«Δεν διστάζουμε να ιδιωτικοποιήσουμε 100% δημόσιες επιχειρήσεις», δήλωσε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, δείχνοντας ότι το νομοσχέδιο για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αποτελεί μπούσουλα και για άλλες εταιρείες, όπου σήμερα το Δημόσιο διατηρεί ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο μέρος του μετοχικού πακέτου, όπως η ΛΑΡΚΟ, η ΕΥΔΑΠ κ.ά. Βέβαια, και αυτές οι εταιρείες λειτουργούν με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος των μετόχων τους, μέσα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού. Γι' αυτόν το λόγο άλλωστε οι εργαζόμενοι σ' αυτές έχουν δεχτεί ανελέητη επίθεση στους μισθούς και τα δικαιώματά τους, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, και όχι βέβαια για να έχει φτηνές υπηρεσίες ο λαός. Οπως δείχνει άλλωστε το παράδειγμα της «δημόσιας» ΔΕΗ: Τα τιμολόγια έχουν πιάσει ταβάνι, η ενεργειακή φτώχεια αφορά όλο και περισσότερους, η εταιρεία λειτουργεί σαν στυγνός «εκτελεστής» απέναντι σε όσους χρωστούν.

Η πορεία της παραπέρα ιδιωτικοποίησης εντάσσεται στη στρατηγική «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και προϋποθέτει την ένταση αυτής της επίθεσης, προκειμένου τα κεφάλαια που θα επενδυθούν να έχουν ακόμα μεγαλύτερη απόδοση. Γι' αυτό μπαίνει οριστικά τέλος στη μονιμότητα των εργαζομένων στη ΔΕΗ, η οποία να σημειωθεί ότι δεν υφίσταται προ πολλού για χιλιάδες εργαζόμενους της επιχείρησης που δουλεύουν με όλες τις μορφές της «ευελιξίας». Το ίδιο θα συμβεί και με τις άλλες επιχειρήσεις, όπου οι παλιότεροι εργαζόμενοι διατηρούν ένα σχετικά καλύτερο επίπεδο σε ό,τι αφορά τους όρους εργασίας. Ολα αυτά θεωρούνται τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης και στο έδαφος αυτό προωθείται το ξήλωμά τους. Οσο λοιπόν η κυβέρνηση διαφημίζει την αποφασιστικότητά της να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις, άλλο τόσο πρέπει οι εργαζόμενοι και ο λαός να προετοιμάζονται για τον επόμενο γύρο επίθεσης στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους και να οργανώνονται για να την αποκρούσουν. Παλεύοντας όχι για τη διατήρηση της σημερινής άθλιας ούτως ή άλλως κατάστασης, αλλά για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Το 44% του μηνιαίου εισοδήματος των εργαζομένων πηγαίνει σε φόρους και λογαριασμούς, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, που δείχνει επιπλέον ότι ο μήνας τελειώνει με τα περισσότερα λαϊκά νοικοκυριά να είναι «πανί με πανί», ενώ 1 στους 10 καταφεύγουν στο δανεισμό για να μπαλώσουν τρύπες... Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνει ο λαός σε συνθήκες ανάκαμψης και «καλών ειδήσεων» από πιστωτικούς οίκους και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν πόσο «πέτσινα» είναι τα διάφορα μέτρα «ανακούφισης» των λαϊκών οικογενειών που ανακοινώνουν οι κυβερνήσεις, είτε με μικρές και αποσπασματικές ελαφρύνσεις σε δυσθεώρητους φόρους, είτε με «διευκολύνσεις» στην αποπληρωμή των χρωστούμενων, οι οποίες δεν αντιστρέφουν στο ελάχιστο την πραγματικότητα που βιώνει ο λαός. Μια πραγματικότητα που δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά μαζί με τη γενίκευση της δουλειάς - λάστιχο, την επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης αποτελούν το περίγραμμα της «επιστροφής στην κανονικότητα» για την οποία μιλούσαν χτες ο ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα η ΝΔ. Στο πλαίσιο της ίδιας «κανονικότητας», η τελευταία έκθεση του ΙΟΒΕ ζητά ακόμα πιο γενναία βήματα στη στήριξη της επιχειρηματικότητας, με μείωση εργοδοτικών εισφορών, του ενεργειακού κόστους και της εταιρικής φορολογίας, που με βεβαιότητα θα πληρώσει ξανά ο λαός. Να λοιπόν πώς εξασφαλίζεται η «κανονικότητα» για τα κέρδη τους, που για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα μεταφράζεται σε μόνιμη πηγή δυστυχίας...

