Ακόμα και τώρα, δηλαδή, που τα κρούσματα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο και οι απώλειες αυξάνονται δραματικά, δεν υπάρχει ούτε σκέψη για προσλήψεις μόνιμων υγειονομικών και αύξηση της χρηματοδότησης στην Υγεία, για μέτρα προστασίας των εργαζομένων, της νεολαίας και των παιδιών. Το μόνο που υπάρχει είναι ανησυχία για τυχόν απώλειες κερδών για το κεφάλαιο, εσόδων για το κράτος, ανταγωνιστικότητας για την οικονομία και νέο ακριβό δανεισμό για λογαριασμό των επιχειρήσεων, αφού η ΕΕ δεν δικαιολογεί νέες δημοσιονομικές «διευκολύνσεις» στα κράτη - μέλη σε περίπτωση περιοριστικών μέτρων. Ιδια παραμένει επομένως και η ουσία των κάλπικων διλημμάτων που θέτει η κυβέρνηση στον λαό, σε κάθε φάση της πανδημίας, με στόχο να συγκαλύψει τις δικές της εγκληματικές ευθύνες για την αναζωπύρωση της πανδημίας, την άθλια κατάσταση στο σύστημα της Υγείας, την καθυστέρηση των εμβολιασμών, την απουσία αναγκαίων μέτρων προστασίας, όπως αυτά που διεκδικεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα και θα μπορούσαν να σώσουν ζωές.

Τον Χρήστο Γούδη άλλοι τον θυμούνται να παρεμβαίνει με την ακαδημαϊκή του ιδιότητα σε κάτι μεταμεσονύχτιες εκπομπές, από τις οποίες παρέλαυνε κάθε πιθανή και απίθανη περίπτωση συνωμοσιολόγων και «ψεκασμένων». Αλλοι τον θυμούνται για την υποψηφιότητά του με το ΛΑΟΣ το 2007. Οι περισσότεροι όμως τον γνωρίζουν ως τον «διανοητή» των φασιστοειδών, αφού συνεργάστηκε με τη Χρυσή Αυγή, ενώ εκλέχθηκε και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με επικεφαλής τον κατάδικο ναζί Κασιδιάρη το 2014. Στη συνέχεια εμφανιζόταν στο πλάι του τελευταίου σε πάνελ διαδικτυακών εκπομπών της εγκληματικής οργάνωσης, ενώ αρθρογραφούσε στη φασιστοφυλλάδα «Ελεύθερη Ωρα». Από την περασμένη Κυριακή, όμως, ο Χρ. Γούδης έχει στο παλμαρέ του άλλη μια εμφάνιση: Αυτήν τη φορά φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα «Documento», παραχωρώντας συνέντευξη για ένα πρόσφατο βιβλίο του. Ποιος ξέρει γιατί η συγκεκριμένη εφημερίδα, σε ένα διάλειμμα από τον ...«αντιδεξιό» αγώνα, ανέλαβε το «ξέπλυμα» του συγκεκριμένου φασιστοειδούς, η πορεία του οποίου δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Αντί άλλου σχολίου, ας σημειωθεί μόνο ότι δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται τέτοιες «συμπτώσεις»: Το 2015, επιχειρηματολογώντας για την ανάγκη «συνεννόησης με τους εταίρους», ο Γούδης έδινε τα συγχαρητήριά του στην «πατριωτική πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ», για το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε μετά το δημοψήφισμα...

Είσαι «ακτιβιστής αντικομμουνιστής»; Εχεις έκπτωση! Ο λόγος για τα τρένα στην Πολωνία. Οπως παρατήρησε αναγνώστης μας, όσοι ανήκαν σε «αντικομμουνιστικές ομάδες της αντιπολίτευσης» επί σοσιαλισμού, απολαμβάνουν έκπτωσης 51% στο εισιτήριο, μεγαλύτερη κι απ' αυτή που δικαιούνται τυφλοί, ανάπηροι, συνταξιούχοι και τραυματίες πολέμου, όταν ταξιδεύουν με τρένο! Το «εξπρές» του αντικομμουνισμού έχει έτσι κι αλλιώς πολλά βαγόνια: Μουσεία, εκδόσεις και πακτωλό χρημάτων για την παραχάραξη της Ιστορίας, εξίσωση κομμουνισμού - φασισμού, απόδοση τιμών σε όσους πολέμησαν στο πλευρό των ναζί και αργότερα για την καπιταλιστική παλινόρθωση, κανάκεμα σε κάθε λογής φασιστοειδή, απαγορεύσεις και διώξεις Κομμουνιστικών Κομμάτων και συμβόλων. Η ατμομηχανή του βέβαια δεν είναι άλλη από την επίσημη πολιτική της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που ρίχνουν λάσπη στη σοσιαλιστική οικοδόμηση για να «θάψουν το μέλλον». Πάντως, όση βρωμιά κι αν βγάλει ο «μουτζούρης» τους, δεν θα καταφέρουν να θάψουν την Ιστορία που έγραψαν οι λαοί με το αίμα τους, ούτε την προοπτική να ζήσουν ξανά χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους.

