ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί ιδεών και ανθρωπιάς

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ηττήθηκαν οι κομμουνιστικές ιδέες, εδώ και καιρό» έγραψε ο Γ. Πρετεντέρης! «Και τώρα χάθηκε και η ανθρωπιά», πρόσθεσε ο δούλος (με τη θέλησή του) της πλουτοκρατίας!

Παριστάνει ότι εκείνος είναι με την ανθρωπιά! Το δικαιούται; Και υπέρ των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ ήταν και είναι, και υπέρ της καταστολής των διαδηλωτών (Γένοβα, Γκέτεμποργκ και αλλού) και υπέρ (γενικά) της πολιτικής που αυξάνει τη φτώχεια είναι κήρυκας διαπρύσιος! Αρα, δε δικαιούται να ομιλεί για ανθρωπιά! Και μάλιστα να κατηγορεί τους Γάλλους κομμουνιστές (και τους Ελληνες και όλους) ότι δε σέβονται τα θύματα της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον!

Ποιος τα σέβεται; Ο ίδιος; Αστεία πράματα! Χορεύει κι αυτός πάνω στα πτώματα, όπως χορεύουν τους πολεμικούς χορούς τους οι ηγεσίες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ! Ετοιμοι να σφάξουν πολύ πολύ περισσότερους, μαζί και Αμερικανούς!

Οσο για το ποιες ιδέες νικήθηκαν, ας κάνει τον κόπο να δει τον κόσμο του (τον καπιταλισμό), που λόγω των αντιθέσεών του πάει να τινάξει στον αέρα όλη την ανθρωπότητα! Αυτό (και μόνο) αρκεί, για να δει ποιες ιδέες έχουν νικηθεί...

Αλλος πόλεμος, άλλες προτεραιότητες...

«Απόφαση του κ. Μίλερ και των αξιωματούχων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι να μη γίνονται δηλώσεις για την υπόθεση της "17Ν", διότι αυτή τη στιγμή δεν αποτελεί προτεραιότητα της αμερικανικής πολιτικής». Αυτό αναφέρει ο συνήθως καλά πληροφορημένος περί των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ Αλ. Παπαχελάς (στο «Βήμα») και δεν έχει άδικο. Ο ίδιος ο Τομ Μίλερ που έρχεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα δηλώνει σε συνέντευξή του (στην «Καθημερινή») ότι «η "17Ν" ήταν πρόβλημα πολύ πριν την τελευταία αυτή επίθεση... αυτή τη στιγμή η προσοχή μας είναι φυσικά στραμμένη σε αυτή την τραγική επίθεση που απειλεί όλους μας. Οσο για τη "17Ν" προσβλέπω σε στενή συνεργασία με τις ελληνικές αρχές...». Τα πράγματα είναι τουλάχιστον παράδοξα. Αν η «17Ν» δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», τότε ποιος είναι; Οσο για το «γιατί» δεν είναι, τα συμπεράσματα δικά σας.

Ποια είναι η αλήθεια;

Πολλά και διάφορα, πολλές φορές αντιφατικά και αντικρουόμενα, γράφονται και λέγονται αυτές τις μέρες, σχετικά με το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον και, ιδιαίτερα, με το ποιοι κρύβονται από πίσω του. Για παράδειγμα, τις πρώτες μέρες είχαμε διαβάσει ότι το Αφγανιστάν δε διαθέτει αεροπλάνα τύπου «Μπόινγκ» και γι' αυτό το λόγο αρκετοί υποστήριζαν ότι οι φανατικοί αεροπειρατές εκπαιδεύτηκαν σε προσομοιωτές πτήσεων, εκτός του Αφγανιστάν. Αλλωστε, οι αμερικανικές υπηρεσίες υποστηρίζουν, όπως όλοι γνωρίζουν, ότι τα στοιχειώδη μαθήματα πιλότου, τα πήραν σε ιδιωτικές σχολές επί αμερικανικού εδάφους.

Τώρα, κάποια εφημερίδα (η «Αλ Σαρκ αλ Αουσάντ») δημοσιεύει συνέντευξη ενός κυβερνήτη της πολιτικής αεροπορίας του Αφγανιστάν, ο οποίος ισχυρίζεται ότι εκπαίδευσε 14 επίδοξους αεροπειρατές στη διακυβέρνηση επιβατηγών αεριωθουμένων τύπου «Μπόινγκ», σε αεροπορική βάση του Αφγανιστάν, κατόπιν διαταγής του καθεστώτος των Ταλιμπάν. Οι σχετικές δηλώσεις, βέβαια, τυγχάνουν αμέσως ευρείας αναμετάδοσης από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και φτάνουν και στο τελευταίο σπίτι του πλανήτη, που διαθέτει τηλεόραση ή ραδιόφωνο.

