Μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς στα σχολεία και τα βιβλία να μην έχουν φτάσει όλα ακόμη, αλλά τα προπαγανδιστικά φυλλάδια για το ευρώ έχουν πλημμυρίσει τις αίθουσες. Και όχι μόνον αυτό. Με αφορμή τη μέρα της αποταμίευσης, το υπουργείο Παιδείας προκήρυξε διαγωνισμό έκθεσης για το ευρώ και απέστειλε τη σχετική εγκύκλιο. Διαβάστε το θέμα της έκθεσης, όπως ακριβώς αποστάλθηκε: «Την 1-1-2002 μία νέα εποχή ανατέλλει για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ενας από τους οραματισμούς των εμπνευστών της Ενωμένης Ευρώπης γίνεται πραγματικότητα, μπαίνει σε κυκλοφορία το ενιαίο νόμισμα, το ευρώ. Γράψτε ένα άρθρο στην εφημερίδα του σχολείου σας, στο οποίο με διάφορα επιχειρήματα (λογικά, συναισθηματικά, κλπ.) θα αναλύετε τα πλεονεκτήματα της χρήσης του ενιαίου νομίσματος από τις χώρες της ζώνης του ευρώ».
Να μιλήσουμε, για ιδεολογικό καταναγκασμό και ωμή χειραγώγηση; Λίγο είναι.
Η «Αυγή»...
Ετσι συμβαίνει συνήθως. Μια, δυο, τρεις κλπ, σου μένει κουσούρι στο τέλος. «Μόνο τυχαία δεν είναι η χτεσινή ταφόπλακα σε κάθε προοπτική συνεργασίας της Αριστεράς στις δημοτικές εκλογές που έβαλε η Αλέκα Παπαρήγα επιτιθέμενη στο ΣΥΝ, επειδή αυτός... προτείνει συνεργασίες μόνο στους μεγάλους δήμους», γράφει ο Κ. Που. στη χτεσινή «Αυγή», διαστρεβλώνοντας κατάφωρα και για πολλοστή φορά τις θέσεις του ΚΚΕ.
Οπως διάβασαν οι αναγνώστες του χτεσινού «Ρ», η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε, ότι «συνεργασία εκ των πραγμάτων δε γίνεται, αν αυτή δεν έχει σωστή και συγκεκριμένη στόχευση, με βάση τον πολιτικό χαρακτήρα των εκλογών και οπωσδήποτε τις αντίστοιχες εξελίξεις στο θεσμό της ΤΑ, που έχουν συμβεί από το 1994 έως σήμερα» και τόνισε: «Εμείς, κατηγορηματικά λέμε, ότι το πολιτικό πρόβλημα είναι πανελλαδικό, δεν είναι τοπικό. Απλά έχει τοπική έκφραση. Από τη στιγμή που ο θεσμός της ΤΑ έχει διαμορφωθεί ακόμη πιο έντονα από το παρελθόν σε μέσο και μοχλό των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, δεν μπορεί παρά να δοθεί η μάχη με ενιαία τακτική και στρατηγική, πανελλαδικά και στους δυο γύρους».
Γι' αυτά έχει να πει τίποτε ο Κ. Που. και η «Αυγή»;
... και οι δημοτικές εκλογές
Μια και ο Κ. Που. αναφέρεται στους μεγάλους δήμους όμως, αναδημοσιεύουμε το σχετικό απόσπασμα, ώστε να το... εμπεδώσει καλύτερα: «Το θέμα είναι να σταλεί μήνυμα, ή να βάλουμε εμπόδια στην κυρίαρχη πολιτική, εμπόδια που θα λειτουργούν για 4 ολόκληρα χρόνια; Μηνύματα δυσαρέσκειας έχουν πάρει πολλές φορές το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μόνο που η πολιτική τους όχι μόνο δεν άλλαξε αλλά πάει συνεχώς προς το χειρότερο.
Αποτελεί επικίνδυνο αναχρονισμό (για να χρησιμοποιήσω μια πολύ ήπια έκφραση) αν συζητάμε για το πώς θα δοθεί ένα μήνυμα και μάλιστα σε ένα μέρος της επικράτειας, δηλαδή με κοινά ψηφοδέλτια στα τρία μεγάλα αστικά κέντρα και στις αντίστοιχες νομαρχίες, και στην υπόλοιπη Ελλάδα ό,τι προκύψει..... ακόμα και με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ.
