Icon

Καμιά έκπληξη δεν προκαλεί η είδηση, αφού μέχρι και οι πέτρες γνωρίζουν τις πρακτικές των φαρμακοβιομηχανιών σε όλο τον κόσμο -και στην Ελλάδα-, χωρίς η κατάσταση να αλλάζει από την αποκάλυψη της μιας ή της άλλης περίπτωσης, η οποία ενδεχόμενα να είναι και προϊόν του επιχειρηματικού ανταγωνισμού. Το παράδειγμα όμως, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι όσο το φάρμακο είναι εμπόρευμα, όσο παράγεται και διακινείται από μια χούφτα πολυεθνικές, η υγεία του λαού είναι σε κίνδυνο. Πολύ περισσότερο που ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια του φαρμάκου, τα οδηγεί σε πρακτικές χειραγώγησης της ίδιας της ιατρικής επιστήμης, με γιατρούς - προωθητές του ενός ή του άλλου φάρμακου, ακόμα κι όταν αυτό δεν είναι αναγκαίο στον ασθενή ή δεν ενδείκνυται για την πάθησή του. Στο κριτήριο του κέρδους υποτάσσεται και η έρευνα γύρω από το φάρμακο, επαληθεύοντας ότι πραγματική διέξοδος για το λαό δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στο σύστημα όπου τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται και όπου οι παροχές υγείας, από κοινωνικό αγαθό, μετατρέπονται σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.

«Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας υποσχέθηκε σταδιακές μειώσεις της φορολογίας για τις επιχειρήσεις από τις αρχές 2014, στο πλαίσιο των δημοσιονομικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων, με στόχο την ενίσχυση των επενδύσεων και την έξοδο της χώρας από τη βαθύτερη ύφεση στην οποία έχει περιέλθει από την δεκαετία του 1970». Αυτό μεταδίδουν τα πρακτορεία και η είδηση θα μπορούσε να αφορά στην ελληνική ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση της ΕΕ, που βρίσκεται σε κρίση. Σύμφωνα με τον Αντόνιου Πιρές ντε Λίμα, νέο υπουργό Οικονομικών της Πορτογαλίας, «η κύρια οικονομική προτεραιότητα είναι η προσέλκυση εγχώριων και ξένων επενδύσεων, και η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος για τις επιχειρήσεις είναι κρίσιμη». Σύμφωνα με τον ίδιο, σχεδιάζεται να μειωθεί ο βασικός φόρος που καλούνται να καταβάλλουν οι επιχειρήσεις στο 17%-19% μεσοπρόθεσμα, από τουλάχιστον 25% σήμερα. Η πορτογαλική κυβέρνηση ανέφερε επίσης ότι θα διευρύνει παράλληλα τη φορολογική βάση και θα καταργήσει σταδιακά φορολογικές εξαιρέσεις, οι οποίες κατά κανόνα αφορούν στα λαϊκά στρώματα, όπως έγινε και στην Ελλάδα με την κατάργηση πολλών φοροαπαλλαγών, που ίσχυαν για τα χαμηλά εισοδήματα. Το υπουργείο Οικονομικών της Πορτογαλίας ανακοίνωσε, ακόμα, ότι «η φορολογία 19% προς τις επιχειρήσεις εφαρμόζεται σήμερα στην Πολωνία και την Τσεχία, δύο χώρες με τις οποίες η Πορτογαλία ανταγωνίζεται για την προσέλκυση επενδύσεων». Δίπλα στα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων χρόνων, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας ανακοίνωσε τον περασμένο Μάη μια σειρά από νέες ανατροπές, όπως αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 66 χρόνια, αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος με την επιβολή έκτακτων εισφορών, αύξηση των ωρών εργασίας από τις 35 στις 40 τη βδομάδα για τους δημόσιους υπάλληλους και πρόγραμμα «εθελούσιων» απολύσεων 30.000 δημοσίων υπαλλήλων. Να, λοιπόν, οι δυο όψεις της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται ενιαία σε όλη την ΕΕ: Από τη μια φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, για να κάνει επενδύσεις με το μεγαλύτερο δυνατό περιθώριο κέρδους και από την άλλη μέτρα που του εξασφαλίζουν ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη. Μ' αυτές τις κυβερνήσεις ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τη «συμμαχία του Νότου», όταν αποδεδειγμένα στις χώρες τους τσακίζουν το λαό όσο και η ελληνική, η γερμανική και κάθε άλλη αστική κυβέρνηση στην ΕΕ των μονοπωλίων.

