Ο συνάδελφος Γιάννης Ε. Διακογιάννης, απεσταλμένος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» στο Ισλαμαμπάντ, έστειλε προς τον πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, της ΠΟΕΣΥ και του Μεικτού Συμβουλίου επιστολή, την οποία κοινοποίησε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον πρόεδρο της Βουλής, στον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων. Η επιστολή έχει ως εξής:

«Αθήνα 31 Οκτωβρίου 2001

Αγαπητέ πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι,

Υστερα από απουσία 50 ημερών στο Ισλαμαμπάντ έχω την αίσθηση πως θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική συμβολή για τη διεύρυνση της ελευθεροτυπίας και της δημοκρατίας η συζήτηση -σ' ένα συμπόσιο, συνέδριο υπό την αιγίδα σας - για τις αποστολές δημοσιογράφων στο εξωτερικό και την κάλυψη γεγονότων, όπως οι βομβαρδισμοί στο Αφγανιστάν (παλιότερα στη Γιουγκοσλαβία).

Θα έλεγα πως κάποτε θα πρέπει να γίνει μια ευρεία συζήτηση με τη συμμετοχή δημοσιογράφων (όλων των βαθμίδων) και των ιδιοκτητών, αλλά και τη συμμετοχή εκπροσώπων της Βουλής και όλων των κομμάτων για: Το τι "μπορεί" και τι δεν "μπορεί" να στέλνει ένας απεσταλμένος... Τι μπορεί και τι δεν μπορεί να «κόβεται» από τις ανταποκρίσεις του και από ποιον... Τι σημαίνει εντυπωσιασμός και ποια είναι τα όριά του, γιατί και ποιοι αλλοιώνουν κείμενα, εικόνες, ανταποκρίσεις... Πότε είναι ισχυρότερη και πότε πιο αδύναμη μία ανταπόκριση ενός απεσταλμένου από μία είδηση μεγάλου ξένου τηλεοπτικού σταθμού ή ενός ξένου πρακτορείου ειδήσεων κλπ... Πότε μπορεί και πότε όχι μια ανταπόκριση (σε εφημερίδα ή ραδιοτηλεοπτικό μέσο) να γίνεται... ένθετη σε άλλες «ειδήσεις» ή πότε μπορεί να... εξαφανίζεται... Πότε μπορεί και πότε όχι ο δημοσιογράφος που βρίσκεται στον τόπο των γεγονότων να συντονίζει κι άλλους συναδέλφους του που βρίσκονται μακριά από τα γεγονότα... Πότε πρέπει να γίνεται το αντίστροφο... Ποια βοήθεια πρέπει να του παρέχει το μέσο που εργάζεται, αλλά και το υπουργείο Εξωτερικών, το υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ, αλλά και τι ευθύνες έχει ο ίδιος ο απεσταλμένος απέναντι στον κόσμο που πληροφορεί και στο μέσο στο οποίο εργάζεται...

Εχω την αίσθηση και τη βεβαιότητα πως και σ' αυτόν τον πόλεμο - ευτυχώς λιγότερα απ' ό,τι σε ξένα ΜΜΕ - συνέβησαν πολλά που δεν καταγράφηκαν και τα οποία θα έπρεπε να συζητηθούν υπό το φως πλήρους δημοσιότητας. Αυτό - κατά τη γνώμη μου - θα συμβάλλει στην ίδια τη δημοκρατία.

Φαντάζομαι, πως αυτός ο προβληματισμός, δικός μου αλλά και των καλών συναδέλφων που βρεθήκαμε στο Ισλαμαμπάντ, θα αγγίζει κι εσάς. Περιμένοντας την ανταπόκρισή σας...

Με εκτίμηση προς όλους

ΓΙΑΝΝΗΣ Ε. ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ».