ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στέιτ Ντιπάρτμεντ «ομιλεί» με «17Ν»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκ πρώτης όψεως φαντάζει αθώο και «φυσιολογικό», αλλά όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο λόγος για το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θεώρησε αναγκαίο να απαντήσει και μάλιστα αυθημερόν στους ισχυρισμούς που διατυπώνει στην προκήρυξή της η «17Ν» όσον αφορά τη δολοφονική απόπειρα κατά του Β. Μιχαλολιάκου. Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ρίτσαρντ Μπάουτσερ, χαρακτήρισε «εντελώς παράλογο» τον ισχυρισμό που πρόβαλε σε προκήρυξή της η οργάνωση «17Ν» ότι η απόπειρα δολοφονίας κατά του βουλευτή της ΝΔ έγινε από αμερικανικές υπηρεσίες. Οσο και αν ο εκπρόσωπος έσπευσε να προσθέσει ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να εισέλθει «σε κάποιου είδους συζήτηση με μια τρομοκρατική οργάνωση», όμως προκαλεί σοβαρά ερωτήματα και υποψίες γιατί όχι μόνο κάνει «διάλογο» μαζί της, αλλά μάλλον την αναγορεύει ως «ισότιμο» συνομιλητή.

Μεταξύ μας, βέβαια, δεν έχει κάνει και λίγα η «17Ν» για λογαριασμό της αμερικανικής κυβέρνησης και των μυστικών υπηρεσιών της. Και σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν ξεχνάει ότι η δολοφονική απόπειρα κατά του Β. Μιχαλολιάκου αποτέλεσε το πρόσχημα για τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος για την επιβολή του «τρομονόμου»...

Τα ζεϊμπέκικα της ντροπής

Τους 25 έφτασε ο αριθμός των απεργών πείνας, που έχασαν τη ζωή τους διαμαρτυρόμενοι για τα «λευκά κελιά» στις τουρκικές φυλακές, μετά και το θάνατο, την Τρίτη, του Αϊσούν Μποζντογάν, μέλους αριστερής οργάνωσης. Ο Τούρκος κρατούμενος πέθανε ύστερα από 250 μέρες απεργίας πείνας. Αυτά αναφέρει το χτεσινό μαντάτο από τη γειτονική χώρα.

Ας μην ταράσσονται οι κυβερνώντες και ιδιαίτερα ο ΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου. Ας συνεχίσει τα ζεϊμπέκικα της ντροπής και του αίσχους με τους εκπροσώπους του καθεστώτος της Αγκυρας, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις εν ψυχρώ δολοφονίες που γίνονται στις φυλακές της Τουρκίας. Ετσι και αλλιώς, δεν περιμένουν τίποτα από αυτόν και την κυβέρνησή του. Από τον ελληνικό λαό περιμένουν - και έχουν - την αγωνιστική αλληλεγγύη του.

Το στίγμα της λαϊκής κατακραυγής

Ο ακαδημαϊκός και καθηγητής της ψυχιατρικής Κ. Στεφανής έφυγε απ' το Μέγαρο Μαξίμου πριν τελειώσει η χτεσινή (πολύωρη) σύσκεψη των συναρμόδιων υπουργών υπό τον πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη, που προετοίμασε το σχέδιο για τα ναρκωτικά και τον αλκοολισμό - θέματα με τα οποία θα ασχοληθεί σήμερα το Υπουργικό Συμβούλιο.

Ο Κ. Στεφανής είχε προγραμματισμένη συνέντευξη στις 12 το μεσημέρι, στην οποία ανέπτυξε το Ελληνικό Πρόγραμμα της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας για την καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος της σχιζοφρένειας, που υλοποιείται απ' το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ).

Οταν τελείωσε η συνέντευξη, κάποιοι, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ρωτούσαν τον Κ. Στεφανή για τη σχιζοφρένεια της... κυβέρνησης. Ο καθηγητής άκουγε τα ερωτήματα και δεν έλεγε τίποτε. Κι όταν ρωτήθηκε «πότε θα μάθουμε για τη διάγνωση της πολιτικής σχιζοφρένειας των ημερών;» ο καθηγητής απάντησε: Θα αργήσετε πολύ.

Είναι θέμα των ειδικών να αποφανθούν - αργά ή γρήγορα - εάν ο «εκσυγχρονισμός» βαράει στο «δόξα πατρί» και τους εμπνευστές του. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή η κυβέρνηση φέρνει πια το στίγμα της λαϊκής κατακραυγής.

