ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Εξω το κράτος» από Υγεία και Ασφάλιση!

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος της ΝΔ αφήνει στην άκρη προσχήματα και δηλώνει ανοιχτά ότι στον τομέα της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης τον πρώτο λόγο τον έχουν οι ιδιώτες! Σε δήλωσή του (στην «Ημερησία») με αφορμή την κυκλοφορία του ευρώ, μεταξύ άλλων, τονίζει: «Πρέπει να αναμορφωθούν και τα συστήματα Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Το κράτος δεν έχει ούτε τις διοικητικές ικανότητες (!) ούτε τα φορολογικά έσοδα(!), ώστε να είναι ο μοναδικός προμηθευτής τέτοιων υπηρεσιών. Πρέπει να σχεδιαστεί ένα μεικτό σύστημα, που θα ενθαρρύνει τις νέες επενδύσεις στην υγεία, θα παρέχει περισσότερα κίνητρα στους ανθρώπους που εργάζονται στο χώρο της Υγείας, θα βασίζεται περισσότερο στην ιδιωτική ασφάλιση»!

Μέχρι τώρα ο Κ. Καραμανλής φρόντιζε να συγκαλύπτει την απάνθρωπη πολιτική του, δηλώνοντας ότι οι ιδιώτες έχουν συμπληρωματικό ρόλο στην Υγεία και την Ασφάλιση. Τώρα αφήνει τις μάσκες να πέσουν, γεγονός που δεν είναι άσχετο από τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει, για να πείσει τα μεγάλα αφεντικά ότι τολμάει και μπορεί καλύτερα από τον Κ. Σημίτη. Από την άλλη η τοποθέτηση αυτή της ηγεσίας της ΝΔ (παρόμοιες είναι οι θέσεις που παίρνει για όλα τα ζητήματα) αποτελεί μια ασφαλή ένδειξη για το τι κουβαλάει μαζί της η «εποχή του ευρώ».

Ποιος «διαγράφει» τα σύνορα;

«Πώς διαγράφουν οι Αμερικανοί τα σύνορα; Το κάνουν - τολμώ να εκφράσω προσωπική άποψη - κατ' αξίωσιν της Τουρκίας. Δεν είναι φιλική η στάση αυτή. Το λέω με θλίψη». Το «ξέσπασμα» του Προέδρου της Δημοκρατίας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με αφορμή την εξαφάνιση από τους αμερικανικούς ηλεκτρονικούς χάρτες των θαλασσίων συνόρων Ελλάδας - Τουρκίας, όσο και να είναι ειλικρινές, δεν μπορεί να έχει κανένα αντίκτυπο στην Ουάσιγκτον. Γιατί απλούστατα χρόνια τώρα η επίσημη πολιτική της κυβέρνησης είναι η αναγνώριση της επικυριαρχίας των Αμερικανών στο Αιγαίο, η διευθέτηση των αξιώσεων περί «γκρίζων ζωνών» που προβάλλει η Αγκυρα κ.ο.κ. Γενικότερα η ελληνική κυβέρνηση (με την υποστήριξη και του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας) έχει αποδείξει έμπρακτα, ότι δε δίνει σημασία στο απαραβίαστο των συνόρων μπροστά στην ανάγκη να επιβληθεί η νέα τάξη (βλέπε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια). Αραγε γιατί τώρα οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θα σεβαστούν τα δικά μας σύνορα; Μήπως ήταν συνεπής και φερέγγυα η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα αυτό;

Μποναμάς στις κατασκευαστικές

Φθηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα είναι το πρωτοχρονιάτικο δώρο της κυβέρνησης στο μεγάλο κατασκευαστικό κεφάλαιο της χώρας. Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας, προσφέρει στις εταιρίες που έχουν αναλάβει τα μεγάλα τεχνικά έργα ένα κονδύλι ύψους 4,875 δισεκατομμυρίων δραχμών ή 14.306.676 ευρώ για να απασχολήσουν 3.000 ανέργους (1.800 άντρες και 1.200 γυναίκες) μέσω προγραμμάτων κατάρτισης.

