Πολύ μελάνι χύθηκε χτες για το σχέδιο της κυβέρνησης να αλλάξει τη δομή ορισμένων υπουργείων ενόψει ανασχηματισμού. Αυτό που κυριάρχησε στον Τύπο ήταν οι αναλύσεις για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν (ή δεν θα στελεχώσουν) τα νέα υπουργεία, διανθισμένες με σενάρια για αποκλεισμούς, αναβαθμίσεις και υποβαθμίσεις κυβερνητικών στελεχών. Μάλιστα, σε μερίδα του Τύπου γράφτηκε ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν πολλά ...αιτήματα να ικανοποιήσουν και γι' αυτό αυξάνουν τα υπουργεία. Ανεξάρτητα όμως από το ποιος θα τον στελεχώσει, οποιαδήποτε αναδιάταξη στον κυβερνητικό μηχανισμό υπηρετεί κατά βάση το στόχο της αποτελεσματικότερης προώθησης μέτρων και μεταρρυθμίσεων για την ανάκαμψη της οικονομίας και μάλιστα σε τομείς που έχουν ρόλο - κλειδί στην προώθηση αυτού του σκοπού. Για παράδειγμα, μια ανάγνωση των αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση είναι ότι οι Μεταφορές περνάνε στο υπουργείο Ναυτιλίας, αντανακλώντας τη φιλοδοξία ισχυρών τμημάτων της αστικής τάξης να αποτελέσει το θαλάσσιο εμπόριο βάση για την παραπέρα ανάδειξη της χώρας σε διεθνές διαμετακομιστικό κέντρο. Για τους ίδιους πάνω - κάτω λόγους αυτονομείται το Τουρισμού από το Ανάπτυξης, το Ενέργειας από το Περιβάλλοντος, ενώ συστήνεται και υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής. Τέλος, διαχωρίζεται το Εσωτερικών από το Διοικητικής Μεταρρύθμισης, προφανώς επειδή οι μεταρρυθμίσεις στον κρατικό μηχανισμό είναι προϋπόθεση της καλύτερης λειτουργίας του για λογαριασμό του κεφαλαίου. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κλιμακώσει την αντιλαϊκή της πολιτική σε όλους τους τομείς και σε όλα τα μέτωπα. Και γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό αναδιατάσσει τον κυβερνητικό και κρατικό μηχανισμό, ενώ με τα ίδια κριτήρια αναμένεται να επιλεγούν και τα πρόσωπα που θα τον στελεχώσουν.

Με τους επικεφαλής διμερών επιμελητηρίων στην Ελλάδα συναντήθηκε ο υφυπουργός Εξωτερικών, Δ. Μάρδας, και τους πρότεινε την από κοινού διερεύνηση της δυνατότητας συνδιοργάνωσης «βιντεοδιασκέψεων» («video conferences») μεταξύ ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων («Β2Β»), με τη συμμετοχή του υπουργείου Εξωτερικών, σε χώρους που θα επιλέξει το κάθε επιμελητήριο. Οπως διαχέει το ΥΠΕΞ, «στόχος της προσπάθειας αυτής - η οποία προωθείται παράλληλα με τις επιχειρηματικές αποστολές που διοργανώνει το ΥΠΕΞ σε αγορές στόχους - είναι να διευρυνθεί η επικοινωνία των εξωστρεφών ελληνικών επιχειρήσεων με ξένες επιχειρήσεις, αποφεύγοντας το κόστος μετακίνησης στο εξωτερικό, μέσω της παράλληλης συμμετοχής και των διμερών επιμελητηρίων». Το ΥΠΕΞ προσθέτει ότι «έχει θέσει ως στόχο την αξιοποίηση και διάχυση αυτής της τεχνογνωσίας, ώστε να επωφεληθούν και μικρομεσαίες επιχειρήσεις άλλων κλάδων, οι οποίες συνήθως δεν διαθέτουν τις απαραίτητες τεχνικές υποδομές». Τι άλλο, πια, να κάνει η κυβέρνηση για το κεφάλαιο; Παντού δίπλα του είναι, και με λύσεις για να διευρύνει την κερδοφορία του. Μόνο παροχή ...ρουμ σέρβις δεν του έταξε ακόμα, στους χώρους των «βιντεοδιασκέψεων», όπου θα κανονίζονται οι μπίζνες. Αλλά με την τέτοια φούρια που 'χει ο ΣΥΡΙΖΑ, κι αυτό δρομολογημένο θα τους το έχει.

