«...Κατόπιν συνεννόησης με τους τριτοβάθμιους συνδικαλιστικούς και εργοδοτικούς φορείς, θα εξεταστούν το αμέσως επόμενο διάστημα - στα πλαίσια ενδεχομένως μιας τριμερούς διαδικασίας διαβούλευσης - όλες οι προληπτικές ή συμπληρωματικές ρυθμίσεις που τυχόν απαιτούνται για την απορρόφηση των κραδασμών που πιθανολογείται τεκμηριωμένα ότι θα προκληθούν στην πλήρως απορρυθμισμένη αγορά εργασίας από την αυτόματη αύξηση των κατώτατων ορίων αποδοχών.

Το καταστροφικό πέρασμα του νεοφιλελεύθερου μνημονιακού τυφώνα και η βίαιη αποδόμηση του εργατικού δικαίου καθιστούν, πράγματι, απαραίτητη μια τέτοια προσέγγιση, άρα και τη συζήτηση για την υπό όρους διαμόρφωση ενός συνοδευτικού πακέτου προσωρινών μέτρων, όπου αυτό απαιτείται και αποκλειστικά για τη διασφάλιση της ομαλής ή σταδιακής μετάβασης στην αύξηση του κατώτατου μισθού στον διακηρυγμένο στόχο των 751 ευρώ το συντομότερο δυνατόν. Ηδη δρομολογούνται μια σειρά τέτοια μέτρα που σχετίζονται με τη ρύθμιση των υποχρεώσεων προς ασφαλιστικά ταμεία, το Δημόσιο αλλά και τις τράπεζες».

Με βάση αυτά που λέει ο ίδιος ο υπουργός, τελικά, από την εξαγγελία για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ το μόνο δεδομένο είναι οι συμφωνίες για ενίσχυση των επιχειρήσεων. Δεν πρόκειται για κωλοτούμπα, αλλά για καθαρή ταξική επιλογή.

«...Σας υπόσχομαι η Ελλάδα σε έξι μήνες θα είναι μια άλλη χώρα»! Δεν είναι τυχαία η αοριστία αυτής της δέσμευσης του Αλ. Τσίπρα στο γερμανικό περιοδικό «Stern». Την ακούει η Ευρωπαϊκή Ενωση και την ερμηνεύει ως δέσμευση υλοποίησης της φιλομονοπωλιακής στρατηγικής της, δικαίως, αφού η ελληνική κυβέρνηση καθημερινά ομνύει στους κανόνες της. Την ακούει το κεφάλαιο και την ερμηνεύει αυτομάτως σαν δέσμευση από μέρους της κυβέρνησης πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύσει τα κέρδη του και την ανταγωνιστικότητά του, όχι άδικα, αφού αυτή η κυβέρνηση ιεραρχεί σε νούμερο 1 στόχο της την ανάκαμψη κερδών και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Την ακούει, όμως, και ο λαός και την ερμηνεύει σαν ανάγκη να δείξει ανοχή, να περιμένει, να βάλει πλάτη αυτούς τους έξι δύσκολους μήνες για να ανασάνει μετά. Μετά από έξι μήνες η κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» θα βρει κάτι άλλο να επικαλεστεί, για να αναβάλει για άλλους τόσους και πάει λέγοντας, μια ιστορία τόσο προβλέψιμη που θα στοιχημάτιζε κανείς το δεξί του χέρι.

«Θέλω να αποσαφηνίσω ότι μετά τις 25 του Γενάρη το μνημόνιο στην ουσία έχει σταματήσει να υφίσταται για μας. Εχει σταματήσει να υφίσταται για τον ελληνικό λαό, οπότε δεν μπαίνουμε στη διαδικασία συνέχισης της προηγούμενης πολιτικής». Αυτόν τον απίστευτο ισχυρισμό διατύπωσε προχτές σε συνέντευξή του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Σακελλαρίδης! Οταν η πραγματικότητα δεν τους συμφέρει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Επαψε, λέει, να υφίσταται το μνημόνιο για το λαό, ενώ δεν έχει αρθεί ούτε μισό απ' τα βάρη που αυτό φόρτωσε στην πλάτη του; Δεν μπαίνει, λέει, η κυβέρνηση στη διαδικασία συνέχισης της προηγούμενης πολιτικής, ενώ μια χαρά τη συνεχίζει, απορρίπτοντας το δίκαιο αίτημα του λαού για ανάκτηση των απωλειών και έχοντας ταυτόχρονα δεσμευτεί στην ΕΕ ότι θα υλοποιήσει στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα μέτρα που προέβλεπαν τα μνημόνια εμπλουτισμένα με άλλα, made in ΟΟΣΑ. Μανούλες στην εξαπάτηση και στο να κάνουν το μαύρο άσπρο, αλλά κάποιες φορές υπερβαίνουν τα εσκαμμένα.

Ακόμα και κυβερνητικοί βουλευτές, όπως ο Κ. Λαπαβίτσας, παραδέχονται («Αθήνα 9,84»): «Η σύγκριση όμως πρέπει να γίνει με αυτά που εμείς επιδιώκαμε (...) Καλύτεροι όροι δεν σημαίνουν από μόνοι τους δομική αλλαγή ή αλλαγή κατεύθυνσης. Διότι 1,5% πλεόνασμα είναι ένα είδος λιτότητας. Πρόκειται για σκληρούς όρους...».

Γράφαμε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» για το πώς ο πρόεδρος του ΣΕΒ και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν συνεντεύξεις με απαντήσεις - καρμπόν για μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα για το κεφάλαιο (για τα πρωτογενή πλεονάσματα, για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, για τον «κρίσιμο συμβιβασμό» μεταξύ «λαϊκής ετυμηγορίας» και «ευρωπαϊκής προοπτικής»).

