«Αιφνιδιαστική» επίσκεψη στο Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» έκανε ο υπουργός Υγείας, Αδ. Γεωργιάδης, την Κυριακή το βράδυ, αποδεικνύοντας πως κάθε υπουργός έχει το προσωπικό του «στιλ». Πάντως, ανεξάρτητα από το στιλ, ο νέος υπουργός Υγείας έχει σπεύσει να δηλώσει πως θα συνεχίσει το «έργο» των προκατόχων του, με τους οποίους είναι σε στενή επικοινωνία. Κι αυτό σημαίνει ότι ο υπουργός Υγείας δεν άρχισε τις «εφόδους» στα δημόσια νοσοκομεία για να δει «με τα μάτια του» τα προβλήματά τους, αλλά για να έχει ένα άλλοθι στη συρρίκνωσή τους. Θα κριθεί εξάλλου όχι για το στιλ αλλά για τις αποφάσεις. Από το τι θα κάνει, για παράδειγμα, όταν διαπιστώσει πως σε ορισμένα νοσοκομεία αντιστοιχεί μια νοσηλεύτρια για 20, 30 ή και 40 ασθενείς. Θα προχωρήσει σε προσλήψεις του απαραίτητου νοσηλευτικού προσωπικού ή θα επικαλεστεί «στοιχειώδη όρια ασφαλούς λειτουργίας» και θα συγχωνεύσει τμήματα; Τι θα κάνει το υπουργείο όταν διαπιστώσει πως μια κρίσιμη κλινική είναι αποδεκατισμένη από γιατρούς; Θα προσλάβει ιατρικό προσωπικό ή θα μετακινήσει γιατρούς προκαλώντας κενά κάπου αλλού; Οι ερωτήσεις είναι ρητορικές καθώς ήδη η κυβέρνηση έχει απαντήσει στην πράξη. Κι από αυτήν την πράξη κρίνεται ήδη και ο νέος υπουργός ανεξάρτητα από τα επικοινωνιακά παιχνιδάκια του. Είναι ήδη αυτουργός στο έγκλημα κατά της δωρεάν, δημόσιας, πλήρως αναπτυγμένης Υγείας για όλους. Και θα συνεχίσει στην ίδια ρότα αφού ήδη δήλωσε πως δε θα διστάσει αν χρειαστεί να κλείσει και νοσοκομεία.

Απολύσεις στο Δημόσιο και σκληρότερες συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα ζητούν συνεχώς οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ρίχνοντας νερό στο μύλο κυβέρνησης, ΕΕ, τρόικας, μακρύ χέρι του συστήματος ενάντια στους εργαζόμενους, τους οποίους ωθούν στον Καιάδα της ανεργίας και της δουλειάς δίχως δικαιώματα, προκειμένου τα μονοπώλια να περάσουν αλώβητα την κρίση τους σε βάρος του λαού.

Σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα τους κραυγάζουν για «Απόλυση των golden-boys και όσων προσελήφθησαν παράνομα σε μη παραγωγικές θέσεις του Δημοσίου». Πίσω από το φτηνό λαϊκισμό των εν Ελλάδι νεοναζί κρύβεται ο στόχος τους για χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, σε μια σειρά διοικητικές θέσεις και σε υπηρεσίες πρώτης γραμμής (όπως Παιδεία, Υγεία, Αμυνα) που εύκολα μπορεί να χαρακτηριστούν «μη παραγωγικές» από τον όποιο τροϊκανό - αφεντικό των νεοναζί.

Ταυτόχρονα φωνάζουν για «Επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή και επιδότηση της πραγματικής εργασίας (και όχι της ανεργίας και της αργομισθίας)» παπαγαλίζοντας ουσιαστικά τη συστημική προπαγάνδα που παρουσιάζει τους Ελληνες, έναν σκληρά εργαζόμενο λαό (στα χωράφια και τα εργοστάσια, στα ξενοδοχεία και τις βιοτεχνίες), τάχα να «κοπροσκυλιάζουν» τρώγοντας τα παχυλά (!) επιδόματα ανεργίας και τις επιδοτήσεις από... τας Ευρώπας.

Εχθροί του εργάτη οι νεοναζί, δε γνωρίζουν όριο στην ψευδολογία, αρκεί αυτή να εξυπηρετεί τα αφεντικά τους, το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εχοντας αποκλειστικό στόχο και επιδίωξη το κέρδος, οι βιομήχανοι, αυτοί που όλες τις τελευταίες δεκαετίες φόρτωσαν τα χρηματοκιβώτιά τους με εκατοντάδες εκατομμύρια κέρδη, αυτοί τώρα κλείνουν τη μία επιχείρηση μετά την άλλη, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό τον καιρό δεν υπάρχει κερδοφορία. Μπορεί οι εργαζόμενοι να έχουν ανάγκη από κάθε είδος που είναι δυνατόν να παραχθεί, όμως τα αφεντικά δε νοιάζονται για κάτι τέτοιο. Η φύση του κεφαλαίου είναι τέτοια που ο καπιταλιστής όταν υπάρχει κέρδος μπορεί να σου πουλήσει και το σκοινί που θα τον δέσεις, όταν όμως το κέρδος απουσιάζει μπορεί να κλείσει και το φούρνο που ταΐζει ψωμί τα παιδιά του.

