ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κυβέρνηση του τζόγου

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τα καζίνα πρέπει να κλείσουν όλα. Ταυτοχρόνως είναι εύκολο (αν θέλει η Εξουσία και δεν υπάρχουν άλλου είδους διαπλοκές - πραγματικές και όχι σαν αυτές που πιπιλίζουν ύποπτα στόματα) να κλείσουν μέσα σε λίγα 24ωρα όλα αυτά τα φρούτα της ντροπής που λειτουργούν στα περισσότερα καφενεία της χώρας κάτω από τη μύτη των αρμόδιων διωκτικών οργάνων». Είναι από τις σπανιότατες φορές που συμφωνούμε με τον εκδότη του «Βήματος» Στ. Ψυχάρη (το παραπάνω απόσπασμα από το κυριακάτικο άρθρο του), χωρίς να εξετάζουμε τους λόγους που παίρνει αυτή τη θέση. Ομως το γεγονός ότι η κυβέρνηση Σημίτη όχι μόνο δε δείχνει καμία διάθεση να κλείσει τα καζίνο, αλλά ήταν αυτή που γέμισε όλη τη χώρα με ναούς του τζόγου και του ολέθρου και ανέχεται την εξάπλωση των «φρούτων της ντροπής», τι φανερώνει; Οτι σαφέστατα υπάρχει διαπλοκή με τους «καζινάδες», με νόμιμο και παράνομο τζόγο (σ.σ. ο Α. Τσοχατζόπουλος το μόνο που βρήκε να πει ήταν να ζητήσει από τα θύματα του τζόγου να παίζουν στα καζίνο για να εισπράττει το κράτος τους φόρους!!!). Τα ευχολόγια λοιπόν δεν αρκούν, καθώς αυτή η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να καταπολεμήσει τον τζόγο. Τα καζίνο δε θα κλείσουν, ούτε και ο τζόγος θα σταματήσει, αν οι λαϊκές μάζες δεν πάρουν πάνω τους την υπόθεση.

Ενοχλήθηκε η «ΤΟΤΑΛ»

Τόσο οι κάτοικοι της περιοχής όσο και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις εταιρίες πετρελαιοειδών, που πνίγουν με τις εγκαταστάσεις τους το Πέραμα, κινδυνεύουν να γίνουν παρανάλωμα του πυρός σε περίπτωση ατυχήματος μεγάλης έκτασης, καθώς δεν υπάρχουν δίοδοι διαφυγής για κανέναν απ' όσους βρίσκονται από το Ικόνιο και πέρα. Αυτό είναι γνωστό από παλιά. Η διεκδίκηση λύσης στο πρόβλημα είναι μόνιμο αντικείμενο δεκάδων αγωνιστικών κινητοποιήσεων των κατοίκων της περιοχής. Ποτέ, όμως, δεν απασχόλησε τη διοίκηση της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα πετρέλαια. Ωσπου λίγες μέρες πριν με επιστολή της προς το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ζήτησε την άμεση παρέμβαση της αστυνομίας. Γιατί; Γιατί ενοχλήθηκαν οι εταιρίες πετρελαίου από τον συμβολικό αποκλεισμό που έκαναν στην «ΤΟΤΑΛ» οι κάτοικοι του Περάματος και η διοίκηση της Ομοσπονδίας ανέλαβε να «καθαρίσει την μπουγάδα» επικαλούμενη την ασφάλεια των εγκαταστάσεων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται εργοδοτικότεροι των εργοδοτών. Αν το καταγράφουμε είναι γιατί αποτελούν κλασικό δείγμα του τι πρέπει να ανατραπεί στο συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς δεν έχει καμία σχέση με εκπροσώπηση εργαζομένων.