Βέβαια, όπως δείχνει η εμπειρία που υπάρχει από παρόμοια προγράμματα τα οποία εφαρμόστηκαν στην «Αττική Οδό», οι εργαζόμενοι που δούλευαν μέσω αυτών των προγραμμάτων ήταν ανασφάλιστοι και έπαιρναν πολύ χαμηλότερες αμοιβές από τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Οσο για την υποχρέωση των εταιριών μετά το πέρας των προγραμμάτων να προσλάβουν το 1/3 των εκπαιδευθέντων για 4 έως 6 συνεχείς μήνες, πρόκειται για ευχολόγιο καθώς δεν ξεκαθαρίζεται ποιες θα είναι οι κυρώσεις αν δεν τηρηθεί ο όρος της υποχρεωτικής απασχόλησης. Ενώ τίθεται ακόμη το ερώτημα, σε τι αντικείμενο θα καταρτιστούν και πού θα απασχοληθούν έστω και το 1/3 των 1.200 γυναικών σε έναν κλάδο που λόγω ειδικών συνθηκών απασχολεί κατά κύριο λόγο άντρες;

Το ποδαρικό...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ το μεγάλο ερώτημα για όσους ξεκίνησαν χτες το νέο χρόνο σε ουρά τραπεζικού υποκαταστήματος: «Οταν θα τελειώσω θα είμαστε ακόμα στο 2002 ή θα έχουμε φτάσει στο 2003»;

Ο πρωθυπουργός, πάντως, διάλεξε να επισκεφτεί χτες μάλλον λάθος τράπεζες, για να ελέγξει πώς τα πάμε οι Ελληνες με το ευρώ. Σε όσες τον είδαμε να πηγαίνει είχε «ουρές» των δυο και τριών ατόμων.

Γιατί δε δοκίμασε, για παράδειγμα, στα υποκαταστήματα της Εθνικής, όπου, λόγω και των συντάξεων, η αναμονή έφτανε αισίως τις 3 με 4 ώρες; Θα είχε εισπράξει με σαφήνεια την «ευαρέσκεια» του κόσμου για την κατάσταση, να είναι βέβαιος.

Φαίνεται ότι οι «επικοινωνιολόγοι» του Μαξίμου εκτίμησαν πως η υπερβολική επαφή με τον λαό βλάπτει σοβαρά...

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ «Γολγοθά» των συνταξιούχων που έπρεπε να εξοικειωθούν με τις νέες συνθήκες τι να πει κανείς; Φαντάζεστε τι έγινε στα γκισέ των τραπεζών. Υπάλληλοι και συνταξιούχοι κατανόησαν πλήρως την αξία της «πρακτικής αριθμητικής».

Βεβαίως, το χειρότερο είναι πως είτε σε δραχμές είτε σε ευρώ, οι συντάξεις δε μεγάλωσαν! Ιδιες κι απαράλλακτες είναι και μόνο προς το καλύτερο δε θα τις οδηγήσουν οι «διάλογοι» για το Ασφαλιστικό που θα ξεκινήσουν σε λίγες μέρες.

Πάλι καλά δηλαδή που υπάρχει και η Αργεντινή. Ετσι για να λέμε πως δεν αντιμετωπίζουμε τα περισσότερα προβλήματα νομισματικής αλλαγής στον κόσμο. Εχουν κι εκεί βλέπετε νέο νόμισμα το «Αρτζεντίνο». Θεωρητικά όμως, γιατί πρακτικά δεν έχουν τίποτε.

Α, ΝΑ ΜΗΝ παραλείψουμε να καταγγείλουμε το απαράδεκτο δίλημμα, στο οποίο έθεσαν τον ελληνικό λαό οι καναλάρχες στη διάρκεια της αλλαγής του χρόνου, την Πρωτοχρονιά. Από τη μια ο «Μπιγκ Μπράδερ» από την άλλη ο Σημίτης με το ευρώ. Σαν να λέμε από τη ...Σκύλλα στη Χάρυβδη! Καντεμιά σε κάθε περίπτωση.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο νέος εφιάλτης

Οσοι κινούν τα νήματα της «ενημέρωσης» και της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης ήξεραν πολύ καλά το μάθημά τους. Θα ήταν ανεπίτρεπτο η έλευση του ευρώ να πανηγυριζόταν αποκλειστικά από τους οικονομικά ισχυρούς, τους κατά τεκμήριο, δηλαδή, κερδισμένους από την Οικονομική και Νομισματική Ενωση. Επιδίωξαν, μέσω της μαζικής πλύσης εγκεφάλων, να εξασφαλίσουν πνεύμα ενθουσιασμού και από κοινωνικές ομάδες που είναι πασιφανές ότι όχι μόνο δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από την εισαγωγή του κοινού νομίσματος, αλλά είναι απόλυτα βέβαιο ότι τελικά θα βγουν ζημιωμένες από τις συνολικές ρυθμίσεις που αφορούν στην πορεία της καπιταλιστικής ενοποίησης στην ΕΕ.

