Ανευ όρων και απόλυτη είναι η στήριξη που παρέχει το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ στην κυβέρνηση όσον αφορά στο ιδιωτικό αεροδρόμιο των Σπάτων. Σε ποια βάση γίνεται αυτή η στήριξη; Πρώτα και κύρια, αναδείχνοντας τη μέθοδο της δήθεν αυτοχρηματοδότησης στην πλέον κατάλληλη για όλα τα έργα. Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω αποσπάσματα: «Μακάρι το επίτευγμα του νέου Διεθνούς Αερολιμένα να είναι οδηγός και για το μέλλον... Ολοι πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για τον τρόπο που χρειάζεται να προχωρήσουν τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα» («Νέα»). «Η μέθοδος της αυτοχρηματοδότησης είναι εκείνη που μπορεί να δώσει τη λύση στα οικονομικά προβλήματα που μοιραία ανακύπτουν, όταν επιχειρούνται έργα όπως αυτό του Αεροδρομίου...» («Εθνος»). Η «Καθημερινή» στο δικό της άρθρο προχωράει ακόμη πιο πέρα και αποκαλύπτει ότι στην πραγματικότητα τα πάντα εξαρτώνται από τη «Χόχτιφ»: «Οπως είναι γνωστό, την εκμετάλλευση του νέου αερολιμένος για τα επόμενα 30 έτη έχει η εταιρία, την οποία συνέστησαν το ελληνικό Δημόσιο και η κατασκευάστρια εταιρία "Χόχτιφ". Ο γερμανικός παράγοντας έχει κάθε συμφέρον να βοηθήσει... Οχι μόνο γιατί έτσι θα αποσβέσει την επένδυση, αλλά και γιατί θα αποκτήσει πολύτιμο έρεισμα στην ευρύτερη περιοχή». Τουλάχιστον η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα το λέει καθαρά: Για τα κέρδη και τα ερείσματα της πολυεθνικής γίνονται όλα.
Αναγκαία υπενθύμιση
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στον Π. Λαφαζάνη ότι το κόμμα του οποίου (ΣΥΝ) ηγείται ιδεολογικά και πολιτικά βρίσκεται πιο κοντά (για να μην πούμε σε απόσταση αναπνοής) στο ΠΑΣΟΚ, παρά σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Αυτό συνομολογούν ο δημόσιος λόγος που εκφέρει, οι θέσεις και οι αποφάσεις του (οι οποίες σημειωτέον φέρουν και την υπογραφή του παραπάνω βουλευτή). Ως εκ τούτου, η πρόταση διαλόγου στο ΚΚΕ - που όπως πληροφορούμαστε από δημοσιεύματα του Τύπου απηύθυνε από το βήμα εκδήλωσης της «Πρωτοβουλίας για την επανίδρυση της Αριστεράς» - γίνεται μάλλον για λόγους εντυπωσιασμού ή ακόμα και εκ του πονηρού. Αλλωστε, έχουν προηγηθεί και είναι βάσιμες και εφικτές (αφού «πατάνε» και στην ιδεολογική και πολιτική συγγένεια) οι προτάσεις διάφορων άλλων στελεχών του ΣΥΝ για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, με ή χωρίς προϋποθέσεις - δεν έχει και τόσο σημασία.
Ο «σκληρός» Ανάν...
Ασυνήθιστα «σκληρή γλώσσα» χρησιμοποίησε ο γγ του ΟΗΕ, ανοίγοντας την Αραβική Σύνοδο στο Αμμάν. Μετά από έξι μήνες εξέγερσης, εκατοντάδων νεκρών και χιλιάδων τραυματιών και τόσα άλλα, έκανε λόγο για «συλλογική τιμωρία» του παλαιστινιακού λαού και κατηγόρησε το Ισραήλ για «υπερβολική χρήση βίας». Μάλιστα, απαντώντας εμμέσως στις πρόσφατες δηλώσεις του Αριέλ Σαρόν, ο οποίος τόνιζε ότι «δεν έχει κανείς δικαίωμα να ασκεί κριτική στο Ισραήλ», ο Κόφι Ανάν υπογράμμισε ότι «είναι απολύτως δικαιολογημένη η οργή και η κριτική του αραβικού κόσμου για την ισραηλινή στάση».