Κυβερνητικές κουτοπονηριές

«Σκηνικό κρίσης στήνεται στο ΠΑΣΟΚ, με πρώτο στόχο την επιστροφή στα προ του συνεδρίου διαλυτικά φαινόμενα και δεύτερον, την άσκηση πιέσεων στην κυβέρνηση για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων». Αυτά γράφει ο -συνήθως καλά πληροφορημένος, για τις... απόρρητες σκέψεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ- Γ. Καρελιάς στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία», υπογραμμίζοντας, πως οργανωτές της όλης υπόθεσης είναι μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Και το σημειώνουμε, όχι γιατί αποκλείουμε, να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η τελευταία εσωκομματική αναταραχή στο ΠΑΣΟΚ αντανακλά, βέβαια, τη διογκούμενη συνεχώς λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, αλλά μπορεί να εμπεριέχει και τον «δάκτυλο» μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία απαιτούν ακόμη μεγαλύτερα προνόμια και περισσότερα υπερκέρδη, στα πλαίσια του φιλομονοπωλιακού «μονόδρομου» της κυβέρνησης. Ετσι ή αλλιώς, όμως, είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, να επιχειρείται το «τσουβάλιασμα» του συνεχώς εντεινομένου και απολύτως δικαιολογημένου αγωνιστικού αναβρασμού, που αγκαλιάζει τελευταία πολλά λαϊκά στρώματα, με τα όποια σχέδια και επιδιώξεις του οικονομικού κατεστημένου ή μερίδων του. Ας πάρουν υπόψη τους οι κυβερνώντες, πως οι κουτοπονηριές δεν μπορούν να δώσουν καμιά απάντηση στα σοβαρά και καυτά λαϊκά προβλήματα.

Στην πεπατημένη...

Βέβαια, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά, που μεταχειρίζεται παρόμοια «επιχειρήματα» η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Χρόνια τώρα και ενώ εφαρμόζει τις γνωστές σε όλους φιλομονοπωλιακές πολιτικές της - που δεν έχουν σε τίποτε να ζηλέψουν από τις αντίστοιχες του «γαλάζιου» συνοδοιπόρου της - καλεί τους εργαζομένους να κάνουν ακόμη μεγαλύτερες θυσίες, να προσαρμοστούν και να υποταχθούν στον αντιλαϊκό «μονόδρομό» της, είτε για την επίτευξη κάποιων «μεγάλων στόχων» και «οραμάτων» (βλέπε ΟΝΕ, ευρώ, κλπ.), είτε για να μην έρθει η Δεξιά και επιβληθούν τα «κακά», μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ουσιαστικά, τα ίδια λέει και για τις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Τα ίδια θα πει και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Και στο μεταξύ, οι λιγοστοί έχοντες και κατέχοντες θα γίνονται πλουσιότεροι, ενώ οι πολλοί θα μοιράζονται μεταξύ τους τα όλο και λιγότερα ψίχουλα, που θα περισσεύουν...

«Είναι μέρος της ζωής μας»..!

Η ασυδοσία των εργολάβων και η επιδεικτική αδιαφορία της κυβέρνησης στο «μεγαλύτερο από τα Ολυμπιακά έργα» αγγίζει πλέον τα όρια του εκ προθέσεως εγκλήματος. Δεν είναι μόνον ο τραγικός θάνατος ενός οικοδόμου λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, αλλά και τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα, που τείνουν πλέον να γίνουν μια εφιαλτική ρουτίνα. Οι εργαζόμενοι έχουν ήδη ξεκινήσει κινητοποιήσεις και προειδοποιούν - απολύτως δικαιολογημένα - ότι, αν δεν αλλάξει η κατάσταση, τότε θα αντιδράσουν ακόμα πιο δυναμικά.

Η κυβέρνηση, όμως - απ' ό,τι φαίνεται - αντιμετωπίζει την υπόθεση περίπου όπως σχολίασε το γεγονός ο πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΟΕ, Ντένις Οσβαλντ, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα. «Λυπάμαι πολύ που μαθαίνω ότι έγινε ένα τέτοιο ατύχημα, δεν το γνώριζα», είπε απαντώντας σε ερώτηση του «Ρ» και συνέχισε: «Κάθε επιχείρηση, τέτοιου μεγέθους, ενέχει κινδύνους, συνεπάγεται και ατυχήματα, πιθανώς. Αυτό δυστυχώς είναι μέρος της ζωής μας». Με άλλα λόγια; Με άλλα λόγια, μέσα στο πρόγραμμα είναι και οι νεκροί εργάτες... Μέρος της ζωής μας είναι και γι' αυτό θα πρέπει να το συνηθίσουμε! Ας μην το περιμένουν. Με τίποτε...

