Κάθε χρόνο και χειρότερα για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου που υποχρεώνονται να χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο για τις καθημερινές μετακινήσεις τους, κυρίως από και προς τη δουλειά. Το 2021, ένας οδηγός στους δρόμους της Αττικής πέρασε πάνω από 70 ώρες «κολλημένος» σε μποτιλιάρισμα, από τις 37 ώρες που ήταν ο περσινός μέσος όρος. Στη μεγάλη διαφορά συντέλεσαν βέβαια το «λοκντάουν» της πανδημίας και ο περιορισμός των μετακινήσεων, αλλά το νούμερο δεν παύει να «ζαλίζει». Από πίσω του κρύβει τεράστια ταλαιπωρία, νεύρα, ατυχήματα και επιπλέον ημερήσιο χρόνο που ξοδεύεται για την εργασία. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και καθόλου άσχετο με τον αστικό σχεδιασμό που έχει στην προμετωπίδα του τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η άναρχη δόμηση και ανάπτυξη του αστικού ιστού, στο έδαφος της χρήσης γης με σκοπό το κέρδος, έχει οδηγήσει ήδη σε κορεσμό τους υπάρχοντες δρόμους, όπως για παράδειγμα τον Κηφισό, αλλά και ιδιωτικούς οδικούς άξονες, όπως η Αττική Οδός, την οποία χρυσοπληρώνουν οι οδηγοί για να κολλάνε κάθε πρωί στο μποτιλιάρισμα. Στο πλαίσιο των «πράσινων» πολιτικών, οι κυβερνήσεις διαφημίζουν τον δακτύλιο, ο οποίος όμως δεν λύνει, αντίθετα επιβαρύνει το συγκοινωνιακό, αφού καμιά υποδομή δεν υπάρχει περιφερειακά του κέντρου για να απορροφήσει την κίνηση, με αποτέλεσμα το μποτιλιάρισμα να μεγαλώνει. Τραγική είναι, τέλος, η κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με τα αραιά δρομολόγια, την περικοπή διαδρομών, τον συγχρωτισμό και τα ακριβά εισιτήρια. Δεν είναι επομένως να απορεί κανείς γιατί τα πρωινά η Αττική θυμίζει ...Νέο Δελχί, με χιλιάδες οδηγούς να μετράνε άπειρες χαμένες ώρες πίσω από το τιμόνι.