Αν και η πρόσφατη «γκάφα» του πρωθυπουργού, που παρουσίασε τον γιο του εργοστασιάρχη ως παράδειγμα νέου που γύρισε στην Ελλάδα για να «προλάβει το τρένο της ανάπτυξης», ξεπερνάει κάθε προηγούμενο, τα στοιχεία για την ανεργία των νέων στην Ελλάδα είναι αποκαλυπτικά για τις ευθύνες τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το λεγόμενο «brain drain» και ανταγωνίζονται σε προγράμματα και πολιτικές «επαναπατρισμού του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού». Βέβαια, κι αυτοί που μετανάστευσαν την περίοδο της προηγούμενης κρίσης, δεν ανακάλυψαν τον εργασιακό παράδεισο. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Στις χώρες που εργάζονται σήμερα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία περνάνε δύσκολα και οι συνθήκες δουλειάς καθρεφτίζουν κι εκεί την άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση. Τι έχουν όμως να αντιμετωπίσουν, όταν βάλουν στη ζυγαριά τη ζωή στο εξωτερικό - όπου πολλοί απ' αυτούς έχουν δημιουργήσει πλέον οικογένεια και νέους δεσμούς - και την επιστροφή τους στην Ελλάδα;

Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία δίνουν απάντηση: Το τρίτο τετράμηνο του 2021, το 34% των νέων γυναικών έως 24 ετών και το 29% των ανδρών, δηλαδή ένας στους τρεις, ήταν άνεργοι. Τα αντίστοιχα ποσοστά το 2019 ήταν 35% και 32%. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, μόλις το 12,5% των νέων έως 24 ετών εργάστηκαν έστω και μία ώρα τη βδομάδα που ερωτήθηκαν, κατά το 2ο τετράμηνο του 2021, δείχνοντας τα θηριώδη ποσοστά ανεργίας και σ' αυτήν την ηλικιακή κατηγορία. Ενώ ανάμεσα στους χιλιάδες ανέργους οι κάτοχοι πτυχίου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αντιπροσωπεύουν το 11,5%. Αν όλα αυτά συνδυαστούν με την «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς πείνας που διαμόρφωσαν διαχρονικά με τους νόμους τους η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, δεν είναι να απορεί κανείς ότι ακόμα και στη φάση της ανάπτυξης, χιλιάδες νέοι που εγκατέλειψαν τη χώρα δεν αποφασίζουν να γυρίσουν.

Κάθε χρόνο και χειρότερα για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου που υποχρεώνονται να χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο για τις καθημερινές μετακινήσεις τους, κυρίως από και προς τη δουλειά. Το 2021, ένας οδηγός στους δρόμους της Αττικής πέρασε πάνω από 70 ώρες «κολλημένος» σε μποτιλιάρισμα, από τις 37 ώρες που ήταν ο περσινός μέσος όρος. Στη μεγάλη διαφορά συντέλεσαν βέβαια το «λοκντάουν» της πανδημίας και ο περιορισμός των μετακινήσεων, αλλά το νούμερο δεν παύει να «ζαλίζει». Από πίσω του κρύβει τεράστια ταλαιπωρία, νεύρα, ατυχήματα και επιπλέον ημερήσιο χρόνο που ξοδεύεται για την εργασία. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και καθόλου άσχετο με τον αστικό σχεδιασμό που έχει στην προμετωπίδα του τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η άναρχη δόμηση και ανάπτυξη του αστικού ιστού, στο έδαφος της χρήσης γης με σκοπό το κέρδος, έχει οδηγήσει ήδη σε κορεσμό τους υπάρχοντες δρόμους, όπως για παράδειγμα τον Κηφισό, αλλά και ιδιωτικούς οδικούς άξονες, όπως η Αττική Οδός, την οποία χρυσοπληρώνουν οι οδηγοί για να κολλάνε κάθε πρωί στο μποτιλιάρισμα. Στο πλαίσιο των «πράσινων» πολιτικών, οι κυβερνήσεις διαφημίζουν τον δακτύλιο, ο οποίος όμως δεν λύνει, αντίθετα επιβαρύνει το συγκοινωνιακό, αφού καμιά υποδομή δεν υπάρχει περιφερειακά του κέντρου για να απορροφήσει την κίνηση, με αποτέλεσμα το μποτιλιάρισμα να μεγαλώνει. Τραγική είναι, τέλος, η κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με τα αραιά δρομολόγια, την περικοπή διαδρομών, τον συγχρωτισμό και τα ακριβά εισιτήρια. Δεν είναι επομένως να απορεί κανείς γιατί τα πρωινά η Αττική θυμίζει ...Νέο Δελχί, με χιλιάδες οδηγούς να μετράνε άπειρες χαμένες ώρες πίσω από το τιμόνι.