TEI: Αποκάλυψη της κοροϊδίας

Η ένταξη των ΤΕΙ στην ανώτατη εκπαίδευση παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως λύση απέναντι στο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί με το καθεστώς και την αποστολή των ιδρυμάτων, στα οποία φοιτούν δεκάδες χιλιάδες σπουδαστές. Αλήθεια, εδώ και τόσους μήνες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, τι έχει αλλάξει στα ιδρύματα, ποια από τα προβλήματά τους έχουν «λυθεί»; `Η πρέπει να αναρωτηθούμε καλύτερα, πόσα επιπλέον προβλήματα έχουν προκύψει; Από την προηγούμενη βδομάδα ξεκίνησαν κινητοποιήσεις από το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΤΕΙ, που βάζει «λουκέτο» στο ένα ίδρυμα μετά το άλλο και με διάφορους τρόπους προβάλλει το αίτημα αναβάθμισης των ιδρυμάτων.

Από το καλοκαίρι που ξεκίνησε η εφαρμογή του νόμου της ανωτατοποίησης μέχρι σήμερα, η καθημερινότητα σπουδαστών κι εκπαιδευτικών όχι μόνο δεν άλλαξε προς το καλύτερο αλλά χειροτερεύει διαρκώς. Η χρηματοδότηση υπολείπεται των αναγκών και η υποδομή στην πλειοψηφία των ιδρυμάτων είναι ανεπαρκέστατη (κι εντείνεται ακόμα περισσότερο με την αύξηση του αριθμού των σπουδαστών). Το εκπαιδευτικό προσωπικό βρίσκεται, στην πλειοψηφία του, σε προσωποπαγείς θέσεις και κατ' επέκταση σε ομηρία των λίγων καθηγητών που έχουν κριθεί. Οσο για τις διαδικασίες κρίσης... βρίθουν καταγγελιών για αδιαφάνεια και αναξιοκρατία.

Αλλά προχωρώντας ακόμα πιο βαθιά στην ουσία του προβλήματος, τα ΤΕΙ απέχουν πολύ από τις βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να πληρεί ένα ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης, οι οποίες έχουν να κάνουν με τα επιστημονικά αντικείμενα που θεραπεύει, την ολοκληρωμένη γνώση της επιστήμης, την επιστημονική ειδίκευση, την έρευνα, την παραγωγή νέας γνώσης, την αναπαραγωγή του εκπαιδευτικού του προσωπικού, τη σύνδεσή του με τις κοινωνικές ανάγκες. Το οικοδόμημα των ΤΕΙ, που στηρίχτηκε στον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό θεωρίας και εφαρμογής, συνεχίζει να βρίσκεται στον αέρα παρά τις υποσχέσεις του υπουργείου Παιδείας για κονδύλια που θα ρέουν άφθονα στα ιδρύματα.

Σήμερα, ακόμα και κάποιοι υποστηρικτές της «ανωτατοποίησης» αναγνωρίζουν το ψευδεπίγραφο του εγχειρήματος. Η κοροϊδία της κυβέρνησης αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο και η διάκριση των ΤΕΙ από τα ΑΕΙ γίνεται στη βάση της αποκοπής των πρώτων από τη θεωρητική γνώση και τη δυνατότητα αναπαραγωγής της επιστήμης και του επιστημονικού τους δυναμικού. Ποια όμως είναι η πραγματική λύση για τα ΤΕΙ; Το αίτημα για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση κερδίζει έδαφος κι αυτό γιατί είναι η μόνη διέξοδος, τόσο για τα βασικά προβλήματα των ΤΕΙ όσο και συνολικά για την ανώτατη εκπαίδευση. Γιατί είναι η βάση για την εξέλιξη της ίδιας της επιστήμης, χωρίς το πλαστό δίλημμα θεωρία ή εφαρμογή (δε νοείται το ένα χωρίς το άλλο), είναι το θεμέλιο για τη σύνδεση της επιστήμης με την παραγωγή, με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Αυτή η αντίληψη και η εφαρμογή της χρειάζεται να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και να γίνει αντικείμενο συντονισμένης δράσης και διεκδίκησης των φοιτητών, της εκπαιδευτικής κοινότητας και συνολικά του λαϊκού κινήματος.