Τσανακογλείφτες της «νέας τάξης»

Εχει γίνει πλέον νόμος... Για θέματα εξωτερικής πολιτικής, είτε ακούς τον εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είτε τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Σημίτη, ακριβώς τα ίδια εισπράττεις. Ο Δ. Ρέππας, για παράδειγμα, όταν του ζητήθηκε χτες να σχολιάσει τη μεταφορά Μιλόσεβιτς στη Χάγη, δήλωσε: «Το θέμα αυτό το χειρίζεται υπεύθυνα η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση. Παρακολουθούμε κι εμείς αυτήν την εξέλιξη, αλλά τον πρώτο, τον καθοριστικό λόγο, τον έχει η κυβέρνηση της φίλης χώρας... Βεβαίως, θα πρέπει να γίνουν σεβαστοί και οι κανόνες με τους οποίους λειτουργεί το Διεθνές Δικαστήριο». Δε χρειάζονται, βέβαια, σχόλια πάνω στη θέση της κυβέρνησης, η οποία, άλλη μια φορά, αποδεικνύει ότι είναι πανάξιος τσανακογλείφτης της «νέας τάξης». Ομως, ας αφήσει τα γελοία προσχήματα, με τα οποία προσπαθεί να οχυρωθεί πίσω από τη γιουγκοσλαβική κυβέρνηση, η οποία, τάχα, έχει τον πρώτο και καθοριστικό ρόλο. Αυτό καθόλου δεν το σκεφτόταν η κυβέρνηση, όταν συμμετείχε στο ΝΑΤΟικό έγκλημα του βομβαρδισμού του γιουγκοσλαβικού λαού, ούτε αργότερα, όταν πρωταγωνιστούσε για να ανατραπεί η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά ούτε και τώρα, που συμμετέχει στους πολύμορφους εκβιασμούς σε βάρος και της τωρινής...

Παραβίαση δικαιωμάτων

Σοβαρό πρόβλημα μας καταγγέλλεται πως έχει δημιουργηθεί στο 583 Τάγμα Πεζικού, με τις άδειες των στρατιωτών. Ο διοικητής του συγκεκριμένου τάγματος έχει δώσει διαταγή να φεύγει με άδεια μόνο το 10% της δύναμης, με συνέπεια οι στρατιώτες να παίρνουν άδεια κάθε τρεις μήνες και περισσότερο, παρά τη σχετική πάγια διαταγή, που τους δίνει αυτό το δικαίωμα κάθε δύο μήνες. Μας καταγγέλθηκε, επίσης, ότι γίνονται διακρίσεις, δεν τηρείται ο προγραμματισμός των αδειών και το «βύσμα» είναι κανόνας.

Να περιμένουμε πως το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και οι αρμόδιοι του ΓΕΣ θα ερευνήσουν το ζήτημα και θα πάρουν τα απαραίτητα μέτρα;

Γευματίζοντας...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΙΓΑ ΜΗ δεν είχε ...γεύματα η προσυνεδριακή διαδικασία του ΠΑΣΟΚ. Σας θυμίζουμε ότι ο όρος «γεύμα» είναι πλέον «πολιτικός» και τον έχει θεσμοθετήσει ως διαδικασία το κυβερνών κόμμα. Χτες, λοιπόν, πραγματοποιήθηκε «γεύμα» με τους Γιώργο Παπανδρέου και τη Δήμητρα Λιάνη. Γιατί και πώς δεν ξέρουμε ...αλλά πού θα πάει θα φανεί.

Βέβαια, μέχρι τον Οκτώβρη που θα γίνει το Συνέδριο, όπως καταλαβαίνετε ...θα στενάξουν τα τραπέζια και όλα τα εστιατόρια, από ...τους «χρυσούς σκούφους» μέχρι την πιο ταπεινή ταβέρνα θα συμβάλουν με τον τρόπο τους στις ζυμώσεις! Αντε και καλή όρεξη.

ΓΙΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ έχουμε νερό. Τι τα θέλει και τα λέει κάτι τέτοια τώρα η ΕΥΔΑΠ; Εχουν καιρό στην κυβέρνηση να καθίσουν να εξετάσουν τέτοια προβληματάκια; Αυτοί «πνίγονται» τώρα, τι θα γίνει σε δυο χρόνια θα κοιτάξουν;

Τέτοιες ανακοινώσεις πάντως ούτε στη ...Λιβύη και την Αίγυπτο δε γίνονται, που στο κάτω κάτω είναι χώρες με ερήμους και ξηρασίες και θα δικαιολογούνταν. Εδώ και ποτάμια έχουμε και λίμνες έχουμε και για θάλασσα δεν το συζητάμε φυσικά.