Επειδή όμως η ευφορία, ακόμα και η πλαστή, μπορεί να δημιουργήσει ανεπιθύμητες προσδοκίες και απώλεια των κεντρικών στόχων, οι αρμόδιοι άρχισαν ήδη να συντάσσουν τους... δεκαλόγους της νέας εποχής, του νέου εφιάλτη για τους εργαζόμενους, δηλαδή. Οι χτεσινές δηλώσεις του Ν. Χριστοδουλάκη, όπως παρουσιάστηκαν - πριν διατυπωθούν δημόσια - από την πρωινή του συγκροτήματος τη μέρα της Πρωτοχρονιάς, δίνουν σταράτες απαντήσεις σε όσους έχουν - ή καλλιεργούν - ψευδαισθήσεις. Κεντρικός τους άξονας η άποψη ότι «οι οικονομικές συμπεριφορές πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα».

Τα «νέα δεδομένα» είναι οι εντεινόμενοι ρυθμοί της καπιταλιστικής ενοποίησης στην ΕΕ σε συνθήκες αφ' ενός ενιαίου νομίσματος και αφ' ετέρου εντεινόμενου ανταγωνισμού ανάμεσα στις διάφορες ομάδες των κεφαλαιοκρατών. «Προσαρμογή» στην περίπτωση της Ελλάδας είναι η ανάδειξη της λεγόμενης ανταγωνιστικότητας της ντόπιας ολιγαρχίας σε καθοδηγητικό «μπούσουλα» κάθε μέτρου και πολιτικής. Τέλος, η αλλαγή των «οικονομικών συμπεριφορών» αφορά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και των λαϊκών στρωμάτων (την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ), που είτε οικειοθελώς, είτε με το ζόρι καλούνται όχι μόνο να παραιτηθούν από αιτήματα ζωής, αλλά να συστρατευτούν στην υπόθεση της... νέας εποχής!

Εκείνοι που δεν κρύβουν τους απώτερους στόχους του εγχειρήματος της ΟΝΕ και του ευρώ, λένε ξεκάθαρα ότι «ευκαιρία» και «πρόκληση» του ευρώ είναι: Η ακόμα πιο αυστηρή εισοδηματική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων. Η αναβάθμιση της πολιτικής των διαρθρωτικών αλλαγών με την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, αλλά και με τη μετατροπή δημόσιων οργανισμών σε στρατηγεία υλοποίησης των στόχων διαφόρων επιχειρηματικών ομίλων. Η επίσπευση των αντιδραστικών ρυθμίσεων για την πλήρη ανατροπή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Η εκπόνηση νέων ολοκληρωμένων συστημάτων ενίσχυσης των... πρωτοβουλιών του μεγάλου κεφαλαίου. Η θέσπιση νέων φορολογικών απαλλαγών για τους μεγαλοεπιχειρηματίες κ.ο.κ.

Αλλά επειδή οι συνέπειες από μια τέτοια προοπτική αργά ή γρήγορα θα αφυπνίσουν τους εργαζόμενους, οι θιασώτες της νέας εποχής απαιτούν να εξασφαλιστεί κλίμα πολιτικο-διακομματικής σύμπραξης και «κοινωνικής συναίνεσης», εξουδετέρωσης, δηλαδή, του μαζικού λαϊκού και ταξικά προσανατολισμένου κινήματος των εργαζομένων. Από αυτή την άποψη καλό είναι να μη διαφεύγει της προσοχής μας, ότι στο χέρι όσων θίγονται από τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, από την οργάνωση της πάλης τους και την αγωνιστική τους δράση εξαρτάται και είναι δυνατόν τα σταθερά βήματα, που φαίνεται πως κάνει στις μέρες μας η οικονομική ολιγαρχία, να μετατραπούν σε υποχώρηση και άτακτη φυγή.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Η ευρω-αλλαγή

Μπόλικη είναι η ευρω-φιλολογία των ημερών και ακόμη μεγαλύτερη η καλλιέργεια μιας πολύμορφης τεχνητής ευφορίας. Λες και η κυκλοφορία του νέου νομίσματος θα αυξήσει, ως διά μαγείας, τα χαμηλά μεροκάματα και τις απαράδεκτες συντάξεις ή θα μειώσει τις τσουχτερές, για το βαλάντιο ενός μισθοσυντήρητου, τιμές των προϊόντων ή θα βρει δουλιά στους άνεργους και τους υποαπασχολούμενους.

