ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με υπογραφή της CIA...

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη δημιουργία ενός «ανεξάρτητου μεγάλου Κοσσυφοπεδίου» έχουν βάλει στόχο ο «ΟΥΤΣΕΚΑ» και οι αρχηγοί της αλβανικής μαφίας γράφει το τελευταίο τεύχος του ιταλικού περιοδικού «ΠΑΝΟΡΑΜΑ». Για το σκοπό αυτό, σημειώνει το άρθρο του περιοδικού, τα δύο μέρη έχουν υπογράψει σχετική συμφωνία και αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν από τα κέρδη του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, της παράνομης μετανάστευσης και της πορνείας, τους «Αλβανούς μαχητές» με σύγχρονα όπλα. Το «ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο» - σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα - θα έχει ως πρωτεύουσα την Πρίστινα, θα περιλαμβάνει, εκτός του Κοσσυφοπεδίου, το δυτικό μέρος της ΠΓΔΜ (την περιοχή, γύρω από το Τέτοβο), τη νότια Σερβία και μια λωρίδα του Μαυροβουνίου και θα αποτελεί το ευρωπαϊκό «χρυσό τρίγωνο» ανομίας και εμπορίου ναρκωτικών, όπλων και πορνείας...

Χρειάζεται να θυμίσουμε, άραγε, ότι η μήτρα που γέννησε τον «ΟΥΤΣΕΚΑ» βρίσκεται στις αμερικανικές - και όχι μόνο - μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες συνδέονται και σήμερα, με διάφορα και πολύμορφα πλοκάμια μαζί του; 'Η, μήπως, ότι το προαναφερόμενο στο περιοδικό σχέδιο θυμίζει έντονα ανάλογες επιχειρήσεις, σε άλλα μέρη του πλανήτη, όπου «μεγαλούργησαν» η CIA και οι άλλες υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού;

Ποιος θα τους προστατέψει;

Πολλά απίθανα γράφτηκαν, τις προηγούμενες μέρες, για θαύματα του τύπου... «δάκρυσε η εικόνα» ή... «έκλαψε η Παναγία» και άλλα τέτοια... θαυματουργά. Μας τα θύμισε ο αναγνώστης μας Σπύρος Τσακανίκας, που αναρωτιέται: Καλά όλα αυτά προβάλλονται στις τηλεοράσεις και γράφονται στις εφημερίδες, αλλά ο κύριος Χριστόδουλος δε συγκινήθηκε; Δεν τον είδαμε να πάει να προσκυνήσει τις εικόνες αυτές. `Η μήπως δεν πρόκειται για θαύματα, αλλά για επιχείρηση παραπλάνησης των πιστών και γι' αυτό δεν έδωσε σημασία ο Αρχιεπίσκοπος; Αλλά αν είναι έτσι γιατί η ηγεσία της Εκκλησίας δεν ενημερώνει τους πιστούς για να τους προστατέψει από τους όποιους αγύρτες που κοροϊδεύουν τον κόσμο; Δεν είναι κρίμα... απ' το Θεό να σέρνονται έτσι δυστυχισμένοι άνθρωποι και να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης; Δεν είναι κρίμα - τουλάχιστον - άγιοι πατέρες;..

Ούτε λέξη

Εκατόν πενήντα μία (151) μέρες άντεξε χωρίς τροφή ο Σεντάντ Γκιουρσέλ Ακμάζ, 41 χρονών, πολιτικός κρατούμενος στις τουρκικές φυλακές και απεργός πείνας. Εκατόν πενήντα μία μέρες, στη διάρκεια των οποίων έπαιρνε μόνον αλατισμένο νερό και ορισμένες βιταμίνες. Αφησε την τελευταία του πνοή στις αρχές της βδομάδας σε νοσοκομείο της Σμύρνης, αρνούμενος μέχρι την τελευταία στιγμή να πάρει τροφή. Αρνούμενος, δηλαδή, να σώσει τη ζωή του και να προδώσει τον όρκο του αγώνα, που έχει δώσει μαζί με τους δεκάδες άλλους συγκρατούμενούς του. Ηταν ο 13ος νεκρός απεργός πείνας, από τους 14, σύμφωνα με όσα στοιχεία είχαν γίνει μέχρι χτες γνωστά. Δεκάδες ακόμη πολιτικοί κρατούμενοι και συγγενείς τους, οι οποίοι έχουν προ πολλού περάσει την εκατοστή μέρα απεργίας πείνας, βρίσκονται μια στιγμή πριν το θάνατο, προειδοποιούν Τούρκοι γιατροί και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κι όμως, οι κυβερνήσεις της... πολιτισμένης Δύσης - μαζί και η δική μας - όλοι όσοι κόπτονταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Κοσσυφοπέδιο, κάνοντας πλάτες στους απάνθρωπους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, δε λένε ούτε λέξη. Χρειάζονται, άραγε, κι άλλες αποδείξεις για την απύθμενη υποκρισία τους;