Μόνο που έτσι και ζητηθεί η χρηματοδότηση κανενός έργου εκτροπής ποταμού ή κάτι τέτοιο ...η Ευρωπαϊκή Ενωση παθαίνει αλλεργία. Βλέπετε, παρόμοια έργα βοηθάνε και τους αγρότες να ποτίσουν τα χωράφια τους και ούτε που θέλουν να ακούνε τέτοια πράγματα στις Βρυξέλλες.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ συγχαρητήρια ακούει κανείς από τους Αμερικανούς προς το υπουργείο Δημόσιας Τάξης τόσο περισσότερο πρέπει να ανησυχεί και χτες ο Νίκολας Μπερνς προχώρησε σε ανάλογη δήλωση, εκφράζοντας την ικανοποίηση του.

Προφανώς, οι κάθε λογής «ασφαλίτικοι» μηχανισμοί έχουν προχωρήσει από τότε που πρωτο-υπέγραψαν οι Αμερικανοί τις συμφωνίες «ασφάλειας» με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τώρα επιχαίρουν για το έργο τους.

Σε κρίση ο «μονόδρομος»

Τι συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ; Τι είναι αυτό που χωρίζει τα ηγετικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος; Ακούγεται παράδοξο, αλλά εκείνο που τους χωρίζει είναι ακριβώς εκείνο που τους ενώνει: Η «κουτάλα»...

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:

Πρώτον, η κυβερνητική «περιπέτεια» εμφανίζεται σαν επακόλουθο της κρίσης σχέσεων μεταξύ «κακού» και «καλού» ΠΑΣΟΚ. Ποια είναι όμως η ουσία αυτής της εσωΠΑΣΟΚικής διένεξης; Οι πρώτοι θέλουν εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, του γνωστού «μονόδρομου» της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, με επικεφαλής τον Σημίτη, ένα επιτελείο αμιγώς της προσωπικής του επιλογής και περιτύλιγμα τον «εκσυγχρονισμό». Οι δεύτεροι θέλουν την εφαρμογή της ίδιας (!) νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αλλά με άλλο... περιτύλιγμα και χωρίς Σημίτη. «Ναι», δηλαδή, στα μέτρα για το Ασφαλιστικό, αλλά με περισσότερο... διάλογο. «Ναι» στην ΟΝΕ και στα «προγράμματα σταθερότητας», αλλά με... «σοσιαλιστικότερο» επικοινωνιακό κερασάκι.

Επομένως, γιατί «τσακώνονται»; Είναι τόσο ισχυρές οι προσωπικές τους φιλοδοξίες ώστε να θέτουν σε δοκιμασία τις ίδιες τους τις καρέκλες; Για να υπάρξει σωστή απάντηση, η προσέγγιση πρέπει να γίνει με αντίστροφη φορά. Εξηγούμαστε:

Είναι οι καρέκλες τους που τρίζουν και αυτό είναι που προκαλεί τις μεταξύ τους «ρήξεις». Ετσι, μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν την «κουτάλα», και οι μεν και οι δε, προτάσσουν τη δική τους διαχειριστική εκδοχή για το πώς το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, αλλά μειώνοντας τις πιθανότητες απώλειας της κυβερνητικής εξουσίας. Οι μεν λένε ότι μόνο αν το ΠΑΣΟΚ μετατραπεί πλήρως σε ένα κόμμα αντίστοιχο με εκείνο του Μπλερ, «θατσερικό» λόγω και έργω δηλαδή, θα συνεχίσει να έχει το μαχαίρι και το πεπόνι. Οι άλλοι θεωρούν ότι μόνο με ένα ΠΑΣΟΚ που θα μοιάζει «ζοσπενικό», δηλαδή κόμμα-φορέας της νεοσυντηρητικής πολιτικής, αλλά με «κεντροαριστερούτσικη» ρητορεία, θα καταφέρουν να παίξουν το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, διατηρώντας, παράλληλα, τους κυβερνητικούς θώκους.

