Σάββατο 1 Σεπτέμβρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Επιασαν το νόημα» οι σχολάρχες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εκτός από τους φοιτητές, τους σπουδαστές κι όλους όσοι βγήκαν μαζικά στους δρόμους την περασμένη χρονιά ενάντια στην υποβάθμιση Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που «έπιασαν το νόημα» των κυβερνητικών επιδιώξεων. Πρόκειται για τους ιδιοκτήτες των κολεγίων, των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών και των διαφόρων ιδιωτικών «εκπαιδευτικών» επιχειρήσεων, που την περίοδο αυτή έχουν γεμίσει τον τόπο με διαφημίσεις.

Θαυμάστε, λοιπόν, τι λέει μια από αυτές τις διαφημίσεις: «81.000 υποψήφιοι για τα ΑΕΙ - ΤΕΙ φέτος όλοι θα μπουν κάπου, πόσοι όμως θα πετύχουν; Μα όσοι σπουδάσουν αυτό που θέλουν και οι ίδιοι και η αγορά εργασίας...». Δηλαδή, μας λέει ότι η μεγάλη μάζα θα περάσει στα τραγικά υποβαθμισμένα - έως επίπεδο ΙΕΚ - Πανεπιστήμια, που το μόνο που θα εξασφαλίζουν στους αποφοίτους τους θα είναι μια θέση στις ουρές των ανέργων. Γι' αυτό προτρέπουν όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να χρυσοπληρώσουν τις σπουδές τους στα ιδιωτικά «εκπαιδευτήρια», για να έχουν ένα δήθεν εξασφαλισμένο επαγγελματικό μέλλον, μια που αυτά τα μαγαζιά είναι διαμορφωμένα με βάση τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων για μισοκαταρτισμένο φθηνό εργατικό δυναμικό. Τα περισσότερα λόγια περιττεύουν.

Διαλέχτε...

Ετσι συμβαίνει, όταν η ενημέρωση γίνεται προϊόν προς πώληση. Ακόμη και η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», η παρουσιαζόμενη ως «η σοβαρή» εκδοχή των αστικών εφημερίδων, ποντάρει στη δημιουργία εντυπώσεων για να πουλήσει την πραμάτεια της. Αυτό έκανε και χτες με αφορμή τη μείωση των επιτοκίων ευρώ από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και τις αναμενόμενες επιπτώσεις που θα έχει αυτή η απόφαση στη χώρα μας.

Στον πρωτοσέλιδο τίτλο της λοιπόν η εφημερίδα αναφωνεί «πέφτουν κάτω του 5% τα στεγαστικά δάνεια». Οσοι αγοράσουν την εφημερίδα και δουν τα γραφόμενα στην πρώτη σελίδα θα διαπιστώσουν πως «εκτιμάται ότι τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων μπορεί να πιάσουν κάτω του 5,5%». Οποιος θελήσει περισσότερες λεπτομέρειες και ανατρέξει στο αναλυτικό θέμα στις μέσα σελίδες, θα διαβάσει ότι για τα επιτόκια «δεν πρέπει να αναμένεται μείωση σε όσα προϊόντα έχει εκδηλωθεί έντονος ανταγωνισμός, όπως είναι τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια που θα κινηθούν στο 6,00%-7,5%».

Διαλέχτε...

Το βασικό πολιτικό πρόβλημα

Associated Press

«Δεν πολεμήσαμε για την την απελευθέρωση για να τα ξεπουλήσουμε όλα σ' εκείνον που θα δώσει τα περισσότερα», γράφει η πικέτα που κρατά ο εργάτης διαδηλωτής της διπλανής φωτογραφίας, βάζοντας ουσιαστικά μ' έναν απλό και, ταυτόχρονα, άμεσο και εύστοχο τρόπο το βασικό πολιτικό πρόβλημα των σημερινών καπιταλιστικών κοινωνιών. Η φωτογραφία είναι από την τελευταία διήμερη απεργία των Νοτιοαφρικανών εργαζομένων, που οργάνωσε το Κογκρέσο Νοτιοαφρικανών Συνδικάτων ενάντια στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης του προέδρου της Ν. Αφρικής, Θάμπο Μπέκι.