Οπως ήταν αναμενόμενο, η «φλογερή» ομιλία Ανάν φιγουράρισε στην πρώτη θέση της ειδησεογραφίας. Φυσικά, ουδείς προχώρησε πέραν του «σκληρού ύφους» του γγ. Γιατί, επί του προκειμένου, ο «σκληρός» Κόφι θεωρεί «πολύ λογική» την ισραηλινο-αμερικανική άποψη ότι δεν τίθεται θέμα προστασίας των Παλαιστινίων από την ανάπτυξη μιας διεθνούς δύναμης χωρίς τη συναίνεση του Ισραήλ, δηλαδή του θύτη. Επίσης, δεν είχε το ίδιο ύφος, όταν η Ουάσιγκτον απροκάλυπτα καταπατούσε τον ΟΗΕ και διόριζε τη δική της επιτροπή διερεύνησης της βίας στα αυτόνομα εδάφη, παραγκωνίζοντας αυτήν της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Σιωπή ιχθύος τηρήθηκε, επίσης, όταν το Ισραήλ αρνήθηκε να συνεργαστεί με τη δεύτερη και επανόρισε τα καθήκοντα ακόμη και της πρώτης. Και αυτά τα παραδείγματα δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό.
... και τα ανθρώπινα δικαιώματα
Βέβαια, το «αυστηρό» ύφος της ομιλίας του Κ. Ανάν είναι εξηγήσιμο. Η διεκδίκηση της παραμονής του στη θέση του γγ του Οργανισμού είναι δεδομένη. Αρα δεδομένη και η αναγκαιότητα των αραβικών ψήφων στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Επομένως, όλα επιτρέπονται. Ακόμη και κάποιες «σκληρές» δηλώσεις. Αλλωστε, μόνο για λόγια και ύφος πρόκειται. Επί του πρακτέου... τα γνωστά. Κι αν χρειαστεί, όπως έγινε χτες με το θέμα της αποστολής ειδικών παρατηρητών του Οργανισμού στα παλαιστινιακά εδάφη, βάζουν «βέτο» οι ΗΠΑ κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Τα... ανθρώπινα δικαιώματα θριάμβευσαν και πάλι.
Ευαισθησία στην ελεημοσύνη
Αν πιστέψουμε το χτεσινό φιλοκυβερνητικό Τύπο, αυτή η κυβέρνηση διακατέχεται από υψηλό βαθμό κοινωνικής ευαισθησίας. Οτι οι υπουργοί της και ο πρωθυπουργός, άλλο μέλημα δεν έχουν κατά νου από το πώς θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των άνεργων, των πολυτέκνων οικογενειών, των συνταξιούχων και των λοιπών ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Αυτά - ισχυρίζεται ο φιλοκυβερνητικός Τύπος - ήταν τα θέματα που συζήτησαν στη συνάντηση της Τρίτης ο πρωθυπουργός με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, όπου ο δεύτερος παρουσίασε συγκεκριμένο «πακέτο» κοινωνικών μέτρων. Μέτρα τα οποία θα παρουσιάσει στη σημερινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής ο Γ. Παπαντωνίου, και τα οποία θα κάνει γνωστά στη συνέχεια ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Προβάλλεται μάλιστα κατά κόρον, ότι το κοινωνικό αυτό πακέτο μέτρων θα χρηματοδοτηθεί κατά κύριο λόγο από περικοπές των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Και υπέρ της ειρήνης η κυβέρνηση Σημίτη... Οσο για τα περιβόητα μέτρα «στήριξης» των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, ακούγεται ότι η κυβέρνηση προτίθεται να δίνει εφάπαξ 1 εκατ. δραχμές σε οικογένειες που αποκτούν τρίτο παιδί, να δώσει κάποιο επιπλέον βοήθημα στις πολύτεκνες μονογονεϊκές οικογένειες, σε άπορους φοιτητές, σε μειονότητες (Τσιγγάνους) κλπ. Οσο για το κόστος του «πακέτου κοινωνικής ευαισθησίας» αυτό -σύμφωνα με τις διάφορες πηγές πληροφοριών- ποικίλει από 500 δισ. μέχρι και 1 τρισ. δρχ...