Τελικά, όμως, το ερώτημα παραμένει: Πότε έλεγαν αλήθεια;

Η ταξική ανάλυση

Δυστυχώς, έτσι είναι κ. Σωμερίτη μου. Οσοι βλέπουν στον αντιαμερικανισμό μίσος, ζήλια και πάθος για εκδίκηση ενάντια στους Αμερικανούς γενικά και αόριστα, μπορεί εύκολα να πέσουν θύματα μιας αντιμουσουλμανικής υστερίας. Οσοι, όμως, αντιστέκονται και παλεύουν ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και την πολιτική της νέας τάξης γενικότερα, φτιάχνουν καθημερινά γέφυρες φιλίας, αλληλεγγύης και συμμαχίες με όλους τους λαούς του κόσμου -μαζί και τον αμερικανικό- ανεξάρτητα του όποιου θρησκεύματος και εθνικότητας. Ισως, δεν το προσέξατε, αλλά οι διαδηλώσεις, που έγιναν σε όλο τον πλανήτη αυτές τις μέρες -και στις ΗΠΑ- είχαν μια αξιοσημείωτη προσέγγιση συνθημάτων και περιεχομένου.

Ναι, σωστά καταλάβατε. Εμείς επιμένουμε, να εξετάζουμε και αναλύουμε τα πράγματα, πρώτα και κύρια, σύμφωνα με την ταξική διαίρεση της ανθρώπινης κοινωνίας, παρά τον κίνδυνο να χαρακτηριστούμε δογματικοί και παλαιοημερολογίτες...

Τα ... βασιλικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ με τον τέως βασιλιά του Αφγανιστάν είχε ο Πρόεδρος του Πακιστάν, προκειμένου να συζητήσουν το μέλλον του Αφγανιστάν, μετά την επικείμενη - όπως λένε - αλλαγή ηγεσίας και την πτώση των Ταλιμπάν! Ακόμα δεν την απέκτησαν τη μοιράζουν τη χώρα, δηλαδή!

Ενα ακόμα δείγμα της παγκόσμιας «δημοκρατικότητας» των ΗΠΑ είναι κι αυτό! Τι πιο «ελεύθερο», από το να αποφασίζουν κάποιοι για τις τύχες ολόκληρων λαών, χωρίς καν να τους υπολογίζουν;

Ε, ΑΥΤΟ ΠΙΑ! Οι οικονομικές εξελίξεις στο διεθνές στερέωμα μετά την επίθεση στην καρδιά του Μανχάταν θα οδηγήσουν στη μείωση της ανάπτυξης των χωρών του Τρίτου Κόσμου και θα πεθάνουν 40.000 παιδιά. Το είπε ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Τζέιμς Γούλφσον...

Να υποθέσουμε ότι η όποια Παγκόσμια Τράπεζα και γενικότερα αυτού του είδους οι οργανισμοί ουδεμία σχέση έχουν με τη φτώχεια αυτών των χωρών; Γιατί δε ζητούν τότε την κατάργηση των χρεών των αναπτυσσόμενων χωρών προς τη Δύση, που σκοτώνουν επί χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια παιδιά ετησίως;

Αλλά, βέβαια, είναι γνωστό πως το δράμα των λαών της Αφρικής και της Ασίας μάς χρειάζεται, μόνον όταν βολεύει την προπαγάνδα των επικείμενων στρατιωτικών επιχειρήσεων. Οταν θίγει τα χρέη των πολυεθνικών, κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ «τρομοκράτες» σε διεθνές επίπεδο προσπαθεί να επιτύχει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν για δύο παλαιστινιακές και μία λιβανέζικη οργάνωση μετά την επίθεση που έγινε σε εβραϊκό καταυλισμό. Προφανώς, πολύ θα ήθελε να επεκταθεί το μέτρο σε όλους τους Παλαιστινίους.

Κατάλαβε, φαίνεται, ότι έχουν πάρει φόρα οι Δυτικοί οπότε του έρχεται καλά να τους προσφέρει μερικούς ακόμα «στόχους»! Στο κάτω - κάτω, αφού υπάρχουν τα στρατεύματα στην ευρύτερη περιοχή, γιατί να πάνε χαμένα...