Και μπορεί, βέβαια, κάποιος να ισχυριστεί ότι η μετάβαση της Νότιας Αφρικής από το προηγούμενο καθεστώς του απάνθρωπου και σκληρού απαρτχάιντ, σε μια σύγχρονη - στον ένα ή άλλο βαθμό - καπιταλιστική κοινωνία αποτελεί ένα σοβαρό βήμα προοδευτικής εξέλιξης, για τη συγκεκριμένη χώρα. Δε λέμε όχι. Ταυτόχρονα, όμως, είναι αδιαμφισβήτητο, πως οι χτεσινοί «δούλοι - εργάτες» μετατρέπονται σε σύγχρονους «εργάτες - δούλους», ενώ τα σοβαρότατα και πολύμορφα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας, ούτε καν μπαίνουν στο δρόμο της ουσιαστικής και προς όφελος του λαού αντιμετώπισής τους. Και δεν πρόκειται αυτό να γίνει, όσο κάνουν κουμάντο στην οικονομική και πολιτική ζωή της Νότιας Αφρικής - όπως και σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία - μια χούφτα κεφαλαιοκράτες και οι πολυεθνικές. Οσο δε βρίσκεται, πραγματικά και ουσιαστικά, στα χέρια των εργαζομένων και του λαού η πολιτική και οικονομική εξουσία.

Αναμπουμπούλα στα καύσιμα

Στην αύξηση που επιβλήθηκε στα ναύλα πετρελαίου αποδίδεται επισήμως μια από τις πολλές αυξήσεις του τελευταίου διαστήματος στην τιμή των υγρών καυσίμων. Συγκεκριμένα, από αύριο τα ΕΛΠΕ θα πουλούν ακριβότερα τα καύσιμα κατά 1,5 δρχ... Αύξηση, που έχει ήδη επιβληθεί από τα άλλα δύο ιδιωτικά διυλιστήρια. Παράλληλα, λέγεται ότι μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη θα έχει ξεκινήσει η ημερήσια αλλαγή τιμών στα υγρά καύσιμα από τα διυλιστήρια, πράγμα το οποίο τώρα γίνεται κάθε Πέμπτη. Παράγοντες της αγοράς υγρών καυσίμων εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει «αλαλούμ» στις τιμές. Πάντως, όπως λέει ο λαός «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» και σε κάθε περίπτωση όπου «λύκος» δεν είναι οι καταναλωτές.

Τα συνεδριακά

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΣΤΟΧΕΥΟΜΕΝΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ του εισοδήματος που επενδύει στον ενεργό πολίτη»! Μήπως, ξέρετε τι είναι αυτό; Είναι η έκφραση που χρησιμοποίησε χθες ο πρωθυπουργός προκειμένου να περιγράψει την «κοινωνική πολιτική» του ΠΑΣΟΚ μιλώντας στην ΚΕ.

Και εννοιολογικά πάντως λανθασμένο είναι. Μπορεί η «ενίσχυση» να «επενδύσει»; Εσείς τι λέτε;

Εξυπακούεται βέβαια ότι μόνον αυτός καταλαβαίνει τι θέλει να πει με τη φράση του αυτή. Εκτος πια κι αν ούτε κι ο ίδιος ακόμα την έχει κατανοήσει. Μια φορά, όποιος θέλει να ενισχύσει το εισόδημα του εργαζόμενου το λεει ευθέως και δε χρειάζεται τέτοια... λεξιπαίγνια.

Δε σας θυμίζει λίγο τα περίφημα «ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα» που κάνεις δεν μπορούσε να εξηγήσει τι σημαίνουν, μέχρι που δημοσιοποιήθηκαν τα προτεινόμενα μέτρα της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό και καταλάβαμε;

Επίσης πολύ μας άρεσε και το άλλο που είπε: «η διάχυση της ευημερίας»! Αυτός είναι ένας ακόμα κοινωνικός στόχος του ΠΑΣΟΚ. Μα πού την έχουν αποθηκευμένη βρε παιδί μου αυτή την ευημερία για να τη «διαχέουν» όπως θέλουν;

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λέει σωστά το ρητό και ο πρωθυπουργός ήταν για μια ακόμα φορά πολυλογάς. Οσο για την ενωτικού χαρακτήρα ομιλία που υποτίθεται πως έκανε μιλώντας θετικά για τις διαφωνίες και αρνητικά για την «προσωπική στρατηγική» των στελεχών, ευελπιστούμε να μην έχει την αυταπάτη ότι έπεισε κανένα στο κόμμα του.

