Ολα μεταφράζονται σε κέρδος. Ολα αντικρίζονται με το μάτι της αγοράς και των νόμων της. Αυτός ήταν πάντοτε και είναι, ακόμη περισσότερο σήμερα, ο καπιταλισμός. Δεν έχει την παραμικρή αναστολή, να μετατρέπει τα πάντα σε ρυθμούς αύξησης των μονοπωλιακών κερδών. Ακόμη και την τρομοψύχωση. Κάποιοι βγάζουν μπλουζάκια με τον Μπιν Λάντεν. Αλλοι κάνουν τη φωτογραφία του στόχο κι άλλοι τον κάνουν ηλεκτρονικό παιγνίδι. Η «Bayer», η γνωστή πολυεθνική εταιρία, θα αυξήσει την παραγωγή του αντιδότου στο βακτήριο του άνθρακα. H θυγατρική της εταιρίας «Bayer» στις ΗΠΑ ανακοίνωσε χτες βράδυ πως πρόκειται να αρχίσει την παράδοση 200 εκατ. χαπιών του σκευάσματός της «Ciprobay» στην αμερικάνικη αγορά μέσα στο επόμενο τρίμηνο, δηλαδή ποσότητα τριπλάσια από την κανονική κυκλοφορία, βάζοντας τα δύο εργοστάσιά της στις ΗΠΑ να δουλεύουν σε φρενήρεις ρυθμούς. Και μη νομίζετε πως έχει ανάλογες παραγγελίες. Καμία παραγγελία δεν έχει για την ώρα, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο εκπρόσωπός της. Αλλά είναι σίγουροι, όμως, ότι η παραγωγή τους θα καταναλωθεί, παρά και τη νέα τιμολογιακή τους πολιτική, η οποία ορίζει την τιμή του κάθε χαπιού στα 1,83 δολάρια.
Λογικό... είναι. Μπορεί να πάει χαμένη, τόση τρομοψύχωση και... ανθρακοφοβία, που σκορπίζεται απλόχερα καθημερινά σε όλο τον κόσμο;
Ψεύτικοι διαχωρισμοί και διλήμματα
Στην αρχή φάνηκε ως φάλτσο του «Μπερλουσκόνι», αλλά μάλλον δεν είναι. Απλά ο Ιταλός πρωθυπουργός βγήκε και είπε τα περί ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού, επιχειρώντας να κάνει μια σαφώς υπολογισμένη βολιδοσκόπηση στην παγκόσμια «κοινή γνώμη». Ομως τα φασιστικής έμπνευσης ιδεολογήματά του φαίνεται ότι τα συμμερίζονται αρκετοί, εντός και εκτός Ιταλίας, και φροντίζουν να τα αναπαράγουν με διάφορους τρόπους. Λένε: «Διαλέχτε στρατόπεδο: Με το Αφγανιστάν ή με τη Δύση, με το Ισλάμ ή με τον δυτικό πολιτισμό, με τον Μπους ή με τον Λάντεν» κ.ο.κ. Φυσικά όλοι αυτοί οι τεχνητοί διαχωρισμοί και τα ψεύτικα διλήμματα είναι πολύ βολικά για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που θέλει να επιβάλει η Ουάσιγκτον. Ομως οι διαχωριστικές γραμμές που χαράσσουν οι εργαζόμενοι δε συμπίπτουν πουθενά με αυτές των ιμπεριαλιστών. Τα συμφέροντα των εργαζομένων επιβάλλουν τη συντονισμένη δράση τους και τη διεθνιστική αλληλεγγύη τους, ώστε να απαλλαγούν από τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού και τον πόλεμο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
«Ανασχηματισμός» κοροϊδίας
Θα έχετε ακούσει, βέβαια, τη μονότονη απάντηση υπουργών και άλλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ όταν ερωτούνται για τον ανασχηματισμό: «Είναι στην αποκλειστική αρμοδιότητα του πρωθυπουργού», λένε. Ταυτόχρονα γνωρίζουν πολύ καλά ότι μόνο στους τύπους είναι έτσι τα πράγματα. Η πραγματικότητα είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν κάνει ανασχηματισμό από «μηδενική βάση» και κυρίως δεν αποφασίζει μόνος του. Πολύ πριν από αυτόν έχει αποφασίσει ο φιλοκυβερνητικός Τύπος και οι βαρόνοι των ΜΜΕ. Εχουν αποφανθεί για το ποιοι είναι «αμετακίνητοι», γιατί «φεύγει ο Ακης και ο Παπαντωνίου», «ποιοι είναι οι επικρατέστεροι» σε όλα σχεδόν τα υπουργεία. Είναι ολοφάνερο ότι ο Κ. Σημίτης δεν μπορεί να αγνοήσει την επιθυμία των μεγάλων αφεντικών που διατυπώνεται με εύσχημο και κομψό, αλλά σαφή τρόπο, για τους «εκλεκτούς» τους ιδιαίτερα στα υπουργεία του «άμεσου ενδιαφέροντός» τους. Ακόμα και για τον «ανασχηματισμό» στο... Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ έχουν άποψη και στέλνουν τα ανάλογα μηνύματα, ακριβώς γιατί «βλέπουν» και προετοιμάζουν τη «μετά Σημίτη εποχή». Σ' αυτό το διαρκές αλισβερίσι διαχείρισης και μοιρασιάς εξουσίας είναι φανερό ότι ουσιαστικό λόγο έχουν αυτοί που πραγματικά έχουν εξουσία στα χέρια τους. Αυτά, έτσι για να μην πιστεύουν ότι κοροϊδεύουν κανέναν.
