Κλεμμένες ήταν

πάντοτε,

σωστές συντάξεις

πείνας

και τελειώναν

πριν να βγει

ολόκληρος ο μήνας,

και δες τους μαύρους

τους ληστές

τις κόβουν κι άλλο

κι άντε να ζήσω

τώρα πια

χωρίς δίσκο

να βγάλω!

* * *

Κι εκτός

απ' το ψαλίδισμα

αυξάνουν

και τα έτη,

σαράντα το λιγότερο

θα μ' έχουν

στο «κουρμπέτι»

κι όταν θα φτάνει

ο καιρός

τα ψίχουλα

να πάρω,

θα είμαι πια

στα πρόθυρα στον Αδη

να «σαλπάρω»!