Εκτος πια αν θέλει να πιστέψουμε ότι τα στελέχη δε μαζεύουν συνεδριακά «κουκιά» αυτή την περίοδο αλλά αντιθέτως ασχολούνται με την προώθηση του κυβερνητικού έργου, την ανάκαμψη της οικονομίας και άλλα τέτοια.

Καλή η προσπάθεια, αλλά όσον αφορά τον Γιωργάκη, την Βάσω, τον Ακη και όλους τους άλλους, από το ένα αυτί μπήκαν και από το άλλο βγήκαν...

Λόγια για... Εκθεση

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, προσέρχεται στην 66η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης υποτίθεται για να προβάλλει τα εργατικά αιτήματα, στην πράξη όμως λειτουργεί ως ο πλασιέ των στόχων του ΣΕΒ, υποκλίνεται στο όραμα της ΟΝΕ. Στριμώχνει το αίτημά της για «απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης» στα αντεργατικά όρια της «ανταγωνιστικότητας» και της «αύξησης της παραγωγικότητας». Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χ. Πολυζωγόπουλος, σε δηλώσεις του στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» φροντίζει, πριν ακόμα μεταβεί στη Θεσσαλονίκη, να οριοθετήσει τα «αιτήματα» των συνδικάτων.

Ετσι, ενώ μιλάει για «εισοδηματικό έλλειμμα που δημιουργήθηκε από περιοριστικές πολιτικές», θέτει την αντιμετώπισή του «σε συνδυασμό με την αύξηση της παραγωγικότητας, αλλά και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας». Εδώ δεν πρόκειται μόνο, για την αποδοχή από έναν κορυφαίο συνδικαλιστικό εκπρόσωπο, των στρατηγικών όρων και στόχων του κεφαλαίου «ανταγωνιστικότητα - παραγωγικότητα», τα οποία αποτελούν και τους πυλώνες της Λευκής Βίβλου και της Συνθήκης του Μάαστριχτ. (Από το 1994 ήδη οι πλειοψηφούσες παρατάξεις στη ΓΣΕΕ, έχουν διαβεί το Ρουβίκωνα)... Εδώ πρόκειται για μια προσπάθεια εξαπάτησης και παραπλάνησης των εργαζομένων. Αλλωστε τι διαφορετικό λένε οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ; Και αυτοί, στα λόγια πάντα, δεν αρνούνται να αυξήσουν τις αποδοχές των εργαζομένων, αρκεί βέβαια να μη θιχτεί η «ανταγωνιστικότητα» και η «παραγωγικότητα» των επιχειρήσεών τους.

Ομως, όταν θέτεις την «αντιμετώπιση του εισοδηματικού ελλείμματος», υπό τους όρους της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, δηλαδή της αύξησης των κερδών των καπιταλιστών, δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να υπονομεύεις στην πράξη τις όποιες αξιώσεις σου. Γιατί «ανταγωνιστικότητα» για τις επιχειρήσεις των καπιταλιστών, πριν απ' όλα σημαίνει μείωση του εργατικού κόστους, συμπίεση των εργατικών μισθών και ημερομισθίων, ευέλικτες μορφές απασχόλησης και ό,τι αυτές συνεπάγονται. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει και λιγότερες θέσεις εργασίας, εντατικοποίηση της εργασίας, περιορισμό των εργατικών δικαιωμάτων, χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης και όλων των εργατικών κατακτήσεων. Η καθημερινή ειδησεογραφία βρίθει από τέτοια γεγονότα, όπου πολυεθνικές περικόπτουν μισθούς και θέσεις εργασίας για να προστατέψουν τα κέρδη τους. Οχι τυχαία, πριν ακόμα από 120 χρόνια ο Φ. Ενγκελς εξηγούσε στους Αγγλους εργάτες ότι «η πίεση που ασκείται στο ύψος των μισθών αυξάνεται δέκα φορές σαν συνέπεια του ανταγωνισμού μεταξύ τους. Αυτό -υπογράμμιζε- που πριν ήταν ζήτημα λιγότερου ή περισσότερου κέρδους, τώρα γίνεται ζήτημα αναγκαιότητας».