Γιατί, όμως, το ενδεχόμενο της εκλογικής τους ήττας μοιάζει πολύ πιθανό; Μήπως επειδή - κατά τον Σημίτη - το κόμμα δε στηρίζει την κυβέρνηση; Μήπως γιατί - κατά τον Τσοχατζόπουλο και τους άλλους - η κυβέρνηση δεν πορεύεται στις προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Από αλλού προκύπτει η κυβερνητική-κομματική κρίση: Από την ίδια την ακολουθούμενη πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης. Μετά από μια πορεία διαρκούς επιβολής μέτρων νεοσυντηρητικού «εκσυγχρονισμού», η συσσωρευμένη ποσότητα κοινωνικής δυσαρέσκειας πήρε, μετά την υπόθεση του Ασφαλιστικού, νέα χαρακτηριστικά. Μετατράπηκε σε κοινωνική οργή. Και τα πράγματα δυσκόλεψαν περισσότερο, καθώς το έντονο αυτό λαϊκό «ως εδώ» έβαλε σε δεύτερες σκέψεις την ολιγαρχία, που διερευνά τώρα αν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κάνει τη... «δουλιά».

Το βασικό, όμως, για την πλουτοκρατία είναι να αποφευχθεί μια γενικευμένη κρίση της κυρίαρχης πολιτικής. Γι' αυτό η κρίση της πολιτικής του «μονόδρομου» επιδιώκεται να εμφανιστεί απλώς σαν κρίση μεταξύ «καλού» ή «κακού» ΠΑΣΟΚ ή το πολύ πολύ σαν κρίση που πλήττει τον ένα δικομματικό εταίρο, αλλά συμφέρει τον άλλον. Που σημαίνει ότι παραμένει αλώβητη η ακολουθούμενη πολιτική, αφού ακόμα κι αν δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ, υπάρχει η ΝΔ...

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η ουσία για τα λαϊκά συμφέροντα. Η δεδομένη κρίση δεν πρέπει να απορροφηθεί διά του εγκλωβισμού του λαού στα εσώψυχα του ΠΑΣΟΚ ή σε εναλλαγές των δικομματικών εταίρων. Πρέπει να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα για την πρόκληση κρίσης συνολικά στο πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας. Πώς; Διά του απεγκλωβισμού του λαού και από το ΠΑΣΟΚ και από τη ΝΔ και από τις «κεντροαριστεροδέξιες» εφεδρείες τους.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το ξανασκέφτηκε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Σύμφωνα με όλες τις σχετικές πληροφορίες, στη διάρκεια της πρόσφατης συνεδρίασης του Εκτελεστικού Γραφείου, ο Κ. Σημίτης χρησιμοποίησε ακόμη και τον εκβιασμό της παραίτησης από τη θέση του πρωθυπουργού και τη διενέργεια εκλογών, προκειμένου να αποσπάσει την ομόφωνη γνώμη των υπολοίπων, για την επίσπευση του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, τόσο ο κ. Ρέππας - επισήμως, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος - όσο και οι κοντινοί συνεργάτες του πρωθυπουργού τονίζουν προς κάθε κατεύθυνση ότι ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνηση θα εξαντλήσουν την τετραετία, ανεξάρτητα από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και το όποιο αποτέλεσμά του.

Να πιστέψουμε πως ο Κ. Σημίτης σκέφθηκε περισσότερο... ώριμα το όλο ζήτημα ή ότι η σύγχυση και ο χαμός έχει στρογγυλοκαθίσει για τα καλά στα πρωθυπουργικά επιτελεία;..

... ή γίνεται χαμός;

Σχετικά με το προηγούμενο σχόλιο, πάντως, είναι και οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι μιας σειράς χτεσινών εφημερίδων και, μάλιστα, αυτών που ασχολούνται συστηματικά με τις εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. «Σημίτης προς υπουργούς: "Μένετε μέχρι... να φύγετε"» λέει το «Καρφί». «Δε λειτουργεί τίποτα στην κυβέρνηση και η οικονομία οδηγείται σε περιπέτειες - ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΠΡΟΕΔΡΕ γιατί χανόμαστε!» φωνάζει η «Αυριανή», ενώ η «Νίκη» σημειώνει «Σύγκρουση γραμμών για τον ανασχηματισμό - Εμφύλιος στο Μαξίμου», έχοντας τον ίδιο ουσιαστικά πρωτοσέλιδο τίτλο με την «Αθηναϊκή», που τονίζει: «Σε κατάσταση πανικού ο "ιατρός" - ΕΜΦΥΛΙΟΣ στην αυλή του Μαξίμου».