Το ναυάγιο του Κτηματολογίου

Είναι γνωστό ότι η χώρα μας, μαζί με την Αλβανία, είναι οι μόνες στην Ευρώπη που δε διαθέτουν Εθνικό Κτηματολόγιο. Είναι, επίσης, γνωστό ότι στην ανυπαρξία Εθνικού Κτηματολογίου βασίστηκαν πλήθος καταπατήσεων, περιβαλλοντικά και άλλα εγκλήματα, αλλά και ως ένα βαθμό μια σειρά άλλων προβλημάτων που έχουν να κάνουν με τη στρεβλή ανάπτυξη της χώρας. Το 1994, κάτω από την πίεση των μαζικών φορέων (το ΤΕΕ ήδη από το 1993 είχε εκπονήσει ολοκληρωμένη τεχνικοοικονομική μελέτη) η κυβέρνηση αποφάσισε επιτέλους να ξεκινήσει τη σύνταξή του.

Πολύ γρήγορα, όμως, έγινε κατανοητό πως έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της να το υπονομεύσει. Αρχικά με τα νομοθετήματα από τα οποία έλειπαν οι αναγκαίες προβλέψεις για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα, κυρίως των δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά και της υπόλοιπης δημόσιας ακίνητης περιουσίας της χώρας. Με την ίδρυση της κρατικής μεν εταιρείας «Κτηματολόγιο ΑΕ», αλλά με πλήρη λειτουργία της με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ώστε να μπορεί να αποφεύγει κάθε έλεγχο, όχι μόνο των ενδιαφερομένων φορέων, αλλά ακόμη και της Βουλής. Με τις προσλήψεις ανεξέλεγκτων ιδιωτών συμβούλων. Με την πλήρη αδιαφάνεια που «βασίλευσε» στις αναθέσεις των μελετών - σχετικά στοιχεία για το «μεγάλο φαγοπότι» είχε δημοσιεύσει και ο «Ρ» από το 1997 - και στη διενέργεια των προμηθειών (σχετικές αναφορές έγιναν από το ελεγκτικό συνέδριο).

Επόμενο ήταν, λοιπόν, κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, η σύνταξη του Εθνικού Κτηματολογίου να καρκινοβατεί. Και επειδή όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα, τα στοιχεία είναι συντριπτικά: Από το 1994 μέχρι τώρα (εφτά, δηλαδή, ολόκληρα χρόνια) το κτηματολόγιο δεν έχει ολοκληρωθεί σε καμία περιοχή. Αν γίνει τελικά κατορθωτό να ολοκληρωθούν οι μελέτες και να οργανωθούν τα κτηματογραφικά γραφεία, τότε κτηματολόγιο θα έχει γίνει στο 6% της ελληνικής επικράτειας, στην καλύτερη περίπτωση στο τέλος του 2003, δηλαδή ύστερα από σχεδόν 10 χρόνια! Και μπορεί, βέβαια, να γίνεται επίκληση της ανεπάρκειας της αρχικής μελέτης του ΤΕΕ και των πρόσθετων τεχνικών δυσκολιών, επειδή το εγχείρημα ξεκίνησε εκ του μηδενός, όμως ο τετραπλασιασμός του κόστους για ένα τόσο μικρό έργο που παράχθηκε (το 21% των εργασιών απορρόφησε το 83% του προϋπολογισμού) δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί...

Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο αυτό «το μεγαλύτερο μεγάλο έργο», όπως το χαρακτήριζε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, να κινδυνεύει με ναυάγιο κάτω από τις απειλές των αρμοδίων παραγόντων της ΕΕ για διακοπή της χρηματοδότησης και να παίρνει διαστάσεις σκανδάλου με δικαστικές διώξεις για κακουργήματα. Κι αντί ο αρμόδιος υπουργός να συναισθανθεί τις ευθύνες του, να απολογηθεί και να πάρει πρακτικά μέτρα για τη συνέχιση του έργου, αναλώνεται σε σκιαμαχίες με την αξιωματική αντιπολίτευση και τους δικαστές κατηγορώντας τους ότι επιδιώκουν την ιδιωτικοποίηση του έργου - λες και δεν είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυτή που έχει βάλει πλώρη να ιδιωτικοποιήσει ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε! Ως εδώ όμως. Φτάνει πια αυτή η κοροϊδία από όλους τους υπονομευτές του Εθνικού Κτηματολογίου...