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, όταν επιχειρεί να γίνει πιο συγκεκριμένος, για την ενίσχυση του εισοδήματος των μισθωτών, την πνίγει μέσα στο στενό κορσέ της παραγωγικότητας και περιορίζεται στην «αποκατάσταση απωλειών λόγω υπέρμετρης αύξησης του πληθωρισμού». (Που σημειωτέον ούτε αυτή τόλμησε να θέσει στην πράξη, για τις απώλειες του 2001). Ταυτόχρονα συνδέει επικίνδυνα την αύξηση του εισοδήματος με την όποια «αύξηση του ΑΕΠ». Η απλή μετάφραση των παραπάνω σημαίνει ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην καλύτερη περίπτωση «ζητάει» τη διατήρηση της σημερινής εισοδηματικής κατάστασης των εργαζομένων, τη σταθεροποίηση του «εισοδηματικού ελλείμματος», αν όχι τη χειροτέρευσή του, που η ίδια καταγγέλλει.

Μέσα σ' αυτά τα ασφυκτικά και αντεργατικά πλαίσια περί «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» που επαναλαμβάνει με ιερή προσήλωση, σε κάθε σχεδόν παράγραφο της δήλωσής του ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, το να μιλάς για «διεύρυνση της απασχόλησης, αντιμετώπιση της ανεργίας» και άλλα εύηχα για «αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων», είναι απλά λόγια του αέρα. 'Η μάλλον λόγια για μια Εκθεση..!


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η ανάπτυξη της οικονομίας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως, έχετε και την παραμικρή αμφιβολία, ότι η διατήρηση και η παραπέρα ενίσχυση του δυναμισμού και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι οι βασικές προϋποθέσεις, που εξασφαλίζουν την ανάπτυξη της χώρας; Και δεν εξασφαλίζουν μόνον αυτή, αλλά και την αύξηση των θέσεων εργασίας -άρα την αντιμετώπιση της ανεργίας- την αύξηση του εθνικού εισοδήματος και επομένως και των λαϊκών εισοδημάτων και γενικότερα, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου όλων μας; Λοιπόν, αν και στο παραμικρό αμφιβάλλετε για τα παραπάνω είστε απαράδεκτοι... Στο κάτω κάτω της γραφής, τζάμπα τα λένε και τα ξαναλένε, σε όλους τους τόνους τελευταία, τα οικονομικά κυρίως στελέχη της κυβέρνησης; Τζάμπα, τα 'πε και χτες ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην ΚΕ του κυβερνώντος κόμματος; Στο κάτω κάτω της γραφής, τα παραπάνω επιχειρήματα φαίνονται λογικότατα...

Βέβαια, ίσως πείτε, ότι τόσα χρόνια τώρα, οι ίδιοι ακριβώς παράγοντες -και όχι μόνον αυτοί, αλλά και οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και διάφοροι άλλοι- σημειώνουν πως η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται. Και δεν έχουμε κανένα λόγο, να μην τους πιστέψουμε. Πράγματι αναπτύσσεται η οικονομία. Η ανεργία, όμως, αυξάνεται. Οι φτωχοί γίνονται όλο και περισσότεροι και, τέλος πάντων, για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων ισχύει το «κάθε φέτος και χειρότερα». Αρα, κάποιο λάκκο έχει η φάβα...

... και ο λάκκος της φάβας

Και πράγματι έχει λάκκο... Το «κόλπο» της προαναφερόμενης επιχειρηματολογίας βρίσκεται στη χρήση του -ταξικά ασαφούς, τουλάχιστον- όρου «ελληνική οικονομία». Τον χρησιμοποιούν, ώστε να... χωράμε όλοι, αλλά η πραγματικότητα της καπιταλιστικής μας κοινωνίας είναι σαφέστατα διαφορετική. Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξη της οικονομίας, κλπ., κλπ., σημαίνει στη σύγχρονη καπιταλιστική πρακτική όλο και μεγαλύτερη αύξηση των κερδών της ολιγαρχίας, αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, όλο και μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των λίγων «εχόντων και κατεχόντων» και των πολλών, κλπ., κλπ. Και αποτελεί το λιγότερο αφέλεια, να ισχυρίζεται κάποιος, ιδιαίτερα σήμερα, ότι τα όλο και μεγαλύτερα κέρδη των κεφαλαιοκρατών θα φέρουν νέες επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας, καλύτερα μεροκάματα, συντάξεις, κλπ. Η καθημερινότητα δίνει πάμπολλες και αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, ότι τα αυξημένα κέρδη χρησιμοποιούνται από τους κεφαλαιοκράτες -πρώτα και κύρια, αν όχι αποκλειστικά- για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τις θέσεις τους, για να φέρουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Γι' αυτό και, παρά την πράγματι σημειούμενη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, δεν έχουμε πραγματική και ουσιαστική βελτίωση της θέσης της μεγάλης πλειοψηφίας τουλάχιστον των εργαζομένων

