Η νέα κυβέρνηση δεν καλείται απλά να συνεχίσει τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της προηγούμενης, αλλά να επιταχύνει την εφαρμογή μιας πολιτικής που δεν αφήνει πέτρα πάνω στην πέτρα σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα του λαού. Οι υπουργοί της δίνουν διαβεβαιώσεις για την αποφασιστικότητά τους να αποτελειώσουν ό,τι άφησαν όρθιο οι προκάτοχοί τους.

Για παράδειγμα, μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» ο Α. Γεωργιάδης δηλώνει ευθαρσώς: «Εάν χρειαστεί να κλείσω νοσοκομεία, θα τα κλείσω»! Ο λαός, όμως, ξέρει ότι σήμερα αυτό που χρειάζεται είναι κι άλλα νοσοκομεία, περισσότερα κρεβάτια στα ήδη υπάρχοντα, μεγαλύτερες δαπάνες ώστε να μπορεί να απολαμβάνει σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας, δημόσιες και δωρεάν, αντί των υποτυπωδών στις οποίες έχει πρόσβαση σήμερα. Συνεπώς, το «αν χρειαστεί» του υπουργού Υγείας δεν αναφέρεται στις λαϊκές ανάγκες, αλλά στις ανάγκες του αστικού κράτους να εξοικονομήσει παραδάκι αφού έτσι θα γίνει αποτελεσματικότερο ως προς την ικανοποίηση των αναγκών των κεφαλαιοκρατών.

Ο έτερος Καππαδόκης Κυρ. Μητσοτάκης δηλώνει: «Δεν θα είμαι ο υπουργός των απολύσεων, αλλά της αξιολόγησης». Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης. Γιατί και ο ίδιος διευκρινίζει πως απ' το Δημόσιο πρέπει να αποχωρήσουν μερικές χιλιάδες υπάλληλοι. Η μέθοδος με την οποία θα συμβεί αυτό μικρή σημασία έχει, αν όχι καμία, για όσους χάσουν τη δουλειά τους και προστεθούν στις στρατιές των ανέργων, για το λαό συνολικά που θα βλέπει τις δυσκολίες στις συναλλαγές του με το Δημόσιο να γιγαντώνονται όσο αυτό «αδειάζει».