Ο πρώην υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Γκέιτς, σε πρόσφατο άρθρο του για τη Λιβύη ασκεί κριτική στην επέμβαση για την ανατροπή του Καντάφι, ο οποίος «είχε εγκαταλείψει το πυρηνικό του πρόγραμμα και δεν απειλούσε τα αμερικανικά συμφέροντα». Διαπιστώνει μάλιστα ότι «η κατάρρευσή του επέτρεψε σε περισσότερους από 20.000 πυραύλους επιφανείας - αέρος και αμέτρητα άλλα όπλα από το οπλοστάσιό του να βρουν το δρόμο τους τόσο στην Αφρική όσο και στη Μέση Ανατολή, πυροδότησε εμφύλιο πόλεμο το 2014 που έβαλε τη Λιβύη σε χρόνια αναταραχής, άνοιξε την πόρτα στην άνοδο του ISIS στη χώρα και δημιούργησε την ευκαιρία για τη Ρωσία να διεκδικήσει ρόλο στον καθορισμό του μέλλοντος της Λιβύης». Από το αφήγημα του Αμερικανού διπλωμάτη βέβαια λείπει το αμερικανικό σχέδιο για τη «Νέα Μέση Ανατολή», που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και προέβλεπε ανατροπές καθεστώτων και ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις, για την αναμόρφωση του χάρτη της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, σε πλήρη στοίχιση με τα αμερικανικά συμφέροντα. Οι εξελίξεις που περιγράφει μοιάζουν πράγματι με ντόμινο, έχουν όμως σε κάθε φάση τη σφραγίδα του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού, τον οποίο στηρίζουν και όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Ο σχεδιασμός αυτός, που προχωράει είτε με τα όπλα είτε με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, πάντα όμως στο όνομα της «ασφάλειας» και της «σταθερότητας», ανοίγει το «κουτί της Πανδώρας» για παραπέρα όξυνση των ανταγωνισμών, νέους πολέμους και καταστροφές. Ας το 'χει καλά στο νου του ο λαός, τώρα που προσπαθούν να τον πείσουν ότι με ΝΑΤΟική ομπρέλα, οι διευθετήσεις που προωθούνται στα Ελληνοτουρκικά γίνονται «για το καλό του» και για τη διασφάλιση της «σταθερότητας» στην περιοχή.

«Αν οι ηττημένοι του εμφυλίου αρέσκονται να γιορτάζουν την ήττα, τότε και οι νικητές δικαιούνται να γιορτάζουν τη νίκη», γράφει ο Πρετεντέρης στα «Νέα», προσπαθώντας κι αυτός να ξεπλύνει την απαράδεκτη εκπροσώπηση της κυβέρνησης στις γιορτές μίσους που διοργανώνει η Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών στον Γράμμο και στο Βίτσι. Το τι γιορτάζουν όμως «οι νικητές» το περιγράφει ένας από τους ένθερμους υποστηρικτές των φασιστομαζώξεων σε Γράμμο και Βίτσι, στον «επετειακό» αντικομμουνιστικό του λίβελο (γράφει τα ίδια κάθε χρόνο) στην εφημερίδα «Δημοκρατία»: «Εαμοβούλγαροι», «αποσχιστές συμμορίτες», «κομμουνιστική ανταρσία κατά της πατρίδας», «προδότες στασιαστές», «σταλινική δικτατορία» είναι ο οχετός που εξαπολύει ο πρόεδρος της περιθωριακής «Νέας Δεξιάς», Φ. Κρανιδιώτης, υποδεικνύοντας στην κυβέρνηση «το χρέος της να τιμά τους ήρωές της» με «επίσημη παρουσία στους τόπους του εθνικού αγώνα». Αυτοί είναι οι «διοργανωτές» της αντικομμουνιστικής γιορτής στον Γράμμο: Τα πιο βρώμικα «απόνερα» της μετεμφυλιακής περιόδου, που σύμφωνα με τον Πρετεντέρη «δικαιούνται να γιορτάζουν τη νίκη» και η κυβέρνηση τους νομιμοποιεί με την παρουσία της.