Αυτό που έχουμε να κάνουμε σαν πρώτο σχόλιο, είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία να οργανωμένη προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζόμενων με μία ακόμα «επιχείρηση κοινωνικής ευαισθησίας». Εχουν αποκτήσει πείρα σε τέτοια θέματα οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ. Το προηγούμενο «κοινωνικά ευαίσθητο πακέτο» που είχε εξαγγείλει το Σεπτέμβρη του 1999 ο πρωθυπουργός από την έκθεση της θεσσαλονίκης το διαφημίζουν ακόμη και σήμερα. Και πρόκειται για επιχείρηση εξαπάτησης γιατί τα οποία μέτρα προτίθεται να ανακοινώσει η κυβέρνηση, κινούνται αυστηρά στα πλαίσια του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης που μόνο για κοινωνική ευαισθησία δε φημίζεται. Αντίθετα είναι ένας καταθλιπτικός μηχανισμός διατήρησης της διαρκούς λιτότητας και αφαίρεσης των κοινωνικών κατακτήσεων. Τέτοια μέτρα, είναι μέτρα ελεημοσύνης, κινούνται στις γνωστές νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις «ενισχύουμε όχι το σύνολο κοινωνικών ομάδων, αλλά αυτούς που έχουν πράγματι ανάγκη», δηλαδή τους πιο φτωχούς από τους φτωχούς. Αντίληψη η οποία στην πράξη χρησιμοποιήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την αφαίρεση των εργατικών κατακτήσεων.
Κάτι ακόμα που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι τέτοια «πακέτα... ευαισθησίας», τα οποία συνοδεύονται από εύηχους προσδιορισμούς, όπως «δίχτυ προστασίας» «ενίσχυση κοινωνικής συνοχής», «θύλακες κατά της φτώχειας» χρησιμοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία έχει υιοθετήσει στα επίσημα κείμενά της, τους όρους αυτούς. Υψηλή ειδίκευση στις πολιτικές αυτές, ενσωμάτωσης των λαϊκών μαζών - γιατί περί αυτού πρόκειται - έχει αποκτήσει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Η εφαρμογή τους βέβαια όχι μόνο δεν περιόρισε τη φτώχεια και την περιθωριοποίηση, αλλά αντίθετα τις έχουν αυξήσει. Βρισκόμαστε στο γνωστό κατά Μαρξ φαινόμενο του «παουπερισμού, το σπίτι των ανάπηρων του εργατικού στρατού και το νεκρό φορτίο του βιομηχανικού εφεδρικού στρατού». Ο καπιταλισμός από τη φύση του, στη διαδικασία αξιοποίησης της αξίας, μαζί με τη συσσώρευση του πλούτου, δημιουργεί άνεργους, φτωχούς, ακρωτηριασμένους από εργατικά ατυχήματα κλπ. Η μακρόχρονη πείρα, τους έχει διδάξει ότι για τη μακροημέρευση και επιβίωση του συστήματος της εκμετάλλευσης θα πρέπει αυτό το «νεκρό φορτίο» να το διαχειριστούν. Εστω και με φιλοδωρήματα.
Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ
Τα ψαλίδια...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΤΟ ΟΤΙ ΧΤΕΣ παρακολουθήσαμε από τις τηλεοράσεις μας την τελευταία απογείωση αεροσκάφους της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» από το Ελληνικό το κατάλαβε όλος ο κόσμος. Το ότι πιθανότατα να μην ξαναδούμε ...αεροπλάνο της ΟΑ ,επειδή πάνε για διάλυση και ξεπούλημα τον εθνικό αερομεταφορέα είναι - δυστυχώς - το θέμα για το οποίο δε γίνεται και πολύς λόγος...