Τα ... μπερδεμένα
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΤΡΙΠΛΑΣΙΑΣΕ την παραγωγή σε φάρμακο που θεωρείται προληπτικό για τον άνθρακα το αμερικανικό τμήμα της γνωστής φαρμακοβιομηχανίας «Μπάγερ». Το λόγο εύκολα τον καταλαβαίνει κανείς, βέβαια. Φυσικά, θα πολλαπλασιάσει και τα κέρδη της, όπως καταλαβαίνετε.
Το ότι οι Νεοϋορκέζοι υπήρξαν θύματα μιας τραγωδίας, προφανώς δεν εμποδίζει τις πολυεθνικές εταιρίες να κερδοσκοπήσουν σε βάρος τους. Αλλωστε, είναι γνωστό πως, όταν πρόκειται για κέρδη, τέτοιες επιχειρήσεις δεν κάνουν διακρίσεις σε χριστιανούς και μουσουλμάνους.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΕΔΩ, το υπουργείο Υγείας, με περηφάνια, μας παρουσίασε την υποδομή που δημιουργεί για πρόληψη ραδιοβιολογικών και χημικών χτυπημάτων με ειδικούς.
Τι θα έλεγε, να χρησιμοποιήσει την υποδομή αυτή, λοιπόν, κόντρα στο νέφος, που βασανίζει την Αθήνα; Κι αυτά χημικός πόλεμος είναι και μάλιστα πολυετής. Οχι τίποτε άλλο, να μην πάνε και χαμένα τα χρήματα που δώσαμε για να εντυπωσιάσουμε τους Αμερικανούς.
ΜΠΟΡΕΙ, ΤΕΛΙΚΑ, να διαθέτουν «έξυπνα» όπλα οι Αμερικανοί, δεν μπορούμε, όμως, να αποδώσουμε τον ίδιο χαρακτηρισμό και στους χειριστές τους. Δε γνώριζαν, λένε τώρα, πως χρησιμοποιούνταν η αποθήκη του Ερυθρού Σταυρού και της έριξαν μισό τόνο βόμβες.
Παρ' όλα αυτά, γνώριζαν ότι οι γύρω αποθήκες είχαν πυρομαχικά, όπως υποστηρίζουν. Μα, πώς τα ξέρουν όλα, τέλος πάντων, και πάλι ...λάθη κάνουν. Πάντως, μας έχουν ταλαιπωρήσει πολύ τελευταία με τη λεπτομερή χαρτογράφηση μέχρι και του τελευταίου σπηλαίου στο Αφγανιστάν, για να αρχίσουν, όπως λένε, χερσαίες επιχειρήσεις.
Τελικά, όπως τους βολεύει τα παρουσιάζουν τα πράγματα. Μάλιστα, μερικές φορές ...μπερδεύονται και μεταξύ τους. Γι' αυτό είχαμε χτες τον Βρετανό υπουργό Αμυνας να λέει ότι καταστράφηκε η αεράμυνα των Ταλιμπάν και τον Ράμσφελντ να δηλώνει ότι είναι ακόμα επικίνδυνη.
Γρηγοριάδης Κώστας
Μπέρδεμα - ξεμπέρδεμα, όμως, οι λαοί πληρώνουν τα σπασμένα. Σήμερα ο λαός του Αφγανιστάν, χτες ο λαός της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδας, της Κύπρου, της Χιλής και πολλοί άλλοι, αύριο ποιος ξέρει ποιοι...