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περί εθελοντισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η πρώτη αγωνιστική διεκδίκηση αιτημάτων από διοικητή (μάνατζερ) δημόσιου νοσοκομείου έγινε απ' τους εργαζόμενους του «Ευαγγελισμού» την περασμένη Παρασκευή.

Ο «Ευαγγελισμός» δέχεται το μεγαλύτερο βάρος της περίθαλψης της χώρας. Σε κάθε εφημερία δέχεται κοντά στους 1.500 αρρώστους στα εξωτερικά ιατρεία, ενώ σε ετήσια βάση νοσηλεύει τόσες χιλιάδες, όσοι είναι οι κάτοικοι του Νομού Γρεβενών. Αυτό το νοσηλευτικό φορτίο το μοιράζονται οι γιατροί, οι νοσηλευτές και το υπόλοιπο προσωπικό και για να τα βγάλουν πέρα τρέχουν με ταχύτητα ...τούρμπο. Και ποια η ανταμοιβή τους; Εκτός απ' την ευτέλεια της εισοδηματικής πολιτικής, η κυβέρνηση τούς προσφέρει και τα απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία, όπου - με εθελοντική συμμετοχή, όπως λέει η κυβέρνηση - θα συμπληρώσουν το εισόδημά τους από τις επισκέψεις που θα πληρώσουν οι ασθενείς.

Πάντως, οι εργαζόμενοι στον «Ευαγγελισμό» δεν έχασαν το φιλότιμό τους. Η διοίκηση του σωματείου τους δήλωσε στο μάνατζερ ότι είναι διατεθειμένη να κάνει εθελοντικά - αλλά με όρους κινήματος - ιατρεία στο Λαύριο και στους σεισμόπληκτους για να μην αναγκαστούν να έρθουν και να πληρώσουν στα ιδιωτικά ιατρεία που καθιερώνει η κυβέρνηση. Ηταν μια δήλωση, που τη χειροκρότησαν πάνω από τρακόσιοι εργαζόμενοι που πήραν μέρος στην παράσταση διαμαρτυρίας.

Αυτός είναι ο άδολος εθελοντισμός και κοινωνική αλληλεγγύη, ταυτόχρονα, και η στήλη τα χειροκροτεί.

Τα ... κόλπα της «ζούγκλας»

«Η δημοσιογραφία της κρυφής κάμερας, της παγίδευσης και του εξευτελισμού του "θύματος" συναντήθηκε προχτές τα μεσάνυχτα στη "Ζούγκλα", του Μ. Τριανταφυλλόπουλου, στον τηλεοπτικό σταθμό "ΑΛΦΑ", με την πολιτική της ανηθικότητας, της διαπλοκής και της συναλλαγής, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα». Αυτά έγραφε το Σάββατο ο «Ριζοσπάστης» και ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος θεώρησε πως βρήκε την ευκαιρία, να επιτεθεί στην εφημερίδα μας -ισχυριζόμενος πως αθωώνει τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ - και να καλλιεργήσει παραπέρα τις γνωστές και χυδαίες αντιλήψεις «όλοι τ' αρπάζουν» και «όλοι το ίδιο είναι».

