Ούτε ένας ούτε δύο... Στους 14 έχουν φτάσει ήδη οι βουλευτές που δεν έφτασαν καν στα μισά της τετραετίας με τα κόμματα που εκλέχτηκαν. Μάλιστα, οι 9 από αυτούς (προέρχονται από «Σπαρτιάτες», ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και Πλεύση Ελευθερίας) συγκροτούν και «κοινοβουλευτική ομάδα», για να έχουν τα σχετικά «προνόμια» σε κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Το κύριο είναι ότι το 5% των εκλεγμένων βουλευτών (μέχρι στιγμής...), από αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν. Τελικά, αθροίζονται στη μεγάλη δεξαμενή του αστικού πολιτικού συστήματος και των διεργασιών του, φέρνοντας στην επιφάνεια την ευκολία μετακινήσεων, αποχωρήσεων και προσχωρήσεων, στο έδαφος της κοινής αντιλαϊκής στρατηγικής που υπηρετεί ολόκληρη η «παλέτα» των αστικών κομμάτων. Την ίδια στιγμή, η κοινοβουλευτική συναίνεση, η στήριξη δηλαδή σε νομοσχέδια της ΝΔ από τα άλλα κόμματα, παραμένει υψηλή, επιβεβαιώνοντας ότι η μόνη γνήσια εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και στην πολιτική της γίνεται εκεί που το ΚΚΕ καταθέτει όλες του τις δυνάμεις: Στον δρόμο του αγώνα, της διεκδίκησης, της σύγκρουσης με τη στρατηγική, την οποία υπηρετούν από διάφορες θέσεις «πρώην» και «νυν», «διαγραμμένοι» και «μετακινούμενοι» από όλα τα αστικά κόμματα.

«Απαντες θέλουμε να χυθεί άπλετο φως για τα Τέμπη, να πληρώσουν αυτοί που η Δικαιοσύνη πιστεύει ότι είναι ένοχοι», σχολίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο, προσπαθώντας μάταια να αποτινάξει τις κυβερνητικές ευθύνες για το έγκλημα και τη συγκάλυψή του. Τον ίδιο στόχο υπηρετούν και όσοι έσπευσαν να καταγγείλουν την «πολιτικοποίηση» της συναυλίας, αντιδρώντας ακόμα και για την παλαιστινιακή σημαία που ανέμιζε μέσα στο πλήθος! Ομως, ο λαός και η νεολαία, που κρατάνε ζωντανή τη μνήμη των νεκρών και κυρίως τον αγώνα για να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί ένοχοι, δεν τους κάνουν τη χάρη. Οσοι ψάχνουν για βουβές διαμαρτυρίες, που θα καταγγέλλουν θολά τους ενόχους και θα ζητούν «δικαιοσύνη» από τους θύτες, δηλαδή το εγκληματικό κράτος και την ΕΕ, καλύτερα να αλλάξουν πλευρό. Αυτό τους διαμήνυσαν οι χιλιάδες νέοι, που άπλωσαν στο Καλλιμάρμαρο το πανό με το σύνθημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» και έκαναν όλο το στάδιο να φωνάζει: «Το έγκλημα αυτό δε θα συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών είμαστε φωνή!». Δίπλα σ' αυτά, η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό πάνω και κάτω από τη σκηνή, η αλληλεγγύη στους φαντάρους που αντιδρούν στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, απέσπασαν θερμό χειροκρότημα... Πώς λοιπόν να μη σηκωθεί η τρίχα κάγκελο των κυβερνητικών παραγόντων και των παρατρεχάμενών τους στα ΜΜΕ;

