Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση αξιοποιεί το ρημαγμένο σύστημα ως άλλοθι για να φορτώσει στο λαό την ευθύνη για την προστασία της υγείας του, ενώ τόσον καιρό δεν έκανε τίποτα για να το ενισχύσει πραγματικά, αν και της είναι γνωστά τα τεράστια προβλήματα (τα αναδεικνύουν καθημερινά οι αγωνιστές υγειονομικοί) και είχε όλο το χρόνο μπροστά της, χάρη στο λαό και στη νεολαία, που με την υπεύθυνη στάση τους εκμηδένισαν τα κρούσματα μετά την πρώτη φάση της πανδημίας. Αξιοποίησε όμως αυτόν τον χρόνο για να «ανοίξει» τον Τουρισμό με τους όρους των επιχειρηματικών ομίλων, για να ψηφίσει νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, να επιβάλει περιορισμούς στις διαδηλώσεις και στις απεργίες, να ενισχύσει τη νομοθεσία για τους πλειστηριασμούς. Τίποτα ουσιαστικό δεν άλλαξε στην Υγεία, επειδή το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του την αντιμετωπίζουν ως «κόστος» για το κράτος και ως πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων για τους ομίλους. Γι' αυτό οι σύγχρονες ανάγκες του λαού στενάζουν στον στενό κορσέ του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο. Αυτή είναι η επικίνδυνη πραγματικότητα, που μάταια προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση.