Παρασκευή 9 Αυγούστου 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ας δοκιμάσουν...

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι πολλές, πάρα πολλές - τα τελευταία 27 χρόνια - οι λαϊκές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, που έγιναν με την πρωτοβουλία και την ακούραστη δουλιά των κομμουνιστών και άλλων δημοκρατών πολιτών στη χώρα μας. Κινητοποιήσεις, που είχαν ως μοναδικό ή κύριο θέμα τους την καταγγελία και καταδίκη του ιμπεριαλισμού, κυρίως του αμερικάνικου, τις φιλοπόλεμες, τρομοκρατικές και αντιλαϊκές μεθόδους και επιδιώξεις του. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, σε πολλές από τις διαδηλώσεις αυτές, ακούγεται στεντόρεια και το σύνθημα «Οχι στην τρομοκρατία».

Οσοι, βέβαια, σήμερα ζητούν από το ΚΚΕ και την Αριστερά, να διοργανώσει λαϊκές διαδηλώσεις καταδίκης της «17 Ν» δεν εννοούν τις προηγούμενες. Αλλωστε, η ολότητά τους σχεδόν ποτέ δεν πήρε μέρος σ' αυτές. Ορισμένοι, μάλιστα, όταν το ΚΚΕ - από την πρώτη στιγμή εμφάνισης της «17 Ν» - κατάγγελλε τον προβοκατόρικο χαρακτήρα της, έπαιρναν αποστάσεις κι έλεγαν «ναι μεν, αλλά...». Προφανώς, εννοούν κινητοποιήσεις διαφορετικού προσανατολισμού και περιεχομένου. Ενα περιεχόμενο, που είναι σύμφωνο με τις δικές τους απόψεις και εκτιμήσεις. Δικαίωμά τους είναι, βέβαια, να έχουν τις όποιες απόψεις θέλουν. Οπως είναι δικαίωμά τους, επίσης, να τις κάνουν γνωστές στο λαό και να τον κινητοποιήσουν. Ας δοκιμάσουν...

Οι εφημερίδες...

Αναλυτικά... όπως κάθε μέρα, τα σχετικά με την καθημερινή δραστηριότητα των προφυλακισμένων στον Κορυδαλλό ρεπορτάζ αναφέρονται χτες στις εφημερίδες, που επέλεξαν οι ίδιοι, να παραγγείλουν και να διαβάσουν. Εχουμε και λέμε λοιπόν: Οκτώ ζήτησαν φύλλα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», δύο των «Νέων», δύο του «Εθνους», ένας της «Καθημερινής», ένας της εφημερίδας «Το Βήμα» κι ένας το περιοδικό «Εφοπλιστής». Κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο για τις προτιμήσεις αυτές δεν προσέξαμε. Αναρωτιόμαστε, όμως, αν θα συνέβαινε το ίδιο, στην περίπτωση που κάποιος ή κάποιοι παράγγελναν «Ριζοσπάστη»...

Κοροϊδεύουν...

Θα μπορούσε να είναι γελοία, αν δεν ήταν προκλητική, η τακτική της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης, όσον αφορά στο θέμα της κερδοσκοπίας στα καύσιμα, που φτάνουν να πωλούνται ακόμα και 15 λεπτά (70 έως 80 δραχμές) ακριβότερα από τις «ενδεικτικές» τιμές. Για άλλη μια φορά - λες και ανακάλυψε την ...Αμερική - το υπουργείο «έμαθε», μέσα στον Αύγουστο, ότι «τον τελευταίο καιρό παρατηρούνται κρούσματα αδικαιολόγητων ανατιμήσεων...» και ζητά τη διενέργεια ελέγχων από τις αρμόδιες Διευθύνσεις των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. Αν αυτό δεν είναι πρόκληση για τους καταναλωτές, τότε τι είναι; Διότι, πρώτον: Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης γνωρίζει πολύ καλά ότι η κερδοσκοπία στα καύσιμα δεν είναι «εποχιακό είδος», αλλά ευδοκιμεί 365 μέρες το χρόνο. Και δεύτερον: Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση του «φαινομένου» δεν είναι θέμα «ελέγχων», αλλά συνολικής αλλαγής της ασκούμενης πολιτικής της «απελευθέρωσης» των τιμών των καυσίμων, η οποία κάνει τα στραβά μάτια στην κερδοσκοπία, κυρίως, όταν αυτή προέρχεται από τα μονοπώλια του χώρου.

Η πραγματικότητα

Βέβαια, η κερδοσκοπία δεν αφορά μόνο στα καύσιμα. Συμπεριλαμβάνει και άλλα καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες. Οπως, για παράδειγμα, τα τρόφιμα και τα εμφιαλωμένα νερά, οι ανατιμήσεις των οποίων φθάνουν ακόμη και στο 50%, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές. Γεγονός, το οποίο γεννά εύλογες απορίες, του τύπου, πώς γίνεται να πέφτει ο επίσημος πληθωρισμός, ενώ οι ανατιμήσεις οργιάζουν. Κυρίως, όμως, γεννά δυσαρέσκεια και αγανάκτηση από τους εργαζόμενους, που βλέπουν καθημερινά, να μεγαλώνει η αδυναμία ανταπόκρισης του πορτοφολιού τους, ακόμη και στις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι ας πάψουν ορισμένοι, να μιλούν για «αδυναμία παρέμβασης από την πλευρά του κράτους» και «έλλειψη μεγάλων και δυνατών οργανώσεων καταναλωτών», επιχειρώντας να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Η κερδοσκοπία είναι σύμφυτο φαινόμενο του καπιταλιστικού συστήματος και οξύνεται ακόμη περισσότερο, όταν εφαρμόζονται οι πολιτικές της λεγόμενης «απελευθέρωσης» των αγορών. Οταν, δηλαδή, οι πολιτικές των κυβερνώντων ενισχύουν και «κανακεύουν» ακόμη περισσότερο την κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου και της ολιγαρχίας.

Τα (ανα)ζητούμενα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ δουλεύουν σε πιτσαρίες, ιδιοκτήτες γκαρσονιέρας, μελισσοκόμοι και ταξιτζήδες! Αναρωτιόμαστε, αν θα τους προσλάβει ως ωρομίσθιους το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ή τσάμπα ζητάει τη συνδρομή τους στην περίφημη «αναζήτηση Κουφοντίνα»;

Θα τους λυπήσουμε τους κυβερνώντες, αλλά όλες οι παραπάνω κατηγορίες - η καθεμιά για τους δικούς της λόγους - έχει ταλαιπωρηθεί πολύ όλη αυτή τη χρόνια, όπως και τις προηγούμενες και θα προτιμούσαν να πάνε σε κάποια παραλία.

Δε λέμε, καλή η προσπάθεια να περάσει η λογική «όλοι μαζί ενάντια στους τρομοκράτες», μόνο που δε φαίνεται να περπατάει. Οι Ελληνες για πολλοστή φορά έχουν προκύψει λίγο πιο έξυπνοι και περισσότερο δύσπιστοι απ' όσο περίμεναν.

Αυτά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Αμερικανού πρέσβη, Τόμας Μίλερ, που τοποθετείται συχνότερα από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο για το όλο θέμα. Και, το χειρότερο, φαίνεται να ξέρει και πολύ περισσότερα...

Ολα τούτα, όταν δε δίνει κατευθύνσεις ότι «δεν τέλειωσε η τρομοκρατία», ή δε δίνει σαφείς οδηγίες, όπως εκείνες που αναφέρει στη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία», ζητώντας να υπάρξουν καταδίκες. Μήπως θα ήθελε να μας πει και τις ποινές, να μην ταλαιπωρούνται και τα δικαστήρια;

`Η, μήπως, θα ήταν πιο χρήσιμο να μεταφερθούν οι νυν και όποιοι μελλοντικοί κρατούμενοι στις ΗΠΑ, όπου, ως γνωστόν, τα στρατοδικεία δουλεύουν στο φουλ, χωρίς να ενημερώνεται κανείς και για τίποτε;

ΠΑΝΤΩΣ, ΕΚΤΟΣ από τους «τρομολάγνους» αναλυτές των καναλιών και τους κυνηγούς της «17 Νοέμβρη», έχει τρελαθεί κι ο καιρός. Οπως και να το κάνεις, καταιγίδες στο πρώτο 10ήμερο του Αυγούστου δεν είναι και ό,τι πιο σύνηθες.