Βέβαια, το σχετικό ρεπορτάζ συνέχιζε με τα εξής συγκεκριμένα: «Δεν ήταν μόνον η αποκάλυψη για τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Αλ. Χρυσανθακόπουλο, πρόεδρο της διακομματικής επιτροπής της Βουλής που διερευνά τον παράνομο τζόγο, ότι και ο ίδιος "παίζει", αλλά και, κυρίως, ο τρόπος, με τον οποίο ο βουλευτής προσπάθησε να "συνεργαστεί" για να εξασφαλίσει τη μη διαπόμπευσή του, υποσχόμενος, όπως τουλάχιστον έδειξαν οι κρυφές κάμερες, βοήθεια για δημοσιογραφικές επιτυχίες στον Μ. Τριανταφυλλόπουλο». Αυτά, όμως, ούτε τα πήρε υπόψη του, ούτε τα διάβασε ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος, ώστε να τα ακούσουν και οι τηλεθεατές του. Προφανώς, συνειδητά και σκόπιμα, τα απέκρυψε, γιατί δεν εξυπηρετούσαν αυτά που ήθελε να ισχυριστεί. Κι έτσι προτίμησε να τα παραλείψει...

Ποιος πληρώνει...

Μονότονα ο πρωθυπουργός επαίρεται για την αύξηση των κοινωνικών δαπανών στη χώρα μας, επί θητείας της κυβέρνησής του. Λέει, ως συνήθως, τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι τη μικρή αύξηση των κοινωνικών δαπανών την έχουν πληρώσει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι (όπως και την πτώση του πληθωρισμού, την ένταξη στην ΟΝΕ, κ.ο.κ.). Τα στοιχεία που έδωσε η στατιστική υπηρεσία της Κομισιόν (Eurostat) την περασμένη Παρασκευή είναι αποκαλυπτικά και αποστομωτικά. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια αντιστοιχούσαν το 1990 στο 22,9% του ΑΕΠ, ενώ το 1999 ήταν στο 25,5%. Σημειώνεται ότι κατά μέσο όρο στην ΕΕ το 1990 οι κοινωνικές δαπάνες απορροφούσαν το 25,5% του ΑΕΠ έναντι 27,6% το 1999. Ομως σε ό,τι αφορά τα έσοδα για την κάλυψη των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια, η κατάσταση έχει ως εξής: Η κρατική συνεισφορά για την κάλυψη αυτών των δαπανών μειώθηκε στην Ελλάδα μεταξύ 1990 και 1999. Το 1990 το κράτος κάλυπτε το 33% των συνολικών δαπανών για την κοινωνική πρόνοια, ενώ το 1999 το 28,6%. Σημειώνεται ότι στην ίδια περίοδο η τάση στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ ήταν σε γενικές γραμμές αντίστροφη, δεδομένου ότι κατά μέσο όρο οι κρατικές συνεισφορές κάλυπταν το 1990 το 28,8% των συνολικών δαπανών, ενώ το 1999 ανέβηκαν στο 35,7%.

... και τις κοινωνικές δαπάνες

Στην Ελλάδα, το 1999 οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια καλύφθηκαν κατά 28,6% από το κράτος, κατά 61,1% από τις εισφορές των εργοδοτών και των εργαζομένων και κατά 10,3% από άλλες πηγές. Μεταξύ 1990 και 1999 μειώθηκαν, στην Ελλάδα, οι εισφορές του δημοσίου και των εργοδοτών για την κάλυψη των δαπανών της κοινωνικής πρόνοιας και αυξήθηκαν των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, το 1990 οι εργοδότες κάλυπταν το 39,4% των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια έναντι 37,7% το 1999. Σε ό,τι αφορά τις εισφορές των εργαζομένων, το 1990 κάλυπταν το 19,6% του συνόλου των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια έναντι 23,4% το 1999. Ας σταματήσουν λοιπόν τα τερατώδη ψέματά τους. Η βάρβαρη πολιτική δεν εξωραΐζεται.

Ποιος κλείνει τους δρόμους;

Να τοποθετηθούν πολιτικά καθαρά, κεντρικά αλλά και τι κάνουν σε περιφερειακό-νομαρχιακό επίπεδο σε σχέση με τον αγώνα των αγροτών, αν συμφωνούν στο κλείσιμο των δρόμων ή όχι», κάλεσε με περίσσιο θράσος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τα κόμματα. Μάλιστα! Για την κυβέρνηση δεν έχει σημασία, και, πάντως, παρακάμπτει το γιατί αγωνίζονται και αναγκάζονται να κλείνουν τους δρόμους οι αγρότες. Ποιος φταίει και γιατί δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματά τους, που οδηγούν στη χρεοκοπία και στο βίαιο ξεκλήρισμα εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους φτωχούς αγρότες, οι οποίοι σπρώχνονται στις ουρές των ανέργων στις πόλεις.