Το τι λύσσα τούς έχει πιάσει με τους φαντάρους που αντιδρούν στην ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, ούτε λέγεται! Και δεν είναι η πρώτη φορά. Το ίδιο είχε γίνει και το 1999, όταν η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και σύσσωμος ο αστικός κόσμος στήριζαν τη συμμετοχή της χώρας μας στον ΝΑΤΟικό πόλεμο ενάντια στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Η παλικαρίσια στάση στρατευμένων που στάλθηκαν στην Αδριατική για να συνδράμουν από θαλάσσης τους φονικούς βομβαρδισμούς, εξέθεσε την κυβέρνηση, η οποία ενεργοποίησε αμέσως τους μηχανισμούς διώξεων, τρομοκρατίας και συκοφαντίας. Λίγα χρόνια μετά, ναύτης που είχε καταγγείλει την αποστολή του πλοίου του στο πολεμικό μέτωπο και τιμωρήθηκε επειδή αρνήθηκε δημόσια να παραλάβει τα ματωμένα αργύρια, ως αποζημίωση για τη συμμετοχή του στη ΝΑΤΟική αποστολή, προσέφυγε στα δικαστήρια και απαίτησε την ακύρωση της ποινής, υπερασπιζόμενος το δικαίωμά του να λέει ελεύθερα τη γνώμη του ως στρατευμένος. Για την Ιστορία, η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου τον δικαίωσε. Σε αυτό έπαιξε σίγουρα ρόλο το τεράστιο κύμα καταδίκης του πολέμου και της ελληνικής εμπλοκής που είχε αναπτυχθεί μέσα στον λαό και στη νεολαία, όπως και η πρωτόγνωρη αλληλεγγύη στους στρατευμένους που βγήκαν μπροστά. Αυτή είναι η πραγματική ασπίδα τους και σήμερα, αυτή πρέπει να δυναμώσει με την αλληλεγγύη και την πάλη του ο λαός.

1837 Ιδρύεται η Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

1878 Υπογράφεται η Σύμβαση (Χάρτα) της Χαλέπας, μεταξύ της οθωμανικής κυβέρνησης και της Επαναστατικής Συνέλευσης των Κρητών, με την οποία η Κρήτη αποκτούσε ουσιαστικά καθεστώς αυτονομίας.

1917 Στην πόλη Βενσέν της Γαλλίας εκτελείται η Μαργαρίτα Ζέλε, γνωστή ως Μάτα Χάρι, με την κατηγορία ότι ήταν κατάσκοπος των Γερμανών.

1927 Οι Σοβιετικοί επιστήμονες ανακοινώνουν την ίδρυση της Εταιρείας Επιστημόνων και Τεχνικών με σκοπό τη συμβολή στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.

1944 Αναθαρρημένες από την παρουσία των βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων, οι «εθνικές» αστικές οργανώσεις πραγματοποιούν αντικομμουνιστική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.

1946 Αυτοκτονεί στο κελί του, λίγο πριν από την προκαθορισμένη εκτέλεσή του, ο Χέρμαν Γκέρινγκ, κορυφαίο στέλεχος των ναζί, ένας από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του Χίτλερ.

1946 Διλοχία του κυβερνητικού στρατού που μετείχε σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Κατερίνης, εξεγείρεται κατά των αξιωματικών και περνά με τον Δημοκρατικό Στρατό.

1958 Ξεκινά τις εργασίες του το 13ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (15 - 18/10/1958). Το Συνέδριο αποτέλεσε την κορύφωση της ενδοαστικής διαμάχης που είχε ξεσπάσει στους κόλπους της ΓΣΕΕ το αμέσως προηγούμενο διάστημα μεταξύ του Φ. Μακρή και του Δ. Θεοδώρου. Τελικά η ομάδα Θεοδώρου διασπάστηκε από τη ΓΣΕΕ συγκροτώντας χωριστή συνδικαλιστική κίνηση.

1933 Η ναζιστική Γερμανία ανακοινώνει την αποχώρησή της από την Κοινωνία των Εθνών.

1944 Δύο μέρες μετά την Απελευθέρωσή της από τον ΕΛΑΣ, βρετανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα.

1947 Για την ενίσχυση των αστικών στρατιωτικών δυνάμεων κατά του ΔΣΕ αποφασίζεται η συγκρότηση 40 ταγμάτων Εθνοφρουράς, συγχρηματοδοτούμενων εξίσου από την ελληνική κυβέρνηση και τις ΗΠΑ.

1964 Ο Νικίτα Χρουστσόφ καθαιρείται και στη θέση του Α' Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΣΕ εκλέγεται ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ.

1973 Λαϊκή κινητοποίηση πραγματοποιείται στα Μέγαρα εναντίον των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, που αποφάσισε η χούντα, προς όφελος μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων, τα οποία προγραμμάτιζαν βιομηχανικές επενδύσεις.

1974 Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ως μοναδικό εκπρόσωπο του Παλαιστινιακού λαού. Οι ΗΠΑ αρνούνται να συνταχθούν με τον ΟΗΕ.