Ας ελπίσουμε, ενόψει του Δεκαπενταύγουστου, να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά, αλλιώς μάλλον θα πρέπει να μιλήσουμε για ένα εντελώς παρανοϊκό από κάθε άποψη καλοκαίρι.


Γρηγοριάδης Κώστας

«Βαποράκια»...

Αυτό που συμβαίνει με την «ειδησεογραφία» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν πρέπει να έχει προηγούμενο. Ορυμαγδός και πάθος. Απολυτότητα και προσήλωση. Υποκλίσεις στον - εκ του Αντλαντικού υπαγορευόμενο - πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Και ταυτόχρονα, αφόρητη τηλεοπτική κατατρομοκράτηση των πάντων και σωρεία ερωτηματικών για τους απώτερους στόχους εκείνων που ως διά μαγείας έσβησαν όλα τ' άλλα. Τα καθημερινά, τα βιοποριστικά, τα οικονομικά, τα λεγόμενα εθνικά. Τα αφεντικά των ΜΜΕ δεν ακολούθησαν τη συνήθη συνταγή. Δεν περίμεναν το φθινόπωρο για να λανσάρουν προς τους ιθαγενείς τα καινούρια «καθρεφτάκια», ώστε να εξασφαλίσουν την καθήλωση των τηλεθεατών γύρω από γνωστά, εν πολλοίς, εκτρώματα των προσφερόμενων «σκουπιδιών».

Το αστυνομικό μέρος της υπόθεσης της «17 Νοέμβρη» παρουσιάζει οπωσδήποτε το ενδιαφέρον του. Ομως αυτό που συμβαίνει στα ΜΜΕ όλες τις τελευταίες βδομάδες δεν είναι αποτέλεσμα ούτε του ρεπορτάζ, ούτε των ικανοτήτων κάποιων δημοσιογράφων, ούτε των προσβάσεων κάποιων μέσων. Είναι η αυστηρά επιλεκτική διοχέτευση στοιχείων από τις - ντόπιες και ξένες - διωκτικές αρχές, οι οποίες στα πλαίσια της επιχειρησιακής τους δράσης αξιοποιούν τον Τύπο, εκμεταλλεύονται τους δημοσιογράφους, αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Είτε για να εξαρθρώσουν το μόρφωμα της «17 Νοέμβρη» όπως ισχυρίζονται κάποιοι, είτε για να εξασφαλίσουν το κουκούλωμα της υπόθεσης, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι άλλοι, από τους εξ ίσου θεωρούμενους έγκυρους.

Η ευκαιρία με την υπόθεση της «17 Νοέμβρη», δεν μπορούσε να μείνει ενεκμετάλλευτη για τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Πολύ περισσότερο που εδώ το θέμα δεν είναι μόνο οι ακροαματικότητες και η τηλεθέαση. Συνδέεται και έχει πτυχές που αφορούν την ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση της άρχουσας τάξης. Συνολικά, αλλά και διαφόρων επιμέρους φορέων εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Κόμματα και πολιτικοί του κατεστημένου, φανερά και κρυφά κέντρα άσκησης εξουσίας. Ετσι, ο μπαχτσές είχε - και εξακολουθεί να έχει - από όλα τα φρούτα. Τα «σοβαρά» του Παπαχελά που κάλεσε τηλεοπτικά όλους τους πολίτες «να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να αναρωτηθούμε για τις ευθύνες που έχουμε για την 27χρονη δράση της "17 Νοέμβρη"». Τα νέα υβρίδια κάποιων καναλιών που ως παραθυριούχοι εκτοξεύουν χολή και χλεύη προς όσους δε συντάσσονται με την οφθαλμοφανώς χειραγωγούμενη άποψη που επιχειρούν να λανσάρουν. Τον εσμό από διάφορους ΚΥΠατζήδες, χαφιέδες, καταδότες και ακροδεξιά στοιχεία, που παντού προσπαθούν να ανακαλύψουν τον... συνοδοιπορικό «δάκτυλο». Τους πρακτοράκους που με τη μεγαλύτερη ευκολία «συνομοταξούν» ανυποψίαστους πολίτες σε «τρομοκράτες» και «υποψήφια θύματα τρομοκρατών». Και ένας αχταρμάς από δημοσιογράφους - Σέρλοκ Χολμς, ορισμένοι από τους οποίους σε ολοφάνερα διατεταγμένη υπηρεσία μετατρέπονται - στην καλύτερη περίπτωση - σε «βαποράκια» σεναρίων και επιχειρηματικών σχεδίων των διωκτικών μηχανισμών.