Νίκη ορόσημο μιας άνισης μάχης

Φαρμακοβιομήχανοι εναντίον κυβέρνησης μίας αναπτυσσόμενης χώρας... Οσοι σπεύσουν να πουν πως ο ηττημένος είναι η δεύτερη πλευρά, μάλλον έχασαν. Τριάντα εννιά φαρμακοβιομηχανίες που είχαν καταφύγει νομικά κατά της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής ζητώντας την άρση νόμου με τον οποίο θα εισάγονταν στη χώρα φθηνά αντίγραφα φαρμάκων που καταπολεμούν τις ασθένειες που προκαλεί το AIDS «επείσθησαν» χτες μετά τη γενική κατακραυγή να άρουν την αγωγή τους!

Πέρα όμως από τον ενθουσιασμό στην κυβέρνηση του Νοτιοαφρικανού Προέδρου Θάμπο Μπέκι, τις επευφημίες των οργανώσεων υποστήριξης φορέων με AIDS, εκείνο που δεν μπόρεσε να καταγραφεί στις κάμερες των μεγαλύτερων ΜΜΕ του κόσμου, είναι το χαμόγελο ελπίδας στα χείλη των περίπου 26.000.000 εκατομμυρίων Αφρικανών που δίνουν καθημερινά άνιση μάχη ενάντια στη μάστιγα... Μία ασθένεια, που μπορεί να αντιμετωπίζεται πλέον αποτελεσματικότερα στις πλούσιες χώρες της Δύσης, αλλά που θερίζει γενεές επί γενεών σε κάθε χώρα της Αφρικής. Οι ασθενείς του Τρίτου Κόσμου έχουν από σήμερα μία ελπίδα παραπάνω...

Τα αδικαιολόγητα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ τον καταιγισμό των μέτρων που ανακοίνωσε για το ασφαλιστικό ο πρωθυπουργός, είπε και την ...ιστορική ατάκα «η κυβέρνηση δε στοχεύει στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης»!!!

Το ότι οι ...ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες βέβαια τρίβουν ήδη τα χέρια τους είναι περιττό να σας το πούμε. Αλλωστε δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που ο πρόεδρός τους - ο κ. Κοντομηνάς - ζήτησε υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση.

Και, τέλος πάντων, κάτι τέτοιο δεν το αποφάσισε ακόμη η κυβέρνηση. Για την ώρα, περιορίζεται στο τσεκούρωμα και τη δραματική υπονόμευση του υπάρχοντος δημόσιου συστήματος, όπως κάνει και στην Υγεία, την Παιδεία κι ένα σωρό άλλους τομείς.

Οσο για τις δημόσιες εμφανίσεις του επιτελείου του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ήταν στην καλύτερη των περιπτώσεων αξιοθρήνητες. Γιατί βέβαια τα ...αδικαιολόγητα δε δικαιολογούνται εύκολα!

Η προσπάθεια της κυβέρνησης, πάντως, να καθησυχάσει τα πνεύματα, με τα ...περί κοινωνικού διαλόγου, είναι μάλλον μάταιη. Τα μέτρα αυτά αυτά δε χωράνε ...συζήτηση. Δεν είναι απλώς αντιλαϊκά, είναι ...ο ορισμός της λέξης.

Και κάτι για τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Χρήστο Πολυζωγόπουλο. Ας μην ...πολυζορίζεται. Αν είναι να επιδείξει την ίδια ... «αγωνιστική» στάση που είχε και στο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις πριν μερικούς μήνες ...ας πάει από τώρα στη θέση του εισηγητή του νέου νομοσχεδίου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΛΙΣΤΑ. Δε μας έφτανε όλη αυτή η ιστορία με την επίσκεψη του Πάπα και τις φανατικές παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, είχαμε και ...δεκάλογο του Χριστόδουλου χτες προς τους ιερείς και μαθήματα συμπεριφοράς! Ολα αυτά για να διατηρήσουν τη σοβαρότητά τους.

Αν πιστεύει ότι όλα αυτά προσδίδουν κάποια σοβαρότητα στον οργανισμό που λέγεται ελληνική εκκλησία, τότε μάλλον δεν έχει αντιληφθεί πώς αντιμετωπίζει τα πράγματα αυτά ο κόσμος.