Στόχος η ενσωμάτωση του λαού
Πίσω από τα παιχνίδια εξουσίας και το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ προσφέρεται για συμπεράσματα επί της ουσίας. Αν κάτι αναδείχτηκε με ένταση είναι ότι σε αυτό το επίπεδο του στελεχικού δυναμικού δεν υπάρχει καμία σοβαρή αμφισβήτηση στην εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ο Κ. Σημίτης γνώριζε πολύ καλά πως παραβίαζε ανοιχτές πόρτες και προκαλούσε εκ του ασφαλούς, όταν έλεγε ότι «δεν υπάρχει άλλη πολιτική». Ηταν σίγουρος ότι δεν επρόκειτο να εισπράξει κάποια απάντηση «από κάτω» και δεν έπεσε έξω βέβαια.
Το ζήτημα δεν είναι βέβαια η αποδοχή της λογικής του «μονόδρομου» του καπιταλισμού από τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά η συστηματική και οργανωμένη επιχείρηση να μεταφέρουν τον «ιό» της υποταγής σ' αυτόν στα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους. Αυτή βέβαια είναι η αποστολή τους και ο ρόλος της πολιτικής ύπαρξής τους. Διαθέτουν βέβαια ένα πλούσιο οπλοστάσιο τόσο σε προπαγανδιστικά επιχειρήματα όσο και σε επίπεδο χειρισμών, αλλά το πρόβλημά τους είναι ότι αχρηστεύονται τόσο από την «πολυχρησία» όσο και από την ίδια την «ξεροκέφαλη» πραγματικότητα. Τα συνθήματα, για παράδειγμα, περί «κοινωνίας της αλληλεγγύης», «κοινωνίας της συνοχής», «ανοιχτή κοινωνία των πολιτών» κ.ο.κ. ηχούν παράταιρα και κενά περιεχομένου στα αυτιά των εκατομμυρίων των εργαζομένων, που δίνουν μάχη καθημερινά με νύχια και με δόντια να «σταθούν όρθιοι». Γι' αυτό και επιμένουν σ' αυτή την προπαγάνδα, στοχεύοντας να ενσωματώσουν ευρύτερες λαϊκές μάζες στο βάρβαρο καθεστώς της πλουτοκρατίας. Βεβαίως τα περί «κοινωνικού διαλόγου» και εξεύρεσης «συναινετικών λύσεων» ακούγονται ως κακόγουστα αστεία στους χώρους δουλιάς - γκέτο όπου ισχύει μόνο το δίκιο του αφεντικού. Τα δικά τους στοιχεία δεν μπόρεσαν να αποκρύψουν αυτή την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα. Χάος και πλήρη ασυδοσία, «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, διαπίστωσαν μεταξύ άλλων οι έλεγχοι του Σώματος Επιθεωρητών σε εκατοντάδες επιχειρήσεις.
Οσο όμως πιο «μαύρα» είναι τα πράγματα για τους εργαζόμενους τόσο πιο πολύ εντείνονται οι προσπάθειες του συστήματος, με αιχμή την κυβέρνηση, να τους κρατήσουν παγιδευμένους και να αποτρέψουν τον οργανωμένο αγώνα τους. «Ο άλλος δρόμος είναι ο απομονωτισμός», διατείνονται. Ακολουθώντας, λοιπόν, τη μόνη «ρεαλιστική πολιτική», η κυβέρνηση και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έχουν φτάσει στο σημείο να θεωρούν «επιβεβλημένο»... τον πόλεμο και το αιματοκύλισμα των λαών από τον ιμπεριαλισμό, προσβλέποντας μάλιστα στη μοιρασιά των λαφύρων. Εχουν φτάσει στο σημείο να «επικηρύσσουν» και να καταδιώκουν ως τρομοκράτες όσους αμφισβητούν και αγωνίζονται για την ανατροπή της δικτατορίας των πολυεθνικών.
Είναι ολοφάνερο ότι η συνεχής προσπάθεια ενσωμάτωσης των λαϊκών μαζών στην πολιτική τους είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό. Το ζητούμενο είναι οι εργαζόμενοι να δείξουν τη δύναμή τους, συγκροτώντας το δικό τους Μέτωπο.