Κάτι φαίνεται πως... του ξέφυγε, όμως, του Αλ. Τσίπρα, οπότε φρόντισε στη συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Stern» να το προσθέσει: «Είμαι υπέρ μιας λύσης που κερδίζουν οι πάντες. Μιας λύσης win - win. Θέλω να σώσω την Ελλάδα από μια τραγωδία και να προστατεύσω την Ευρώπη από το διχασμό». Βλέπετε, και ο πρόεδρος των βιομηχάνων, Θ. Φέσσας, στη δική του συνέντευξη πριν από λίγες μέρες στη γερμανική «Handelsblatt» είχε τονίσει ότι «δεν πρέπει να υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. Και οι δύο πλευρές πρέπει να προσεγγίσουν η μία την άλλη. Αυτό ανταποκρίνεται στις αρχές της Ευρώπης (...) Αυτά είναι τα πρώτα βήματα για ένα συμβιβασμό και μιας λύσης "win - win"»...

Της μόδας και πάλι, λοιπόν, το περιβόητο "win - win", που πρωτακούσαμε από τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και από τότε έχει «φορεθεί» από πολλούς. Μόνο που λύσεις «win - win» και για τα μονοπώλια και για το λαό δεν υπήρξαν και δεν πρόκειται να υπάρξουν ποτέ. Νικητής βγαίνει ο λαός μονάχα όταν ηττώνται τα μονοπώλια και η εξουσία τους.

1856 Πεθαίνει ο Χάινριχ Χάινε. Γερμανός ποιητής, δημοσιολόγος και κριτικός. Γεννήθηκε το 1797. Οι πολιτικοί στίχοι του Χάινε αποτελούν υπόδειγμα ρεαλισμού στην ποίηση, συνδυάζοντας την καίρια επικαιρότητα με μακροπρόθεσμες ιδεολογικές προοπτικές. Σημαντικά επέδρασε στο έργο του η φιλία του με τον Καρλ Μαρξ, που άρχισε το 1843.

1930 Το Πρωτοδικείο Αθηνών εκδίδει απόφαση για τη διάλυση της Εργατικής Βοήθειας. Η Εργατική Βοήθεια, ελληνικό τμήμα της «Διεθνούς Ερυθράς Βοήθειας» (ΜOPR), ιδρύθηκε το 1924 με απόφαση του 3ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Σκοπός της ήταν η παροχή υλικής (σε χρήματα, είδη πρώτης ανάγκης, ρουχισμό, κ.λπ.) και ηθικής βοήθειας στους καταδιωκόμενους, φυλακισθέντες και εξορισθέντες αγωνιστές, καθώς και στις οικογένειές τους. Επίσης, συνέδραμε με νομικά και ιατρικά μέσα τα θύματα της «λευκής» (αστικής) τρομοκρατίας, ενώ συχνά συνέβαλλε και σε αποδράσεις ή φυγαδεύσεις αγωνιστών από τους τόπους εξορίας και τις φυλακές.

1947 Αντιπροσωπεία του ΕΑΜ παραδίδει στα μέλη της «Επιτροπής Ερεύνης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα Βαλκάνια», που βρίσκεται στην Αθήνα για να εξετάσει την κατάσταση στην Ελλάδα, πολυσέλιδο υπόμνημα. Ηταν μια ύστατη προσπάθεια του ΚΚΕ και των άλλων κομμάτων του ΕΑΜ για την ειρήνευση και την αποκατάσταση της δημοκρατίας και της ομαλής εξέλιξης. Ομως, ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλισμός και το ντόπιο αστικό κράτος είχαν πάρει τις αποφάσεις τους...

1947 Πεθαίνει ο στοχαστής, διακεκριμένος δημοσιογράφος και ποιητής Νίκος Καρβούνης, που μεταξύ άλλων διετέλεσε υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΠΕΕΑ.

1966 Οι Γεράσιμος Αυγερόπουλος, στρατηγός του ΕΛΑΣ, Κώστας Τασσόπουλος και Βαλσάμης καταδικάστηκαν από το τριμελές Εφετείο Αθηνών σε 2 χρόνια φυλάκιση, με την κατηγορία ότι «εξετράπησαν εις πράξεις βίας» μετά την έκρηξη νάρκης στο Γοργοπόταμο το 1964, στο γιορτασμό της ανατίναξης της γέφυρας την κατοχή στα 1942, από την οποία σκοτώθηκαν 13 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 39.

1973 Πραγματοποιείται συγκέντρωση χιλίων φοιτητών της Ιατρικής στο χώρο της Σχολής τους. Οι φοιτητές εκφράζουν τη συμπαράστασή τους προς τους στρατευθέντες φοιτητές (απάντηση της χούντας στις διογκούμενες φοιτητικές διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις ενάντια στον Καταστατικό Χάρτη για την Παιδεία που προωθούσε η δικτατορία) και ζητούν την άμεση ανάκληση των σχετικών νόμων ΝΔ 320/71 και 1347/73. Από αυτούς 800 συγκρότησαν διαδήλωση. Ακολουθούν συγκρούσεις με την αστυνομία που τραυματίζει και συλλαμβάνει πολλούς φοιτητές.

1982 Σε 24.377 ανέρχονται οι Τούρκοι φυλακισμένοι, όπως παραδέχεται η τουρκική χούντα, ενώ από τις 71 θανατικές καταδίκες έχουν εκτελεστεί οι 10.