Τις μεγάλες προσδοκίες που «επενδύει» η εγχώρια πλουτοκρατία στη συγχώνευση της Εθνικής με την Alpha αποτυπώνουν τα άρθρα των εφημερίδων. Προσδοκίες που έχουν να κάνουν κυρίως με τη δημιουργία ορισμένων ισχυρών «εργαλείων» (διάβαζε μονοπωλίων), που θα επιτρέψουν στην οικονομική ολιγαρχία να μην υποταχθεί άνευ όρων στα πολυεθνικά μονοπώλια και να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή στο πλαίσιο του μοιράσματος των αγορών. Αναφέρουμε ενδεικτικά: «Πρόκειται για δυναμικό ελληνικό εγχείρημα, γιατί μπορεί να λειτουργήσει ως κυματοθραύστης στις όποιες απόπειρες άλωσης του τραπεζικού συστήματος στη χώρα μας από ξένες τράπεζες» («Νέα»). «Δημιουργείται ένα εθνικό όπλο για το σκληρό οικονομικό παιχνίδι στο χώρο του ευρώ, αλλά και στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή» («Ελευθεροτυπία»). «Ο κολοσσός που ελέγχει σχεδόν το 50% της τραπεζικής αγοράς αναμένεται να λειτουργήσει ως ατμομηχανή για την αναθέρμανσης της οικονομίας και του χρηματιστηρίου» («Εθνος»). Πιο σαφής και πολιτική η «Καθημερινή»: «Η σαφής ενίσχυση του ιδιωτικοποιημένου χαρακτήρα του ενοποιημένου τραπεζικού κολοσσού, θα υποχρεώσει εκούσες - άκουσες τις κυβερνήσεις της χώρας να κάνουν πολύ πιο προσεκτικά τη δουλειά τους στον οικονομικό τομέα, απομακρυνόμενες ακόμη περισσότερο από την κρατικιστική λογική, προς την οποία ευκολότατα εκτρέπονται κάθε φορά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες». Κι όπως συμβαίνει συνήθως, οι προσδοκίες αυτές ντύνονται με το μανδύα των εθνικών συμφερόντων, τα οποία πληρώνουν, πάντα, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.