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ
Οι σχέσεις...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Παμπάλαιες και πολυπλόκαμες οι σχέσεις των μεγάλων αποικιοκρατικών δυνάμεων και αργότερα του διεθνούς ιμπεριαλισμού με τις διάφορες ηγεσίες και μερίδες όλων των θρησκειών, ανάμεσά τους και της ισλαμικής. Από την εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας ακόμη, όταν η αγγλική πολιτική του διαίρει και βασίλευε εκμεταλλεύονταν πολύμορφα τις θρησκευτικές διαιρέσεις και διαμάχες, για να διατηρεί ανέσπερο τον ήλιο στις αποικίες της γηραιάς Αλβιόνας, από την Ινδία και το Πακιστάν, μέχρι τη Μέση Ανατολή, την Αραβική Χερσόνησο και την Αφρική, έως τα νησιά Φώκλαντς. Αργότερα, οι βρετανικές κυβερνήσεις και μυστικές υπηρεσίες αξιοποίησαν τις διάφορες μουσουλμανικές ηγεσίες, για να πλαγιοκοπήσουν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις χώρες αυτές και, ιδιαίτερα, τις πλέον προοδευτικές δυνάμεις τους. Μετά, έδωσαν τη σκυτάλη στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, καθώς ο αγγλικός λέοντας παραχωρούσε τη θέση του στον αμερικανικό αετό στην πρωτοκαθεδρία του διεθνούς ιμπεριαλισμού.
... με τους ισλαμιστές...
Οι μεταπολεμικές ηγεσίες των ΗΠΑ αποδείχτηκαν άξιοι συνεχιστές των Βρετανών. Η καλλιέργεια του φανατικού ισλαμισμού, η εκμετάλλευση των ενδομουσουλμανικών αντιθέσεων και διαφορών, κλπ., κλπ., δε χρησιμοποιήθηκαν μόνον ή κυρίως, για να συσκοτίζονται οι αιτίες των λαϊκών και κοινωνικών προβλημάτων στο μεταπολεμικό κόσμο. Ούτε μόνο για να υπονομεύεται ο προοδευτικός χαρακτήρας σειράς λαϊκών κινημάτων, όπως των Παλαιστινίων και άλλων αραβικών λαών. Χρησιμοποιήθηκαν, επίσης, ενάντια στη Σοβιετική Ενωση και το παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα. Χαρακτηριστική απόδειξη είναι το παράδειγμα του Αφγανιστάν, όταν η ηγεσία των ΗΠΑ (ο τότε Πρόεδρος Ρήγκαν) ονόμαζε «ιερούς πολεμιστές» τους πολέμιους του αφγανικού λαϊκοδημοκρατικού καθεστώτος και, μαζί με άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, το Πακιστάν, τη Σαουδική Αραβία, κλπ., δημιουργούσαν, εξόπλιζαν, εκπαίδευαν και καθοδηγούσαν τους «μουτζαχεντίν». Οταν η ΣΙΑ και οι άλλες αμερικανικές υπηρεσίες στρατολογούσαν διάφορους φανατικούς από την Αίγυπτο, την Υεμένη και άλλες αραβικές χώρες και χρηματοδοτούσαν τον «ιερό πόλεμο» - όπως έλεγαν - ενάντια στους κομμουνιστές, τη λαϊκή εξουσία του Αφγανιστάν και τη Σοβιετική Ενωση.
... και η πολύμορφη αξιοποίησή τους
Σήμερα, οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στην «αντιτρομοκρατική» λυκοσυμμαχία υποτίθεται πως έχουν ξεκινήσει μια μακρόχρονη, παγκόσμια εκστρατεία ενάντια στον πρώην μισθοφόρο τους, το όποιο δίκτυό του και τους Ταλιμπάν. Ποιος δεν καταλαβαίνει, όμως, ότι όλα όσα γίνονται - εκτός πολλών άλλων - αποτελούν και μια πολύμορφη, παραπέρα καλλιέργεια και ενίσχυση του φανατικού ισλαμισμού σε όλο τον πλανήτη και, ιδιαίτερα, στις χώρες, όπου υπάρχουν συγκεντρώσεις ανάλογων πληθυσμών; Ποιος δε βλέπει, ότι ξανοίγεται μπροστά μας μια κατάσταση, όπου το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μαζί αποτελούν το βούτυρο στο ψωμί του ιμπεριαλισμού; Ποιος δεν καταλαβαίνει, ότι η κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επίθεσης θα φέρει ακόμη περισσότερη και ακόμη μεγαλύτερη αδικία, πόνο, εξαθλίωση και θάνατο στον ήδη πολύμορφα βεβαρημένο πλανήτη μας; Ποιος δεν καταλαβαίνει, ότι ο Μπιν Λάντεν και οι Ταλιμπάν αποτελούν το πρόσχημα μιας γενικευμένης και εντεινόμενης συνεχώς επίθεσης ενάντια στους λαούς και τα δικαιώματά τους, ιδιαίτερα, σε όποιους αντιστέκονται και σηκώνουν το ανάστημά τους στη νέα τάξη πραγμάτων;
Ενόψει «ευρω-γύψου»
Οταν, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος, υπογράφηκε η συμφωνία του Παλέρμο, αρκετοί εντόπισαν το ψευδεπίγραφο της συμφωνίας και ανέδειξαν τον κίνδυνο να χρησιμοποιηθεί ως νομική βάση για τους υπό κατάρτιση τότε νέους «τρομονόμους» σε μια σειρά χώρες. Εσκιζαν τα ιμάτιά τους τότε διάφοροι κυβερνητικοί ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει κι ότι όλο τους το ενδιαφέρον εστιάζεται στη μαφία. Η κατάρτιση του «τρομονόμου» στη χώρα μας έκανε βεβαιότητα τις υποψίες. Ηδη ο σημερινός «τρομονόμος» παρέχει στην κυβέρνηση ισχυρά νομικά όπλα για να βάλει για τα καλά στο γύψο δημοκρατικές ελευθερίες και πολιτικά δικαιώματα. Ομως δεν τους αρκεί. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την ελληνική κυβέρνηση.