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Οι προστάτες...

Ο τίτλος ευκρινής και σαφέστατος: «Τα στρατεύματα των ΗΠΑ διασώζουν Αλβανούς αντάρτες»!

Ετσι κυκλοφόρησε χτες η εφημερίδα «Ουάσινγκτον Τάιμς», περιγράφοντας τα όσα εξελίχτηκαν τις προάλλες στα Σκόπια. «Ο Λευκός Οίκος - συνέχιζε στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα - αποφάσισε χτες και ο Πρόεδρος Μπους αποδέχτηκε τη χρησιμοποίηση του αμερικανικού στρατού για τη διάσωση 350 οπλισμένων Αλβανών ανταρτών από ένα προάστιο των Σκοπίων, που είχαν έρθει σε συμπλοκή με τις κυβερνητικές δυνάμεις της Μακεδονίας»...

Τα μεταφέρουμε όλα αυτά για δυο λόγους: Πρώτον, επειδή έχει δεδομένη αξία ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί παραδέχονται ανοιχτά ότι ο ρόλος τους στα Σκόπια δεν είναι παρά η διάσωση, η φυγάδευση και εν γένει η προστασία των μισθοφόρων τους του UCK. Δεύτερον, έχει τη δική του αξία το γεγονός ότι οι Αμερικανοί όταν μιλούν πλέον για τον UCK δε χρησιμοποιούν τον όρο «τρομοκράτες», αλλά «αντάρτες»!

Για όσους δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνουν όλα αυτά για τα Βαλκάνια, ας ρωτήσουν τον κ. Σημίτη, που δηλώνει έτοιμος να στείλει Ελληνες στρατιώτες και στα Σκόπια, υπό τις διαταγές των Αμερικανών φίλων του...

Αφελείς... ερωτήσεις

Μια και αναφερόμαστε, όμως, στο συγκεκριμένο επεισόδιο του Αρατσίνοβο - όπου, με την προστασία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ φυγαδεύτηκαν οι περικυκλωμένοι από τον στρατό της ΠΓΔΜ αυτονομιστές Αλβανοί και μεταφέρθηκαν μερικά χιλιόμετρα παραπέρα, σε περιοχή ελεγχόμενη από άλλες ομάδες αυτονομιστών - έχουμε ορισμένες... αφελείς ερωτήσεις, προς την ελληνική κυβέρνηση και κάθε άλλο αρμόδιο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Μπορείτε να μας πείτε, γιατί εκβιάσατε ωμά την κυβέρνηση των Σκοπίων, να συμφωνήσει σε αυτό και δεν κάνατε το ίδιο με τους αυτονομιστές, ώστε να παραδοθούν και να αφοπλιστούν; Μπορείτε να μας πείτε ακόμη, γιατί - μετά την υπό ΝΑΤΟική προστασία μεταφορά τους - τους επιστρέψατε όλο τον οπλισμό τους; Θεωρείτε, μήπως, ότι δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμη το... έργο τους;

Επαναλαμβάνουμε, ότι μπορεί να θεωρηθούν... αφελή τα ερωτήματα, αλλά απαντήσεις έχετε;

Υ.Γ. Αλήθεια, εισιτήριο πλήρωσαν ή τους μεταφέρατε δωρεάν και, μάλιστα - απ' ό,τι μεταδόθηκε - με κλιματιζόμενα λεωφορεία..;

Ασφυκτική θηλιά

Το ότι οι τράπεζες είναι ιδρύματα καταλήστευσης των εργαζομένων που συναλλάσσονται με αυτές, κανείς δεν περίμενε να το μάθει από την απόφαση του Αρείου Πάγου, που έκρινε καταχρηστικούς κάποιους από τους όρους των τραπεζικών δανείων. Το Ανώτατο Δικαστήριο, εξετάζοντας συγκεκριμένες καταγγελίες, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά και, απλά, επιβεβαίωσε αυτό που βιώνει και ο τελευταίος πολίτης που εξαναγκάζεται να περάσει το κατώφλι της τράπεζας. Ο κανόνας λειτουργίας των τραπεζών είναι γνωστός. Αγοράζουν και πουλάνε χρήμα, στοχεύοντας στην απόσπαση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους και από τη μία και από την άλλη πράξη. Ετσι, όταν το αγοράζουν πληρώνουν σαν... Σκοτσέζοι κι όταν στο πουλάνε το δίνουν πανάκριβα. Η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος, που αξίωσε και πέτυχε τα προηγούμενα χρόνια το μεγάλο κεφάλαιο, αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της πλήρους ασυδοσίας των τραπεζιτών, σε κάθε διαδικασία διαμόρφωσης και τροποποίησης των όρων των τραπεζικών συναλλαγών. Ετσι, αν σήμερα καταθέσεις 200.000 δραχμές σε λογαριασμό καταθέσεων, δεν παίρνεις δεκάρα τόκο, ενώ για αντίστοιχες αγορές που κάνεις με μια πιστωτική κάρτα πληρώνεις επιτόκια που φτάνουν και το 16%! Κι αυτό δεν είναι πάντα το χειρότερο.