Τεράστιες ευθύνες έχουν οι συμβιβασμένες δημοτικές πλειοψηφίες (και) στις τελευταίες δυσμενείς εξελίξεις στο χώρο των ΟΤΑ, με τις νέες απολύσεις. Δημοτικές αρχές των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ (και κάθε λογής αυτοπαρουσιαζόμενων ως «ανεξάρτητων») έχουν αποδεχτεί χρόνια τώρα τη λειψή χρηματοδότηση των δήμων, τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τους ΟΤΑ, την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, τη μεταφορά αρμοδιοτήτων δίχως τους αντίστοιχους πόρους, πρωταγωνιστούν στο άγριο χαράτσωμα των δημοτών, συντάσσουν και εκτελούν ταξικούς προϋπολογισμούς που ρίχνουν ολοένα μεγαλύτερα βάρη στο λαό, μετακυλίουν στις πλάτες των δημοτών το κόστος λειτουργίας μιας σειράς βασικών κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί).

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο κι ενώ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το προσωπικό των ΟΤΑ και τις απολύσεις, πέρυσι έσπευσαν να εφαρμόσουν κυβερνητική εγκύκλιο και να καταργήσουν τις κενές οργανικές θέσεις στους Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας. Ετσι, ενώ υπάρχουν κενά (μύθος το δήθεν πλεονάζον προσωπικό), πλέον τυπικά δεν εμφανίζονται και οι δημοτικές πλειοψηφίες δεν διεκδικούν την κάλυψή τους με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Προηγουμένως, είχαν συμφωνήσει με την «κινητικότητα», τη «θεωρία» περί πλεονάζοντος προσωπικού. Παραπέρα, η ηγεσία της ΚΕΔΕ στις πρόσφατες συναντήσεις της με τους υπουργούς Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, έσπευσε να καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στην πολιτική των απολύσεων και ζήτησε να γίνει «σωστή αξιολόγηση» στις δομές όλων των φορέων του δημόσιου τομέα. Δηλαδή, κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει μεν στο πρόγραμμα «διαθεσιμότητας» που εξήγγειλε (άρα και απολύσεις), αντλώντας όμως λιγότερους υπαλλήλους από το χώρο των δήμων, και να «αποκεφαλίσει» άλλους εργαζομένους σε άλλους φορείς.

Icon

Ο Γολγοθάς στις εφορίες είναι ατέλειωτος και δεν αφορά μόνο τις ουρές και την αναμονή...

Τώρα, με την υποβολή της δήλωσης και με δεδομένη την κατάργηση του αφορολόγητου, την κατάργηση μιας σειράς φοροαπαλλαγών που αφορούν τα παιδιά, τους τόκους δανείων, τις δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και άλλα, θα πρέπει να πληρώσει άλλα 800, 900 ή 1.000 ευρώ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και βέβαια, η φορολογική επιδρομή έρχεται να προστεθεί στα χαράτσια για τα ακίνητα, στην κατάργηση πολλών επιδομάτων, την κατάργηση του ΕΚΑΣ για χιλιάδες συνταξιούχους, το ανελέητο φοροκυνηγητό στο μικρομάγαζο και το χωραφάκι του φτωχού αγρότη. Οχι πως όλα αυτά δεν είναι γνωστά. Απλά, ο τρόπος που προβάλλεται η είδηση από τα αστικά ΜΜΕ, δίνει την εντύπωση πως τα 979 ευρώ φόρος είναι ο μοναδικός που θα πληρώσει ο μισθωτός για το 2012.

Αλλωστε, υπάρχει κι άλλο ένα στοιχείο που προκύπτει από τις φορολογικές δηλώσεις για το 2012 και είναι ενδεικτικό του τι περνά ο λαός. Σύμφωνα με αυτό, πάνω από 1 εκατομμύριο μισθωτοί εργάτες και συνταξιούχοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, όχι το πραγματικό που είναι πολύ υψηλότερο, αλλά αυτό που καθορίζουν οι αστοί, καθώς δήλωσαν εισόδημα κάτω από 6.000 ευρώ το χρόνο ή λιγότερα από 500 ευρώ το μήνα...