Είναι γνωστό ότι υπάρχουν δυνάμεις, όπως χαρακτηριστικά ο ΣΥΝ, που τεμαχίζει τη μάχη, λέγοντας ότι ο πολιτικός χαρακτήρας πρέπει κυρίως να εκφραστεί στους τρεις μεγάλους δήμους, και από εκεί και πέρα, αρχίζει το λάστιχο των ευκαιριακών συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ ή και με άλλες δυνάμεις. Αυτό κατά τη γνώμη μας συνιστά, ως ένα βαθμό απόκρυψη πολιτικών προθέσεων, που από την άλλη μεριά γίνονται ορατές, αφού δημοσιεύονται οι συζητήσεις. Η στάση αυτή δεν είναι καινούρια, καθώς ο ΣΥΝ αποτέλεσε το βασικό σύμμαχο του ΠΑΣΟΚ στη συντριπτική πλειοψηφία των δήμων και νομαρχιών, το στήριξε μέχρι κεραίας σε όλες τις βασικές επιλογές».
Τα... τρελά
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΑΥΤΟ ΚΙ αν είναι κοροϊδία διεθνούς επιπέδου! Ο Τζορτζ Μπους ζητάει την ποινικοποίηση της χρήσης βιολογικών όπλων σε πολέμους. Τι σκέφτονται δηλαδή να συλλάβουν τους εαυτούς τους;
'Η μήπως έχει κανείς αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσουν όποιο όπλο χρειαστεί προκειμένου να πετύχουν κατά καιρούς τους σκοπούς τους; Μιλάμε -εκτός πολλών άλλων- για τη (μόνη) χώρα που χρησιμοποίησε την ατομική βόμβα. Μην τρελαθούμε κιόλας...
ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ η επόμενη τράπεζα που θα συγχωνευθεί με κάποιο μεγάλο όμιλο (εγχώριο ή του εξωτερικού) δεν το ξέρουμε. Αυτό που είναι βέβαιο όμως όπως πάνε τα πράγματα είναι πως θα «συγχωνευθούν» θέσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα. Κι αυτές οι συγχωνεύσεις δε θα αποβούν κερδοφόρες για τους τραπεζοϋπαλλήλους.
Κι επειδή πολύ χαρούμενοι μας δηλώνουν οι κυβερνώντες από τις εξελίξεις θα μπορούσαν να απαντήσουν στο εξής απλό ερώτημα: Τι είδους παρέμβαση μπορεί πλέον να κάνει το ελληνικό κράτος στα τεκταινόμενα στον ελληνικό χώρο; Ούτε την Τράπεζα της Ελλάδας δεν ελέγχουν πλέον.
Βεβαίως, την εν λόγω κατάσταση την αποκαλούν «ελευθερία» και είναι όντως «ελευθερία». Αφορά όμως μόνον τους ιδιοκτήτες ή τους μεγαλομετόχους τραπεζών.
Α ΜΑΛΙΣΤΑ, με την έλευση του Γιάννου Παπαντωνίου στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας άρχισε και ο... εκσυχρονισμος. Καταργείται το δίκοχο και αντικαθίσταται με μπερέ χρώματος μπλε σκούρου! Από στιλ δηλαδή σκίζουμε, από ουσία τι γίνεται είναι το ερώτημα...
Γιατί, κάτι «μικρολεπτομέρειες», όπως οι συνθήκες διαβίωσης και τα δικαιώματα των στρατευμένων δε φαίνεται να απασχολούν το καινούργιο εκσυγχρονιστικό πνεύμα του υπουργείου Αμυνας.
Ελπίζουμε, πάντως, η αλλαγή να μην αποτελεί απόδειξη παραπέρα προσαρμογής στα αμερικανικά πρότυπα και φτάσουμε να δούμε τα νέα μπερέ και στο Αφγανιστάν...
Γρηγοριάδης Κώστας
Υπερκέρδη για λίγους
Οι τάσεις συγκέντρωσης του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας και οι ποικιλόμορφες συνενώσεις του για την εξασφάλιση της προοδευτικά μεγαλύτερης δύναμης, δεν είναι φαινόμενο σημερινό, ούτε ολοκληρώνονται με τη συγχώνευση των δύο μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών. Οι συγχωνεύσεις, οι εξαγορές, οι στρατηγικές συμμαχίες, ανάμεσα σε διάφορα τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου, είναι μια αέναη διαδικασία που, ανάλογα με τις γενικότερες εξελίξεις στην οικονομία, άλλοτε αποκτά μαζικό χαρακτήρα και άλλοτε όχι.