Το ξεσάλωμα στα λεξικά αναφέρεται ως «η υπέρβαση των αποδεκτών ορίων, το να ξεπερνά κάποιος κάθε φραγμό ηθικής και λογικής». Αυτό που συμβαίνει με τα ΜΜΕ είναι σαφώς κάτι παραπάνω. Και οπωσδήποτε δεν αφορά απλά και μόνο τα ΜΜΕ. Πολύ περισσότερο που η ιστορία της «τρομοκρατίας» και της «17 Νοέμβρη» και χτες και σήμερα, φαίνεται να αποτελεί μια πλευρά των συνολικότερων μεθοδεύσεων που θέλουν - στο όνομα της τρομοκρατίας και της καταπολέμησής της - να καταπολεμηθεί κάθε ιδέα αμφισβήτησης και λαϊκής αντίστασης.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Μπαράζ συνεντεύξεων

Γρηγοριάδης Κώστας

Κι άλλη συνέντευξη του Τ. Μίλερ δημοσιεύτηκε χτες. Τούτη τη φορά στην «Ελευθεροτυπία». Το σημειώνουμε, για δυο κυρίως λόγους; Πρώτον, γιατί είναι αξιοσημείωτο γεγονός. Οπως και να το κάνεις, τρεις συνεντεύξεις και πολύ περισσότερες δηλώσεις, όλες για το θέμα της «17Ν» και τη λεγόμενη εγχώρια τρομοκρατία, μέσα σε 45 μέρες είναι πολλές. Τόσες δεν είναι ούτε το άθροισμα των σχετικών συνεντεύξεων και δηλώσεων του Σημίτη και του Χρυσοχοΐδη μαζί. Δεύτερον, γιατί δεν πιστεύουμε, ότι ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα δίνει αράδα συνεντεύξεις, είτε για να ικανοποιήσει τα ΜΜΕ, είτε για λόγους απλά και μόνο δημοσιότητας και προβολής του. Πρωτίστως, δίνει συνεντεύξεις ή κάνει δηλώσεις, όταν θέλει να πει κάτι. Και πολλές φορές, αυτό το κάτι δεν είναι άμεσα ορατό ή εύκολα αντιληπτό. Πολλές φορές, γίνεται κατανοητό μόνον από τους κατάλληλους παραλήπτες. Από αυτούς, δηλαδή, στους οποίους απευθύνεται. Αλλες φορές, γίνεται φανερό στο μέλλον. Βλέπετε, δε γνωρίζει ο καθένας, όσα ξέρει ο Αμερικανός πρέσβης...

Οι «περιπέτειες» του ΟΤΕ

Αραγε, να περιμένουμε σύντομα και νέες αυξήσεις των τιμολογίων του ΟΤΕ; Αναρωτιόμαστε, επειδή μαθαίνουμε, ότι ορισμένοι «στρατηγικοί επενδυτές» του οργανισμού είναι σφόδρα δυσαρεστημένοι. Βλέπετε, ο ΟΤΕ είχε εξαγοράσει το 1998, το 35% της ρουμανικής τηλεπικοινωνιακής εταιρίας «Romtelecom», αντί 650 εκατ. δολαρίων ή 191 δισεκ. δραχμών. Και όχι μόνον, η σημερινή αξία της επένδυσης αυτής βρίσκεται περίπου στο μισό της αρχικής τιμής αγοράς του μεριδίου, αλλά -σύμφωνα με όσα είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο γενικός διευθυντής της «Romtelecom»- χρειάζεται επειγόντως η εισφορά νέων μεγάλων ποσών, της τάξης των εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα και άμεσα χρέη της εταιρίας και ο κίνδυνος, ακόμη και της χρεοκοπίας.