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

«Τρομο-συμμαχία» και δημοκρατία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για τη σχέση του τρομο-πολέμου με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι το χτεσινό παρακάτω σχόλιο του Ρούσσου Βρανά (στα «Νέα»), με αφορμή την αναφορά του Προέδρου Μπους στο Κογκρέσο, ότι «είναι ένας πόλεμος όλων εκείνων που πιστεύουν στην πρόοδο, στον πλουραλισμό και τη δημοκρατία». Γράφει ο Ρ. Βρανάς: «Δεν πρόκειται για μια συμμαχία για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Αυτές τις αρχές οι Αμερικανοί τις βάζουν στην άκρη για να συγκροτήσουν την ευρύτερη δυνατή συμμαχία κατά της τρομοκρατίας. Για να νικήσουν τη Σοβιετική Ενωση, οι Αμερικανοί υπόσχονταν ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατία, ανέχονταν βασανιστήρια, εξόπλιζαν το Αφγανιστάν, εξόπλιζαν τον Μπιν Λάντεν. Μόλις έπεσε ο κομμουνισμός, επέβαλαν κυρώσεις στο Πακιστάν, κατήγγειλαν το Αφγανιστάν, ξαναθυμήθηκαν τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα της γυναίκας. Μετά τις 11 Σεπτεμβρίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Πακιστάν και τη Σαουδική Αραβία ξανάγιναν αναλώσιμα. Πότε είχαν δίκιο, τέλος πάντων, οι Αμερικανοί, τότε ή τώρα; Πάντως, όχι πάντα, όπως θέλουν οι ίδιοι».

Το πολιτικό...

Αδικα κουράζεστε, κ. Πρετεντέρη μου κι εσύ κ. Αναστασιάδη μου. Ο,τι και όσα κι αν γράψετε, ό,τι και όσα κι αν πείτε, δε θα αμβλύνετε, ούτε θα πλαγιοκοπήσετε, το πολιτικό κριτήριο του λαού μας. Μπορεί, για σας, οι παγκόσμιες εξελίξεις, μετά τις 11 Σεπτέμβρη, να συνοψίζονται στο εκβιαστικό δίλημμα του Τζ. Μπους «ή με μας ή με τους τρομοκράτες», αλλά οι εργαζόμενοι και η νεολαία της πατρίδας μας - η συντριπτικά μεγάλη τους πλειοψηφία τουλάχιστον - έχουν ριζικά διαφορετική γνώμη. Αρνούνται κατηγορηματικά να στριμώξουν τα δικαιώματα, τις ελπίδες και τα όνειρά τους στα ασφυκτικά και απάνθρωπα όρια της ιμπεριαλιστικής «νέας τάξης», όπως καταδικάζουν απερίφραστα και τις τρομοκρατικές ενέργειες στη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον και την Πενσυλβάνια. Μπορεί εσείς να είστε ικανοποιημένοι από την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ και των άλλων λυκο-συμμάχων τους, αλλά ο λαός μας ανησυχεί και εντείνει την επαγρύπνηση και την ετοιμότητά του. Και καλά κάνει. Γνωρίζει πολύ καλά ότι οι λαοί και τα δικαιώματά τους βρίσκονται και πάλι στο στόχαστρο κι αυτής της εκστρατείας.

... κριτήριο του λαού

Μπορεί, εσείς, κ. κ. Πρετεντέρη και Αναστασιάδη μου, να θρηνείτε - όσο θρηνείτε... - για τα 7.000 περίπου αθώα θύματα, αλλά ο λαός μας θρηνεί για πολύ, πολύ περισσότερους. Ο λαός μας αθροίζει τους αθώους Αμερικανούς, που έχασαν τη ζωή τους στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον, με τα δεκάδες χιλιάδες, τα εκατομμύρια αθώα θύματα των ιμπεριαλιστικών... αξιών σε όλο τον κόσμο. Ο λαός μας θρηνεί για όλους και έχει την ικανότητα και το κριτήριο να διακρίνει, πως όλες αυτές οι ζωές θυσιάζονται - με τον ένα ή άλλο τρόπο - στο βωμό των κερδών, της δύναμης και της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού. Είναι τα θύματα των πολεμικών και κάθε άλλου είδους επεμβάσεων σε όλο τον κόσμο, της συνδαύλισης εθνικιστικών, φυλετικών και θρησκευτικών διαιρέσεων και εμφυλίων, των εντεινόμενων ανισοτήτων, της ανείπωτης φτώχειας και της ληστρικής εκμετάλλευσης, της δημιουργίας ή εκμετάλλευσης τρομοκρατικών οργανώσεων ή τρομοκρατών, όπως οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» και η «17 Νοέμβρη», οι κάθε λογής «μουτζαχεντίν», «ταλιμπάν» και Μπιν Λάντεν.

Και δε θρηνεί μόνον ή κυρίως. Πρωτίστως, αγωνίζεται και παλεύει, παρά τα όσα, ματαίως, γράφετε και λέτε...