Γιατί φυσικά η κυβέρνηση φροντίζει να μας ενημερώνει πλήρως για τα ...ψαλίδια στις κορδέλες των εγκαινίων «μεγάλων έργων». Για το ...ψαλίδι που εδώ και χρόνια ρίχνει στις επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα κρατάει χαμηλούς τόνους.
Οσο για τα τηλεοπτικά κανάλια... δώσ' τους γιορτές, φιέστες και εντυπωσιακά πλάνα απογειώσεων και προσγειώσεων και οι κάμερες στέλνονται εν ριπή οφθαλμού. Αλλού ...δεν πάνε.
ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ που διαμαρτύρεται εντόνως και «σκίζει τα ρούχα του» με αυτά που του λέει ο Μητσοτάκης περί σχέσεών του με την «Αυριανή», για φωτογραφίες και υλικό που έδινε στην εφημερίδα!
Είναι τώρα δυνατόν ένας εκσυγχρονιστής υπουργός, ένας Ευρωπαίος πολιτικός, ένας άνθρωπος που περνά τη ζωή του σε υπερσύγχρονα επιστημονικά εργαστήρια, με μακέτες και σχέδια και φτιάχνει την Ελλάδα του αύριο να έχει σχέση με ...λαϊκιστικές φυλλάδες;
Πώς τόλμησαν κάποιοι να σκεφθούν κάτι τέτοιο είναι απορίας άξιο. Αλλωστε το έχει αποδείξει ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ! Τον έχετε δει ποτέ για παράδειγμα σε συνέδρια και ΚΕ του ΠΑΣΟΚ να συμμετέχει σε ίντριγκες και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι;
Τον έχετε δει ποτέ ως «επικοινωνιακό» εκπρόσωπο σε προεκλογική περίοδο να βρίζει και να διοχετεύει πληροφορίες και υλικά σε μέσα μαζικής επικοινωνίας; Ε, όχι τώρα να λασπολογούμε και το ...σύγχρονο μοντέλο πολιτικού άνδρα. Αν είναι δυνατόν!
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ο λαός θα πάρει ό,τι του ανήκει
Γρηγοριάδης Κώστας
Συγκινητική... η ομοψυχία και η συναίνεση, που επέδειξε ο αστικός πολιτικός κόσμος με τη σύσσωμη παρουσία του στην προχτεσινή προπαγανδιστική υπερπαραγωγή Λαλιώτικης (διάβαζε γκεμπελίστικης) έμπνευσης στο αεροδρόμιο των Σπάτων. Πραγματικά το καινούριο αεροδρόμιο είναι ένα «καμάρι» και αντάξιο της «νέας εποχής» τους έργο. Το εντόνως αμφισβητούμενο -με βάση τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και του λαού- αεροδρόμιο κατασκευάστηκε από ιδιώτες, χρυσοπληρώθηκε από τον ελληνικό λαό και ανήκει στους ιδιώτες, που θα φορτώσουν βέβαια το βάρος της λειτουργίας και της ληστρικής εκμετάλλευσής του για τα επόμενα 30 τουλάχιστον χρόνια και πάλι στον ελληνικό λαό. Αυτό είναι το πραγματικό τους επίτευγμα και γι' αυτό μαζεύτηκαν όλοι να πανηγυρίσουν. Το εξοργιστικό όμως είναι ότι στρατεύτηκαν εν χορώ στην εξαπάτηση και τον εμπαιγμό δηλώνοντας ξεδιάντροπα ότι το αεροδρόμιο ανήκει στον ελληνικό λαό! Ο ελληνικός λαός το μόνο που κάνει είναι να πληρώνει αδρά για τα «μεγάλα έργα» τους, τα οποία τα χαίρονται οι κατέχοντες.