Οσο για την εξαγγελία της επάνδρωσης της φρουράς του Πάπα με 4.000 αστυνομικούς από την κυβέρνηση, κατανοούμε τι θα συμβεί εκείνες τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας: Μια πόλη - στρατόπεδο συγκέντρωσης!

Ο κόσμος του Λένιν...

Δε γινόταν να ξεχαστεί. Αδύνατον να σβηστούν τα ίχνη του στην ιστορία της εξέλιξης της ανθρωπότητας. Ακόμα και αν μπορούσαν να ανατρέψουν όλο το πρακτικό έργο του προετοιμάζοντας τη βαρβαρότητα, πάλι δε γινόταν να σβηστούν οι ιδέες και τρόποι εφαρμογής τους.

Ολοζώντανες, με τον κανονικό παλμό τους, σίγουρες για την αλήθεια τους, δίνουν καθημερινά τη μάχη με τις ξοφλημένες του άλλου στρατοπέδου. Τι κι αν το κεφάλαιο ρίχνει σ' αυτήν τη διαρκή σύγκρουση όλες του τις εφεδρείες και όλα τα μέσα. Οπου βρεθούν «σώμα με σώμα» με την αληθινή ιδεολογία των εργαζομένων, έτσι όπως τη διατύπωσε και την έβαλε σε εφαρμογή ο Λένιν, τρέπονται σε φυγή. Είναι τότε που, όπως όλοι οι δειλοί, από μακριά επιχειρούν να βγάλουν γλώσσα, να διαστρεβλώσουν, να συκοφαντήσουν, να τις μετατρέψουν σε «ιστορική περίοδο» και «απλή μνήμη».

Ετσι πλημμυρίσαμε από αναρμόδιους, που χτυπούν στον αέρα σαν τρελοί, γιατί δεν μπορούν να αντικρίσουν τον πραγματικό αντίπαλο. Πολιτικοί, θεωρητικοί, δημοσιολόγοι και άλλοι σοβαροφανείς κρίνουν και σβήνουν μόνοι τους στο βρόντο, όπως τα παιδιά εξαφανίζουν όλους τους αντιπάλους με τα ξύλινα σπαθιά τους.

Είναι που διαθέτουν όλα τα υλικά μέσα και τις δυνατότητες να φτιάχνουν ακόμα πραγματικότητες και να υποβάλουν «αλήθειες». Αλλιώς θα έχαναν μαζί με τον κόσμο τους της εκμετάλλευσης και τη στημένη σοβαροφάνεια. Ηδη, μέσα από τη χιλιοτρυπημένη κουρτίνα της εικονικής τους πραγματικότητας, διακρίνονται αστείοι πλέον με τα χορευτικά - πολεμικά τσαλίμια τους οι υπάλληλοι του κεφαλαίου. Γέρνουν με περισσευούμενη χάρη και μπόλικη φλυαρία (το κόλπο της σουπιάς) πότε στα δεξιά και πότε στα αριστερά του κόσμου των ιδεών, αλλά όσο πιο μακριά γίνεται από την πραγματικότητα των λόγων και το έργο του Λένιν.

Το έργο του, ακόμα ζεστό, φουντώνει μέσα από τη μνήμη, την ανθρώπινη σκέψη και ζητά να μετατραπεί πάλι σε πράξη. Το 66% των Ρώσων πολιτών, όπως βεβαιώνεται από πρόσφατη δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Ρομίρ, όχι μόνο τον θυμούνται μέσα στη βαρβαρότητα της σημερινής τους πραγματικότητας, αλλά κρίνουν το έργο του ιδιαίτερα θετικό.

Αν υπολογίσει κανείς τους τόνους προπαγανδιστικού υλικού που έχει πέσει σ' αυτά τα μυαλά τα τελευταία χρόνια, μπορεί να υπολογίσει την ποιότητα του χρώματος, που είναι τυπωμένη η σοσιαλιστική πραγματικότητα που έζησαν ή που άκουσαν από τους δικούς τους. Δε σβήνεται, απ' ό,τι φαίνεται, με τίποτα. Οπως δε σβήνεται και από τα μυαλά των εργαζομένων όλου του κόσμου.

Από τα μακριά και στα σίγουρα μπορείς να φέρνεις όσες τούμπες θέλεις, μπορείς επίσης να διηγείσαι «μεγάλα κατορθώματα», όπως οι γραφικοί ψαράδες και κυνηγοί στα καφενεία. Ελα, όμως, που έτσι δεν ξεμπερδεύεις με τους αληθινούς πόθους των εργαζομένων, που συμπίπτουν ταυτόχρονα και με τη μοναδική προοδευτική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Δεν ξεμπερδεύεις με τον τρόπο που διατύπωσε ο μεγάλος επαναστάτης, ώστε αυτοί οι πόθοι να γίνουν πραγματικότητα. Δεν ξεμπερδεύεις με την πραγματικότητα που πρόλαβε να οικοδομήσει στην οικονομία, στην παιδεία, στην κοινωνική πρόνοια, στην υγεία, στον πολιτισμό, στη διαμόρφωση του μελλοντικού ανθρώπου.

