήμη τη διαστρέβλωση, δεν εκπλήσσουν τοποθετήσεις όπως: Η περίπτωση της Κύπρου απέδειξε ότι υπάρχουν ενδιάμεσα σημεία ισορροπίας στην Ευρωζώνη, υπάρχει διαπραγμάτευση στη λιτότητα, «να γιατί έχει μεγάλη σημασία το ποιες δυνάμεις είναι στην κυβέρνηση»!
Ναι, αυτό ακριβώς ισχυρίστηκε ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας το βράδυ της Τετάρτης σε παρουσίαση βιβλίου στελέχους του κόμματός του! Κι ας απέδειξε η περίπτωση της Κύπρου ακριβώς το αντίθετο. Οτι δεν υπάρχει δύναμη ικανή να διαχειριστεί φιλολαϊκά την εξουσία των μονοπωλίων, εντός ή εκτός της λυκοσυμμαχίας. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην κυβέρνηση Αναστασιάδη. Τα πρώτα μνημονιακά μέτρα τα ψήφισε η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ γιατί ακριβώς, πέρα κι έξω απ' τις προθέσεις της, όφειλε να συμμορφωθεί με το πλαίσιο που διαμορφώνουν οι ανάγκες των μονοπωλίων και η στρατηγική της ευρωένωσης που τα υπηρετεί.
Κι αν κανείς διατηρεί έστω και μία αμφιβολία για το ποιον θέλει να υπηρετήσει απ' τη θέση της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να τη διέλυσε ο Αλ. Τσίπρας, λέγοντας: «Είμαστε σε μια φάση όπου η κρίση υπάρχει και αναπαράγεται, προκειμένου η μισή Ευρώπη, η πλεονασματική, να φάει την άλλη μισή, τον ελλειμματικό Νότο (...) Υπάρχει ο δρόμος που βολεύει τους ισχυρούς και επιβάλλεται με σκληρούς όρους στους πιο αδύναμους». Δεν αναφέρεται στους λαούς. Γιατί και οι λαοί του Βορρά εντάσσονται στους αδύναμους, βλέπουν τα δικαιώματά τους να καρατομούνται. Αναφέρεται στην ντόπια αστική τάξη και διαμαρτύρεται γιατί οι ανταγωνιστές της στο Βορρά πορεύονται με καλύτερους όρους για τα κέρδη τους. Και κλείνει το μάτι στις αστικές κυβερνήσεις των άλλων κρατών του Νότου, που κυριολεκτικά σφαγιάζουν τους λαούς, ότι αν θέλουν διαπραγμάτευση προς όφελος των δικών τους αστικών τάξεων στην ΕΕ πρέπει να βάλουν πλάτη στην «επιδίωξη συμμαχιών και μέτωπο στον ευρωπαϊκό Νότο»!
Κατόπιν αυτών αντιλαμβανόμαστε πλήρως γιατί επιτέθηκε στο ΚΚΕ ότι «δεν θέλει να ακούσει τίποτα», ότι δηλαδή κωφεύει στις προσκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για σύμπραξη. Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το ΚΚΕ και ακούει και ερμηνεύει πολύ καλά αυτά που ακούει.
Κάθε άλλο παρά απέφυγε να απαντήσει όπως το κατηγόρησε στο «γιατί η αντιμνημονιακή συσπείρωση έγινε γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ». Που πάντως δεν έγινε γιατί «ο ΣΥΡΙΖΑ με ειλικρίνεια προσκάλεσε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς να προχωρήσουμε σε ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων με στόχο την κοινωνική σωτηρία». Εγινε γιατί πόνταραν πάνω του τμήματα της αστικής τάξης, γιατί πρόσφερε στέγη σε μεγάλα τμήματα του ΠΑΣΟΚ και γιατί εξαπάτησε κυριολεκτικά το λαό για να υφαρπάξει την ψήφο του.
Μπορεί πάντως να χαίρεται ο Αλ. Τσίπρας, γιατί εκτός των άλλων τον ακούει καλά και η αστική τάξη, αυτοί οι κηφήνες που θρέφονται από το μόχθο του λαού, κι αυτά που ακούει πρέπει να της αρέσουν. Οπως, από την ίδια ομιλία: «Είναι αδιανόητο να μιλάμε για ανάπτυξη χωρίς τη συμμετοχή του δημόσιου τομέα, χωρίς σχεδιασμό και παραγωγική ανασυγκρότηση, χωρίς πόρους και σχέδιο επενδύσεων (...) Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι άλλο από το αν είσαι αποφασισμένος να ανταποκριθείς στις ιστορικές προκλήσεις (...) ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και συνεχίζει να είναι αποφασισμένος να αναλάβει τις προκλήσεις και τις ευθύνες που αναλογούν». Και για να τις αναλάβει σε όφελος της επιχειρηματικότητας, δηλαδή των καπιταλιστών, καλεί το λαό να τον αναδείξει σε κυβέρνηση υποτάσσοντάς τον στους σφαγείς του.