Από αυτό το σημείο βέβαια, της αντικειμενικής δηλαδή εξέλιξης, μέχρι τους ξέφρενους πανηγυρισμούς που εκδηλώθηκαν στο άκουσμα του συγκεκριμένου εγχειρήματος, η απόσταση είναι τεράστια. Είναι καθαρό ότι οι πανηγυρίζοντες αποβλέπουν να δημιουργήσουν μια εντελώς ψευδή εικόνα, σύμφωνα με την οποία η συνένωση των δύο τραπεζών κάνει καλό σε όλους μας. Και σε εκείνους που θα κερδίσουν από αυτή την ιστορία τρισεκατομμύρια και σε όλους τους υπόλοιπους, που οι κρατούντες τους θέλουν να μην έχουν στο ήλιο μοίρα.
Ψάχνοντας τα οφέλη, οι πάντες αντιλαμβάνονται πως από τις τελευταίες εξελίξεις ενισχυμένο βγαίνει συνολικά το τραπεζικό κεφάλαιο. Η συγχώνευση των δύο τραπεζών -όπως και κάθε άλλο επιχειρηματικό παντρολόγημα- γίνεται με αποκλειστικό στόχο την παραπέρα αύξηση των κερδών που είχαν μέχρι σήμερα χωριστά. Παράλληλα, εμφανίζοντας μεγαλύτερα μεγέθη, δημιουργούνται καλύτερες προϋποθέσεις για τη ...μικροϊμπεριαλιστική δράση της νέας τράπεζας στα Βαλκάνια, ενώ, όπως εκτιμούν οι εκπρόσωποι των δύο τραπεζών, τώρα θα γίνει ευκολότερη η αναζήτηση «στρατηγικών συμμαχιών» με τους ακόμα μεγαλύτερους τραπεζικούς ομίλους της ΕΕ.
Πέρα από τους τραπεζίτες και τις άλλες ομάδες της ολιγαρχίας, για τους εργαζόμενους στις τράπεζες, την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα συνολικά, όχι μόνο δε θα υπάρξει κανένα όφελος, αλλά οι συνέπειες που θα προκύψουν θα είναι εντελώς αρνητικές. Ποτέ -ούτε και σήμερα- τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Σε κάθε περίπτωση, το αυξανόμενο υπερκέρδος για την ολιγαρχία, σημαίνει εντεινόμενες επιπτώσεις για το λαό. Για παράδειγμα, για να εξασφαλίσει η νέα τράπεζα αύξηση της κερδοφορίας της θα εφαρμόσει προγράμματα μείωσης του λειτουργικού κόστους. Δηλαδή, θα κλείσει υποκαταστήματα, θα κάνει μαζικές απολύσεις, η εργασία θα εντατικοποιηθεί, θα αμφισβητηθούν τα κεκτημένα των τραπεζοϋπαλλήλων συνολικά. Την ίδια ακριβώς στιγμή, αύξηση της κερδοφορίας σημαίνει γενίκευση του καθεστώτος κλοπής των καταθέσεων ταμιευτηρίου, με την επιβολή αρνητικών επιτοκίων, πλήρη κατάργηση των όποιων χρηματοδοτήσεων προς τις εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Απαγόρευση των δανείων για όλους τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες, που δεν έχουν καταφέρει να γίνουν ...επιχειρηματίες. Καταλήστευση των πελατών που απευθύνονται στην τράπεζα για ένα στεγαστικό, προσωπικό ή καταναλωτικό δάνειο.
Οι διεργασίες συγκέντρωσης του τραπεζικού κεφαλαίου αναβαθμίζουν το ρόλο που παίζουν οι τράπεζες στις γενικότερες διαδικασίες συγκέντρωσης του κεφαλαίου και συγκεντροποίησης της παραγωγής, σε όλο το φάσμα της καπιταλιστικής οικονομίας. Διευκολύνουν, δηλαδή, ακόμα περισσότερο τη σύμφυτη τάση του συστήματος να οδηγεί στον οικονομικό μαρασμό δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για να εξασφαλιστούν μεγαλύτερα υπερκέρδη για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα λαϊκά στρώματα.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Οικονομική η πρώτη απόφαση του Γ. Παπαντωνίου, από το πόστο του υπουργού Αμυνας. Θα αντικατασταθεί, λέει, το δίκοχο που φορούν οι φαντάροι με μπερέ. Ξέρετε, πόσα εκατομμύρια θα «τσιμπήσουν» κάποιοι από τις σχετικές παραγγελίες για να υλοποιηθεί αυτή η ...επαναστατική αλλαγή..;
Περιέργως...