Ισως, βέβαια, σκεφθείτε, τι φταίτε εσείς, εμείς και όλοι οι Ελληνες εργαζόμενοι, για τις όποιες επενδυτικές περιπέτειες των διοικούντων τον ΟΤΕ και των πολιτικών προϊσταμένων τους; Σε τίποτε δε φταίμε όλοι εμείς. Αλλά οι σκέψεις αυτές, πέρα για πέρα λογικές, είναι ολότελα ξένες για τους έχοντες και κατέχοντες. Είναι ολότελα ξένες, για την «ελεύθερη αγορά» και τους νόμους της. Ο καπιταλισμός έναν κανόνα μόνο γνωρίζει: Οι κεφαλαιοκράτες κερδίζουν και οι λαοί πληρώνουν. Κανέναν άλλον.

Λάθη στο διαδίκτυο

Δε λέμε, καλή είναι κατ' αρχήν η πρωτοβουλία της ΟΤΕnet A.E., η οποία -σε συνεργασία με την MODUS Α.Ε.- προχώρησε στην ανάπτυξη ενός δικτυακού τόπου στο Ιντερνετ, με σκοπό την παροχή διάφορων πληροφοριών για τις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Και λέμε κατ' αρχήν, γιατί, αν οι πληροφορίες που παρέχονται δεν είναι σωστές, τότε η πρωτοβουλία μπορεί τελικά να έχει αρνητικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, οι πάντες γνωρίζουν -τουλάχιστον, έχει δημοσιευτεί σε όλες τις εφημερίδες- ότι στο Δήμο Θεσσαλονίκης το ΚΚΕ υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Αγάπιου Σαχίνη. `Η, στο Δήμο Τρικάλων του Αχιλλέα Κανταρτζή. Ο προαναφερόμενος δικτυακός τόπος όμως αναφέρει την υποστήριξη μόνο του ΔΗΚΚΙ και για τους δυο αυτούς υποψήφιους.

Ελπίζουμε ότι οι υπεύθυνοι της ΟΤΕnet θα αντιμετωπίσουν με το αναγκαίο αίσθημα ευθύνης την πρωτοβουλία τους, διορθώνοντας άμεσα τα παραπάνω ή όποια άλλα σφάλματα.

Το «ούφο»

Δε μας έφτανε η κλοπή στρατιωτικού οπλισμού από στρατόπεδο της παραμεθορίου, ο πάντα ...αόρατος Κουφοντίνας και τα διάφορα τηλεφωνήματα και οι προκηρύξεις των ...πολλών «17 Ν», έχουμε τώρα και τα ...ΟΥΦΟ. Ναι, βέβαια, ιπτάμενο αντικείμενο, αγνώστου προέλευσης και μυστηριώδους εμφάνισης, θεάθηκε στο Δήμο Κόζιακα του Νομού Τρικάλων... Λέτε να το 'σκασε μ' αυτό ο Κουφοντίνας..;

Φτάνει, ρε παιδιά. Ξεφτιλίσατε τα πάντα και πάνω απ' όλα αυτό που λέγεται είδηση και ενημέρωση. Πέρα απ' όλα τ' άλλα, δε σας περνά καθόλου απ' το μυαλό ότι, στην πραγματικότητα, πριονίζετε το κλαδί, που πάνω του κάθεστε; Ελεος...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δε χωράει διαχείριση

Τετρακόσιες είκοσι χιλιάδες άνθρωποι ψάχνουν σήμερα στην Ελλάδα για δουλιά. Δεκάδες χιλιάδες ακόμα φυτοζωούν στην ημιαπασχόληση, στην ημιανεργία, αγωνιούν για ένα μεροκάματο. Υπάρχουν και αυτοί, και δεν είναι λίγοι, που δεν καταγράφονται σε καμία λίστα, δεν τους πιάνουν οι στατιστικές της κυβέρνησης. Εκατοντάδες χιλιάδες και μάλιστα οι περισσότεροι απ' αυτούς νέοι άνθρωποι, με πτυχία και σπουδές, καταδικάζονται στην απραξία, στον κοινωνικό αποκλεισμό, στην καλύτερη και πιο παραγωγική στιγμή του βίου τους.