Το χειρότερο είναι ότι τα τελευταία χρόνια αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ο αριθμός των εργατικών και των άλλων λαϊκών νοικοκυριών που γίνονται όμηροι των τραπεζών. Η κυβέρνηση με την ασκούμενη πολιτική της και οι τραπεζίτες με τα παμπόνηρα τρικ τους, ωθούν μαζικά τον κόσμο στα τραπεζικά γκισέ. Η πολιτική συνεχούς υποβάθμισης των εισοδημάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών και οι συνεχείς «τρύπες» που δημιουργούνται στην ικανοποίηση στοιχειωδών καθημερινών αναγκών, είναι η βάση για τον προοδευτικά αυξανόμενο τραπεζικό δανεισμό. Πιστωτικές κάρτες, προσωπικά δάνεια, δάνεια για γιορτές και για διακοπές, ανοιχτά δάνεια και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, είναι μερικά από τα εργαλεία που παρουσιάζουν οι τράπεζες και τα οποία υποτίθεται πως λύνουν το οικονομικό πρόβλημα του καθένα μας. Μόνο που απλά υποτίθεται. Στην πραγματικότητα η πρώτη κιόλας δανεική συναλλαγή με την τράπεζα ανοίγει ένα φαύλο κύκλο, που διευρύνεται συνεχώς, με νεότερα δάνεια... Το δείχνουν και τα στοιχεία. Οταν το 1996 η κυβέρνηση Σημίτη έθετε τις ράγες του «εκσυγχρονισμού», το σύνολο των οφειλών από κάθε μορφής καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες ήταν περί τα 400 δισεκατομμύρια δραχμές. Τώρα είναι ήδη 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές και αυξάνονται συνεχώς.

Μόνο έτσι λειτουργούν στην κοινωνία του κεφαλαίου οι τράπεζες. Μόνο έτσι, παράλληλα, γίνονται κατορθωτά τα επιτεύγματα που έχουν να παρουσιάσουν στο τομέα της κερδοφορίας τους. Για την ιστορία ν' αναφέρουμε ότι την τελευταία τριετία (1997-1999), χρονιές που ο ελληνικός λαός στέναζε κάτω από την πολιτική του «μονόδρομου» της ένταξης στην ΟΝΕ, οι τράπεζες προϋπάντησαν το ΕΥΡΩ με υπερπενταπλασιασμό (!!!) των κερδών τους. Από 215,9 δισεκατομμύρια που είχαν αθροιστικά το 1997, κατέγραψαν κέρδη 451 δισ. το 1998 και 1,21 τρισεκατομμύρια το 1999 (ποσοστό αύξησης 461%)! Τον καιρό, δηλαδή, που το σύνολο των εργαζομένων πάλευε για αυξήσεις εισοδημάτων 2% και 3%, οι τράπεζες κατέγραφαν πρωτόγνωρα ρεκόρ. Ενας από τους κλασικούς τρόπους αύξησης αυτής της κερδοφορίας είναι να ρίχνουν όλο και περισσότερα θύματα της εισοδηματικής πολιτικής στο λούκι του τραπεζικού δανεισμού. Να τους κάνουν, δηλαδή, διπλά θύματα, σε έναν επικίνδυνο εναγκαλισμό, που σταδιακά μπορεί να μετατραπεί σε ασφυκτική θηλιά.

Μεταγραφές...

Μεταγραφές

και βρίσκεται

στο φόρτε

το παζάρι,

τον... κοψοχέρη

του ΠΑΣΟΚ, γερά

η ΝΔ φλερτάρει,

το δελεάζει

μ' ένα δισ. ψευτιές

και θα τον πάρει!

***