1714 Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Βενετίας. Ο πόλεμος διήρκεσε 4 χρόνια και έληξε με νίκη των πρώτων. Ως αποτέλεσμα, η βενετοκρατούμενη Πελοπόννησος πέρασε στους Οθωμανούς.

1852 Γεννιέται ο Ρώσος πρίγκιπας και βασικός θεωρητικός του αναρχισμού Πιοτρ Κροπότκιν.

1859 Γεννιέται ο ποιητής και πεζογράφος Γεώργιος Δροσίνης.

1917 Οι οθωμανικές δυνάμεις παραδίδουν την Ιερουσαλήμ στον βρετανικό στρατό.

1923 Η Ενωση Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού πραγματοποιεί μεγάλη συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας με κύριο σύνθημα «Πόλεμος εναντίον πολέμου». Η αστυνομία και ο στρατός επιτίθενται, δολοφονούν 6 και τραυματίζουν 26.

1929 Ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

1935 Υπογράφεται βρετανογαλλική συμφωνία που ουσιαστικά σήμαινε την παράδοση της Αβησσυνίας (Αιθιοπίας) στη φασιστική Ιταλία (Συμφωνία «Χόαρ - Λαβάλ»).

1943 Οι Γερμανοί προχωρούν σε ομαδικές δολοφονίες στην Πελοπόννησο. Το όργιο του αίματος θα συνεχιστεί έως τις 13 Δεκέμβρη και θα ολοκληρωθεί με μια από τις φοβερότερες θηριωδίες του ναζισμού, το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.

1944 Ο ΕΛΑΣ κινείται κατά της Σχολής Ευελπίδων, ενώ συνεχίζονται και οι επιθέσεις στου Μακρυγιάννη. Τμήματα του Τάγματος Καλλιθέας καταφέρνουν να φτάσουν μαχόμενα μέχρι την Ακρόπολη, διευρύνοντας έτσι ακόμη περισσότερο το άνοιγμα που είχε δημιουργήσει ο ΕΛΑΣ.

Ο Τσόρτσιλ, από τη μεριά του, πίεζε για την αποστολή ακόμα περισσότερων ενισχύσεων στο μέτωπο της Αθήνας: «Οφείλετε να αποστείλετε ενισχύσεις εις τας Αθήνας», έγραφε στον στρατηγό Ουίλσον, «άνευ ουδεμίας χρονοτριβής». Ταυτόχρονα, τηλεγραφούσε στον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα, Ρ. Λίπερ: «Ο σκοπός είναι σαφής: Να συντριβεί το ΕΑΜ. Το σταμάτημα των μαχών υποτάσσεται σ' αυτόν τον σκοπό».

1963 Ο Κ. Καραμανλής φεύγει από την Ελλάδα, δηλώνοντας πως παραιτείται από την πολιτική. Ο Π. Κανελλόπουλος γίνεται αρχηγός της ΕΡΕ.

1970 Πεθαίνει ο Σοβιετικός Αρμένιος αεροναυπηγός Αρτέμ Μικογιάν, σχεδιαστής πολλών από τα αεροσκάφη τύπου MIG.

1972 Συνέρχεται στην Ουγγαρία η 17η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία εκλέγει τον Χαρίλαο Φλωράκη Α' Γραμματέα της ΚΕ.

1987 Ξεσπούν στη Λωρίδα της Γάζας οι πρώτες εκδηλώσεις της «Ιντιφάντα», της άοπλης εξέγερσης των Παλαιστινίων κατά της ισραηλινής κατοχής και καταπίεσης.

1994 Η βρετανική κυβέρνηση και το ιρλανδικό Σιν Φέιν, η πολιτική πτέρυγα του IRA, αρχίζουν τις πρώτες, μετά από 70 χρόνια, επίσημες συνομιλίες τους.