Η κυβέρνηση ανησυχεί καθώς διαπιστώνει την έκταση, τον πανελλαδικό χαρακτήρα, που παίρνει ο αγροτικός ξεσηκωμός, παρά την επιχείρηση αποπροσανατολισμού των αγροτών και την ανήθικη τακτική του εξαναγκασμού που ακολουθεί. Αλλά ποια πολιτική και γιατί ξεσηκώνει τους αγρότες; Δεν είναι η αγροτική πολιτική της ΕΕ η οποία επέβαλε και εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Η πολιτική της δραστικής μείωσης της παραγωγής και της δραματικής μείωσης των τιμών των προϊόντων με τις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας; Της δραματικής μείωσης, μέχρι κατάργησης, των αγροτικών επιδοτήσεων, που κάνουν ασύμφορες όλες - μα όλες! - τις καλλιέργειες; Για τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες, έτσι, δεν υπάρχει άλλη επιλογή: `Η θα περιμένουν με σταυρωμένα χέρια να τους κλείσει το σπίτι η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ ή θα αγωνιστούν με όλα τα μέσα, κλείνοντας και τους δρόμους, για να την ανατρέψουν, πριν τους καταστρέψει.

Για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε γεννάται ερώτημα. Εφαρμόζει αυτή την πολιτική και συκοφαντεί και υπονομεύει τον αγώνα ενώ χρησιμοποιεί τους κατασταλτικούς μηχανισμούς κατά των αγροτών. Οσο για τη ΝΔ, κεντρικά αλλά και περιφερειακά, κάνει ό,τι μπορεί για την υπονόμευση του αγώνα των αγροτών. Υποκρίνεται όταν αναφέρει πως, τάχα, στηρίζει τα δίκαια αιτήματα των αγροτών αλλά δεν εγκρίνει το κλείσιμο των δρόμων, αφοπλίζοντας ουσιαστικά τους αγρότες. Και ο ΣΥΝ στα λόγια μόνο στηρίζει τον αγώνα των αγροτών, αφού μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στηρίζουν την καταστροφική αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ.

Το ΚΚΕ αυτή την πολιτική την καταγγέλλει από την αρχή. Και τώρα, που οι ίδιοι οι αγρότες ξεσηκώνονται ενάντια σ' αυτή την πολιτική, το ΚΚΕ στηρίζει «με χέρια και με πόδια», όπως είπε χαρακτηριστικά η Αλέκα Παπαρήγα, τον αγώνα τους. Οποιες μορφές πάλης και αν αποφασίζουν οι ίδιοι οι αγρότες, οι κομμουνιστές είναι μπροστάρηδες. Μάλιστα, καθώς ο αγώνας επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς αφορά και τους άλλους εργαζόμενους - γιατί, εκτός των άλλων, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς θα επιδράσει αρνητικά και στα άλλα στρώματα - το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους της πόλης, γενικότερα το λαό, να στηρίξουν ενεργά τον αγροτικό αγώνα. Γιατί ο αγώνας αυτός είναι η ελπίδα και η προοπτική, για να μη συντελεστεί το έγκλημα της συγκέντρωσης της αγροτικής παραγωγής και της γεωργικής γης από το μεγάλο κεφάλαιο πάνω στα ερείπια χιλιάδων μικρομεσαίων νοικοκυριών.

Ο ξωμάχος

Οργώνει, σπέρνει

και θερίζει

ολημερίς

μες στο χωράφι

κι αντί ο ίδιος

να κερδίζει

οι κόποι του όλοι

πάνε στράφι,

οι μεγαλέμποροι

τον γδέρνουν,

οι τόκοι αράδα