Το τι λύσσα τούς έχει πιάσει με τους φαντάρους που αντιδρούν στην ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, ούτε λέγεται! Και δεν είναι η πρώτη φορά. Το ίδιο είχε γίνει και το 1999, όταν η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και σύσσωμος ο αστικός κόσμος στήριζαν τη συμμετοχή της χώρας μας στον ΝΑΤΟικό πόλεμο ενάντια στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Η παλικαρίσια στάση στρατευμένων που στάλθηκαν στην Αδριατική για να συνδράμουν από θαλάσσης τους φονικούς βομβαρδισμούς, εξέθεσε την κυβέρνηση, η οποία ενεργοποίησε αμέσως τους μηχανισμούς διώξεων, τρομοκρατίας και συκοφαντίας. Λίγα χρόνια μετά, ναύτης που είχε καταγγείλει την αποστολή του πλοίου του στο πολεμικό μέτωπο και τιμωρήθηκε επειδή αρνήθηκε δημόσια να παραλάβει τα ματωμένα αργύρια, ως αποζημίωση για τη συμμετοχή του στη ΝΑΤΟική αποστολή, προσέφυγε στα δικαστήρια και απαίτησε την ακύρωση της ποινής, υπερασπιζόμενος το δικαίωμά του να λέει ελεύθερα τη γνώμη του ως στρατευμένος. Για την Ιστορία, η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου τον δικαίωσε. Σε αυτό έπαιξε σίγουρα ρόλο το τεράστιο κύμα καταδίκης του πολέμου και της ελληνικής εμπλοκής που είχε αναπτυχθεί μέσα στον λαό και στη νεολαία, όπως και η πρωτόγνωρη αλληλεγγύη στους στρατευμένους που βγήκαν μπροστά. Αυτή είναι η πραγματική ασπίδα τους και σήμερα, αυτή πρέπει να δυναμώσει με την αλληλεγγύη και την πάλη του ο λαός.