Βέβαια, η κερδοσκοπία δεν αφορά μόνο στα καύσιμα. Συμπεριλαμβάνει και άλλα καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες. Οπως, για παράδειγμα, τα τρόφιμα και τα εμφιαλωμένα νερά, οι ανατιμήσεις των οποίων φθάνουν ακόμη και στο 50%, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές. Γεγονός, το οποίο γεννά εύλογες απορίες, του τύπου, πώς γίνεται να πέφτει ο επίσημος πληθωρισμός, ενώ οι ανατιμήσεις οργιάζουν. Κυρίως, όμως, γεννά δυσαρέσκεια και αγανάκτηση από τους εργαζόμενους, που βλέπουν καθημερινά, να μεγαλώνει η αδυναμία ανταπόκρισης του πορτοφολιού τους, ακόμη και στις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι ας πάψουν ορισμένοι, να μιλούν για «αδυναμία παρέμβασης από την πλευρά του κράτους» και «έλλειψη μεγάλων και δυνατών οργανώσεων καταναλωτών», επιχειρώντας να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Η κερδοσκοπία είναι σύμφυτο φαινόμενο του καπιταλιστικού συστήματος και οξύνεται ακόμη περισσότερο, όταν εφαρμόζονται οι πολιτικές της λεγόμενης «απελευθέρωσης» των αγορών. Οταν, δηλαδή, οι πολιτικές των κυβερνώντων ενισχύουν και «κανακεύουν» ακόμη περισσότερο την κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου και της ολιγαρχίας.