Η πορεία της παραπέρα ιδιωτικοποίησης εντάσσεται στη στρατηγική «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και προϋποθέτει την ένταση αυτής της επίθεσης, προκειμένου τα κεφάλαια που θα επενδυθούν να έχουν ακόμα μεγαλύτερη απόδοση. Γι' αυτό μπαίνει οριστικά τέλος στη μονιμότητα των εργαζομένων στη ΔΕΗ, η οποία να σημειωθεί ότι δεν υφίσταται προ πολλού για χιλιάδες εργαζόμενους της επιχείρησης που δουλεύουν με όλες τις μορφές της «ευελιξίας». Το ίδιο θα συμβεί και με τις άλλες επιχειρήσεις, όπου οι παλιότεροι εργαζόμενοι διατηρούν ένα σχετικά καλύτερο επίπεδο σε ό,τι αφορά τους όρους εργασίας. Ολα αυτά θεωρούνται τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης και στο έδαφος αυτό προωθείται το ξήλωμά τους. Οσο λοιπόν η κυβέρνηση διαφημίζει την αποφασιστικότητά της να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις, άλλο τόσο πρέπει οι εργαζόμενοι και ο λαός να προετοιμάζονται για τον επόμενο γύρο επίθεσης στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους και να οργανώνονται για να την αποκρούσουν. Παλεύοντας όχι για τη διατήρηση της σημερινής άθλιας ούτως ή άλλως κατάστασης, αλλά για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.