Τέλος πάντων. Δεν είναι η πρώτη φορά, που οι Ελληνες εργαζόμενοι γίνονται στόχοι ενός τέτοιου καταιγισμού τεχνητής αισιοδοξίας. Τα ίδια, λίγο πολύ, έγιναν και με την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ ή με την έναρξη της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς, κλπ. Ποιος δε θυμάται, άραγε, τα «χρυσά κουτάλια» και τη «μεγάλη αγορά των 350 εκατομμυρίων», που περίμενε πώς και πώς τα ελληνικά προϊόντα;

Θα περάσουν μερικές μέρες -ίσως, κάποιες βδομάδες- και θα σκορπίσει ο κουρνιαχτός των ψεύτικων προσδοκιών και τεχνητών ελπίδων. Στη θέση του θα μείνουν οι πολιτικές σκληρής μονόπλευρης λιτότητας του Προγράμματος Σταθερότητας, οι «απελευθερωμένες» αγορές με τους «νόμους» τους, ο σκληρός και απάνθρωπος ανταγωνισμός, οι αποκρατικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα, οι αντιδραστικές εργασιακές σχέσεις, κλπ., κλπ. Και πάνω απ' όλα, η ακόμη μεγαλύτερη, πλέον, ανάγκη των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, να προχωρήσουν όλ' αυτά πολύ πιο γρήγορα. Γιατί, ουσιαστικά, αυτή είναι και η κύρια αλλαγή, που πραγματικά φέρνει το νέο νόμισμα.

Η ... νέα εποχή

Η «νέα εποχή», που ανέτειλε δήθεν με το ευρώ και για την οποία πανηγυρίζουν οι ηγέτες της ΕΕ, δε διαφέρει σε τίποτα από την «προ ευρώ εποχή». Είναι το ίδιο και περισσότερο βάρβαρη, γιατί, απλούστατα, είναι εποχή της κυριαρχίας του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Οι πανηγυρισμοί των ηγετών της ΕΕ (μαζί και των «δικών μας») διόλου δε σκιάστηκαν από την είδηση ότι ένας ακόμα απεργός πείνας άφησε χτες την τελευταία του πνοή στις τουρκικές φυλακές. Ο Αλί Τσαμγιάρ, 31 χρόνων, υπέκυψε στο νοσοκομείο της Σμύρνης έπειτα από 256 ημέρες απεργίας πείνας. Κρατούνταν από το 1996 στη φυλακή της Μπουτσά (νοτιοδυτική Τουρκία), περιμένοντας να δικαστεί για συμμετοχή στην Ενωση Επαναστατών Κομμουνιστών Τουρκίας (TIKB). Σημειώνεται ότι το κίνημα απεργιών πείνας, που ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2000, έχει έως τώρα επιφέρει συνολικά το θάνατο 81 κρατουμένων ή συγγενών τους, αν συνυπολογιστούν οι 30 κρατούμενοι που σκοτώθηκαν στη διάρκεια επιδρομής της αστυνομίας το Δεκέμβρη του 2000 σε 20 φυλακές με στόχο την καταστολή της απεργίας. Ολ' αυτά, όμως, είναι «λεπτομέρειες» για τους ηγέτες της ΕΕ και των ΗΠΑ, που συνεργάζονται άριστα με το καθεστώς της Αγκυρας στην «αντιτρομοκρατική σταυροφορία». Ολα αυτά είναι «λεπτομέρειες» για τον Γ. Παπανδρέου, που χορεύει με καμάρι τα ζεϊμπέκικα της ντροπής με τον Ι. Τζεμ...

Τα ... νέα καθρεφτάκια

Ανοίγεις το ραδιόφωνο και ακούς για το «ευρώ»... Ανοίγεις την τηλεόραση και «βλέπεις» για «ευρώ». Οι εφημερίδες «ευρώ». Ο Σημίτης, πρωτοχρονιάτικα, κουνάει μια δεσμίδα «ευρώ». Τελικά, ποια η διαφορά όλων αυτών, που πουλούν ως πρόοδο το γεγονός ότι ο λαός θα μετρά πλέον τη φτώχεια του σε «ευρώ», από τους άλλους, που μοίραζαν παλιότερα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς;

Βαρύτατο τίμημα

Εκατό δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους μέσα στο 2001, σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη, καθώς προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν την πληρέστερη και καλύτερη ενημέρωση του κοινού. Περισσότεροι, δηλαδή, από ό,τι τα τελευταία έξι χρόνια. Τα στοιχεία ανακοίνωσε η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων και φανερώνουν, πρώτα και κύρια, το μεγάλο και βαρύτατο τίμημα, που πλήρωσε μόνο σ' ένα χρόνο η παγκόσμια δημοσιογραφική οικογένεια. Ενα τίμημα, όμως, που δεν έχει σχέση, μόνον ή κυρίως, με τον επαγγελματισμό και την ευσυνειδησια των ρεπόρτερς, που φτάνουν μέχρι την πρώτη γραμμή του πολέμου, αλλά και τον αυξανόμενο συνεχώς ανταγωνισμό των μεγάλων συγκροτημάτων ΜΜΕ και τις πιέσεις, που ασκούνται στους δημοσιογράφους για την ανάληψη ριψοκίνδυνων αποστολών.