Ως αποτέλεσμα αυτών των χαρακτηριστικών και της κρίσης μαζί, βλέπουμε ότι πέφτει συνεχώς το ποσοστό της χρησιμοποίησης του εργοστασιακού δυναμικού της χώρας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ, το ποσοστό αυτό πέρσι τέτοιον καιρό είχε πέσει, κατά μέσο όρο, κάτω από το 60%. Δηλαδή, το 40% του εργοστασιακού δυναμικού έμενε να χαραμίζεται αναξιοποίητο. Το ποσοστό αυτό σήμερα είναι οπωσδήποτε ακόμα μεγαλύτερο. Πρόκειται για μια εξέλιξη που αφενός αποκαλύπτει το μέγεθος της καταστροφής που προκαλεί το σύστημα προκειμένου να εξασφαλιστεί το επιχειρηματικό κέρδος, αφετέρου επιβεβαιώνει αυτό που λένε οι κομμουνιστές, ότι μόνο με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής είναι δυνατόν να δουλέψει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας, προς όφελος των εργαζομένων. Γιατί κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, δηλαδή με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, οι παραγωγικές μονάδες ούτε θα υπολειτουργούν ούτε θα κλείνουν ούτε θα οδηγούνται στην καταστροφή. Οι μηχανές θα δούλευαν στο φουλ, προσπαθώντας να ικανοποιήσουν όλο και περισσότερο τις καθημερινές ανάγκες όλου του λαού.

Η νέα κυβέρνηση δεν καλείται απλά να συνεχίσει τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της προηγούμενης, αλλά να επιταχύνει την εφαρμογή μιας πολιτικής που δεν αφήνει πέτρα πάνω στην πέτρα σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα του λαού. Οι υπουργοί της δίνουν διαβεβαιώσεις για την αποφασιστικότητά τους να αποτελειώσουν ό,τι άφησαν όρθιο οι προκάτοχοί τους.

Για παράδειγμα, μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» ο Α. Γεωργιάδης δηλώνει ευθαρσώς: «Εάν χρειαστεί να κλείσω νοσοκομεία, θα τα κλείσω»! Ο λαός, όμως, ξέρει ότι σήμερα αυτό που χρειάζεται είναι κι άλλα νοσοκομεία, περισσότερα κρεβάτια στα ήδη υπάρχοντα, μεγαλύτερες δαπάνες ώστε να μπορεί να απολαμβάνει σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας, δημόσιες και δωρεάν, αντί των υποτυπωδών στις οποίες έχει πρόσβαση σήμερα. Συνεπώς, το «αν χρειαστεί» του υπουργού Υγείας δεν αναφέρεται στις λαϊκές ανάγκες, αλλά στις ανάγκες του αστικού κράτους να εξοικονομήσει παραδάκι αφού έτσι θα γίνει αποτελεσματικότερο ως προς την ικανοποίηση των αναγκών των κεφαλαιοκρατών.

Ο έτερος Καππαδόκης Κυρ. Μητσοτάκης δηλώνει: «Δεν θα είμαι ο υπουργός των απολύσεων, αλλά της αξιολόγησης». Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης. Γιατί και ο ίδιος διευκρινίζει πως απ' το Δημόσιο πρέπει να αποχωρήσουν μερικές χιλιάδες υπάλληλοι. Η μέθοδος με την οποία θα συμβεί αυτό μικρή σημασία έχει, αν όχι καμία, για όσους χάσουν τη δουλειά τους και προστεθούν στις στρατιές των ανέργων, για το λαό συνολικά που θα βλέπει τις δυσκολίες στις συναλλαγές του με το Δημόσιο να γιγαντώνονται όσο αυτό «αδειάζει».

Κι ενώ οι προηγούμενοι με το ζήλο του νεοφώτιστου (στα υπουργικά έδρανα) όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν, μαθαίνουμε πως έρχονται και στην Ελλάδα τα «μίνι τζομπς» της Γερμανίας. Σενάρια θέλουν την τρόικα να εισηγείται την εφαρμογή του μέτρου στην Ελλάδα. Μιλάμε, δηλαδή, για μισθούς των 300 ευρώ και με τη βούλα του αστικού κράτους, με αντίστοιχες αποδόσεις - ψίχουλα στα ασφαλιστικά ταμεία, που γνωρίζουν επικίνδυνους τριγμούς. Ετσι, λέει η τρόικα, θα τονωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Οπως συνέβη στη Γερμανία, το οικονομικό θαύμα της οποίας οφείλει την ύπαρξή του στο γεγονός ότι μια δεκαετία πριν εφαρμόστηκαν οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται σήμερα στην Ελλάδα και στο ότι εκατομμύρια εργαζόμενοι φυτοζωούν με 300 - 400 ευρώ το μήνα, δίχως άλλα δικαιώματα.

Τα ίδια σενάρια επιμένουν ότι κοντοζυγώνει η ώρα που θα ανοίξει θέμα θεσμοθέτησης του λοκ άουτ, της ανταπεργίας δηλαδή.

Ολα τα παραπάνω συμπληρώνουν σε ικανοποιητικό βαθμό την εικόνα της στρατηγικής για έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού, που συνομολογείται σε ευρωενωσιακό επίπεδο απ' τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Ακόμη μεγαλύτερο χτύπημα σε τομείς κρίσιμους για τη ζωή του λαού, όπως η Υγεία, τσάκισμα εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, καταβύθιση της τιμής της εργατικής δύναμης. Και όλα αυτά μαζί με μέτρα αυταρχισμού και καταστολής...

Με λίγα λόγια η εξουσία των μονοπωλίων! Κι απέναντί της ο λαός που ή θα συγκεντρωθεί στη δική του ισχυρή λαϊκή συμμαχία με κατεύθυνση την ανατροπή της ή ο εφιάλτης που ζει θα γιγαντώνεται και θα μοιάζει αναπόδραστος.