Διαβάζουμε στη χτεσινή «Αυγή» την εξής ανάλυση βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ για την «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία» (ΚΑΛΟ): «Μπορεί την ΚΑΛΟ να την υιοθετεί και να την προτείνει ο ΟΟΣΑ. Μπορεί να μην ενοχλείται ο καπιταλισμός (...) Δεν παύει όμως αδικαίωτες οικονομικά και κοινωνικά ανθρώπινες υπάρξεις να έχουν μια απασχόληση, να έχουν ένα κομμάτι ψωμί (...) Γιατί να μην είναι αυτό ένα καλό φροντιστήριο για τον σοσιαλισμό; Και γιατί να μην δοθούν όλες οι δυνατότητες, όλες οι ευκαιρίες να γίνει η κοινωνική οικονομία, κάποια στιγμή, ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής;». Διαπίστωση πρώτη: Η ΚΑΛΟ είναι ένα ...καλό εργαλείο για να κρύβεται η ανεργία κάτω από το χαλί, για να πετάνε στον άνεργο ένα ξεροκόμματο, αντί το κράτος να ξοδεύει λεφτά για επιδόματα. Δεύτερον, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί ο καπιταλισμός να ενθαρρύνει την ΚΑΛΟ, αλλά εμείς, οι ...πονηροί αριστεροί, την αξιοποιούμε για να εκπαιδεύουμε τους εργαζόμενους στο σοσιαλισμό και να του «φάμε» τα σωθικά. Αυτό που κρύβεται, βέβαια, σε όλο το παραπάνω σκεπτικό, είναι ότι η ΚΑΛΟ δεν συνιστά αλλαγή στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής ούτε, βέβαια, τέτοιες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται έξω από τη συνολική λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας. Τέτοιες ιδέες, όμως, δεν διεκδικούν καμιά πρωτοτυπία. Είναι τόσο μπαγιάτικες, όσο και οι θεωρίες περί μεταρρύθμισης του καπιταλισμού, σε αντιπαράθεση με την αναγκαιότητα της ανατροπής του. Κι αν σε κάτι εκπαιδεύουν την εργατική τάξη είναι να δέχεται αδιαμαρτύρητα το βούρδουλα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, σε όλες τις μορφές της, αντί να οργανώνεται για να την ανατρέψει.

1789 Η Γαλλική αστική Επανάσταση εθνικοποιεί την περιουσία της Εκκλησίας.

1823 Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ιάκωβος Μονρόε αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία των επαναστατημένων Ελλήνων.

1841 Εξέγερση πραγματοποιείται στην Καμπούλ του Αφγανιστάν εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών, που το επόμενο έτος θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα.

1847 Γεννιέται ο Γάλλος φιλόσοφος Ζορζ Σορέλ.

1889 Οι περιοχές της Βόρειας και Νότιας Ντακότα ενσωματώνονται στις ΗΠΑ ως 39η και 40ή πολιτεία τους αντίστοιχα.

1906 Γεννιέται ο Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λουτσίνο Βισκόντι.

1911 Γεννιέται ο μεγάλος ποιητής Οδυσσέας Ελύτης (πραγματικό όνομα Οδυσσέας Αλεπουδέλης), που το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

1917 Σε επιστολή του προς τον ηγέτη της εβραϊκής κοινότητας στη Βρετανία Βαρόνο Ροθτσάιλντ, ο Βρετανός υπουργός των Εξωτερικών Αρθουρ Τζέιμς Μπαλφούρ διατυπώνει την υποστήριξη της κυβέρνησής του στην υπόθεση της δημιουργίας εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη («Διακήρυξη Μπαλφούρ»).

1922 Το 2ο έκτακτο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (Κομμουνιστικού) αποδέχεται τους 21 όρους εισδοχής στην Κομμουνιστική Διεθνή.

1931 Δημοσιεύεται στο «Νέο Ριζοσπάστη» η Εκκληση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς προς όλα τα μέλη του ΚΚΕ, στην οποία γινόταν ανάλυση της κατάστασης στην Ελλάδα και της ιδιαίτερης κατάστασης που είχε δημιουργηθεί στο εργατικό κίνημα. Η ΕΕ της ΚΔ καταδίκασε τη φραξιονιστική πάλη στο ΚΚΕ και κάλεσε τα μέλη του να παλέψουν αποφασιστικά κατά του φραξιονισμού και να ενωθούν γύρω από τη νέα καθοδήγηση του Κόμματος.

1946 Με απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης κλείνει η εφημερίδα «Λαϊκή Φωνή», ενώ ο συντάκτης της Καραγιόζης καταδικάζεται σε ισόβια δεσμά. Εκδίδεται ο «Συμφιλιωτής», επίσημο όργανο του Γραφείου Περιοχής του ΚΚΕ Μακεδονίας - Θράκης.

1950 Πεθαίνει ο Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1925).

1958 Η Ασφάλεια διεξάγει επιδρομή στα γραφεία των Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων στη Θεσσαλονίκη και συλλαμβάνει 44 συνδικαλιστές.

1960 Πεθαίνει ο συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας Δημήτρης Μητρόπουλος.

1964 Ο βασιλιάς Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας ανατρέπεται από τον αδελφό του, πρίγκιπα Φεϊζάλ.

1973 Μπροστά στο ογκούμενο κύμα των φοιτητικών κινητοποιήσεων, η χούντα υπόσχεται «ελεύθερες εκλογές» στα πανεπιστήμια μετά τις βουλευτικές εκλογές, καθώς και ότι θα κάνει δεκτά και τα επιμέρους αιτήματά τους. Οι φοιτητές ωστόσο δεν ξεγελιούνται και απαιτούν την άμεση διενέργεια ελεύθερων εκλογών.

1975 Πεθαίνει ο Ιταλός σκηνοθέτης Πιέρ Πάολο Παζολίνι.

1978 Επιστρέφουν στη Γη, μετά από 139 μέρες και 14 ώρες στο Διάστημα, οι δύο Σοβιετικοί κοσμοναύτες του διαστημικού σταθμού «Σαλιούτ 6».