Διαφεύγει κάτι, πάντως, από τους πανηγυρίζοντες εκπροσώπους της πλουτοκρατίας. Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να παραιτηθεί από το δικαίωμά του να πάρει πίσω αυτά που του ανήκουν και να απαλλοτριώσει τους απαλλοτριωτές...
«Ανοιχτή» σε στρατιωτική επέμβαση
Ολοένα και πιο βαθιά στην ιμπεριαλιστική λογική με έργα και λόγια βουλιάζει η κυβέρνηση Σημίτη, η οποία ερωτοτροπεί διαρκώς με την ιδέα της στρατιωτικής εμπλοκής και επέμβασης στην ΠΓΔΜ. Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η χτεσινή δήλωση από τα Σκόπια του υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ προέτρεψε την ηγεσία της χώρας, να ζητήσει και στρατιωτική βοήθεια! «Η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε όποιο είδος βοήθειας μπορεί να προσφέρει, σε διμερή βάση, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ»(!), είπε χαρακτηριστικά. Δεν είναι βέβαια κρυφό ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αποστείλει πολεμικό υλικό και ελικόπτερα για να στηρίξει τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της κυβέρνησης των Σκοπίων προς δόξαν της υποκριτικής διακήρυξης του Γ. Παπανδρέου ότι «το πρόβλημα δε βρίσκεται μεταξύ δυο εθνοτήτων, το πρόβλημα είναι η αντίθεση ανάμεσα σε μία εθνικά καθαρή κοινωνία και μία πολυεθνική κοινωνία». Ο υπουργός βέβαια γνωρίζει πολύ καλά ότι το κυρίαρχο πρόβλημα είναι οι συνεχείς, εμπρηστικές και διχαστικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια, αλλά με αυτές όχι μόνο συμφωνεί, αλλά συμμετέχει και έμπρακτα.
Τα... βαπτίσια
«Η ΚΕΔΑ "πήγε" στις Βρυξέλλες», ήταν ο τίτλος της είδησης στη χτεσινή «Αυγή» και το ρεπορτάζ σημείωνε: «Ευρωπαϊκά "βαπτίσια" για την Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς. Γιάννης Θεωνάς, Μήτσος Κωστόπουλος μαζί με άλλα στελέχη της ΚΕΔΑ επισκέφθηκαν τις Βρυξέλλες και συναντήθηκαν με τους Ελληνες και ξένους ευρωβουλευτές της ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς...»
Η αλήθεια, βέβαια, είναι, ότι οι προαναφερόμενοι πήγαν στις Βρυξέλλες, με πρόσκληση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνου και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του, για τον τρόπο παρουσίασής της από την «Αυγή». Και δε γνωρίζουμε, αν και με ποιους συναντήθηκαν, αλλά με τους ευρωβουλευτές του ΚΚΕ δεν είχαν καμία συνάντηση.
Οι Δρόμοι της Ειρήνης
Αφιερωμένο σχεδόν ολοκληρωτικά στη δίχρονη επέτειο των εγκληματικών ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, τις συνεχιζόμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή, αλλά και τον ασίγαστο φιλειρηνικό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του ελληνικού λαού και νεολαίας είναι το 18ο τεύχος του περιοδικού «Δρόμοι της Ειρήνης», που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα θέματά του σημειώνουμε τα επίκαιρα άρθρα του Ν. Κατσαρού, γενικού γραμματέα της Ομοσπονδίας Βαλκάνιων Χημικών και διευθυντή Ερευνών στο «Δημόκριτο» και του Θανάση Γεράνιου, αν. καθηγητή του τομέα Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, όπως και το μικρό αφιέρωμα στον Κώστα Βάρναλη.