Ακούστε τους ήχους. Είναι ο καινούριος κόσμος που έρχεται. Είναι ο κόσμος, που ονειρεύτηκε και υλοποίησε ο μεγάλος Ρώσος επαναστάτης.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Οι δεσμεύσεις Σημίτη...

Από την Τετάρτη, 5 Απριλίου 2000, είναι τα διπλανά πρωτοσέλιδα. Λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές. Και προβάλλουν, με «ξύλινα» γράμματα, την προεκλογική τότε δέσμευση του Κ. Σημίτη, για κοινωνικό κράτος. Ενα χρόνο μετά, η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη έρχεται να επεκτείνει, σε πλάτος και σε βάθος, τον αντιασφαλιστικό νόμο Σιούφα της κυβέρνησης της ΝΔ, του 1992, μπήγοντας ακόμη ένα βαρύ σταυρό στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και να σκεφθείτε ότι ο προαναφερόμενος νόμος Σιούφα είχε καταψηφιστεί τότε από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε υποσχεθεί ότι θα τον καταργήσει, ερχόμενο στην κυβέρνηση.

Δεν πιάνουν τα κολπάκια

Αδικα εκ πρώτης όψεως σπατάλησε εκατοντάδες εκατομμύρια η κυβέρνηση για την περιβόητη μελέτη των Βρετανών όσον αφορά το ασφαλιστικό. Δεν περίμενε, βέβαια, να μάθει την πραγματικότητα του ασφαλιστικού συστήματος από τους ξένους εμπειρογνώμονες, ενώ, από την άλλη, ήξερε σίγουρα ποιες θα ήταν οι προτάσεις τους, αφού δεν είναι τίποτα άλλο από τη γνωστή συνταγή του ΔΝΤ για το χιλιανό σύστημα. Ομως, η κυβέρνηση παράγγειλε τη μελέτη, πρώτον, ακριβώς για να δείξει, τάχα, ότι απορρίπτει τις νεοφιλελεύθερες και ακραίες συνταγές και, άρα, ασκεί κοινωνικά δίκαιη πολιτική και, δεύτερο, για να χρησιμοποιήσει τη μελανή περιγραφή της πραγματικότητας και τα εφιαλτικά σενάριά της. Τέτοια προπαγανδιστικά κολπάκια, όμως, δεν τη σώζουν. Γιατί οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα ότι τα κυβερνητικά μέτρα τούς θίγουν όλους και μάλιστα καίρια.

Αγωνιστικός ξεσηκωμός τώρα

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε χτες σε ανακοινώσεις για την προώθηση του σχεδίου κατεδάφισης της Κοινωνικής Ασφάλισης στη χώρα μας. Αφού έπαιξε το παιχνίδι της όλο το προηγούμενο διάστημα, με τη συνδρομή των ηγεσιών των πολιτικών κομμάτων της ΝΔ και του ΣΥΝ, καθώς και των ηγεσιών των συνδικαλιστικών οργάνων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, εξαπέλυσε το πρώτο κύμα της επίθεσής της στην κατάκτηση του αιώνα για τα λαϊκά στρώματα. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, μετρώντας αντιδράσεις, προσπάθησε να συσκοτίσει και να αποπροσανατολίσει για το συνολικό πακέτο των μέτρων. Δεν είναι άνευ σημασίας μια πρώτη εκτίμηση ότι, έστω κι αυτή η καθυστέρηση που κατακτήθηκε, αποδεικνύει ότι η πάλη των εργαζομένων, του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, φέρνει κάποια αποτελέσματα. Βέβαια, ο πυρήνας των μέτρων που ανακοινώθηκαν σηματοδοτεί την αρχή μιας σκληρής επίθεσης σε κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις και αποτελεί το «σκαλί» για τα επόμενα στάδια, που θα οδηγήσουν στην ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά, βάζει σε εφαρμογή παραλλαγή των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και, μαζί με τα «πακέτα» μέτρων σε βάρος της λαϊκής Υγείας και Πρόνοιας, με τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, ναρκοθετεί παραπέρα εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Με το συνολικό «εκρηκτικό μείγμα», που πλήττει κυριολεκτικά τους πάντες, ισοπεδώνεται προς τα κάτω το κατώτερο όριο συντάξεων - πλήττονται δραστικά γυναίκες και νέες ηλικίες - υποβαθμίζεται το επίπεδο των συντάξεων και παροχών, χειροτερεύουν οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης για όλους τους εργαζόμενους, του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τα πορίσματα των Βρετανών, βαδίζει απαρέγκλιτα στα χνάρια των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κλιμακώνει την επικοινωνιακή της επίθεση, έχοντας το θράσος να μιλάει για «κοινωνική δικαιοσύνη», έτσι βαφτίζεται η ισοπέδωση προς τα κάτω, και για «αλληλεγγύη των γενεών» που θέλει να πετύχει με εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το τρικ της 40ετίας ασφάλισης για να βγει κανείς στη σύνταξη, συνεπάγεται, πρακτικά, σύνταξη μετά τα 65, με δεδομένο ότι οι νέες γενιές βγαίνουν αργά στην παραγωγή, ενώ το μοντέλο του απασχολήσιμου σηματοδοτεί την περιπλάνηση από την ανεργία στην κατάρτιση και τη μερική απασχόληση.