Περισσότερα από 1.200 στελέχη της Υγείας -εξαιρουμένων των γιατρών- θα ενταχθούν τις επόμενες μέρες στο καθεστώς της κινητικότητας και πάνω από 6 νοσοκομεία της Αττικής οδηγούνται στην κατάργηση και τη συγχώνευση, που η κυβέρνηση βαφτίζει «αλλαγή του ρόλου τους».

Τα παραπάνω επιβεβαίωσε, με συνέντευξη στην «Καθημερινή» της Κυριακής, ο υπουργός Υγείας, Αδωνις Γεωργιάδης, προσπαθώντας μάλιστα να παρουσιάσει την κινητικότητα, δηλαδή ένα από τα μέτρα προσαρμογής του δημόσιου τομέα στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, ως «ευκαιρία» και όχι «αναγκαίο κακό».

Ευκαιρία πράγματι, όχι όμως για τον «εξορθολογισμό», όπως ισχυρίζεται ο Αδ. Γεωργιάδης, αλλά για τη διαμόρφωση ακόμα πιο «φτηνών» εργαζομένων και περαιτέρω ενίσχυσης των μονοπωλίων στην Υγεία και της επιχειρηματικής δράσης των συρρικνωμένων δημόσιων μονάδων.

Σε μια προσπάθεια άμβλυνσης των αντιδράσεων, ο υπουργός Υγείας επαναλαμβάνει ότι δε θα υπάρξει καμία απόλυση, όταν το υγειονομικό προσωπικό είναι ήδη ανεπαρκές σε αριθμό για να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες.

Χαρακτηριστικό των κατευθύνσεων της συγκυβέρνησης είναι το γεγονός ότι ο υπουργός υπεραμύνθηκε σθεναρά της απόφασης να ελέγχουν ιδιωτικές εταιρείες τις δαπάνες του ΕΟΠΥΥ, ανακοινώνοντας ότι εντός της βδομάδας θα εκδοθεί η υπουργική απόφαση προς εφαρμογή του μέτρου.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί για τους οποίους κάνει λόγο δε θα ελέγχουν τις «σπατάλες», αλλά την απαρέγκλιτη εναρμόνιση των παροχών στα όρια των δραστικών περικοπών της κρατικής χρηματοδότησης και των παροχών του ΕΟΠΥΥ.

Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του υπουργού Υγείας, η πραγματικότητα όπως έχει ήδη διαμορφωθεί από την κυβερνητική πολιτική δείχνει ότι: Η κυβέρνηση ενοχοποιεί τις παροχές Υγείας και αφαιρεί ακόμα και από τα ελάχιστα υπολείμματα παροχών στη δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και επιβάλλει την περαιτέρω αύξηση των άμεσων και ανταποδοτικών πληρωμών για την αγορά ιατρικών, εργαστηριακών εξετάσεων, θεραπειών και φαρμάκων.

Η πολιτική της ενισχύει τα μονοπώλια στην Υγεία και την επιχειρηματική δράση των συρρικνωμένων δημόσιων μονάδων, με ασθενείς που θα πληρώνουν ακριβά και εργαζόμενους υγειονομικούς που θα στοιχίζουν φθηνά, προκειμένου να εξασφαλίζεται η κερδοφορία των δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας - επιχειρήσεων.

Για το λαϊκό κίνημα, η θέση από τη σκοπιά των σύγχρονων πραγματικών αναγκών είναι μία: καμία συγχώνευση - κατάργηση δημόσιας μονάδας Υγείας, κρεβατιών και εργαστηρίων. Πλήρης κρατική χρηματοδότηση, καμία απόλυση, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, πλήρης και σύγχρονος ιατρικός εξοπλισμός και παροχή όλων των υπηρεσιών Υγείας απολύτως δωρεάν σε όλους, ανεξάρτητα της ασφαλιστικής, εργασιακής, οικονομικής κατάστασης ανεξαρτήτως φύλου και φυλής, χρώματος και θρησκείας.

Τη λύση στα προβλήματα στο χώρο της Υγείας δε θα τη φέρουν ούτε διάφοροι επίδοξοι σωτήρες που ισχυρίζονται ότι μέσα στην ΕΕ και με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο μπορούν να λυθούν τα λαϊκά προβλήματα στην Υγεία.

Αντίθετα: Χρειάζεται οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά κυβερνητικά σχέδια. Απαιτούνται βαθύτερες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αλλαγές, για ανάπτυξη που θα εξασφαλίζει ένα δημόσιο, σύγχρονο, καθολικό και απολύτως δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.