Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση αξιοποιεί το ρημαγμένο σύστημα ως άλλοθι για να φορτώσει στο λαό την ευθύνη για την προστασία της υγείας του, ενώ τόσον καιρό δεν έκανε τίποτα για να το ενισχύσει πραγματικά, αν και της είναι γνωστά τα τεράστια προβλήματα (τα αναδεικνύουν καθημερινά οι αγωνιστές υγειονομικοί) και είχε όλο το χρόνο μπροστά της, χάρη στο λαό και στη νεολαία, που με την υπεύθυνη στάση τους εκμηδένισαν τα κρούσματα μετά την πρώτη φάση της πανδημίας. Αξιοποίησε όμως αυτόν τον χρόνο για να «ανοίξει» τον Τουρισμό με τους όρους των επιχειρηματικών ομίλων, για να ψηφίσει νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, να επιβάλει περιορισμούς στις διαδηλώσεις και στις απεργίες, να ενισχύσει τη νομοθεσία για τους πλειστηριασμούς. Τίποτα ουσιαστικό δεν άλλαξε στην Υγεία, επειδή το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του την αντιμετωπίζουν ως «κόστος» για το κράτος και ως πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων για τους ομίλους. Γι' αυτό οι σύγχρονες ανάγκες του λαού στενάζουν στον στενό κορσέ του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο. Αυτή είναι η επικίνδυνη πραγματικότητα, που μάταια προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση.

Πριν από λίγες μέρες, το υπουργείο Εργασίας στη Γαλλία ανακοίνωσε την υποχρεωτική χρήση μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους, όπου δουλεύουν τουλάχιστον δύο εργαζόμενοι. Στον απόηχο αυτής της απόφασης, άνοιξε η συζήτηση για τις κυρώσεις σε όποιον δεν συμμορφώνεται, που φτάνουν μέχρι την απόλυση! Οι υποστηριχτές αυτής της άποψης επικαλούνται μάλιστα διάταξη του Εργατικού Κώδικα, σύμφωνα με την οποία ο εργοδότης έχει την υποχρέωση να πάρει «όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διασφαλίσει την ασφάλεια και τη φυσική και πνευματική υγεία των εργαζομένων». Η κοροϊδία βγάζει μάτι, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, στη Γαλλία και παντού, το κράτος δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να επιβάλει αυστηρά μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, για να μη θιγούν τα κέρδη της εργοδοσίας. Γι' αυτό τα υγειονομικά πρωτόκολλα σταματούν έξω από τα εργοστάσια και τα γραφεία των επιχειρήσεων, η μετακίνηση από και προς τη δουλειά γίνεται με Μέσα - σαρδελοκούτια και κανένας έλεγχος δεν υπάρχει στους ομίλους για το αν τηρούνται ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα. Τώρα όμως το κράτος βρήκε τον τρόπο να τους βάλει «τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι», αναθέτοντας στους εργοδότες την ευθύνη να ελέγχουν την ...ατομική ευθύνη του εργαζόμενου στην (αναγκαία) χρήση της μάσκας, φτάνοντας ακόμα και στην απόλυση όποιου δεν συμμορφώνεται! Κι όλα αυτά, πάντα στο πλαίσιο της υποχρέωσης που έχει ο εργοδότης να μεριμνά «για το καλό» των εργαζομένων.

Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού αναδεικνύεται μέσα από τα στοιχεία έρευνας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την αλματώδη αύξηση των αστέγων, που σχετίζονται με την πανδημία και την οικονομική κρίση στις «μητροπόλεις» του συστήματος. Σύμφωνα με αυτά, περίπου 40 εκατομμύρια Αμερικανοί κινδυνεύουν να εκδιωχθούν τους επόμενους μήνες από τα σπίτια τους. Σοβαρά προβλήματα εντοπίζονται επίσης στη Νότια Αφρική, όπου οι φτωχοί κάτοικοι των λεγόμενων «άτυπων οικισμών» εκδιώκονται από ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας, αλλά και στη Βραζιλία, στην Ινδία και αλλού. Οι άστεγοι όμως είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στον κορονοϊό, με χιλιάδες να έχουν μολυνθεί μέχρι σήμερα, ενώ οι πάμπλουτοι καπιταλιστές για να αποφύγουν την μόλυνση μετακομίζουν σε πιο ασφαλείς, αραιοκατοικημένες περιοχές, σε πολυτελείς βίλες και «καταφύγια - φρούρια». Η ίδια η ζωή αναδεικνύει ότι στον 21ο αιώνα ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει βασικά προβλήματα των εργαζομένων, όπως η διασφάλιση φθηνής λαϊκής στέγης σύγχρονων προδιαγραφών, δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την υγεία και τη ζωή τους. Η ανωτερότητα και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, όπου σκοπός της οργάνωσης της παραγωγής θα είναι η ικανοποίηση των διευρυμένων κοινωνικών αναγκών σε όλα τα πεδία, δεν προκύπτει μόνο από την εμπειρία των λαών στις χώρες όπου οικοδομούνταν τον περασμένο αιώνα και όπου φαινόμενα σαν κι αυτά που σήμερα βιώνουν οι λαοί στις καπιταλιστικές χώρες ήταν άγνωστα, αλλά κυρίως από τις ανεξάντλητες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για να καλύπτονται συνδυασμένα και ολοκληρωμένα όλες οι σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

1740 Γεννιέται ο Γάλλος εφευρέτης Ζοζέφ Μισέλ Μονγκολφιέ, που μαζί με τον αδερφό του, Ζακ, κατασκεύασαν το πρώτο αερόστατο.