Πατώντας στα χάλια της Κοινωνικής Ασφάλισης που δημιούργησαν οι αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόστηκαν, επισείει τον μπαμπούλα της «κατάρρευσης του συστήματος» και προβάλλει τα επιχειρήματα της «βιωσιμότητας» και της «ανταποδοτικότητας», αποδεικνύοντας ότι αντιμετωπίζει την Κοινωνική Ασφάλιση ως εμπόρευμα. Αρνείται τον κοινωνικό της χαρακτήρα και καλλιεργεί την εμπορευματοποίηση, παρόλο που στις διατυπώσεις είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Παραπέρα πετάει ξανά την «μπανανόφλουδα» του κοινωνικού διαλόγου, δίνοντας μια παράταση και την ευκαιρία στο συναινετικό συνδικαλισμό να υψώσει ...κορόνες.

Σ' αυτήν την παγίδα, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πέσουν. Να μη δεχτούν με κανένα τρόπο τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις τους να μπουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Να μη δεχτούν να πληρώσουν ούτε δεκάρα και, ταυτόχρονα, να αντεπιτεθούν διεκδικώντας, με συντονισμένο, παλλαϊκό αγώνα, διεύρυνση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Η απάντηση θα δοθεί μόνο στο δρόμο. Η αρχή έχει γίνει, τα ταξικά συνδικάτα είναι σε εγρήγορση, το αγωνιστικό κάλεσμα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου ριζώνει στο λαό.

Μεθοδευμένες κινήσεις συμβιβασμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο αγώνας των εργαζομένων για να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα θα είναι καθημερινός, σκληρός, μακροχρόνιος και τελικά -είμαστε βέβαιοι- νικηφόρος. Στον αγώνα αυτόν θα κριθούν οι πάντες και μάλιστα αμείλικτα. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που πλειοδοτούσαν χτες στα λόγια ενάντια στις κυβερνητικές προτάσεις, δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους όσον αφορά την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Το παρελθόν τους είναι βεβαρημένο από το ξεπούλημα των λαϊκών αγώνων και τίποτα δεν εγγυάται ότι δε θα δικαιώσουν το ρόλο τους ως κυματοθραύστες των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων και στυλοβάτες των κυβερνητικών αντιλαϊκών μέτρων. Ετσι, η στάση τους, με την οποία επιχείρησαν να κερδίσουν χτες τις εντυπώσεις, ότι τάχα δεν υστερούν σε αγωνιστικότητα για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων ή πολύ περισσότερο ότι τάχα αποτελούν τον «πόλο» αντίστασης απέναντι στην κυβερνητική επίθεση, κανέναν δεν πείθει. Ακριβώς γιατί επί της ουσίας δεν έχουν απορρίψει ούτε τον «κοινωνικό διάλογο» ούτε τις αρχές της αντιασφαλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης. Γι' αυτό δεν πρόκειται να ξεγελάσουν κανέναν εργαζόμενο ούτε να τον παρασύρουν μεθοδικά και σταδιακά στην ενσωμάτωση και το συμβιβασμό, τον οποίο πιθανότατα ήδη σχεδιάζουν.

Αίσχος!

Κλεμμένες ήταν

πάντοτε,

σωστές συντάξεις

πείνας

και τελειώναν

πριν να βγει

ολόκληρος ο μήνας,

και δες τους μαύρους

τους ληστές

τις κόβουν κι άλλο

κι άντε να ζήσω