Μονόδρομος η ανυπακοή
Η κινδυνολογία πάει κι έρχεται: «Τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν». «Το έγκλημα κατακτά τους δρόμους». Αρα, αυτονόητη η λήψη μέτρων. Παλιό το κόλπο. Βαφτίζουν «εθνικό στόχο» την πολιτική τους, μια πολιτική που συμφέρει πάντα τους λίγους και καλούν την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, να υπερασπίσουν αυτή την πολιτική σαν να πρόκειται για κάτι δικό τους. Τώρα, στο όνομα του ανταγωνισμού της ευρωπαϊκής οικονομίας με τις οικονομίες των άλλων χωρών, με τ' άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι καλούνται και πάλι να θυσιαστούν. Αυτό τουλάχιστον απαιτούν οι ηγέτες της ΕΕ με τη Σύνοδο της Στοκχόλμης. Ομως, και σήμερα, όπως και χτες, η όσο γίνεται μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, η ενίσχυση των κερδών του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ήταν το «μήλον της Εριδος».
Το στόχο αυτό εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν τα όργανα και οι θεσμοί της ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της. Αυτή είναι η πυξίδα τους και η μοναδική τους δέσμευση. Πάνω απ' όλα, λοιπόν, η ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Το γεγονός, βέβαια, ότι δύο μέρες μόλις μετά από τη Σύνοδο Κορυφής η ΕΡΙΚΣΟΝ ανακοίνωνε την απόλυση 3.300 εργαζομένων και η ΝΟΚΙΑ άλλων 400 δε φαίνεται ν' απασχολεί τους Ευρωπαίους ηγέτες. Σίγουρα, όμως, πρέπει να βάζει σε σκέψεις τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, όπως και το γεγονός ότι η μεν ΕΡΙΚΣΟΝ απασχολεί 100.000 εργαζόμενους σε 140 χώρες και η ΝΟΚΙΑ 60.000 εργαζόμενους σε 48 χώρες. Να ποιο είναι το ευρωπαϊκό κεφάλαιο.
Αλλά αν το κεφάλαιο δεν έχει γη και πατρίδα, σίγουρα διαθέτει ικανούς πολιτικούς διαχειριστές και ξεκάθαρους στόχους. Αυτούς τους στόχους εξυπηρετούν οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Η υπονόμευση της Κοινωνικής Ασφάλισης, η επέκταση των ορίων ηλικίας με πρόσχημα το δημογραφικό, το μοντέλο του απασχολήσιμου, η «απελευθέρωση» της ενέργειας, των σιδηροδρομικών μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών, αυτά είναι ορισμένα από τα στοιχεία της πραγματικής «σύγκλισης» που επιδιώκεται, μετά την ΟΝΕ.
Αυτή τη «σύγκλιση» υλοποιεί και η κυβέρνηση Σημίτη, ως γνήσιος εκπρόσωπος του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Σε αυτή την κατεύθυνση εξαπολύει μια συνολική επίθεση. Βάζοντας σε ισχύ το νέο αντεργατικό νόμο, επεξεργάζεται και νέους «τρομονόμους». Ετοιμάζοντας το τελειωτικό χτύπημα στ' ασφαλιστικά δικαιώματα και στις κατακτήσεις των Ελλήνων εργαζομένων, έχει στα συρτάρια της νομοσχέδιο που απαγορεύει ακόμα και τις διαδηλώσεις.
Βέβαια, η κυβέρνηση Σημίτη, η «αντιπολίτευση» Καραμανλή, ο ΣΕΒ και οι λοιποί κολαούζοι του ευρωπαϊκού οράματος κάνουν τη δουλιά τους. Τι κάνουν, όμως, τα συνδικάτα; Ο ρόλος της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι γνωστός. Τι κάνουν, όμως, οι χιλιάδες συνδικαλιστές στα πρωτοβάθμια σωματεία, στα Εργατικά Κέντρα; Τι κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι; Γι' αυτούς που έχουν πάρει απόφαση να υπερασπιστούν τ' ασφαλιστικά τους δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες ένας δρόμος υπάρχει: Η σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης, η ανυπακοή στις αποφάσεις της Στοκχόλμης. Το ΠΑΜΕ, οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις βρίσκονται ήδη σ' αυτό το δρόμο. Είναι μπροστά και πάλι. Με τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τις συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια από 1 έως 5 του Απρίλη φέρνουν την «άνοιξη»..!
Feeds