Αυτή είναι η αλήθεια και παραπέμπει ευθέως στις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ. Μόνο σ' ένα καθεστώς λαϊκής οικονομία και εξουσίας θα μπορούν οι εργαζόμενοι να καρπωθούν τα οφέλη της ανάπτυξης. Μόνο σ' ένα τέτοιο καθεστώς μπορεί η οικονομική ανάπτυξη, να έχει ωφέλιμο για τους εργαζόμενους και το λαό προσανατολισμό και περιεχόμενο.

Παραδειγματική τιμωρία

Οι δυο Αμερικανοί ναύτες που, αναίτια και προκλητικά, επιτέθηκαν, τραυμάτισαν και λήστεψαν Ελληνες πολίτες στα Χανιά, πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά από την ελληνική Δικαιοσύνη. Το «παραδειγματικά» έχει, βεβαίως, να κάνει με την ανάγκη να σταλεί μήνυμα προς τους κάθε λογής «παλικαράδες» - Αμερικανούς κυρίως, αλλά και κάθε άλλης εθνικότητας στρατιωτικούς, που βρίσκονται στη χώρα μας - ότι στην Ελλάδα δεν μπορούν να προκαλούν, να προσβάλλουν και να επιτίθενται σε Ελληνες, χωρίς να έχουν επιπτώσεις. Φυσικά, το «πρόσφορο έδαφος» για ν' αναπτυχθεί ο «τσαμπουκάς» των δυο 20χρονων «καουμπόιδων» του 6ου στόλου, το καλλιεργεί η πολιτική που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις έναντι των «συμμάχων» μας. Μια πολιτική «εθνικής υποταγής και υποτέλειας», που αναγνωρίζει στους Αμερικανούς το ρόλο του επικυρίαρχου. Οσο θα εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, θα γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων «περιστατικών», που προκαλούν την εθνική περηφάνια και υποτιμούν την εθνική αξιοπρέπεια του λαού μας...

Βαρυσήμαντες... θέσεις

Ακόμη και οι ΝΑΤΟικοί αξιωματικοί ομολογούν - σε κατ' ιδίαν συζητήσεις - το φιάσκο της επιχείρησης «Απαραίτητη Συγκομιδή» στην ΠΓΔΜ. Αναλυτές κάθε πολιτικής απόχρωσης σημειώνουν, πως ο δήθεν αφοπλισμός των Αλβανών αυτονομιστών και η συλλογή των όπλων ήταν το προπέτασμα καπνού για την εγκατάσταση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη γειτονική χώρα, ώστε να χειραγωγηθούν οι παραπέρα εξελίξεις σ' αυτή και την ευρύτερη περιοχή. Και ο Δ. Αβραμόπουλος, πρόεδρος του ΚΕΠ και δήμαρχος της Αθήνας, μιλώντας προχτές στην ΚΕ του κόμματός του ζήτησε «να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μπορέσει η ΝΑΤΟική δύναμη να ανταποκριθεί στην αποστολή της μέσα στο χρονικό διάστημα των 30 ημερών» και ακόμη, «να προστατευτεί με κάθε τρόπο η σωματική ακεραιότητα όλων των ανδρών που συμμετέχουν στη ΝΑΤΟική δύναμη»...

Αλήθεια, κουράστηκαν πολύ τα επιτελεία του ΚΕΠ, για να επεξεργαστούν τις... βαρυσήμαντες αυτές θέσεις;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Υπεράσπιση της αντίστασης

Η ακροαματική διαδικασία-παρωδία του ειδικού ΝΑΤΟικού δικαστηρίου στη Χάγη της Ολλανδίας - του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου του ΟΗΕ για τα εγκλήματα πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, όπως το αποκαλούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που το δημιούργησαν - είναι από πολλές απόψεις διδακτική. Κατ' αρχάς το ότι το άσπρο γίνεται μαύρο είναι ένα το κρατούμενο. Και εξηγούμαστε: Κατήγοροι είναι αυτοί που υποδαύλισαν και ενίσχυσαν αποσχιστικές κινήσεις στο έδαφος της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, οργάνωσαν το διαμελισμό της και το Μάρτη του '99 ματοκύλισαν τους λαούς της. Στο σκαμνί του κατηγορούμενου κάθεται ο πρώην Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας, που, αν μη τι άλλο, υπερασπίστηκε την πατρίδα του από έναν άδικο και επιθετικό πόλεμο, τον οποίο πραγματοποίησε η στρατιωτικοπολιτική μηχανή του ΝΑΤΟ.