Ισχυρίζεται επίσης ο αρθρογράφος των «Νέων» ότι «στον εμφύλιο νίκησε όλη η Ελλάδα πλην των κομμουνιστών» και ότι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι για την ήττα του ΔΣΕ συνασπίστηκαν ο βασιλιάς, ο Παπάγος, ο Πλαστήρας, ο Παπανδρέου, ο Κανελλόπουλος. Ο Πρετεντέρης ανακαλύπτει την ...πυρίτιδα, διαπιστώνοντας ότι όλος ο αστικός κόσμος της εποχής συνασπίστηκε για να συντρίψει το λαϊκό κίνημα αμέσως μετά την απελευθέρωση και να στεριώσει την εξουσία του, με τη στρατιωτική βοήθεια των Αγγλοαμερικανών «συμμάχων». Αλλωστε, σε ποια περίοδο της Ιστορίας, ειδικά σε φάσεις όξυνσης της ταξικής πάλης, η αστική τάξη και τα κόμματά της δεν στάθηκαν ενιαία και με το ίδιο μίσος απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων και του λαού; Τι ήταν το μακέλεμα των εργατικών αγώνων από την εμφάνιση κιόλας της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, το «ιδιώνυμο» του Βενιζέλου, η παράδοση των έγκλειστων κομμουνιστών στους Γερμανούς αντί να σταλούν στο μέτωπο όπως ζητούσαν, τα ξερονήσια και οι φυλακές όπου σάπισαν χιλιάδες αγωνιστές, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνούσε και από τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης; Το ίδιο επιβεβαιώνει και σήμερα η προσπάθεια του αστικού κράτους, με εναλλαγή όλων των κυβερνήσεων, να βάλει στο «γύψο» το κίνημα, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα το καρότο της ενσωμάτωσης και το μαστίγιο της καταστολής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν σταθερά στο στόχαστρο το ΚΚΕ. Επειδή δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι.

1749 Γεννιέται ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος και συγγραφέας Γιόχαν Βόλφγκανγκ Φον Γκέτε. Μεταξύ άλλων έργων του, ο «Φάουστ».

1826 Στην τριήμερη Μάχη του Πολυαράβου οι Μανιάτες νικούν τις δυνάμεις του Ιμπραήμ.

1904 Ο Παύλος Μελάς ξεκινά την ένοπλη δράση του στη Δυτική Μακεδονία.

1910 Ξεκινά τις εργασίες του το συνέδριο της Β' Διεθνούς στην Κοπεγχάγη (28/8 - 3/9/1910). Στο συνέδριο αυτό διαφάνηκαν και πάλι οι οπορτουνιστικές πιέσεις και ταλαντεύσεις όσον αφορά το θέμα του πολέμου. Ετσι, η απόφαση του συνεδρίου περιλάμβανε: Την κοινοβουλευτική «πάλη» κατά των εξοπλισμών και την καταψήφιση των σχετικών πιστώσεων, την επιμονή στη συγκρότηση υποχρεωτικών διαιτητικών δικαστηρίων για τη διευθέτηση των διαφορών που προέκυπταν μεταξύ κρατών, τον γενικό αφοπλισμό, την κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών.

1944 Σε μπλόκο των Γερμανών και ταγματασφαλιτών στην Καλλιθέα εκτελούνται 40 πολίτες.

1944 Ο ΕΛΑΣ πραγματοποιεί επιθέσεις σε ολόκληρο τον Εβρο κατά των γερμανικών φρουρών. Συνολικά στις επιχειρήσεις για την απελευθέρωση του Εβρου οι Γερμανοί είχαν 400 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

1947 Ξεκινά στο Εκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη της Στενής Αυτοάμυνας. Από τους 67 κατηγορούμενους, οι 56 καταδικάστηκαν σε θάνατο.

1948 Τα Αρχηγεία Περιοχών του ΔΣΕ ανασυγκροτούνται σε Μεραρχίες. Δημιουργείται το Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο του ΔΣΕ.

1948 Ξεκινά η επιχείρηση «Ταύρος». Οι κυβερνητικές δυνάμεις επιτίθενται στις θέσεις του ΔΣΕ στη Μουργκάνα. Οι υπερασπιστές της Μουργκάνας, παρά τον εξαιρετικά άνισο συσχετισμό δυνάμεων (1 προς 10 υπέρ του αστικού στρατού), κράτησαν ηρωικά μέχρι και τις 16 Σεπτέμβρη, όταν με έναν τολμηρό ελιγμό κατάφεραν να ξεγελάσουν τον αντίπαλο και να περάσουν με ασφάλεια στα Ζαγόρια.

1951 Εκδίδεται το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Δημοκρατική».

1968 Πεθαίνει ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης. Μεταξύ των έργων του, η μελέτη της διαμόρφωσης του χώρου στην Ακρόπολη και στου Φιλοπάππου.

1987 Με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου αίρεται η εμπόλεμη κατάσταση της Ελλάδας με την Αλβανία.