1743 Γεννιέται ο μεγάλος Γάλλος φυσικός Αντώνιος Λαυρέντιος Λαβουαζιέ. Θεμελιωτής της νεότερης Χημείας, διατύπωσε την αρχή της αφθαρσίας της ύλης, ανέλυσε τα στοιχεία που αποτελούν το νερό κ.λπ.

1789 Η Συντακτική Συνέλευση ψηφίζει τη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη», ένα από σπουδαιότερα γραπτά μνημεία της Γαλλικής αστικής Επανάστασης, με κοσμοϊστορική σημασία.

1883 Εκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα, στον Ινδικό Ωκεανό (ανάμεσα στη Σουμάτρα και την Ιάβα), σκοτώνει τουλάχιστον 36.417 ανθρώπους ενώ γίνεται αισθητή σε ακτίνα 3.000 μιλίων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη έκρηξη στην Ιστορία.

1919 Πεθαίνει ο σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής.

1922 Δίνεται η επίσημη διαταγή για την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τη Διοίκηση της Στρατιάς. Ο ύπατος αρμοστής της Σμύρνης και δεξί χέρι του Βενιζέλου στη Μικρά Ασία, Αριστείδης Στεργιάδης, εγκαταλείπει την πόλη από τους πρώτους, με βρετανικό θωρηκτό. Οι κάτοικοι της Σμύρνης δεν θα είχαν την ίδια «τύχη» ή μεταχείριση από τα συμμαχικά πλοία που ναυλοχούσαν στα ανοιχτά της Σμύρνης. Γιατί ο Στεργιάδης δεν προέτρεψε τον ελληνικό πληθυσμό να εγκαταλείψει έγκαιρα την περιοχή; Οπως ο ίδιος είπε, «καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα».

1934 Με το σύνθημα «Κάτω η ληστεία του ΑΣΟ» (Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού) γίνονται συλλαλητήρια και διαδηλώσεις από την Κόρινθο μέχρι την Ηλεία. Στο Αίγιο η αστυνομία επιτίθεται κατά των σταφιδοπαραγωγών, τραυματίζοντας 4 σοβαρά και 15 ελαφρύτερα. Στον Πύργο γίνεται μεγάλο συλλαλητήριο με μαύρες σημαίες και σύνθημα «Ζωή ή θάνατος».

1935 Οι αρχές, προσπαθώντας να διαλύσουν δέκα χιλιάδες σταφιδοπαραγωγούς μαζί με γυναικόπαιδα, που συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της Πύλου, σκοτώνουν 2 και τραυματίζουν 12. Επακολουθεί σωστή μάχη και οι ένοπλοι σταφιδοπαραγωγοί γίνονται κύριοι της πόλης. Η κυβέρνηση κινητοποιεί 2 μεραρχίες στρατού, συγκροτεί έκτακτο στρατοδικείο στην Καλαμάτα και κηρύσσει στρατιωτικό νόμο.

1943 Τμήμα του ΕΛΑΣ Βοιωτίας χτυπά γερμανική μηχανοκίνητη φάλαγγα κοντά στο χωριό Δομβραίνα. Οι απώλειες του εχθρού ήταν 71 νεκροί, 24 τραυματίες, 4 άρματα μάχης και 8 αυτοκίνητα.

1944 ΗΠΑ και Βρετανία αναγνωρίζουν ντε φάκτο την κυβέρνηση του Ντε Γκολ στη Γαλλία.

1945 Στη συνέλευση των αντιπροσώπων των εργατικών σωματείων της Αθήνας για την εκλογή της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, ο Εργατικός Αντιφασιστικός Συνασπισμός (ΕΡΓΑΣ) κερδίζει συντριπτική νίκη, αφού ψηφίστηκε από τους 370 σε σύνολο 396 αντιπροσώπων.

1946 Αρχίζει τις εργασίες του το Α' Πανελλήνιο Συνέδριο Δημοκρατικών Γυναικών.

1947 Ο Δημοκρατικός Στρατός Σάμου, στην πρώτη αποφασιστική αναμέτρησή του με τις πολλαπλάσιες κυβερνητικές δυνάμεις, που κράτησε δύο μέρες, αποκρούει όλες τις επιθέσεις και εδραιώνει τις θέσεις του στο νησί.

1948 Ο Δημοκρατικός Στρατός αντιμετωπίζει με επιτυχία τις επιθέσεις του κυβερνητικού στρατού στο Καϊμακτσαλάν.

1958 Πεθαίνει ο Βρετανός (Αγγλος) συνθέτης Ραλφ Βον Ουίλιαμς.