Η «ασφάλεια» του ... τρόμου

Και ξαφνικά άρχισαν όλοι, μετά τις 11 Σεπτέμβρη και τα χτυπήματα που έγιναν στις ΗΠΑ, να αναρωτιούνται «τι είναι τρομοκρατία;». Αγωνιούν... για να δώσουν έναν ορισμό. Οι εγχώριοι εκφραστές της «νέας τάξης πραγμάτων» του ιμπεριαλισμού, όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και Αμερικανοί εμφανίζονται να ανοίγουν μια συζήτηση επί του θέματος. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι όλοι αυτοί έχουν δώσει απάντηση, εντάσσοντας κατά καιρούς στην τρομοκρατία πολλά και διάφορα πράγματα - εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, αγωνιζόμενους λαούς - και εξαιρώντας από αυτήν τις δικές τους πράξεις κρατικής τρομοκρατίας ή τις πράξεις τρομοκρατίας των δικών τους οργάνων σε διάφορες χώρες. Εξάλλου, είναι σαφές κανείς από αυτούς δε σκοπεύει να αναθεωρήσει τις απόψεις του.

Δεν πρόκειται, όμως, περί αυτού, δεν είναι ένα νομικό ζήτημα ορισμού της έννοιας της τρομοκρατίας. Η αγωνία για να δώσουν τον ορισμό αυτό, αποκαλύπτει μια ευρύτερη στρατηγική της άρχουσας τάξης, του ιμπεριαλισμού γενικότερα. Με πρόσχημα την τρομοκρατία πάνε να εξοστρακίσουν από το πεδίο της νομιμότητας οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντά τους. Εκτιμούν ότι βρήκαν την ευκαιρία - ακόμα και αν δε συνέβαλαν κάποιοι από την πλευρά τους σ' αυτήν - για να ξεδιπλώσουν τα σχέδιά τους.

Με πρόσχημα, λοιπόν, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, επιδιώκουν να καταργήσουν ουσιαστικά και αυτή τη δική τους έννομη τάξη σε ό,τι έχει σχέση με τις λαϊκές ελευθερίες. Είναι μια ρεβανσιστική πολιτική του κεφαλαίου απέναντι στα ατομικά, τα ανθρώπινα αλλά και στα πολιτικά δικαιώματα των λαών. Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση θέλει να επιβάλει το δικό της, το πιο αντιδραστικό δίκαιο που γνώρισαν οι λαοί στη νεότερη ιστορία. Το ζητούμενο για αυτούς είναι, μέσα στο κλίμα τρόμου που διαμορφώνουν, μέσα στην εμπόλεμη κατάσταση που δηλώνουν ότι βρισκόμαστε όλοι οι «σύμμαχοι» των Αμερικανών απέναντι στο «άγνωστο εχθρό», να δημιουργήσουν ένα καθεστώς παγκόσμιας δικτατορίας των πολυεθνικών με τη στήριξη ενός καθεστώτος διεθνούς στρατιωτικού νόμου. Αυτό έχει ήδη αρχίσει να σχηματοποιείται.

Ο αγώνας για την τρομοκρατία λένε δεν πρέπει να είναι μόνο κατά των τρομοκρατών αλλά και κατά των χωρών που τους υποθάλπουν, κατά των λαών που είναι «εκκολαπτήρια» της τρομοκρατίας, ως ένα ακόμη πρόσχημα για την καταστολή των λαϊκών κινημάτων και τη σφαγή λαών. Δε μένουν, βέβαια, εδώ αλλά στρέφονται και στο εξωτερικό μέτωπο και συνθέτουν ένα μείγμα «ιδιώνυνου», όπως το γνωρίσαμε στην Ελλάδα, και Μακαρθισμού. Ετσι, αφού μιλάνε για «ασφάλεια» και «σταθερότητα» εντός των χωρών, θεωρούν ότι όποιος αμφισβητεί αυτές τις αρχές είναι δυνάμει και ύποπτος τρομοκράτης όχι κατ' ανάγκη με πράξεις αλλά και με σκέψεις και προθέσεις. Το πρόβλημά τους είναι ο «εχθρός λαός». Αυτός πάντα ήταν στο στόχαστρο και γι' αυτό σπεύδουν να προλάβουν.

Υπέρ «νονών»...

Ατομική

της έστειλε

εχτές το ΝΑΤΟ

κλήση

και, νάτη, φεύγει

η Ελλάς

να πάει

να πολεμήσει,

ψάλλοντας

το εμβατήριο

«Ανήκομεν