Η ακρίβεια, άλλη πληγή και αυτή, τραβάει την ανηφόρα. Ανατιμήσεις στα είδη διατροφής, στα φάρμακα, στα κηπευτικά, στις υπηρεσίες, στα τιμολόγια των πρώην ΔΕΚΟ, στη βενζίνη, στα τέλη κυκλοφορίας. Το λαϊκό εισόδημα στήνεται στο απόσπασμα της «ελεύθερης αγοράς», γίνεται βορά στα σαγόνια του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Οι μισθός και το μεροκάματο καθηλωμένα, εξανεμίζονται πριν βγει ο μήνας. Οι συντάξεις; Ακόμα χειρότερα.

Πάντα η ίδια ιστορία. Ιδια και τα θύματα, όπως και οι αιτίες. Κάποιοι, βέβαια, κάνουν ότι δεν τις βλέπουν. Εντεχνα καλλιεργούν την αυταπάτη, ότι είναι θέμα διαχείρισης, ότι αρκεί μια αλλαγή κυβερνητικής βάρδιας για να στρώσουν τα πράγματα. Κλείνουν τα μάτια, μπροστά στα δεκάδες εκατομμύρια ανέργους στην Ευρώπη. Ακόμα και οικονομίες που τις θεωρούν «ισχυρές», η Γερμανία, που μέχρι τώρα τη βάπτιζαν «ατμομηχανή» της ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετράει πάνω από 4 εκατομμύρια ανέργους.

Μήπως και εκεί είναι θέμα διαχείρισης; Αλλά τίνος την πολιτική εφάρμοζαν χώρες, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ουρουγουάη, που κατρακύλησαν στο βούρκο της εξαθλίωσης; Ποια δύναμη υπαγορεύει, μετά από ένα φτάρνισμα του «Ντάουν Τζόουνς», να πετιούνται στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανοί εργαζόμενοι;

Είναι ακριβώς η ίδια δύναμη, που καταδικάζει, τόσο τον άνεργο της Πάτρας, όσο και τον Γερμανό μεταλλεργάτη, αυτή η δύναμη που δημιουργεί και επεκτείνει τους τενεκεδομαχαλάδες του Σαν Πάολο, που καταδικάζει τον αγρότη της Ουρουγουάης, που κλέβει τις μικροαποταμιεύσεις του Αργεντινού πολίτη. Είναι η ακόρεστη δίψα του διεθνούς κεφαλαίου για όλο και περισσότερα κέρδη. Είναι οι εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι ντιρεκτίβες της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, που είτε τις εφαρμόζει ο Σρέντερ, είτε ο Μπερλουσκόνι ή ο Μπλερ, είτε ο Σημίτης, τα ίδια αποτελέσματα έχουν. Αυτήν την πολιτική έχει ανάγκη ο καπιταλισμός, που, ταυτόχρονα, δεν μπορεί να ξεπερνά την ύφεση και την κρίση, γι' αυτό και ρίχνει τις συνέπειές της στις πλάτες των εργατών. Εντείνει την εκμετάλλευση, φέρνει ολοένα μεγαλύτερη ανεργία και φτώχεια για να αυγαταίνει το κεφάλαιο.

Γι' αυτό, για τους εργαζόμενους της χώρας μας, όπως και για τα ταξικά τους αδέλφια στις άλλες χώρες του κόσμου, ένας δρόμος μένει: Αντίσταση σ' όλες αυτές τις πολιτικές που καταδικάζουν εκατομμύρια και εκατομμύρια στην ανέχεια και τη φτώχεια. Οσο δεν αμφισβητείται - στην πράξη - ο πυρήνας αυτής της πολιτικής, όσο οι εργαζόμενοι παγιδεύονται στη λογική της διαχείρισης και σε αλλαγές του πολιτικού της προσωπικού, η κατάσταση θα διαιωνίζεται.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