Το χτύπημα στους δίδυμους πύργους αξιοποιείται ήδη για να ενισχυθεί σε παγκόσμιο επίπεδο ακόμα περισσότερο η κρατική τρομοκρατία. Με καλπάζουσα τη νέα κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, έτοιμοι από καιρό, άρπαξαν την ευκαιρία - αν δεν τη δημιούργησαν - και χρησιμοποιούν ως πρόσχημα την ανάγκη αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Το νέο στοιχείο είναι πως ενώ μέχρι τώρα ο όρος τρομοκρατία παρέμενε νομικά νεφελώδης (σ.σ. μόνο στις εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφέρονταν ονομαστικά ως τρομοκρατικά διάφορα απελευθερωτικά κινήματα), τώρα ο όρος αποκτά συγκεκριμένο περιεχόμενο. Και αποκαλύπτεται γραπτά πλέον πως αυτό που προοπτικά θέλουν να αντιμετωπίσουν είναι το εργατικό κίνημα, τα απελευθερωτικά κινήματα, γενικότερα το αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό κίνημα. Τα κείμενα που ενέκριναν οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα οποία θα γίνουν τελικές αποφάσεις το Σαββατοκύριακο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Γάνδης, ενισχύουν ακόμα περισσότερο το νομικό οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης, παραπέμπουν ανοιχτά στην παραπέρα εδραίωση της αστικής δικτατορίας, όπου Σύνταγμα, Κοινοβούλιο και διάφοροι άλλοι θεσμοί - άλλοθι δημοκρατίας, θα παίζουν έναν όλο και πιο διακοσμητικό ρόλο.
Το πότε, πώς, ενάντια σε ποιους ακριβώς θα χρησιμοποιηθεί το νέο νομικό οπλοστάσιο «για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», είναι καθαρά θέμα συσχετισμού δυνάμεων ανάμεσα στην πλουτοκρατία και το λαϊκό κίνημα. Πάντως, δε νομοθετούν για να κρατήσουν στο συρτάρι τα χαρτιά. Το αν θα μπορέσουν να επιβάλουν την εφαρμογή των νέων «τρομονόμων» τους είναι επίσης θέμα συσχετισμών. Η άρχουσα τάξη φροντίζει ήδη να συγκροτεί τις συμμαχίες εκείνες που θα της επιτρέψουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση να εφαρμόσει τους νόμους της. Ο τρόμος που σπέρνεται αυτές τις μέρες για το ενδεχόμενο βιολογικής τρομοκρατικής επίθεσης αποσκοπεί και σ' αυτό.
Είναι λοιπόν ώρα δράσης. Με δεδομένα και τα ίδια τα κείμενα της ΕΕ αναδεικνύεται τεράστια η ευθύνη όσων συνειδητά - για να υπερασπίσουν την ΕΕ - σιωπούν μπροστά στον επερχόμενο εφιάλτη. Τώρα πλέον είναι η ώρα για το αποφασιστικό βήμα προς μια μεγάλη λαϊκή δημοκρατική συσπείρωση - ασπίδα για την υπεράσπιση, αλλά και διεύρυνση των δημοκρατικών κατακτήσεων. Το «ραντεβού» σήμερα στις 6 το απόγευμα στην αίθουσα των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου έχει έναν τέτοιο χαρακτήρα.
Feeds
