Η εκδήλωση ξεκίνησε με απαγγελία ποιήματος και με ένα θεατρικό δρώμενο, που αναπαρέστησε στιγμές αγωνιστικής ανάτασης του λαού τη μέρα της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ.

Ακολούθησε ομιλία από τον Γιάννη Δελή, βουλευτή του ΚΚΕ, που αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα, ενώ φώτισε τα σύγχρονα διδάγματα του αγώνα, το γεγονός πως «τότε και τώρα μόνο ο λαός σώζει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με δυνατό ΚΚΕ».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία - αφιέρωμα στα τραγούδια της Αντίστασης, με τις επιβλητικές φωνές της Μαρίας Φραγκούλη και του Σωτήρη Μπαλλά. Τους συνόδευσαν: Π. Παφρανίδης (μπουζούκι), Γ. Φιλιππουπολίτης (Πιάνο), Γ. Ιωαννίδης (Τύμπανα), Λ. Κυρίδης (Μπάσο), Ν. Ταλέας (ακορντεόν).

Στην ομιλία του ο Γιάννης Δελής αναφέρθηκε στο Μπλόκο της Καλαμαριάς, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Κείνη τη μέρα οι Γερμανοί περικυκλώνουν και μπλοκάρουν την Καλαμαριά, την Αρετσού, το Δέρκων, το Κουρί, το Κατιρλί και το Κέντρο, και κανείς δεν μπορεί ούτε να μπει ούτε να διαφύγει.

Ολα αυτά, όμως, δεν τα κάνουν οι ίδιοι οι Γερμανοί κατακτητές!

Τα κάνουν οι Ελληνες συνεργάτες τους, οι ταγματασφαλίτες, ο Δάγκουλας με τη συμμορία του.

Χτυπούν για μια ακόμα φορά στην κόκκινη ανταρτομάνα Καλαμαριά των προσφύγων και των εργατών, γιατί ξέρουν πως το ΕΑΜ και το ΚΚΕ κυριαρχεί και σε αυτήν.

Οπως βλέπετε, η αστική τάξη ποτέ δεν έχασε και δεν χάνει το ταξικό της ένστικτο και τον προσανατολισμό και πάντα έχει πλήρη γνώση του πραγματικού της αντιπάλου, που δεν είναι, βέβαια, οι αστικές τάξεις των άλλων χωρών, μα η ίδια η εργατική τάξη και τα γύρω της λαϊκά στρώματα, και βέβαια η πολιτική τους πρωτοπορία, το ΚΚΕ.

Κι αυτό η ελληνική αστική τάξη δεν το ξεχνά και δεν το ξέχασε ποτέ!

(...) Φοβούνταν και φοβούνται την οργάνωση του λαού και την αντιμάχονται και τότε και σήμερα».

Αναφερόμενος στα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ακριβοπληρωμένη πείρα του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας, σημείωσε πως «η εθνικοαπελευθερωτική πάλη των εκμεταλλευομένων πρέπει να διεξάγεται ξέχωρα από τους εκμεταλλευτές τους και να αποσκοπεί στην ανατροπή της αστικής εξουσίας.

(...) Οι μόνες θυσίες που αρμόζουν στον λαό μας, είναι οι θυσίες στον αγώνα για να ξημερώσει η δική του εργατική - λαϊκή εξουσία, η μόνη που θα βάλει τέρμα στην εκμετάλλευση και στην ταξική αδικία εξαλείφοντας οριστικά τις κρίσεις.

Αυτό είναι το πραγματικό σημερινό νόημα - από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων - της επετείου της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους ναζί και όλων των αγώνων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ».

Νωρίτερα το πρωί, πραγματοποιήθηκε ιστορικός περίπατος στην Καλαμαριά του Μπλόκου (13/8/1944) με αφετηρία τους Μύλους «Αλλατίνη» (οδός Λογοθέτου και Σοφούλη γωνία Κάλλας). Ενας περίπατος που πέρασε από τα σημεία όπου δολοφονήθηκαν οι 11 αγωνιστές (οδός Βλάση Γαβριηλίδη και Τραπεζούντος γωνία, οδός Νικομηδείας 16-18, οδός Μουρουζιδών και Πασαλίδη γωνία, Ιασωνίδου 10) και κατέληξε στην Πλατεία Προσφυγικού Ελληνισμού.

Στον ιστορικό περίπατο συμμετείχαν και οι συγγενείς των οικογενειών τριών εκτελεσμένων, Ουσταμπασίδη, Γεωργιάδη και Καρατζόγλου.

Το Μπλόκο ήταν μια προγραμματισμένη επιχείρηση τρομοκράτησης και εξόντωσης όσων συμμετείχαν σε αντιστασιακές ενέργειες κατά των Γερμανών. Η επιχείρηση στους συνοικισμούς της Καλαμαριάς είχε προετοιμαστεί από καιρό. Και είχε δοθεί εντολή οι εκτελέσεις να γίνουν κατά τη διάρκεια της μέρας, ώστε να επιτευχθεί άμεσα ο στόχος της τρομοκράτησης. Η εκτέλεση της επιχείρησης είχε ανατεθεί στη συμμορία του Δάγκουλα.

Οι 11 δολοφονημένοι που εκτελέστηκαν στα σπίτια τους ή στον δρόμο ήταν: Ανδρέας Γεωργιάδης, Κωνσταντίνος Μοροχλιάδης, Παρασκευή Μοροχλιάδου, Δημήτρης Τιτόπουλος, Σπυρίδων Τιτόπουλος, Μιχαήλ Μιχαλίτσης, Κωνσταντίνος Δεληβαλάς, Αναστάσης Καρατζόγλου, Βασίλης Ζαμπέτογλου, Θόδωρος Ουσταμπασίδης, Γιώργος Μαραγκός.