Περιέργως, η «Ελευθεροτυπία» και η «Αυγή» κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα, όσον αφορά στην κριτική τους στις θέσεις του ΚΚΕ για τις πολιτικές συνεργασίες! Αντί να απαντήσουν επί της ουσίας της τοποθέτησης του ΚΚΕ, αντί να δημοσιεύσουν αυτές τις θέσεις, αν θέλουν να ενημερώνουν το αναγνωστικό τους κοινό, αυτές (δηλαδή, πιο συγκεκριμένα, οι υπεύθυνοι του ρεπορτάζ Γρ. Ρουμπάνης και Κ. Πουλακίδας) προτίμησαν να γράψουν τούτα τα απαράμιλλα: Οτι στο ΚΚΕ, ενόψει πιθανής αποχώρησης της Δαμανάκη από το ΣΥΝ (τώρα, δηλαδή, που ο ΣΥΝ δε θα είναι μόνο, αλλά θα φαίνεται και ...πούρος αριστερός), υπάρχει ο φόβος, να φύγει μαζικά κόσμος και να πάει στο ΣΥΝ («Ελευθεροτυπία»)! Και η «Αυγή»: «Στον Περισσό, τους έχουν ζώσει τα φίδια» (λόγω αποδοκιμασίας της Δαμανάκη από το ΣΥΝ) και γίνονται συσκέψεις, από φόβο μήπως η πολιτική του ΣΥΝ τραβήξει ψηφοφόρους προς αυτόν (το ΣΥΝ)! Γι' αυτό και το ΚΚΕ (κατ' αυτούς!) όξυνε (!) την κριτική του στο ΣΥΝ!!!
Πώς συνέπεσαν; Περιέργως...
Προσδοκίες και συμφέροντα
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τις μεγάλες προσδοκίες που «επενδύει» η εγχώρια πλουτοκρατία στη συγχώνευση της Εθνικής με την Alpha αποτυπώνουν τα άρθρα των εφημερίδων. Προσδοκίες που έχουν να κάνουν κυρίως με τη δημιουργία ορισμένων ισχυρών «εργαλείων» (διάβαζε μονοπωλίων), που θα επιτρέψουν στην οικονομική ολιγαρχία να μην υποταχθεί άνευ όρων στα πολυεθνικά μονοπώλια και να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή στο πλαίσιο του μοιράσματος των αγορών. Αναφέρουμε ενδεικτικά: «Πρόκειται για δυναμικό ελληνικό εγχείρημα, γιατί μπορεί να λειτουργήσει ως κυματοθραύστης στις όποιες απόπειρες άλωσης του τραπεζικού συστήματος στη χώρα μας από ξένες τράπεζες» («Νέα»). «Δημιουργείται ένα εθνικό όπλο για το σκληρό οικονομικό παιχνίδι στο χώρο του ευρώ, αλλά και στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή» («Ελευθεροτυπία»). «Ο κολοσσός που ελέγχει σχεδόν το 50% της τραπεζικής αγοράς αναμένεται να λειτουργήσει ως ατμομηχανή για την αναθέρμανσης της οικονομίας και του χρηματιστηρίου» («Εθνος»). Πιο σαφής και πολιτική η «Καθημερινή»: «Η σαφής ενίσχυση του ιδιωτικοποιημένου χαρακτήρα του ενοποιημένου τραπεζικού κολοσσού, θα υποχρεώσει εκούσες - άκουσες τις κυβερνήσεις της χώρας να κάνουν πολύ πιο προσεκτικά τη δουλειά τους στον οικονομικό τομέα, απομακρυνόμενες ακόμη περισσότερο από την κρατικιστική λογική, προς την οποία ευκολότατα εκτρέπονται κάθε φορά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες». Κι όπως συμβαίνει συνήθως, οι προσδοκίες αυτές ντύνονται με το μανδύα των εθνικών συμφερόντων, τα οποία πληρώνουν, πάντα, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.
Οι υπηρεσίες του κυβερνητικού συνδικαλισμού
«Η δημιουργία μιας ισχυρής και ανταγωνιστικής τράπεζας, ικανής να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη, είναι αναμφισβήτητα ένα θετικό γεγονός». Οταν η θέση ενός συνδικαλιστή, στη συγκεκριμένη περίπτωση του προέδρου της ΟΤΟΕ, Δ. Κουσελά, ξεκινά από αυτή την αφετηρία, τότε είναι ολοφάνερο ότι οι εργαζόμενοι στις τράπεζες αλλά και γενικότερα δεν μπορούν να προσδοκούν τίποτα σοβαρό για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους απέναντι σε επιθετικές κινήσεις του κεφαλαίου, όπως αυτή της συγχώνευσης της Εθνικής με την Alpha Bank. Αντί να οργανώσει την άμυνα και αντεπίθεση των εργαζομένων, να αποκαλύψει τους στόχους του μονοπωλιακού κεφαλαίου και να προετοιμάσει σκληρούς μαζικούς αγώνες, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ αναλαμβάνει να τους «καθησυχάσει» και να τους «αφοπλίσει»! Μάλιστα, ο Δ. Κουσελάς προεξοφλούσε (χτες στον «Φλας») ότι δε θα υπάρξουν απολύσεις! Πρόκειται, βέβαια, για την πλειοψηφία, που είναι υπεύθυνη σε σημαντικό βαθμό για την αρνητική κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί στις τράπεζες, με την εντατικοποίηση της εργασίας και της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κ.ο.κ.