Από τη μια μεριά, στη θέση των δικαστών οι μαριονέτες των ιμπεριαλιστών, προεξάρχουσας της ανεκδιήγητης Κάρλας Ντελ Πόντε, που αντλούν την ισχύ τους από τη βία των όπλων, τη βία της δυσμενούς αλλαγής συσχετισμού δύναμης, υπέρ του διεθνούς κεφαλαίου, μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης. Από την άλλη, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, κατηγορούμενος ως «εγκληματίας πολέμου» γιατί υπερασπίστηκε το λαό του. Από τη μία πλευρά, η αποκάλυψη της στημένης διαδικασίας, που παρά τις προσπάθειες των δοτών δικαστών δεν μπορεί ούτε καν να στοιχειοθετήσει κατηγορίες και, από την άλλη, η σθεναρή, αξιοπρεπής και επιχειρηματολογημένη στάση του πρώην Προέδρου της Γιουγκοσλαβίας, που από την πρώτη στιγμή έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα του χαλκείου του ΝΑΤΟ και δεν κάνει ρούπι πίσω από τη θέση υπεράσπισης της χώρας του.

Ετσι, και με βάση αυτή τη στημένη διαδικασία των ιμπεριαλιστών, αλλά κυρίως με βάση και τις σημερινές εξελίξεις και τη νέα ΝΑΤΟική επέμβαση στο άλλο κομμάτι της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, αυτό της ΠΓΔΜ, με την επιχείρηση-φιάσκο «Απαραίτητη Συγκομιδή», γίνεται καθαρό και στον πιο δύσπιστο ότι τα ιμπεριαλιστικά σχέδια μόνο κινδύνους και νέες καταστροφές μπορούν να φέρουν στους λαούς της περιοχής. Ο στόχος που υπήρχε και στις 78 μέρες του βρώμικου πολέμου και συνεχίζεται και τώρα, παρά τις «ανθρωπιστικές φαμφάρες», δεν είναι άλλος από την επαναχάραξη των συνόρων, τη δημιουργία κρατών-προτεκτοράτων, προκειμένου να ανοίξουν για το κεφάλαιο οι δρόμοι του πετρελαίου, της καταλήστευσης των χωρών και του πλούτου που παράγουν οι λαοί.

Γι' αυτό σήμερα αυτό που μετράει δεν είναι τόσο οι διαπιστώσεις, αλλά, πολύ περισσότερο, η συνέχιση της αντίστασης στα νέα ιμπεριαλιστικά σχέδια, μέσα από την πιο πλατιά λαϊκή συσπείρωση. Αυτό που απαιτείται είναι η ολόπλευρη στήριξη στους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, στον αγώνα που δίνουν όντας μέσα στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η ξεκάθαρη καταδίκη του ΝΑΤΟικού δικαστηρίου και η απαίτηση να σταματήσει η παραπομπή και καταδίκη του Μιλόσεβιτς. Η τέτοια στάση δε σημαίνει συμφωνία και αποδοχή της πολιτικής του συγκεκριμένου πολιτικού ηγέτη και του κόμματός του. Σημαίνει όμως ξεκάθαρα ότι οι λαϊκές δυνάμεις πρέπει να σταθούν σαφώς με το μέρος αυτών που αντιστάθηκαν στον ιμπεριαλισμό και κατά των διεθνών δολοφόνων που επαναχαράσσουν σύνορα με το αίμα των λαών. Ετσι, και ο δικός μας λαός υπερασπίζεται και το δικό του δικαίωμα στην αντίσταση. Ετσι, με σταθερό και ανυποχώρητο αντιιμπεριαλιστικό αγώνα ανοίγει ο δρόμος για μια Ελλάδα της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, που δε θα στέλνει τα παιδιά της ως κρέας για τα κανόνια των καπιταλιστών.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