Η εμπορευματοποίηση της ενημέρωσης παίρνει πολλές φορές απάνθρωπες στην κυριολεξία εκφράσεις και θυσιάζει στο βωμό του κέρδους ακόμη και ανθρώπινες ζωές.

Αντιιμπεριαλιστική συνέχεια...

Στα μουλωχτά σχεδόν, από τη μεριά της κυβέρνησης και των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, πραγματοποιείται η νέα συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, αυτή τη φορά στο Αφγανιστάν, με 130 Ελληνες στρατιωτικούς, υπό ΝΑΤΟική διοίκηση. Με δεδομένη την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού τόσο στο βρώμικο πόλεμο ΝΑΤΟ-ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, όσο και στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία», που έχει στο στόχαστρο λαούς, η κυβέρνηση προσπαθεί να προφυλάσσεται από «κακοτοπιές».

Βέβαια, δεν μπόρεσε να κρυφτεί η απροθυμία που εκφράστηκε στις τάξεις του στρατού, για την αποστολή στο μακρινό Αφγανιστάν. Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της επίθεσης στην ασιατική χώρα, έχει προειδοποιήσει το λαό καλώντας τον ταυτόχρονα να μη «χάσει το δάσος». Να εντείνει την αντίθεσή του στον ιμπεριαλισμό και στους άδικους πολέμους του, να ενεργοποιηθεί για να σταματήσει τώρα κάθε εμπλοκή της χώρας σε αυτούς. Η προσπάθεια λαϊκής κινητοποίησης συνεχίζεται. Ετσι, σήμερα, με πρωτοβουλία της ΚΝΕ, δίνεται συνέχεια με την πραγματοποίηση παράστασης διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Αμυνας, για την αποστολή των στρατιωτικών στο Αφγανιστάν.

Και σίγουρα αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία στη νέα πολεμική εκστρατεία τύπου Κορέας, δεν είναι τόσο ο «συμβολικός αριθμός» των μισθοφόρων που στέλνονται εκεί, αλλά το τι σηματοδοτεί και το γεγονός ότι επιχειρείται να περάσει ως δεδομένη η συμμετοχή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα. Γιατί με δεδομένο τον πόλεμο τουλάχιστον δεκαετίας «κατά της τρομοκρατίας» που εξήγγειλε ο Μπους, το σίγουρο είναι ότι, με ευθύνη της κυβέρνησης, της ΝΔ και άλλων πολιτικών δυνάμεων που υποτάσσονται ή ανέχονται το ιμπεριαλιστικό «καπίστρι», η μετατροπή της χώρας σε θύτη κατά άλλων λαών θα ενταθεί. Η νεολαία επιχειρείται να δεχτεί ως φυσική τη μετατροπή της σε εκτελεστικό όργανο των ιμπεριαλιστών.

Σε αυτή την εξέλιξη και στα προωθούμενα μέτρα για την αλλαγή του χαρακτήρα και του προσανατολισμού των Ενόπλων Δυνάμεων και την ντε φάκτο μετατροπή τους σε μισθοφορικό σώμα, χρειάζεται να μπει ένα φρένο. Να υψωθεί ένα δυνατό ΟΧΙ, να μην ανεχτεί ο λαός και η νεολαία Ελληνας φαντάρος να βγαίνει έξω από τα σύνορα. Να σταματήσει να θεωρείται ο ελληνικός στρατός διμοιρία των ιμπεριαλιστικών στρατών. Το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας, που επιχειρείται να παγιοποιηθεί και με τέτοιου είδους «συμμετοχές», βαδίζει χέρι χέρι με την επίθεση του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της ζωής, με την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού που εξελίσσεται με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις παντού, με την ένταση της κρατικής ευρωτρομοκρατίας της Σένγκεν, του ευρωστρατού, της ευρωαστυνομίας, του εντάλματος σύλληψης και έκδοσης. Γι' αυτό και η σημερινή αγωνιστική αρχή, με το έμπα του νέου χρόνου στο υπουργείο Αμυνας, θα αποτελέσει έναυσμα καινούριων αγώνων.

«Ευρώ»

Στου «Ευρώ»

το πανηγύρι

μη μετέχεις,

κακομοίρη,

άσε γι' άλλονε

το γλέντι,

για του τόπου

τον αφέντη,

αφού αυτός

κέρδη θα βγάλει,

ενώ εσύ,