ΥΓ: Για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό (βλέπε διοίκηση εργαζομένων στην Alpha Bank) καλύτερα να μη μιλήσουμε...
Αντίσταση στις πολύμορφες πιέσεις
Εδώ και μέρες, από το κύριο άρθρο σ' αυτήν εδώ τη στήλη, ο «Ριζοσπάστης» είχε στηλιτεύσει το όργιο πιέσεων και εκβιασμών που ασκούνται σε βάρος - κυρίως, αλλά όχι μόνο - κοινωνικοπολιτικών παραγόντων, προκειμένου να σιωπήσουν ή έστω να απαλύνουν τον αντιπολεμικό τόνο της φωνής και της πένας τους. Αναμενόμενη χαρακτηρίσαμε τότε αυτή την εξέλιξη και επισημάναμε τον υπαρκτό κίνδυνο έντασης των πιέσεων από τον κρατικό μηχανισμό, τα κυβερνητικά επιτελεία, τους εργοδότες, τις παραφυάδες και φερέφωνά τους, και φυσικά από την αμερικάνικη πρεσβεία.
Η ζωή δε μας διέψευσε. Το «μαστίγιο» των πιέσεων και των εκβιασμών και το «καρότο» της εξαγοράς μιας ένοχης σιωπής αξιοποιούνται δεόντως σε βάρος όχι μόνο κοινωνικοπολιτικών παραγόντων και μεμονωμένων αγωνιστών, αλλά και κομμάτων και μαζικών οργανώσεων που η δράση τους υπηρετεί την ανάπτυξη ενός μαζικού αντιπολεμικού κινήματος, συμβάλλοντας στην αφύπνιση των λαϊκών συνειδήσεων, στην αποκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα και των στοχεύσεων αυτού του ιμπεριαλιστικού πολέμου, υποδαυλίζοντας τα αντιπολεμικά αντιιμπεριαλιστικά, υπαρκτά πέρα για πέρα, αισθήματα του ελληνικού λαού.
Παρ' ότι οι συγκεκριμένες δημόσιες καταγγελίες απουσιάζουν για ευνόητους λόγους, το «μυστικό» είναι κοινό. Αλλωστε αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τις δημόσιες εμφανίσεις και την εν γένει στάση του νέου πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, για να υποψιαστεί περί του τι διαδραματίζεται στο παρασκήνιο. Αυτή η εκστρατεία θα έχει διάρκεια αντίστοιχη της εκστρατείας στα πεδία του Αφγανιστάν ή όπου αλλού θα επιτάσσουν αύριο τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Γιατί το έγκλημα και οι θύτες έχουν ανάγκη από συνενόχους και άλλοθι, απαιτούν «ευνουχισμό» του λαϊκού κινήματος. Κι αυτό - το ξέρουν καλά - δε θα επιτευχθεί, αν δε χτυπηθεί με κάθε μέσο και τρόπο η πρωτοπορία του.
Το ξαναλέμε για μια ακόμη φορά. Απέναντι στο εν εξελίξει σκάνδαλο, υπάρχουν μόνο δύο επιλογές: Της υποταγής με ή χωρίς αντίτιμο, του συμβιβασμού, της στοίχισης στο πλευρό των πολεμοχαρών σταυροφόρων του ιμπεριαλισμού. Και η επιλογή της αποκάλυψης των πιέσεων και της προκλητικής παρέμβασης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, της απόκρουσής τους, προβάλλοντας σθεναρή αντίσταση και καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για πλατιά συσπείρωση στο αντιπολεμικό κίνημα. Αυτές οι δύο επιλογές στέκουν μπροστά στις πολιτικές δυνάμεις, στις μαζικές οργανώσεις, στους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες, στον καθένα από μας. Μένει να επιλέξουμε, ας το πράξουμε παλικαρίσια, ας διαλέξουμε το δρόμο που υποδεικνύει το συμφέρον του λαού και του τόπου, το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα, αψηφώντας τις απειλές και ακυρώνοντάς τες στην πράξη.
Feeds