1605 Η «συνωμοσία της πυρίτιδας», με στόχο την ανατίναξη του βρετανικού Κοινοβουλίου, αποτυγχάνει. Ο πρωτεργάτης του εγχειρήματος, Γκάι Φοκς, συλλαμβάνεται και απαγχονίζεται.

1815 Βρετανία και Ρωσία υπογράφουν στο Παρίσι συνθήκη με την οποία τα Επτάνησα γίνονται αυτόνομο κράτος υπό βρετανική προστασία («Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων»).

1828 Οι επαναστατικές ελληνικές δυνάμεις υπό τον Δ. Υψηλάντη απελευθερώνουν τη Λιβαδειά.

1911 Η Ιταλία ανακηρύσσει την κυριαρχία της στη Λιβύη (ιταλοτουρκικός πόλεμος 1911 - 1912).

1914 Η Γαλλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (Α' Παγκόσμιος Πόλεμος).

1918 Στο Λιούμπιν συγκροτείται το πρώτο πολωνικό Σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργατών.

1922 Συνέρχεται το 4ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

1936 Στις 5 και 8 Νοέμβρη, στον Αη Γιώργη του Πειραιά και στην Κοκκινιά, οι παράνομες Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ πραγματοποιούν εκδηλώσεις για την Οκτωβριανή Επανάσταση.

1940 Ο Φράνκλιν Ρούσβελτ εκλέγεται για τρίτη φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ.

1944 Το Εθνικό Συμβούλιο της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) αποφασίζει την αυτοδιάλυσή της.

1947 Ξεκινά η ανάδειξη Επαρχιακών Λαϊκών Συμβουλίων στις ελεύθερες περιοχές της Ελλάδας.

1956 Η κρίση του Σουέζ (που ξέσπασε με αφορμή τις αντιδράσεις κυρίως της Βρετανίας και της Γαλλίας απέναντι στην εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ από την Αίγυπτο) λαμβάνει πλέον τη μορφή ανοιχτής ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Το βράδυ της 5ης προς 6 Νοέμβρη, βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου και καταλαμβάνουν τη διώρυγα.

1959 Ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίζεται και απελαύνεται. Ο Μέρτεν ευθυνόταν για σειρά εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής στη Θεσσαλονίκη και είχε συλληφθεί συμπτωματικά στην Αθήνα το 1957. Η δίκη του Μέρτεν άρχισε στις 11/2/1959 και κράτησε 20 μέρες. Καταδικάστηκε σε ποινές από 6 έως 20 χρόνια για διάφορα εγκλήματα: Παράνομες φυλακίσεις και εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης Ελλήνων και Ισραηλιτών, φόνους και θανάτους Ισραηλιτών από ασιτία, «γκέτο» σε βάρος 56.000 Ισραηλιτών, καταστροφή του εβραϊκού νεκροταφείου Θεσσαλονίκης, εκτοπισμό 40.000 Εβραίων σε γερμανικά στρατόπεδα κ.λπ. Τελικά, όμως, τον Νοέμβρη του 1959, με τροποποίηση προηγούμενου νόμου («περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου», που είχε φέρει στη Βουλή στις αρχές του έτους η κυβέρνηση Καραμανλή), ο Μέρτεν αποφυλακίστηκε και απελάθηκε. Στη Γερμανία συνελήφθη, αλλά γρήγορα αφέθηκε ελεύθερος.

1977 Πεθαίνει ο συγγραφέας Ρενέ Γκοσινί, συνδημιουργός του «Αστερίξ» και σεναριογράφος του «Λούκι Λουκ».

1979 Πεθαίνει ο συγγραφέας Κώστας Κοτζιάς.

1996 Η Μπεναζίρ Μπούτο απομακρύνεται από την πρωθυπουργία του Πακιστάν, κατηγορούμενη για νεποτισμό και διαφθορά.

1996 Ο Μπιλ Κλίντον επανεκλέγεται Πρόεδρος των ΗΠΑ.

1999 Επιχειρηματικός πόλεμος στις ΗΠΑ, καθώς δικαστική έκθεση χαρακτηρίζει «μονοπωλιακή» την εταιρεία «Microsoft» του Μπιλ Γκέιτς. Τελικά η υπόθεση κατέληξε σε συμβιβασμό με το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης και η εταιρεία «έπεσε στα μαλακά».