1820 Γεννιέται ο Φρίντριχ Ενγκελς, κορυφαία θεωρητικο-πολιτική μορφή του παγκόσμιου εργατικού, επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Ο Φρ. Ενγκελς από κοινού με τον Κ. Μαρξ διαμόρφωσαν και θεμελίωσαν την επιστημονική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης, αποδεικνύοντας το αναπόφευκτο, νομοτελειακό πέρασμα της κοινωνίας από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. Και έδωσαν έτσι στην πρωτοπόρα επαναστατική τάξη τα όπλα για να γίνει τάξη για τον εαυτό της, προκειμένου να φέρει σε πέρας την ιστορική της αποστολή, την κοινωνική απελευθέρωση από την ταξική εκμετάλλευση. Ο Ενγκελς ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη θεμελίωση και την τεκμηρίωση της υλιστικής διαλεκτικής, αντιμετωπίζοντας πλήθος θεωρητικών προβλημάτων και αναλαμβάνοντας να αντικρούσει τις αντιεπιστημονικές απόψεις της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας. Ανάμεσα στα πολλά έργα του που ξεχώρισαν, το «Αντι-Ντύρινγκ», «Η Καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους», «Ουτοπικός και Επιστημονικός Σοσιαλισμός», «Για το Ζήτημα της Κατοικίας», κ.ά.

1852 Πεθαίνει ο συνιδρυτής της Φιλικής Εταιρείας Εμμανουήλ Ξάνθος.

1912 Σκοτώνεται στο Δρίσκο της Ηπείρου στη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης.

1922 Εκτελούνται στου Γουδή οι έξι κατηγορηθέντες ως πρωταίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής, Γεώργιος Χατζηανέστης, Δημήτριος Γούναρης, Νικόλαος Στράτος, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, Γεώργιος Μπαλτατζής και Νικόλαος Θεοτόκης.

1925 Οι δάσκαλοι Δημήτρης Γληνός και Αλέξανδρος Δελμούζος παύονται από τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία επειδή η διδασκαλία τους κρίθηκε «εθνικά επιβλαβής».

1930 Ξεκινά στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων η δίκη 7 κομμουνιστών φαντάρων του Καλπακίου (ένα από τα δύο κολαστήρια - μαζί με αυτό της Μαρμάρως - όπου έστελναν τους στρατευμένους νέους κομμουνιστές για να τους εξοντώσουν ψυχικά και σωματικά). Το Στρατοδικείο καταδίκασε σε θάνατο τα δύο στελέχη της ΟΚΝΕ Μαρκοβίτη και Πανούση, σε ισόβια τους Γαμβέτα και Βλαντά, σε 7 χρόνια φυλάκιση τους Αδαμόπουλο και Τσακίρη και σε 2 χρόνια τον Κορδέλη.

1936 Υπογράφεται μυστική συμφωνία συνεργασίας ανάμεσα στη φασιστική Ιταλία και τις φασιστικές δυνάμεις του στρατηγού Φράνκο στην Ισπανία.

1953 Ο υπουργός Εσωτερικών Παυσανίας Λυκουρέζος ανακοινώνει σε συνέντευξη Τύπου τη σύλληψη των στελεχών του ΚΚΕ Μιλτιάδη Ζαχαράτου, Μήτσου Δάλλα, κ.ά.

1954 Πεθαίνει ο Ιταλός φυσικός Ενρίκο Φέρμι (βραβείο Νόμπελ Φυσικής, 1936).

1957 Ξεκινά τις εργασίες του το Α' Πανσπουδαστικό Συνέδριο (28 - 30/11/1957).

1959 Ξεκινά τις εργασίες του το Α' Πανελλαδικό Συνέδριο της ΕΔΑ (28/11 - 2/12/1959). Το συνέδριο συζήτησε και ενέκρινε το πρόγραμμα της ΕΔΑ, που έθετε ως πολιτικό στόχο το «δρόμο προς την αλλαγή», ο οποίος «μόνο με μια αγωνιστική πολιτική πατριωτικής συνεργασίας είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί». Το «περιεχόμενο της αλλαγής» προσδιοριζόταν ως «αντιιμπεριαλιστικό, εθνικό, δημοκρατικό», ενώ αυτοί που θα συγκροτούσαν τη λεγόμενη «πατριωτική κυβέρνηση» απαρτίζονταν από την ΕΔΑ, δυνάμεις του «Κέντρου» καθώς και της πατριωτικής «Δεξιάς».

1973 Οι λιμενεργάτες της Γένοβας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό προχωρούν σε 6ήμερο μποϊκοτάζ όλων των πλοίων με ελληνική σημαία.

2002 Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιδικάζει το ποσό των 13,7 εκατομμυρίων ευρώ στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο ως αποζημίωση για την απαλλοτρίωση της λεγόμενης βασιλικής περιουσίας από το ελληνικό Δημόσιο.